Τα τελευταία συνέδρια στα Εργατικά Κέντρα, σε όσα είχαμε τη δυνατότητα να παρέμβουμε, βγάζουν χρήσιμα συμπεράσματα για τα ζητήματα ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, τη δράση των μηχανισμών της εργοδοσίας, την κατάσταση του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Το γεγονός ότι το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα είναι σε φάση υποχώρησης –ότι δηλαδή η οργάνωση της πάλης για να μπουν εμπόδια ενάντια στη σφοδρή αντεργατική επίθεση, οι αγωνιστικές διεκδικήσεις κάλυψης των απωλειών της περιόδου της κρίσης, αν και εκδηλώνονται, δείχνουν ότι υπάρχει μια τεράστια αναντιστοιχία με τις απαιτήσεις που προκύπτουν από την ένταση της επίθεσης και την αφαίρεση όλων σχεδόν των εργασιακών δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν εδώ και πολλά χρόνια επιδεινώνοντας απότομα τη θέση των εργαζόμενων– πρέπει να παίρνεται υπόψη. Η συμμετοχή επίσης εργαζόμενων στη λειτουργία και δράση των συνδικάτων των μελών τους είναι αρκετά μειωμένη σε σχέση με προηγούμενα χρόνια, το ίδιο και η συμμετοχή σε εργατικές κινητοποιήσεις. Η πλειοψηφία της εργατικής τάξης είναι έξω από τα συνδικάτα. Όμως στους αγώνες που αναπτύχθηκαν αυτό το χρονικό διάστημα οφείλεται, π.χ., αυτή η ισχνή αύξηση στον κατώτατο μισθό.
Όλα αυτά σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να γίνονται αιτία υποχώρησης από τους στόχους που έχουμε θέσει για την ανασύνταξη, για τη βελτίωση των όρων που δρουν και συζητούν τα ΔΣ, την ανάγκη αναβάθμισης της ποιότητας της δουλειάς τους, την ανάγκη να ανέβει η συμμετοχή των μελών των σωματείων στις διαδικασίες της διαμόρφωσης πλαισίων πάλης, στη δημιουργία νέων συνδικάτων, στην πολύπλευρη και αμέριστη στήριξη της παραμικρής εστίας αντίστασης.
Η δράση για τη συστράτευση με το ΠΑΜΕ και νέων συνδικάτων πάνω στην αντικαπιταλιστική γραμμή πάλης έχει αποτελέσματα και πρέπει να συνεχίσουμε σε αυτή την κατεύθυνση, σε συνδυασμό με το να καταπιάνονται τα σωματεία με όλα τα προβλήματα της εργατικής οικογένειας, στην εργασία και στον τόπο κατοικίας.
Αυτές οι κύριες κατευθύνσεις μπορούν να συμβάλλουν στην αναστολή της τάσης υποχώρησης, μπορούν να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να περάσει το κίνημα σε νέα φάση ανόδου. Αυτό αναδεικνύεται μέσα από τη δουλειά που έγινε και γίνεται με αφορμή συνέδρια Εργατικών Κέντρων όπου με επιμονή και σχέδιο ξεπερνιούνται δυσκολίες και τα αποτελέσματα είναι θετικά. Η πείρα από την ανατροπή που έγινε στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας δίνει πολύτιμα συμπεράσματα για τη συνέχεια της δουλειάς μας.
Οι δυνάμεις μας, δουλεύοντας με όπλο τις αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΕ, τις αποφάσεις του ΠΑΜΕ στην 4η Πανελλαδική του Συνδιάσκεψη, έχουν όλα τα εφόδια να αλλάξουν την κατάσταση. Στα σωματεία γίνεται καλύτερη προσπάθεια. Παρακολουθούνται καλύτερα οι αρχαιρεσίες σωματείων και μηχανισμών της εργοδοσίας. Βάζουμε εμπόδια στην νοθεία και στην παραγωγή νόθων αντιπροσώπων. Έγινε συστηματική προσπάθεια ώστε κεντρικά μέτωπα που ανοίγουμε, κεντρικές πρωτοβουλίες, να γίνονται αντικείμενο συζήτησης και αποφάσεων στα σωματεία, και σε αυτά που είμαστε μειοψηφία. Δημιουργούν προϋποθέσεις να συσπειρωθούν περισσότερα σωματεία στη δράση με ταξική γραμμή. Τέτοια μέτωπα είχαμε τα προηγούμενα χρόνια, καθώς και αποτελέσματα στη συσπείρωση σωματείων που δε συμφωνούν σε όλα με το ΠΑΜΕ (ανεργία, ΣΣΕ, ιμπεριαλιστικός πόλεμος, για το δικαίωμα στην απεργία κι ενάντια στο νόμο περιορισμού του ΣΥΡΙΖΑ και στην απεργία, που έγινε με αποφάσεις από τα κάτω χωρίς να πάρει απόφαση η ΓΣΕΕ).
Κάναμε μαχητικές παρεμβάσεις στα συνέδρια πολλών Εργατικών Κέντρων, στα περισσότερα για πρώτη φορά με τέτοιο δυναμισμό, γεγονός που αιφνιδίασε τον εργατοπατερισμό (Γιάννενα, Αθήνα, Πάτρα, Λαμία, Καρδίτσα, Τρίκαλα, Κοζάνη, Καβάλα, Εύβοια, Κατερίνη, Θεσσαλονίκη). Η καθημερινή επίμονη προσπάθεια στους χώρους δουλειάς πιάνει τόπο, συμβάλλει στο να αποκτήσουν οι εργαζόμενοι γνώση της κατάστασης στα ΕΚ, της δράσης των εργατοπατέρων, ως μια από τις προϋποθέσεις συμμετοχής των εργαζόμενων στα σωματεία, συστράτευσης. Είναι συμβολή στην αλλαγή συσχετισμού, στη δημιουργία ρωγμών στο μπλοκ του εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού, την παραπέρα απομόνωσή του από τους εργαζόμενους.
Πριν περίπου δύο χρόνια με επιστολή του ο πρόεδρος του ΕΚ Χανίων προς τη ΓΣΕΕ έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου μπροστά στο γεγονός ότι οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ κάνουν σοβαρή προσπάθεια για αλλαγή των συσχετισμών και ότι αν δεν παρθούν μέτρα θα «χαθούν» τα Εργατικά Κέντρα. Τον επιβεβαίωνε το Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων. Φυσικά και οι μηχανισμοί δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια. Σε όλη τη χώρα έγινε όργιο νοθείας και απάτης. Αλλού κρατούσαν κάποια προσχήματα, αλλού τα ισοπέδωσαν όλα, ούτε διαδικασίες, ούτε αρχαιρεσίες. Μεθόδευσαν απλά πλαστογραφίες που υπέγραφαν, αν υπέγραφαν, δικηγόροι, λίστες από οργανωτικές καταστάσεις του ΠΑΣΟΚ (π.χ. στην περίπτωση του Σωματείου των Τεχνικών-Μηχανικών Πάτρας που ελέγχει η πρώην πρόεδρος του ΕΚ Πάτρας, στο τέλος της λίστας ψηφισάντων έχει προστεθεί μια λίστα με ονόματα από την οργανωτική του ΠΑΣΟΚ από ένα χωριό όπου ο ένας εκ αυτών έχει πεθάνει πριν γίνουν οι εκλογές).
Όπου έχουμε δυνάμεις και αναπτύξαμε δράση στα γεμάτα, η αποκάλυψη είναι τέτοια, που δεν έχουν που να κρυφτούν. Στην Κοζάνη, στην Πάτρα, στα Τρίκαλα, στην Καβάλα έχουν αποκαλυφθεί σωρεία παραβάσεων, ενώ αλλού όπου δεν έχουμε παρακολουθήσει τις διαδικασίες η συμμετοχή «ζώντων και νεκρών» για την κατασκευή νόθων αντιπροσώπων σπάει όλα τα ρεκόρ. Όπως, για παράδειγμα, στο Εργατικό Κέντρο Βέροιας όπου εμφανίζονται να έχουν ψηφίσει 3.500 εργαζόμενοι στα συσκευαστήρια, όταν συνολικά οι εργαζόμενοι του νομού είναι λιγότεροι.
Όπου οξύναμε την αντιπαράθεση, οι πρωτοβουλίες για εκκαθάριση των μητρώων από τη νοθεία, οι καταλήψεις και οι συγκρούσεις με τους μηχανισμούς συσπείρωσαν τις κομματικές δυνάμεις και έναν ευρύ περίγυρο. Οι σύντροφοί μας μπήκαν με ενθουσιασμό στις μάχες αυτές, ήρθαν σε αντιπαράθεση με τους μηχανισμούς, απόκτησαν μια πλούσια πείρα, χειρίστηκαν ζητήματα πρωτόγνωρα.
Χρειάζεται όμως να καταπιαστούμε με ένα σοβαρό πρόβλημα που εντοπίσαμε μέσα από αυτήν τη δράση. Σε κάποιες περιπτώσεις έχει χαθεί η συνέχεια και η ομαλή μεταφορά πείρας από παλιότερα συνδικαλιστικά μας στελέχη στα νέα. Γιατί έχουν αναδειχτεί νέοι συνδικαλιστές, γεγονός θετικό, έχουν όμως απειρία. Είναι ανάγκη να συμβάλλουμε αποφασιστικά όχι μόνο στο πλαίσιο της άμεσης καθοδηγητικής δουλειάς, αλλά οργανώνοντας μια σειρά συνδικαλιστικών μαθημάτων. Η οργανωμένη επιμόρφωση θα απελευθερώσει τις δυνατότητες και θα αναπτύξει τις ικανότητες των στελεχών μας για αποτελεσματική δράση μέσα στην εργατική τάξη, στους κλάδους, στους τόπους δουλειάς και στα συνδικάτα. Οι εκδόσεις του ΠΑΜΕ (όπως το Μάθε τα δικαιώματά σου κλπ.) είναι μεγάλο εφόδιο και πρέπει να αξιοποιηθούν, όμως από μόνες τους δεν αρκούν.