Βιβλιοπαρουσίαση


ΚΟΜΕΠ

«100 ΧΡΟΝΙΑ ΚΚΕ: ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ»
(ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ)

 

 «ΚΚΕ. Σεμνή υπογραφή του λαού μας
στις λεωφόρους του μέλλοντος.»

Γ. Ρίτσος

 

Ξεχωριστός καρπός του 2018 υπήρξε το Λεύκωμα για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ, έκδοση που ήταν αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας ώστε να αποτυπωθεί η ιστορική διαδρομή του Κόμματος, η γεμάτη ανιδιοτέλεια και αυτοθυσία προσφορά του, η σύγχρονη πρότασή του.

Το ΚΚΕ συνέδεσε την 100χρονη δράση του με μεγαλειώδη έργα, πέρασε από φωτιά και σίδερο σε μια πολυκύμαντη διαδρομή, που δεν υπήρξε μια ευθεία γραμμή. Αυτή η δράση δεν ήταν απαλλαγμένη από αδυναμίες, ακόμα και λάθη. Ποτέ όμως το ΚΚΕ δεν υποχώρησε μπροστά στον ταξικό αντίπαλο, δεν υπέγραψε δήλωση μετανοίας στο σύστημά του.

Το Λεύκωμα φιλοδοξούμε να αποτελέσει το έναυσμα για τη γνωριμία με την ιστορία του ΚΚΕ, με τα σύγχρονα συμπεράσματα της συλλογικής μελέτης της στρατηγικής του, να γνωριστούν χιλιάδες νέοι και νέες με τους τόμους του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ για την περίοδο από την ίδρυσή του έως το 1968, που κυκλοφορούν.

Για τη δημιουργία του Λευκώματος, αξιοποιήθηκαν ντοκουμέντα, έγγραφα, φωτογραφίες, έργα τέχνης και σύντομα κείμενα. Η συντριπτική πλειονότητα των υλικών προέρχονται από το Ιστορικό Αρχείο της ΚΕ του ΚΚΕ, το οποίο εμπλουτίζεται από μια σειρά προσφορές. Καρποφόρα υπήρξε και η συνεργασία με μια σειρά άλλα αρχεία και βιβλιοθήκες, που ευχαριστούμε θερμά.

Στην πρώτη ενότητα θα συναντήσει κανείς μικρότερα ή μεγαλύτερα βήματα στην πορεία της σοσιαλιστικής σκέψης και τα πρώτα σκιρτήματα της νεαρής εργατικής τάξης, με ίδρυση σωματείων, απεργίες και σκληρές αυθόρμητες συγκρούσεις, ιδίως στις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα. Αναδεικνύεται η πολύχρονη αναμέτρηση της εργατικής τάξης με την τάξη των καπιταλιστών για την απόσπαση δικαιωμάτων, σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, για το δικαίωμα οργάνωσης σε εργατικά σωματεία, την ισοτιμία αντρών-γυναικών στην εργασία. Αποτελεί και για το σήμερα μια υπόμνηση της ανάγκης ταξικής οργάνωσης και πάλης για τα στοιχειώδη.

Τα διεθνή γεγονότα έχουν την επίδρασή τους και στην Ελλάδα, για παράδειγμα, η Κομμούνα του Παρισιού αποτελεί πεδίο ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης, βρίσκοντας υποστηρικτή στην εφημερίδα Μέλλον του Δήμου Παπαθανασίου, η οποία με θάρρος χαρακτήρισε «ευγενεστέρα πράξη του 19ου αιώνος το γκρέμισμα της στήλης Βαντόμ από το λαό του Παρισιού», όταν οι αστικές εφημερίδες μιλούσαν για οχλοκρατία και βανδαλισμούς.

Όλη η περίοδος πριν την ίδρυση του ΚΚΕ χαρακτηρίζεται από την προσπάθεια επίδρασης των σοσιαλιστικών ιδεών –όχι καθαρά μαρξιστικών– που όμως στρέφονται κατά της κοινωνικής αδικίας, κατά της ανισότιμης θέσης της γυναίκας. Γι’ αυτό έχει ξεχωριστή σημασία ως ντοκουμέντο το ποίημα η «Εργάτρια», από Το Άρδην του 1887 ή το εξώφυλλο από το έργο του Μπέμπελ Η Γυνή και ο Κοινωνισμός της πρώτης ελληνικής έκδοσης του 1892. Πρωτεργάτες του σοσιαλισμού, όπως ο Σταύρος Καλλέργης, θίγουν με τόλμη την αστική υποκρισία.

Στις σελίδες του Λευκώματος γίνεται αναφορά σε σοσιαλιστικές-εργατικές κινήσεις έξω από τα όρια του τότε ελληνικού κράτους, όπως η Φεντερασιόν της Θεσσαλονίκης, αλλά και το Σοσιαλιστικό Κέντρο στην Κωνσταντινούπολη με την ελληνόφωνη εφημερίδα του Εργάτης του 1910, που καταπιάνεται με την καθημερινότητα της εργατικής τάξης, με την οργάνωση στα σωματεία, αλλά και με συνεχή δημοσιεύματα με τίτλους όπως «Οι γιατροί να γιατρεύουν δωρεάν» εκλαΐκευε το σοσιαλιστικό του πρόγραμμα.

Μικρότερα ή μεγαλύτερα προωθητικά βήματα που σημειώνονταν στη σκέψη, στη δράση, στην οργάνωση, αλλά και αρκετά πισωγυρίσματα αναδεικνύουν μια κοπιαστική πορεία για τη χειραφέτηση της νεαρής και ολιγάριθμης εργατικής τάξης από την αστική ιδεολογία, από τα αστικά προτάγματα.

Βήματα που επιταχύνθηκαν με τη διάδοση της επαναστατικής θεωρίας του μαρξισμού και με το νικηφόρο παράδειγμα της Οκτωβριανής Επανάστασης, οδήγησαν στην ίδρυση, «ως ώριμο τέκνο της ανάγκης και της οργής», του ΣΕΚΕ το Νοέμβρη του 1918, που αργότερα (το Δεκέμβρη του 1924) μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

Με την ίδρυση του ΣΕΚΕ-ΚΚΕ, η εργατική τάξη απέκτησε πλέον το δικό της Κόμμα –τη συνειδητή και οργανωμένη πρωτοπορία της. Με την ίδρυσή του ακόμα τάραξε τα «άγια των αγίων» του αστικού καθεστώτος. Όταν διακήρυξε την ανάγκη κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής, την πάλη για ισοτιμία της γυναίκας. Στην Ιδρυτική του ακόμα Διακήρυξη διατράνωσε πως «δε δύναται ποτέ να συμμετάσχει και να ενισχύσει οποιαδήποτε κυβέρνησιν της αστικής τάξεως και αποκρούει κάθε απόπειρα απομακρύνσεώς του από την αρχή της ταξικής πάλης». Ένα τέτοιο κόμμα γεννήθηκε το 1918.

Στη δεύτερη, τρίτη και τέταρτη ενότητα του Λευκώματος παρουσιάζονται επιλεγμένα υλικά από την ίδρυση και τα πρώτα βήματα του ΚΚΕ στην περίοδο του Μεσοπολέμου.

Τίποτα δεν είναι το ίδιο για την εργατική τάξη μετά από την ίδρυση του Κόμματός της. Η πρώτη ακόμα Πρωτομαγιά, του 1919, παρά την απαγόρευση από την κυβέρνηση Βενιζέλου και την αρνητική στάση της βενιζελικής πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, με πρωτοβουλία των κομμουνιστών θα πραγματοποιηθεί με πετυχημένη απεργία και θα διακηρύξει τη διεθνιστική της αλληλεγγύη στην Οκτωβριανή Επανάσταση, στη Σοβιετική Ρωσία. Μέχρι τότε πολλά Εργατικά Κέντρα εμφορούνταν από τον εθνικισμό και σέρνονταν σε παράτες της βενιζελικής και βασιλικής παράταξης. Στο Λεύκωμα δημοσιεύονται σχετικά ντοκουμέντα.

Στις σελίδες του Λευκώματος παρουσιάζονται για πρώτη φορά αρκετά ντοκουμέντα. Η επιλογή τους έγινε με κριτήριο τη δύναμη του παραδείγματος που αντιπροσωπεύουν σε κάθε περίπτωση. Για παράδειγμα, δημοσιεύεται φωτογραφία με τον 22χρονο Σωτήρη Παρασκευαΐδη, μέλος της ΟΚΝΕ, που τον δολοφόνησε η χωροφυλακή μπροστά στο Δημαρχείο της Αθήνας την Πρωτομαγιά του 1924. Το χτύπημα εκείνης της Πρωτομαγιάς έγινε με ευθύνη της κυβέρνησης Παπαναστασίου, αμέσως μετά από την έκπτωση της βασιλείας, το 1924, υπενθυμίζοντας πως το εργατικό κίνημα δέχτηκε τις διώξεις και τις καταδρομές κυβερνήσεων όλων των αποχρώσεων.

Σε όλη την περίοδο του Μεσοπολέμου, καθώς το ΚΚΕ άπλωσε ρίζες στην εργατική τάξη, το αστικό κράτος, οι κυβερνήσεις του και μια σειρά μηχανισμοί δεν έπαψαν ούτε στιγμή τις καταδιώξεις εναντίον του. Στο Λεύκωμα παρουσιάζονται μια σειρά ενδεικτικά, αλλά χαρακτηριστικά κρατικά έγγραφα από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1920, τα οποία σώζονται στο Αρχείο του υπουργείου Εξωτερικών. Όπως προκύπτει από τα έγγραφα, ήδη εκείνα τα χρόνια στην Ελλάδα συγκροτούνταν ακόμη και «μαύρα ταμεία» για την αντικομμουνιστική δράση. Η μεταξική δικτατορία (όπως και σε άλλες περιπτώσεις) αξιοποίησε το υπάρχον αντικομμουνιστικό θεσμικό πλαίσιο, το Ιδιώνυμο του Βενιζέλου και τα συνεχή χτυπήματα στο εργατικό κίνημα.

Ας υπενθυμίσουμε μόνο πως η σφαγή του Μάη του 1936 έγινε επί κοινοβουλευτικής ακόμα πρωθυπουργίας Μεταξά, ψηφισμένου από το σύνολο σχεδόν των βουλευτών των αστικών κομμάτων.

Το ΚΚΕ στη δεκαετία του 1930 ηγήθηκε σε σκληρούς αγώνες για θεμελιώδη δικαιώματα της εργατικής τάξης, του λαού. Η σφυρηλάτηση στέρεων δεσμών με τα εργατικά και λαϊκά στρώματα, σε αυτές τις συνθήκες, απέδειξε πως καμιά δύναμη δεν μπόρεσε να εξολοθρεύσει το ΚΚΕ. Συγκρότησε ισχυρές οργανώσεις και απέκτησε πείρα ανυποχώρητης, αλύγιστης στάσης.

Με την επιβολή της μεταξικής δικτατορίας αναδείχτηκε σε αδιάλλακτο πολέμιό της. Από την περίοδο εκείνη αποτυπώνεται στο Λεύκωμα η προσπάθεια των κρατικών μηχανισμών να διαβρώσουν το ΚΚΕ, με σημαντικές επιτυχίες, καθώς κατάφεραν να συγκροτήσουν τη λεγόμενη Προσωρινή Διοίκηση και να εκδώσουν πλαστό Ριζοσπάστη. Από αυτήν την ιδιαίτερη περίοδο για το Κόμμα δημοσιεύονται για πρώτη φορά μια σειρά ντοκουμέντα.

«Έπος και διδάγματα» είναι ο τίτλος της 5ης ενότητας, που περιλαμβάνει την «ένοπλη δεκαετία» του 1940. Πρωτοστάτησε στην ανάταση του λαού, στην ένοπλη και μαζική πάλη κατά της τριπλής κατοχής. Παράλληλα με το πλούσιο φωτογραφικό υλικό και άλλα ντοκουμέντα αναδεικνύεται η ανάγκη της κατάλληλης στρατηγικής ετοιμότητας του Κόμματος ώστε η λαϊκή πάλη να ολοκληρωνόταν με την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας στην Ελλάδα και να μη δινόταν πίστωση χρόνου στις αστικές δυνάμεις που είχαν πέσει σε ανυποληψία να ανασυνταχτούν. Συνέχεια αυτής της περιόδου είναι η αντίσταση του Δεκέμβρη και η τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ.

Με την παρουσίαση σημαντικού αρχειακού υλικού αναδεικνύεται η σκληρή πάλη της περιόδου 1944-1946, περίοδος κατά την οποία είχε εκδηλωθεί επαναστατική κατάσταση στην Ελλάδα. Ανάγλυφα θα δει κανείς στις σελίδες του Λευκώματος να αποτυπώνεται η λαϊκή θέληση στις τεράστιες λαϊκές συγκεντρώσεις στα στάδια, που γίνονταν σε συνθήκες αστικής τρομοκρατίας, στις αλλεπάλληλες επιτυχίες των κομμουνιστών στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Η πάλη του ΔΣΕ, παρά την καθυστέρηση στην εξάπλωσή της, αγκάλιασε ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά. Στις σελίδες του Λευκώματος δημοσιεύονται άγνωστα ντοκουμέντα, ανάμεσά τους υλικά που αφορούν την ηρωική πάλη στις πόλεις, την αυτομόληση φαντάρων του αστικού στρατού και το πέρασμά τους στο ΔΣΕ.

Στην 6η μεγάλη ενότητα παρουσιάζονται ντοκουμέντα της πάλης του ΚΚΕ στις φυλακές κι εξορίες και στην πολιτική προσφυγιά που ακολούθησε μετά από την οργανωμένη υποχώρηση του ΔΣΕ. Τα περισσότερα ντοκουμέντα είναι άγνωστα ή σχεδόν άγνωστα. Ενώ ξεχωριστό κομμάτι της ηρωικής πάλης της περιόδου είναι η οργάνωση των παράνομων αποστολών στην Ελλάδα, καθώς το ΚΚΕ είχε τεθεί εκτός νόμου από το 1947. Επίσης παρουσιάζονται μια σειρά ντοκουμέντα της ιδεολογικής, θεσμικής και ωμής καταστολής από το κράτος ενάντια στο ΚΚΕ και το εργατικό κίνημα. Σε όλη αυτήν την περίοδο η κρατική καταστολή μεταχειρίστηκε την αισχρή συκοφαντία της κατασκοπίας στις δίκες σκοπιμότητας. Στο Λεύκωμα παρουσιάζονται θαρραλέες απολογίες που καταρρίπτουν αυτήν τη συκοφαντία.

Μετά από το 1956, με τις αποφάσεις της 6ης και 7ης Ολομέλειας κάτω και από την πίεση επιλογών του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, επήλθε δεξιά οπορτουνιστική στροφή, προκλήθηκε κρίση στις γραμμές του ΚΚΕ, το 1958 διαλύθηκαν οι παράνομες Κομματικές Οργανώσεις στην Ελλάδα. Όμως ποτέ το Κόμμα δεν απεμπόλησε το στόχο της πάλης για το σοσιαλισμό, ποτέ δε μετατράπηκε σε «ευρωκομμουνιστικό» κόμμα. Στην Ελλάδα οι κομμουνιστές πρωτοστάτησαν σε αντίξοες συνθήκες για την οργάνωση της εργατικής τάξης.

Η 7η ενότητα αφορά την πάλη στις συνθήκες της δικτατορίας (1967-1974), όπου το ΚΚΕ κατάφερε να ανασυγκροτηθεί οργανωτικά, να εκδιώξει από τις γραμμές του τη δεξιά οπορτουνιστική ομάδα στη 12η Ολομέλειά του το 1968 και να ανασυγκροτήσει της δράση του στην Ελλάδα σε συνθήκες παρανομίας. Το 1968 ιδρύθηκε η ΚΝΕ. Η έκβαση της 12ης Ολομέλειας έδωσε ώθηση στην επανίδρυση Νεολαίας του ΚΚΕ, καθώς οι φορείς των οπορτουνιστικών απόψεων θεωρούσαν πως έπρεπε να υπάρχει μόνο μια πλαδαρή ως προς τους σκοπούς οργάνωση νεολαίας. Στις σελίδες του Λευκώματος παρουσιάζονται αρκετά άγνωστα υλικά, όπως η παράνομη καμουφλαρισμένη μπροσούρα με τις θέσεις του 9ου Συνεδρίου του Κόμματος το 1974, φωτογραφίες από το Συνέδριο, άγνωστο φωτογραφικό υλικό της περιόδου της δικτατορίας, της ντε φάκτο νομιμοποίησης του Κόμματος, των γεγονότων του Κυπριακού.

Στην 8η ενότητα, που περιλαμβάνει την περίοδο 1974-1991, παρουσιάζεται πλούσιο και άγνωστο φωτογραφικό και έντυπο υλικό από την επανέναρξη της νόμιμης δράσης του Κόμματος και της ΚΝΕ για την ανάπτυξη του εργατικού κινήματος, του τεράστιου κύματος διεθνιστικής αλληλεγγύης και αντιιμπεριαλιστικής δράσης, σε συνθήκες διεθνούς αντιπαράθεσης καπιταλισμού-σοσιαλισμού.

Ξεχωριστή σημασία έχουν πολλά ντοκουμέντα που υπενθυμίζουν πως τίποτα δε χαρίστηκε· χαρακτηριστικές είναι οι εικόνες της πάλης ενάντια στις κρατικές παρεμβάσεις του ΠΑΣΟΚ στο εργατικό κίνημα, αλλά και η δράση του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος για την καθιέρωση του πολιτικού γάμου, για την κατάργηση του προικοσύμφωνου, για τη νομική ισοτιμία της γυναίκας. Οι αγώνες για την παιδεία, η πάλη της ΚΝΕ για τα δικαιώματα των φαντάρων, π.χ., για την ελεύθερη ανάγνωση εφημερίδων στο στρατό.

Η ενότητα κλείνει με τις αντεπαναστατικές ανατροπές στην ΕΣΣΔ, στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, που συμπίπτουν με την κρίση στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ στα χρόνια 1989-1991.

Η 9η ενότητα περιλαμβάνει την περίοδο ανασυγκρότησης του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και φτάνει έως σήμερα. Περιλαμβάνει ντοκουμέντα που αναφέρονται σε σχεδόν 30 χρόνια της δράσης του Κόμματος και της ΚΝΕ, σε μια πορεία κόντρα στο ρεύμα της αντεπανάστασης και τις συνέπειές της. Δεν είναι άγνωστο ντοκουμέντο, αλλά έχει ιδιαίτερη σημασία το εξώφυλλο του Ριζοσπάστη το Δεκέμβρη του 1991, με την κόκκινη σημαία, την επόμενη μέρα της υποστολής της στην ΕΣΣΔ. Έχουν ξεχωριστή σημασία οι αφίσες της ΚΝΕ ενάντια στον εθνικισμό τη στιγμή που ο εθνικισμός ήταν στο αποκορύφωμά του με τα συλλαλητήρια για το «Σκοπιανό» το Φλεβάρη του 1992. Η ΚΝΕ έγραψε τη δική της ιστορία όλα αυτά τα χρόνια στο πλευρό του ΚΚΕ για την αναζωογόνηση των κομμουνιστικών ιδανικών στους νέους και τις νέες. Έχουν ξεχωριστή σημασία οι κόκκινες σημαίες με τα σφυροδρέπανα στις διαδηλώσεις, τη στιγμή που στις χώρες της καπιταλιστικής παλινόρθωσης η αστική τάξη τις κήρυττε απαγορευμένα σύμβολα και μια σειρά Κομμουνιστικά Κόμματα μεταλλάσσονταν ή αυτοδιαλύονταν εν μία νυκτί, υποκύπτοντας στον άνεμο της αντεπανάστασης.

Έχουν ξεχωριστή θέση στην ιστορία τα εξώφυλλα των ειδικών εκδόσεων του Ριζοσπάστη με τη Λευκή Βίβλο και τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, οι διαδηλώσεις του λαϊκού κινήματος ενάντια σε αυτές τις Συνθήκες και τις επιπτώσεις τους, τη στιγμή που όλα τα αστικά κόμματα και ο οπορτουνιστικός ΣΥΝ μιλούσαν για την ανάγκη να προλάβουμε το «ευρωπαϊκό κεκτημένο».

Το ΚΚΕ, οπλισμένο με την ηρωική διαδρομή του, τους δεσμούς αίματος με την εργατική τάξη και αξιοποιώντας την πικρή πείρα της αντεπανάστασης, ωρίμασε στρατηγικά, προγραμματικά, πέρασε στην αντεπίθεση απέναντι στον αντίπαλο. Το ΚΚΕ συλλογικά μελέτησε και συνεχίζει να μελετά τις αιτίες της αντεπανάστασης, έβγαλε επαναστατικά συμπεράσματα που ενσωματώθηκαν στο Πρόγραμμά του. Μελέτησε την ιστορία του, ιδιαίτερα την εξέλιξη της στρατηγικής του, εξάγοντας συμπεράσματα για την ταξική πάλη, για την οργάνωση της κοινωνικής συμμαχίας. Στις σελίδες του Λευκώματος επισημαίνονται βασικοί σταθμοί στην εξέλιξη αυτής της μελέτης, στη διατύπωση συλλογικών συμπερασμάτων από τη μελέτη της ιστορίας του, συμπεράσματα που βρήκαν έκφραση στις πολιτικές του επεξεργασίες. Για παράδειγμα, η θέση άρνησης συμμετοχής σε αστικές κυβερνήσεις στηρίζεται στα συμπέρασμα από τη μελέτη της ιστορίας του Κόμματος και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, στη θετική και αρνητική πείρα, στην επιστημονική προσέγγιση για το ρόλο του αστικού κράτους. Τέτοια βήματα στη στρατηγική επεξεργασία του Κόμματος αναδεικνύονται στο Λεύκωμα παράλληλα με τη δράση στο κίνημα.

Εξοπλισμένο αντιμετώπισε την καπιταλιστική οικονομική κρίση, τα αστικά και οπορτουνιστικά επιχειρήματα για τις αιτίες της. Με αυτά τα εφόδια πήγε κόντρα στο ρεύμα της ενσωμάτωσης που πίεζε αφόρητα για συμμετοχή ή στήριξη σε αστική κυβέρνηση. Αποκάλυψε το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ στη γενικότερη αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού και τους ελιγμούς του για την απόσπαση της λαϊκής συγκατάθεσης. Το ψηφοδέλτιο που κάλεσε το ΚΚΕ να ρίξει ο λαός στο δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη 2015, ενάντια στην κυβερνητική απάτη, έχει ξεχωριστή αξία να καταγραφεί.

Ξεχωριστή θέση στο Λεύκωμα έχουν οι εκδηλώσεις τιμής, αλλά και ανάδειξης συμπερασμάτων από την ιστορία του Κόμματος, που έγιναν κατά την πορεία από τα 95 προς τα 100 χρόνια του ΚΚΕ.

Στο Λεύκωμα παρουσιάζεται επίσης άγνωστο αρχειακό υλικό που έχει προσφερθεί στο ΚΚΕ τα τελευταία χρόνια, υλικό που διασώθηκε με μεγάλους κινδύνους. Μέρος αυτών των προσφορών δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα arxeio.kke.gr.

Το Λεύκωμα για τα 100 χρόνια ΚΚΕ με τα ντοκουμέντα που περιέχει φέρνει στο προσκήνιο τις γενικότερες συνθήκες μέσα στις οποίες αναπτύσσεται η επαναστατική δράση του ΚΚΕ. Αναδεικνύεται σε έναν οδηγό για τον ερευνητή, για τον ιστορικό, τον εκπαιδευτικό, για καθένα και καθεμιά που ενδιαφέρεται, ιδιαίτερα για τους νέους, για τη γνωριμία με την Ιστορία.

Οι σελίδες του αποτελούν επίσης οδηγό για τη γνωριμία με τον πλούτο των τεκμηρίων που έχουν διασωθεί στο Ιστορικό Αρχείο της ΚΕ του ΚΚΕ και μπορεί κανείς να γνωρίσει μεγάλο μέρος τους από κοντά στο Επιμορφωτικό Κέντρο - Βιβλιοθήκη - Αρχείο «Χαρίλαος Φλωράκης».