Η έκδοση αυτού του τεύχους της ΚΟΜΕΠ βρίσκεται κοντά στο χρόνο που θα διεξαχθούν οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές.
Συμπίπτει, επίσης με την εργατική Πρωτομαγιά 2006, που η υποδοχή της είναι ανάγκη να σηματοδοτήσει μια νέα φάση καταδίκης από την εργατική τάξη του «μαύρου μετώπου» της ταξικής συνεργασίας των εργοδοτών - κυβέρνησης - ΠΑΣΟΚ - πλειοψηφίας των ανώτατων συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Στην αντίληψη αρκετών μισθωτών ίσως φαινόταν ως υπερβολή αυτός ο χαρακτηρισμός, πριν τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ στη συμφωνία ΓΣΕΕ- ΣΕΒ για την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΣΣΕ). Είχε φροντίσει γι’ αυτό η φαινομενικά ευέλικτη τακτική του ΠΑΣΟΚ στο συνδικαλιστικό κίνημα, οι «αγωνιστικές» δηλώσεις του κ. Πολυζωγόπουλου. Κατηγορούσαν το ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ στο συνδικαλιστικό κίνημα, για ακαμψία και τακτική άσκοπου διαχωρισμού από την «αγωνιστική» ηγεσία της ΓΣΕΕ, της ΠΑΣΚΕ και της Συνδικαλιστικής παράταξης του ΣΥΝ. Ομως, τα ταξικά συμφέροντα μεταξύ κεφαλαίου και μισθωτών έχουν βαθύ διαχωριστικό ρήγμα, τέτοιο που δε γεφυρώνεται με πρόσκαιρες κινήσεις εντυπωσιασμού.Βέβαια δεν έχουμε αυταπάτες. Πριν να κυκλοφορήσει το παρόν τεύχος της ΚΟΜΕΠ, μαζικά θα έχουν αναπαραχθεί έντυπα, ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά επιχειρήματα αφοπλισμού της εργατικής τάξης από κάθε ουσιαστική και αγωνιστική διεκδίκηση, υπονόμευσης και ποδηγέτησης του συνδικαλιστικού της κινήματος από τις φυσικές (ΣΕΒ) και πολιτικές (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) δυνάμεις του κεφαλαίου.
Είναι τα επιχειρήματα περί «μαξιμαλιστικών» διεκδικήσεων, «έλλειψης αντοχής» της οικονομίας στο διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον, «ανάγκης κοινωνικής συνεργασίας και συνεννόησης για να λειτουργήσει η εθνική οικονομία», κ.α.
Οι εργαζόμενοι έχουν τα δεδομένα για να μην πέσουν στα δίκτυα αυτής της παραπλάνησης, για ν’ απορρίψουν τη λογική που από τη μια εμφανίζει τα ψίχουλα για τους μισθωτούς εργαζόμενους ως επιτυχία και από την άλλη απορρίπτει ρεαλιστικές διεκδικήσεις ως μαξιμαλιστικές. Τα δεδομένα είναι τα τεράστια φανερά κέρδη των καπιταλιστικών επιχειρήσεων στην Ελλάδα, στις τράπεζες, στους εφοπλιστές, με ποσοστά κερδοφορίας ζηλευτά στη διεθνή καπιταλιστική αγορά. Κέρδη που στο μεγαλύτερο μέρος τους μετατρέπονται σε ακίνητη ιδιοκτησία, επενδύσεις χρηματικού κεφαλαίου (ομόλογα, κ.ά.) στη διεθνή αγορά, υπερπολυτελή ατομική κατανάλωση και όχι βιομηχανικές παραγωγικές επενδύσεις, ωφέλιμες για όλη την κοινωνία, όπως ισχυρίζονται. Κέρδη όχι τυχαία αυξημένα, αφού η Ελλάδα ανήκει στους διεθνείς «πρωταθλητές» με δείκτη τις συνολικές ώρες εβδομαδιαίας και ετήσιας μισθωτής εργασίας. Κέρδη πολλαπλασιασμένα από τις απλήρωτες υπερωρίες, την ανασφάλιστη εργασία κ.α.
Οι μισθωτοί εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους μπορούν και πρέπει να καταδικάσουν την υποκρισία του ΠΑΣΟΚ, τον οπορτουνιστικό συμβιβασμό του ΣΥΝ, που τη μια ημέρα μιλούν για ακρίβεια, για διάσταση μεταξύ «τιμών ευρωπαϊκού επιπέδου» στην Ελλάδα και «μισθών και ημερομισθίων» αναπτυσσόμενων οικονομιών και την άλλη ημέρα εμφανίζουν ως επιτυχία της ΓΣΕΕ την αύξηση ούτε ενός ευρώ την ημέρα για το 2006 και γύρω στα 0,70 ευρώ για το 2007. Είναι καιρός να πάρουν στα χέρια τους το δικό τους κίνημα, να αποσύρουν την πολιτική τους στήριξη προς την πολιτική που στρέφεται ενάντιά τους με ΝΔ ή με ΠΑΣΟΚ ή με κεντροδεξιές ή κεντροαριστερές πλειοψηφίες και συνεργασίες.
Μόνο η έκφραση της γενικής ταξικής αγωνιστικής γραμμής σε όλο το κίνημα, στη συνδικαλιστική και στην πολιτική επιλογή, μπορεί να φέρει και τις κατά κλάδο κατακτήσεις, να βάλει κάποιο φρένο στη μεθόδευση του κτυπήματος στο δικαίωμα της Κοινωνικής Ασφάλισης, στη νέα προώθηση της εμπορευματοποίησης της Παιδείας, Υγείας-Πρόνοιας, των ελαστικών σχέσεων εργασίας, στην επιτάχυνση της εφαρμογής της «στρατηγικής της Λισσαβόνας», που βρίσκει σύμφωνη τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Η ενιαία δράση της εργατικής τάξης κατά της στρατηγικής του κεφαλαίου, συνδέεται με την απομόνωση των εκπροσώπων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, με το κτύπημα του οπορτουνισμού, του συμβιβασμού και της ηττοπάθειας.
Η κατάσταση που βιώνουν η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα απαιτεί αγώνες πολιτικοποιημένους, με προοπτική, καθώς επίσης και με αιτήματα που βρίσκονται στο ύψος των αναγκών της εργατικής τάξης.
Στενά συνδεδεμένη με τους αγώνες είναι η πορεία προς τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές και αυτή καθεαυτή η διεξαγωγή τους. Αποτελεί μια πολιτική αναμέτρηση για την οποία το ΚΚΕ έχει καταβάλλει πολλές προσπάθειες και δίνει ιδιαίτερη σημασία, από τη δική του βεβαίως σκοπιά: Να εκφραστεί σε αυτές τις εκλογές ένα ουσιαστικό βήμα απεγκλωβισμού από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ πλατειών εργατικών - λαϊκών δυνάμεων, με αντίστοιχη ενίσχυση των συνδυασμών που στηρίζει το ΚΚΕ και οι συνεργαζόμενες με αυτό δυνάμεις (ΔΗΚΚΙ, Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών, Κομμουνιστική Ανανέωση και άλλοι ριζοσπάστες αγωνιστές). Να αρχίσει τώρα η αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων, ώστε το εργατικό - λαϊκό κίνημα, η συσπείρωση των αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων να βρεθούν μετά τις εκλογές σε καλύτερη θέση για τη συνέχιση της ταξικής πάλης, για την ανατροπή της πολιτικής που υπηρετεί τα κέρδη και διαχειρίζεται τις πιο οξυμένες γωνίες της φτώχειας, προκειμένου να αποφευχθούν «κοινωνικές εκρήξεις».
Σε αυτόν το στόχο της αλλαγής του συσχετισμού των δυνάμεων που τίθεται ως θέμα άμεσης, ζωτικής σημασίας για το λαό, η ΚΟΜΕΠ επιδιώκει να συμβάλλει δημοσιεύοντας μια σειρά κειμένων που αφορούν την Τοπική Διοίκηση, το χαρακτήρα και το ρόλο της στο ενιαίο αστικό κράτος του οποίου είναι τμήμα, καθώς και το περιεχόμενο της μάχης που δίνουν τα μέλη του ΚΚΕ, της ΚΝΕ, οι συνεργαζόμενες πολιτικές δυνάμεις, μαζί με χιλιάδες οπαδούς και φίλους. Το περιεχόμενο αυτής της πάλης γίνεται πιο συγκεκριμένο, όταν αντιληφθούμε τη σχέση οικονομίας - πολιτικής που διατρέχει όλη τη δομή της αστικής εξουσίας: τοπική (δημοτική - κοινοτική) - νομαρχιακή - περιφερειακή, ακόμη και με διευρωπαϊκές περιφερειακές διασυνδέσεις. Τότε αποκαλύπτεται ο γενικός πολιτικός και ταξικός χαρακτήρας του κάθε κοινωνικού προβλήματος ανεξάρτητα από τον τόπο της εκδήλωσής του.
Η ενότητα «Οικονομία - Πολιτική στην τοπική και περιφερειακή δομή» περιλαμβάνει πέντε σχετικά κείμενα, το καθένα από τα οποία αναδεικνύει, από διαφορετική αφετηρία, τη σχέση οικονομίας - πολιτικής στους δήμους και στις περιφέρειες.
Το άρθρο μέλους του ΠΓ της ΚΕ «Με ταξικά πολιτικά κριτήρια η ψήφος στις τοπικές εκλογές» αναλύει τη γενική πολιτική κατεύθυνση του ΚΚΕ στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Δείχνει πως και γιατί η πολιτική αναμέτρηση του Οκτωβρίου, όπως εξάλλου και κάθε άλλη μεγαλύτερης ή μικρότερης σημασίας, είναι ένα γεγονός που εντάσσεται στη γενικότερη δράση για τη συγκρότηση του λαϊκού μετώπου, που θα στοχεύει στην πάλη για την εξουσία.
Σε πιο εξειδικευμένο πλαίσιο, για το ίδιο θέμα, κινείται το κείμενο του ΠΓ της ΚΕ, κάνοντας αναλυτική αναφορά «Στα μεγάλα προβλήματα στο Λεκανοπέδιο Αττικής» που είναι ενιαία. Κρίνει τις τοπικές «δημοτικές και νομαρχιακές» αρχές με βάση και τη στάση τους σε τέτοια μεγάλα θέματα - δημιουργήματα «των συγκεκριμένων συνθηκών ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού μέσα στις οποίες πραγματοποιήθηκε η μεταπολεμική του ανασυγκρότηση», ιδιαίτερα στην περιοχή της πρωτεύουσας. Παράλληλα πραγματεύεται μια σειρά άξονες, στη βάση των οποίων πρέπει να διεξαχθεί η λαϊκή συσπείρωση και δράση μέχρι τις εκλογές, βεβαίως και μετά από αυτές και από τους εκλεγμένους από τα ψηφοδέλτια στήριξης από το ΚΚΕ και τις συνεργαζόμενες δυνάμεις.
Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και «Η σχέση Υγείας - Πρόνοιας και Τοπικής Αυτοδιοίκησης» (Δήμοι - Νομαρχίες) είναι το αντικείμενο της μελέτης του Τμήματος Υγείας - Πρόνοιας της ΚΕ του ΚΚΕ. Διαφαίνεται με συγκεκριμένο τρόπο, το γιατί οι τοπικές εκλογές δεν έχουν τοπικό, αλλά έχουν γενικό πολιτικό χαρακτήρα, ανεξάρτητα από το ότι το γενικό παίρνει και ορισμένη τοπική έκφραση. Κατά συνέπεια τίθεται και το γιατί η απάντηση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων πρέπει να δοθεί με βάση τη συνολική πολιτική της αστικής τάξης, γενικότερα της ΕΕ, που υλοποιούν και στηρίζουν -και στο χώρο της Τοπικής Διοίκησης- η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, με την άμεση συμμετοχή και συνευθύνη του ΣΥΝ.
Συναρτημένη με τα προηγούμενα, αν και ευρύτερης θεώρησης, είναι η μελέτη του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ για την «Περιφερειακή ανάπτυξη και το ρόλο των Γ΄ και Δ΄ Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης (ΚΠΣ)». Αναδείχνονται οι στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ και της εγχώριας αστικής τάξης, η οποία συμμετέχει στη διαμόρφωσή τους, καθώς και το πώς υπηρετούνται αυτές μέσω των ΚΠΣ, η ειδικότερη στόχευση των Πλαισίων στην παραπέρα ενίσχυση του κεφαλαίου στην Ελλάδα. Γενικά υπογραμμίζεται ο ταξικός χαρακτήρας τους, όπως εκφράζεται αυτός και με την κατανομή τους, ενώ παρατίθεται η τοποθέτηση του ΚΚΕ σε αυτά τα θέματα.
Η τοποθέτηση του ΚΚΕ βρίσκεται στον αντίποδα κάθε διαχειριστικής λογικής και πρακτικής που ενώ υπηρετεί την καπιταλιστική κερδοφορία, κάνει δήθεν «ρεαλιστικές» και συγκεκριμένες προτάσεις.
Την καταστροφική δράση των μονοπωλίων, γενικά του διεθνούς ιμπεριαλισμού, σε βάρος του πλανήτη, πραγματεύεται το άρθρο «Ταξική προσέγγιση στη διάσωση του φυσικού περιβάλλοντος». Η παρέμβαση του ανθρώπου στη φύση είναι αναγκαιότητα και στοιχείο της ίδιας της εξέλιξης του ανθρώπου. Ομως οι σημερινές δυνατότητες της επιστημονικής γνώσης και της τεχνολογίας, τα σύγχρονα μεγέθη της κοινωνικής εργασίας με οργανωτή τον καπιταλιστή και κίνητρο το καπιταλιστικό κέρδος, μπορεί να οδηγήσει σε ανεπανόρθωτες καταστροφές.
Στο άρθρο ασκείται κριτική στο ρόλο των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) και αντιμετωπίζεται το όλο θέμα -όπως και είναι- ως συστατικό της πάλης για την ανατροπή του καπιταλισμού, για το σοσιαλισμό που είναι και η μόνη προοπτική για τη συνειδητά σχεδιασμένη αρμονική σχέση του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον. Αναδεικνύεται, σε αντίθεση με τον καπιταλισμό, ο προσανατολισμός και οι αντίστοιχες κατακτήσεις του πρώτου εγχειρήματος σοσιαλιστικής οικοδόμησης κατά τον 20ό αιώνα.
Στην ενότητα «Ιδεολογία - Πολιτική» δημοσιεύεται το άρθρο «ΠΑΣΟΚ: Αντιλαϊκή πολιτική και “στολές παραλλαγής”». Αναφέρεται στο πώς το ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να υλοποιείται η πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, με την ταυτόχρονη προσπάθεια παραπλάνησης των εργαζομένων, για να θεωρούν φιλολαϊκά τα μέτρα που στρέφονται εναντίον τους.
Από το άρθρο αναδεικνύονται οι χειρισμοί που μετέρχεται το ΠΑΣΟΚ σε βάρος του λαού, για να παρουσιαστεί ως φιλολαϊκό, την ίδια στιγμή που έχει αναλάβει, υλοποίησε και υλοποιεί, συγκεκριμένες δεσμεύσεις με το κεφάλαιο. Οι μεθοδεύσεις του ΠΑΣΟΚ, όπως και οι αντίστοιχες άλλης μορφής της ΝΔ, βγάζουν τελικά στην επιφάνεια ένα θέμα: Οτι σε αυτές και μόνο βρίσκονται οι διαφορές τους στη διαχείριση της αντιλαϊκής πολιτικής. Και ότι επομένως, η κατηγορία που το ΠΑΣΟΚ απευθύνει στο ΚΚΕ, ότι διακατέχεται από μανιχαϊσμό, είναι εκ του πονηρού.
Σε αυτό το τεύχος οι αναγνώστες της ΚΟΜΕΠ θα βρουν τη δεύτερη απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ, με θέμα: «Πλαίσιο λαϊκής συσπείρωσης και πάλης για τα προβλήματα της νεολαίας» (η πρώτη απόφαση δημοσιεύτηκε στο προηγούμενο τεύχος της ΚΟΜΕΠ).
Το κείμενο αυτό έχει την επικαιρότητά του, σε σχέση και με τα καθήκοντα δράσης και συσπείρωσης ευρύτερων δυνάμεων της νεολαίας που συζητά η ΚΝΕ, βαδίζοντας στο 9ο Συνέδριό της.
Τέλος, δημοσιεύονται συγκεντρωμένα τα κομματικά ντοκουμέντα που εκδόθηκαν στο χρονικό διάστημα από 10 Φεβρουαρίου έως 3 Απριλίου 2006.