Οι τοπικές εκλογές θα πραγματοποιηθούν σε συνθήκες γενικευμένης επίθεσης του κεφαλαίου στα δικαιώματα των εργαζομένων. Οι εξαγγελίες και τα μέτρα της κυβέρνησης που παίρνονται καθημερινά σε όλους τους τομείς, η αντεργατική συμφωνία ΓΣΕΕ - ΣΕΒ, οι απανωτές παρεμβάσεις βιομηχάνων, τραπεζιτών, εφοπλιστών, αποδεικνύουν ότι δε θα υπάρξει η παραμικρή ύφεση στον αντιλαϊκό κυκλώνα, αντίθετα η ένταση θα δυναμώνει συνεχώς. Η αντιλαϊκή επίθεση είναι συνολική, καθολική, πλήττει το σύνολο της ζωής των εργαζομένων λαϊκών στρωμάτων.

Επιβεβαιώνεται η εκτίμηση της ΚΕ που αναφέρει: «Οι εξελίξεις που έχουμε μπροστά μας δεν είναι έξω από τις προβλέψεις μας. Εχουμε όμως ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που πρέπει να υπολογίσουμε. Η επίθεση του κεφαλαίου, ως αποτέλεσμα της όξυνσης των εσωτερικών του αντιφάσεων, είναι πιο ολομέτωπη, πιο βαθιά και τα μέτρα που παίρνονται από τη ΝΔ ως συνέχεια και ολοκλήρωση των πολιτικών των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ είναι πιο δραστικά. Προωθούνται εκ βάθρων αλλαγές στα πλαίσια των πολιτικών της ΕΕ».

Οι δυνάμεις του κεφαλαίου, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν ενιαία στάση και πολιτική στα στρατηγικά ζητήματα.

Η κυβέρνηση της ΝΔ βαδίζει με συνέπεια σε αυτή τη γραμμή, στη βάση του προεκλογικού προγράμματός της. Προτεραιότητές της είναι να προωθηθούν η «μεταρρύθμιση» στις ΔΕΚΟ, η εφαρμογή του πλαισίου για τις συμπράξεις δημοσίου-ιδιωτικού τομέα, η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας και μια νέα σειρά αποκρατικοποιήσεων. Ανοίγει νέα αντιασφαλιστική επίθεση, νέα αντιλαϊκά μέτρα.

Το ΠΑΣΟΚ, παρότι ανεβάζει την αντικυβερνητική δημαγωγία, κινείται απαρέγκλιτα στην ίδια κατεύθυνση με τη ΝΔ, στη διακηρυγμένη και από το πρόγραμμά του αρχή της ανταγωνιστικότητας (βλέπε των επιχειρήσεων), προτείνει ταυτόχρονα ακόμα πιο συντηρητικές πολιτικές, όπως π.χ. ιδιωτικά πανεπιστήμια, ανασφάλιστη εργασία κ.ά. Το πιο πρόσφατο, χαρακτηριστικό παράδειγμα της αταλάντευτης στήριξης του ΠΑΣΟΚ στα συμφέροντα του κεφαλαίου, είναι η αντεργατική συμφωνία ΓΣΕΕ - ΣΕΒ για την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που συνυπέγραψε μαζί με τη ΝΔ. Για να δίνει την εντύπωση διαφοροποίησης από τη ΝΔ, για να δείχνει «κοινωνικό» και φιλολαϊκό προσωπείο ρίχνει το σύνθημα «ο άλλος δρόμος» και δηλώνει ότι «μπορούμε να πετύχουμε την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα, με κοινωνική αλληλεγγύη και δικαιοσύνη».

Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, για την κυβερνητική εξουσία, έχει και στοιχεία από την επίδραση του ανταγωνισμού των μονοπωλίων, π.χ. για τις αγορές εξοπλιστικών προγραμμάτων και για άλλα ζητήματα - επιλογές που αφορούν συγκεκριμένα μονοπωλιακά συμφέροντα. Γι’ αυτό το λόγο εμφανίζεται οξύτερος στη μορφή, μεγαλώνοντας τον κίνδυνο να παγιδευτεί η δυσαρέσκεια λαϊκών δυνάμεων στα αστικά κυβερνητικά κόμματα.

Ταυτόχρονα, οι τελευταίες κινητοποιήσεις δείχνουν ότι σ΄ ένα τμήμα των εργαζομένων ωριμάζουν δυνατότητες πιο μαζικής συμμετοχής και δράσης ενάντια στην αντιλαϊκή επίθεση. Είναι επίσης φανερό ότι μεγαλώνει η λαϊκή δυσαρέσκεια και αυτή η τάση δεν μπορεί να αντιστραφεί, όσο θα οξύνεται η αντιλαϊκή επίθεση. Σε αυτό το έδαφος, εφόσον ανέβει αποφασιστικά η πολιτική παρέμβαση του Κόμματος, υπάρχει η δυνατότητα λαϊκές δυνάμεις που δυσαρεστούνται και κινητοποιούνται, να μην εγκλωβίζονται στο ΠΑΣΟΚ ή σε άλλες δυνάμεις, όπως ο ΣΥΝ, που κινούνται ως δορυφόρος των κομμάτων της αστικής διακυβέρνησης. Υπάρχει η δυνατότητα να εκφραστεί η δυσαρέσκεια σε σωστή ταξική κατεύθυνση.

Το κόμμα μας επανειλημμένα έχει υπογραμμίσει ότι οι επερχόμενες τοπικές εκλογές έχουν χαρακτήρα γενικής πολιτικής αναμέτρησης, τόσο για όλες τις άλλες πολιτικές δυνάμεις όσο και για το ΚΚΕ.

Με γενικά πολιτικά κριτήρια και συνθήματα προετοιμάζονται και πορεύονται τα κόμματα του δικομματισμού ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Οι αναφορές που κάνουν, ταυτόχρονα με τη γενική πολιτική συνθηματολογία, για τις τοπικές κοινωνίες είναι εκ του πονηρού και αποπροσανατολιστικές. Στόχος τους είναι να μην ανοίξει ουσιαστική συζήτηση για την πολιτική τους, η οποία αφορά τα λαϊκά προβλήματα και εκφράζεται και στα λεγόμενα τοπικά προβλήματα. Θέλουν να κρύψουν τις βαριές ευθύνες τους. Να ακρωτηριάσουν τη γενική πολιτική πείρα που έχει βγάλει ο εργαζόμενος λαός από την ίδια τη ζωή του, τη συμμετοχή του στους αγώνες, να τον παγιδεύσουν με αυτόν τον τρόπο στη λογική: Αλλο πράγμα οι κυβερνήσεις και τα κόμματα, άλλο τα προβλήματα της ανεργίας, της φτώχειας, της υγείας, της παιδείας, άλλο οι τοπικές εκλογές.

Θέλουν να κρύψουν ότι οι Δήμαρχοι και οι Νομάρχες που ανήκουν στη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ δεν είναι ανεξάρτητοι από τα κόμματά τους, αντίθετα αποτελούν το πολιτικό εργαλείο αυτών των κομμάτων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Υλοποιούν στο ακέραιο την αντιλαϊκή επίθεση στο μέτρο που τους αναλογεί. Στηρίζουν όλες τις βασικές αντιλαϊκές πολιτικές, γι’ αυτό είναι όλοι συνυπεύθυνοι, χωρίς εξαίρεση. Οσοι εκλεγούν Δήμαρχοι και Νομάρχες από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ θα προωθήσουν με γρηγορότερους ρυθμούς τις ιδιωτικοποιήσεις, τις αυξήσεις τιμών στις υπηρεσίες των Δήμων και όλα τα αντιλαϊκά μέτρα. Το ίδιο μπορούμε να ισχυριστούμε και για τους εκλεγμένους του ΣΥΝ, αφού έτσι και αλλιώς δεν έχουν πάρει διαζύγιο από τη στρατηγική του ευρωμονόδρομου και (συνακόλουθα) από τη συνεργασία, προεκλογική και μετεκλογική, με τους εκλεγμένους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Συνδυάζουν λοιπόν στην τακτική τους δύο πλευρές. Από τη μια υποστηρίζουν με συνέπεια και σταθερότητα τις βασικές στρατηγικές επιδιώξεις τους και οξύνουν τη δικομματική αντιπαράθεση για το ποιος είναι πιο ικανός να υλοποιήσει την αντιλαϊκή στρατηγική και από την άλλη προβάλλουν παραπλανητικά συνθήματα και επιχειρήματα για να εγκλωβίζουν λαϊκές δυνάμεις.

Η ΝΔ αξιοποιεί τις τοπικές εκλογές ως «πλυντήριο» των ευθυνών της για την αντιλαϊκή εφ’ όλης της ύλης επίθεση. Τα γαλάζια σηματάκια που θα μετρήσει την επομένη των εκλογών θα τα χαρακτηρίσει σύμβολα έγκρισης της κυβερνητικής πολιτικής. Στην πραγματικότητα θα είναι βόλια κατά των λαϊκών συμφερόντων.

Το ΠΑΣΟΚ αξιοποιεί τις τοπικές εκλογές για την επιστροφή του στην κυβερνητική εξουσία. Επιδιώκει να θεωρήσουν οι εργαζόμενοι την κατάστασή τους ως αποτέλεσμα αποκλειστικά της διακυβέρνησης της ΝΔ. Θέλει να κρύψει ότι στη ρότα του ευρωμονόδρομου η ζωή των λαϊκών δυνάμεων θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, ότι δεν υπάρχει το «μικρότερο» κακό.

Οι οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ κινούνται απαρέγκλιτα σε αυτήν την κατεύθυνση. Δεν υπάρχει καμιά διαφορά μεταξύ των «πάνω» και των «κάτω». Σε εισήγηση της ΝΕ του ΠΑΣΟΚ Α΄ Αθήνας αναφέρεται: «Τον Οκτώβρη το ΠΑΣΟΚ οφείλει να καταγράψει θετικά και νικηφόρα το πολιτικό του στίγμα και να δημιουργήσει ελπιδοφόρες συνθήκες για την κρίσιμη μάχη των βουλευτικών εκλογών, εφόσον αυτές γίνουν στα όρια της Συνταγματικής προθεσμίας, αφού με τη νίκη του στις Δημοτικές θα διαμορφώσει τέτοια δυναμική που θα αποτελέσει τη βάση για να επανέλθει στην εξουσία».

Σε αυτήν την κατεύθυνση το ΠΑΣΟΚ εντάσσει τη δράση της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, καθώς και άλλων συνδικάτων και μαζικών φορέων που κινητοποιούνται με σύνθημα «τέλος αντοχής - τέλος ανοχής», αλλά οι διεκδικήσεις τους είναι στα πλαίσια των «αντοχών» της οικονομίας και του προσανατολισμού της να υπηρετεί τα συμφέροντα και να αυξάνει τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου.

Ο Γ. Παπανδρέου στην ομιλία του στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ στις 17 Μαρτίου του 2006, ανάφερε χαρακτηριστικά: «Η απεργία αυτή (15 Μαρτίου 2006) οριοθετεί τις πολιτικές εξελίξεις και υπαγορεύει το καθήκον μας να απαλλάξουμε τη χώρα, το ταχύτερο δυνατό, από τη συντηρητική κυβέρνηση που την οδηγεί στην απαξίωση και σε επικίνδυνες ατραπούς».

Ακόμα και τις κινητοποιήσεις στη Γαλλία ενάντια στο νόμο για την απελευθέρωση των απολύσεων για τους νέους δε δίστασε να καπηλευτεί, ενώ το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, όπως είναι πασίγνωστο, έχει προτείνει ακόμη χειρότερα μέτρα για τους νέους στην Ελλάδα.

Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να κρύβει πάντα τις αντιδραστικές θέσεις του, θέλει τους εργαζόμενους όχι μόνο εκμεταλλευόμενους αλλά και αποβλακωμένους. Οχι μόνο πλήρως υποταγμένους στην κερδοφορία των επιχειρήσεων, αλλά και στρατευμένους ενεργητικά και ικανοποιημένους από το ξεζούμισμα που υφίστανται.

Στις 17 Μαρτίου 2006, στην ομιλία του στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ ο Γ. Παπανδρέου λέει τα παρακάτω ανατριχιαστικά: «Η ανταποδοτικότητα πρέπει να βρίσκεται στην κορυφή της ιεραρχίας αξιών στις οποίες εδράζεται η σχέση επιχείρησης και εργαζομένων. Πρέπει ο εργαζόμενος να γνωρίζει που επενδύονται τα κέρδη της επιχείρησης και να νοιώθει συμμέτοχος».

Κανένας εφησυχασμός δεν πρέπει να υπάρξει για τις βαθιά αντιδραστικές και αντεργατικές θέσεις του ΠΑΣΟΚ. Εγκλωβισμός δυνάμεων στο ΠΑΣΟΚ στο όνομα του να φύγει η ΝΔ από την κυβέρνηση θα είναι δώρο στην άρχουσα τάξη και τον ιμπεριαλισμό, γιατί έτσι θα συνεχίσουν να προωθούν το ίδιο απρόσκοπτα τα συμφέροντά τους. Οι εργαζόμενοι πριν αποφασίσουν, πρέπει να σκεφτούν. Αν το ΠΑΣΟΚ, τώρα που είναι στην αντιπολίτευση υπογράφει τέτοιες αντεργατικές συμφωνίες (ΓΣΣΕ-ΣΕΒ), τι θα κάνει αν ξαναβρεθεί στην κυβέρνηση. Χωρίς ταλάντευση, να το καταδικάσουν πολιτικά στις τοπικές εκλογές. Να μην του δώσουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει την ψήφο τους σαν πρόκριμα για την επάνοδο στην κυβέρνηση, ούτε να ενισχύσει τις δυνάμεις του στην Τ.Α. για να υλοποιήσουν τις αντιλαϊκές πολιτικές. Η μόνη λύση είναι ο μαζικός απεγκλωβισμός ταυτόχρονα, τόσο από τη ΝΔ όσο και από το ΠΑΣΟΚ.

Ο ΣΥΝ αξιοποιεί τις τοπικές εκλογές για να επιβιώσει με διαπραγματεύσιμη δύναμη για μελλοντικά κεντροαριστερά κυβερνητικά σενάρια. Παρότι στα λόγια αρνείται αυτή την προοπτική, τόσο η πολιτική του όσο και οι συγκεκριμένες επιλογές του ενόψει των τοπικών εκλογών μαρτυρούν περί του αντιθέτου.

Ο ΣΥΝ, όπως και το ΠΑΣΟΚ, φιλοτεχνεί ένα «ανθρώπινο» προσωπείο για τον ευρωμονόδρομο και τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Η εναλλακτική λύση του δεν μπορεί να διαφοροποιείται ουσιαστικά από τον «άλλο δρόμο» του ΠΑΣΟΚ, παρά την αριστερόστροφη φρασεολογία. Καμιά εμπιστοσύνη δεν πρέπει να έχουν οι εργαζόμενοι σε ένα κόμμα που προσαρμόζεται σαν χαμαιλέοντας στην άμπωτη και πλημμυρίδα του ταξικού αγώνα. Η πολυγλωσσία των τάσεων του ΣΥΝ έχει κοινό παρανομαστή τη σοσιαλδημοκρατική πολιτική. Κοινός είναι, παρότι δεν ομολογείται από όλους, ο πόθος προς την «παλιά» σοσιαλδημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ. Η πρότασή του για την «ενότητα της αριστεράς» μόνο για λόγους δημαγωγίας και πολεμικής περιλαμβάνει το ΚΚΕ.

Η ελιγμοί και η πολυγλωσσία δεν μπορούν να κρύψουν και πολύ περισσότερο να εξιλεώσουν τις ευθύνες του ως αριστερό ανάχωμα του καπιταλισμού. Εχει συμφωνήσει και συμφωνεί με το βασικό πλαίσιο που βρίσκεται πίσω από την όξυνση των λαϊκών προβλημάτων. Γιατί όταν συμφωνεί με τον ευρωμονόδρομο (γι’ αυτό και συμφώνησε με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ) ουσιαστικά οδηγείται σε στήριξη της στρατηγικής της Λισσαβόνας, δηλαδή στην ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων, την απελευθέρωση της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, των μεταφορών, τη «γκρίζα» στήριξη των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και των ανατροπών στην κοινωνική ασφάλιση. Οσο και αν διαμαρτύρεται στα λόγια, στην πράξη έχει στηρίξει μια αιτία που επιδρά καθοριστικά στη χειροτέρευση της κατάστασης των λαϊκών στρωμάτων.

Ο ΣΥΝ συμφώνησε επίσης με τις αναδιαρθρώσεις, τις αντιδραστικές αλλαγές στην ΤΑ. Συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ σε πολλούς δήμους και σε νομαρχίες, συνεργάζεται και συνδιοικεί μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ στην ΚΕΔΚΕ και την ΤΕΔΚΝΑ.

Μπροστά στις εκλογές του Οκτώβρη, προχωρά πάλι στη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, σε δήμους και νομαρχίες. Οι διακηρύξεις του για μέτωπο στο δικομματισμό γίνονται φύλλο και φτερό. Οι προτάσεις Κωνσταντόπουλου για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, οι τοποθετήσεις του εκλεκτού του ΣΥΝ στην Υπερνομαρχία, που διακηρύσσει τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, οι επανειλημμένες τοποθετήσεις του Α. Αλαβάνου ότι είναι εφικτή η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ σε διάφορα ζητήματα και οι σχετικές προτάσεις δεν αφήνουν περιθώρια για άλλες σκέψεις, σχετικά με το που πηγαίνουν τα πράγματα.

Αυτή η πορεία του ΣΥΝ είναι συνεπής με τις βασικές ιδεολογικές, πολιτικές κατευθύνσεις. Είναι αποτέλεσμα της συμφωνίας του σε βασικά ζητήματα με το ΠΑΣΟΚ. Είναι αποτέλεσμα της σύμπτωσης απόψεων με την κυρίαρχη αντίληψη των δυνάμεων του κεφαλαίου, για βασικά ζητήματα, όπως η περιφερειακή ανάπτυξη.

Ο Αλ. Αλαβάνος, πριν περίπου ένα χρόνο σε εισήγησή του στην ΚΠΕ του ΣΥΝ, ανάφερε τα εξής: «Οι θεσμοί της ΤΑ μπορούν να πρωταγωνιστήσουν στη διεκδίκηση ενός αποκεντρωμένου περιφερειακού προγράμματος, που θα συμβάλει στην ανάπτυξη και στη δημιουργία θέσεων απασχόλησης. Μπορούν να διεκδικήσουν μεγαλύτερο ρόλο στη διαχείριση των κοινοτικών προγραμμάτων … Η διάσταση αυτή είναι πολύ πιο ισχυρή από τις προηγούμενες εκλογές για την ΤΑ, γιατί αυτές συμπίπτουν με την τελευταία φάση της προετοιμασίας για το Δ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης (ΚΠΣ).

Γι’ αυτό, παράλληλα με τη θεσμική διεκδίκηση και στο βαθμό που μας επιτρέπουν οι δυνάμεις μας, να επεξεργασθούμε ακόμα καλύτερα κεντρικές προτάσεις μας για την ανάπτυξη σε περιφερειακό κυρίως, αλλά και σε νομαρχιακό και δημοτικό επίπεδο».

Στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ για τη διακυβέρνηση της νέας εποχής αναφέρεται: «Μέσα από διαδικασίες δημόσιας διαβούλευσης, σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο οριστικοποιούνται τα Περιφερειακά Αναπτυξιακά σχέδια και ενσωματώνονται σε ενιαίο Εθνικό Αναπτυξιακό Σχέδιο. Οι αντίστοιχες προγραμματικές συμφωνίες … θα ενσωματώνουν όλες τις πηγές χρηματοδότησης, της ΕΕ, του κράτους και της ΤΑ. Η πρώτη προγραμματική περίοδος θα συμπέσει με την υλοποίηση της νέας Διοικητικής δομής της χώρας και θα αποτελέσει το προγραμματικό εργαλείο του 4ου ΚΠΣ».

Ο ΣΥΝ, όχι μόνο συμπίπτει με το ΠΑΣΟΚ αλλά καλλιεργούν και οι δύο μαζί -και ο καθένας με το δικό του τρόπο- ψεύτικες προσδοκίες που προσκρούουν στην πραγματικότητα.

Η Περιφερειακή Ανάπτυξη -που επαγγέλλεται και η ΝΔ με παρόμοια επιχειρήματα- κρίνεται από τα συμφέροντα που υπηρετεί. Οσο η γενικότερη ανάπτυξη, στην οποία εντάσσεται και η Περιφερειακή, θα έχει ως κριτήριο το κέρδος, τα συμφέροντα των λίγων, των επιχειρηματιών, τα προβλήματα θα οξύνονται σε όλες τις περιφέρειες.

Με κεντρική πολιτική επιδίωξη να δημιουργήσει προϋποθέσεις εισόδου του στη Βουλή, αξιοποιεί τις τοπικές εκλογές το ΛΑΟΣ. Η παρουσία του είναι ενταγμένη στους σχεδιασμούς του συστήματος, να λειτουργεί το συγκεκριμένο κόμμα ως σιφόνι που θα απορροφά στον οχετό της αντίδρασης ένα τμήμα της λαϊκής δυσαρέσκειας και ταυτόχρονα θα αποτελεί τον ακροδεξιό μπαμπούλα και το «άλλοθι» για μελλοντικές συνεργασίες ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ.

Ο λαλίστατος αρχηγός του, που τυγχάνει μεγάλης προβολής από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ), θεωρεί ως αποκλειστικά υπεύθυνους της κακοδαιμονίας του τόπου το ότι μας κυβερνούν 3 οικογένειες και για την ανεργία ότι ευθύνονται οι ξένοι εργάτες. Λες και δεν υπάρχουν σε αυτόν τον τόπο βιομήχανοι, εφοπλιστές, τραπεζίτες, αστική τάξη.

Παραπλανά συνειδητά, κρύβει τους ταξικούς και πολιτικούς αντιπάλους των εργαζομένων. Προσπαθεί με την τακτική του να ψαρέψει από παντού. Στη Θεσσαλονίκη κατεβαίνει αυτόνομα. Στην Αθήνα υποστηρίζει τον υποψήφιο της ΝΔ, Ν. Κακλαμάνη. Στην υπόλοιπη Ελλάδα δηλώνει ότι θα συνεργαστεί με τους «άξιους». Για τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, ο αρχηγός του ΛΑΟΣ δηλώνει ότι θα στηρίξει το σχηματισμό κυβέρνησης από το πρώτο κόμμα - ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ - αν κάποιο από τα δύο δεν έχει αυτοδυναμία.

Πρόκειται για εθνικιστικό, ρατσιστικό αντικομμουνιστικό κόμμα. Δεξιό δεκανίκι του συστήματος που επιδιώκει να δηλητηριάσει με βαθιά αντιδραστικές θέσεις τις συνειδήσεις λαϊκών στρωμάτων.

Για το ΚΚΕ η αναμέτρηση αυτή πρέπει να καταλήξει σε ένα και αποκλειστικό πολιτικό αποτέλεσμα. Την όσο το δυνατό πιο ισχυρή καταδίκη της αντιλαϊκής πολιτικής. Να απεγκλωβιστούν λαϊκές δυνάμεις από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, να μην παγιδευτούν στο ΣΥΝ -όπου εμφανίζεται διακριτά από το ΠΑΣΟΚ- ή στο ΛΑΟΣ.

Το πολιτικό καθήκον που πρέπει να υπηρετήσουμε σταθερά είναι να ισχυροποιείται το ΚΚΕ, να δυναμώνει η αντιιμπεριαλιστική συσπείρωση, η οργανωμένη, συντονισμένη πάλη για ριζικές αλλαγές, τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Η ενίσχυση των ψηφοδελτίων που στηρίζει το ΚΚΕ και οι συνεργαζόμενες δυνάμεις ΔΗΚΚΙ, Κομμουνιστική Ανανέωση, Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών θα είναι συμβολή, ώστε ο λαός να παλεύει από καλύτερες θέσεις.

Γιατί οι τοπικές εκλογές εντάσσονται στη γενικότερη πάλη του Κόμματος για την αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων. Είναι δεμένη η εκλογική μάχη με το γενικότερο αγώνα για την οικοδόμηση του λαϊκού μετώπου που θα παλεύει για τα προβλήματα του λαού και θα διεκδικεί την εξουσία.

Η πολιτική συνεργασιών του Κόμματος στις τοπικές εκλογές είναι ενταγμένη στη συνολική πολιτική συμμαχιών. Επιδιώκουμε να συγκεντρωθούν, να συνεργαστούν περισσότερες δυνάμεις που εναντιώνονται στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, στην αντιλαϊκή πολιτική, την ΕΕ και τις αποφάσεις της, δυνάμεις που θέλουν να εναντιωθούν στον ιμπεριαλισμό. Γι’ αυτό η συνεργασία περιλαμβάνει δυνάμεις που παλέψαμε μαζί στο ΠΑΜΕ, στο αγροτικό κίνημα, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους κ.α. Η συνεργασία γίνεται στη βάση διεκδικητικού πλαισίου για την ΤΑ που ανταποκρίνεται στα συμφέροντα του λαού, του λαϊκού κινήματος.

Υπάρχουν οι δυνατότητες να διευρυνθεί η συσπείρωση με ανθρώπους που βρεθήκαμε μαζί στα μέτωπα του λαϊκού κινήματος. Αυτό το βήμα είναι ώριμο να γίνει τώρα, σε αυτή τη μάχη, παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις για γενικότερα ζητήματα, όπως αυτά που αφορούν τον αντιμονοπωλιακό αντιιμπεριαλιστικό αγώνα, το μέτωπο και το σοσιαλισμό, για τα οποία το Κόμμα έχει και προβάλλει τις θέσεις του, την πολιτική του γραμμή.

Η συνεργασία αυτή είναι στον αντίποδα των πολιτικών της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ και γι’ αυτό απορρίπτει κάθε ιδέα προσέγγισης με αυτές τις δυνάμεις.

Η ψήφος των λαϊκών δυνάμεων, για να υπηρετεί τα συμφέροντά τους, πρέπει να παίρνει υπόψη της το σύνολο των πολιτικών ζητημάτων, το σύνολο των προβλημάτων. Να μην περιορίζει τον ορίζοντά της με το ψευτοδιαχωρισμό σε «τοπικά» και «γενικά».

Κριτήρια στις τοπικές εκλογές αποτελούν οι θέσεις και οι ευθύνες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για πρώτης σημασίας ζητήματα όπως:

- Η ανεργία, η λιτότητα, η φτώχεια, το χτύπημα του 8ωρου, η ανατροπή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

- Η υποβάθμιση, η εμπορευματοποίηση της υγείας και της παιδείας.

- Οι συνέπειες των ιδιωτικοποιήσεων.

- Η εργοδοτική τρομοκρατία.

- Η συμμετοχή της χώρας στα σχέδια του ιμπεριαλισμού, του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ.

€ Οι πολιτικές κατά της μικρομεσαίας αγροτιάς.

- Οι ασφυκτικές πιέσεις των μονοπωλίων στους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρομεσαίους επαγγελματίες, οι συνέπειες σε βάρος τους από την απελευθέρωση του ωραρίου, τα φορομπηχτικά μέτρα, την τοκογλυφία των τραπεζών.

- Η υποβάθμιση του περιβάλλοντος, η εμπορευματοποίηση της δημόσιας γης, των δασών.

Προϋπόθεση για ουσιαστική και αποτελεσματική αντιπαράθεση με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ στα παραπάνω ζητήματα και στο σύνολο των προβλημάτων που βασανίζουν το λαό είναι να προβάλλουμε τη θέση του Κόμματος για το τι είδους ανάπτυξη χρειάζεται. Απέναντι στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, που προβάλλουν σαν λύση τα άλλα κόμματα, η απάντηση μας έχει κριτήριο τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων και συνοψίζεται στα διεκδικητικά μας πλαίσια (μισθούς, συντάξεις, ασφάλιση, καθολική δημόσια δωρεάν υγεία, παιδεία κ.ά.). Η ολοκληρωμένη τους υλοποίηση προϋποθέτει αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων, ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας.

Να αναδείξουμε π.χ. την ανάγκη για φτηνές συγκοινωνίες, χωρίς εισιτήριο το πρωί, χωρίς διόδια, με ουσιαστική εξυπηρέτηση των λαϊκών στρωμάτων, αλλά να πούμε ταυτόχρονα ότι για να οργανωθούν οι συγκοινωνίες προς όφελος του λαού απαιτείται οι μεταφορές να είναι κρατική λαϊκή περιουσία και γι’ αυτό πρέπει να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις. Να πούμε ότι η εξασφάλιση υψηλών κοινωνικών υπηρεσιών, ύδρευσης, καθαριότητας κλπ. δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί αν αυτές οι υπηρεσίες δε φύγουν από τα χέρια των επιχειρηματιών και των εργολάβων. Επομένως, για να γίνουν αυτά, απαιτούνται συγκεκριμένες πολιτικές προϋποθέσεις, με κυριότερη το πέρασμα της εξουσίας στα χέρια της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Αμεση συμβολή για να ανοίξει ο δρόμος είναι να δοθεί ψήφος με κριτήριο τις πολιτικές των κομμάτων για τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα που βασανίζουν τις εργατικές λαϊκές οικογένειες.

Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

Πηγαίνοντας προς τις τοπικές εκλογές ανοίγει, αντικειμενικά, ακόμα περισσότερο το θέμα για το χαρακτήρα και το ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ως μηχανισμού του κράτους των καπιταλιστών, των μεγάλων συμφερόντων, ως εργαλείου για να περνάει τοπικά η αντιλαϊκή πολιτική. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, με τις αλλαγές που έκανε το ΠΑΣΟΚ το 1994 και μετά, οι Δήμοι και οι Νομαρχίες επιτελούν αυτό το σκοπό ακόμα πιο αποτελεσματικά.

Τώρα πλέον και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις είναι υποχρεωμένες στις κεντρικές επίσημες αποφάσεις και τις τοποθετήσεις τους να αναγνωρίζουν την αλήθεια για τον κρατικό χαρακτήρα της ΤΑ, παρότι δεν αφήνουν το τροπάρι για τις τοπικές κοινωνίες, τις δήθεν δυνατότητες της ΤΑ να επιλύει λαϊκά προβλήματα μέσω της «αποκέντρωσης», την καλλιέργεια αυταπατών.

Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση του πρώην πρωθυπουργού κ. Σημίτη σε σύσκεψη στελεχών του ΠΑΣΟΚ, παραμονές των περασμένων Δημοτικών εκλογών: «Το κράτος πρέπει να εκσυγχρονισθεί και για να εκσυγχρονιστεί πρέπει να εκσυγχρονισθεί και η Τοπική Αυτοδιοίκηση». Ανάλογες τοποθετήσεις υπάρχουν και σήμερα τόσο από τη ΝΔ όσο και από το ΠΑΣΟΚ. Με αντιφατικότητα τοποθετείται στο συγκεκριμένο πρόβλημα και ο ΣΥΝ. Ενώ δειλά-δειλά κάνει κάποιες αναφορές για «Τοπική Αυτοδιοίκηση - μακρύ χέρι του κράτους», την ίδια ώρα στο όνομα της ενίσχυσης δήθεν του τοπικού-αυτοδιοικητικού ρόλου της ζητά μέτρα ενίσχυσης του κρατικού ρόλου της και των χαρακτηριστικών της.

Χαρακτηριστικά, στην εισηγητική ομιλία του Αλ. Αλαβάνου στην ΚΕ του ΣΥΝ, στις 2 Απριλίου του 2005, αναφέρεται: «Δεν πρέπει να διστάσουμε μπροστά στο ριζοσπαστικό χαρακτήρα ορισμένων προτάσεών μας. Είναι σημαντικό με καθαρό λόγο να ζητήσουμε η ΤΑ Β΄ Βαθμού να είναι η περιφέρεια που ανταποκρίνεται σε ένα κρίσιμο μέγεθος δημοκρατικού προγραμματισμού και θα εισηγείται και θα διαχειρίζεται τα περιφερειακά προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης... Είναι σημαντικό στα πλαίσια μιας δημοκρατικής φορολογικής μεταρρύθμισης να ζητήσουμε μετατόπιση φορολογικών εσόδων από την κρατική εξουσία προς την ΤΑ...».

Για τους εργαζόμενους καμιά αυταπάτη δεν πρέπει να υπάρχει για το χαρακτήρα και το ρόλο της ΤΑ, για το τι επιφυλάσσουν οι άλλες δυνάμεις.

Αν και σημαντικό ρόλο παίζει ο αρνητικός συσχετισμός στην ΤΑ, ωστόσο καθοριστικός είναι ο χαρακτήρας και η εξέλιξη του ίδιου του θεσμού της ΤΑ ως αναπόσπαστο τμήμα του αστικού κράτους. Η αποστολή και ο χαρακτήρας του ως θεσμού δεν αλλάζει, αν δεν αλλάξει ολόκληρο το κράτος, αν δεν αλλάξει η εξουσία. Στα σημερινά πλαίσια δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί προς προοδευτική, δημοκρατική κατεύθυνση. Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται και με την εμπλοκή του στις δυνάμεις καταστολής, με τη δημοτική αστυνομία, με τις κάμερες κ.ά.

Οι κομμουνιστές και οι συνεργαζόμενες δυνάμεις με την όσο πιο ενισχυμένη παρουσία τους στα όργανα της ΤΑ θα αντιστέκονται σε κάθε αντιλαϊκή επιλογή. Θα διαχειριστούν τις υποθέσεις και τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού με τίμιο τρόπο, θα βρίσκονται μαζί στους λαϊκούς αγώνες και όχι απέναντι. Θα παλέψουν και από αυτή τη θέση για την αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων, για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις οικοδόμησης του λαϊκού μετώπου που θα αντιπαλεύει τα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό και θα διεκδικεί τη λαϊκή εξουσία. Γιατί η ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών απαιτεί την αντικατάσταση και του θεσμού της ΤΑ με νέους θεσμούς τοπικής εξουσίας, πραγματικά λαϊκούς, στα πλαίσια της λαϊκής εξουσίας.

Η ΤΑ αποτελεί βασικό παράγοντα στη συνεργασία των κυβερνήσεων, των εργοδοτών, των συμβιβασμένων ηγεσιών του συνδικαλιστικού κινήματος, για την υλοποίηση των αντεργατικών μέτρων και τις γενικότερες επιδιώξεις και πολιτικές για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ο ρόλος της ΤΑ στην προώθηση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων δεν είναι προφανής στις λαϊκές δυνάμεις. Χρειάζεται δραστήρια και ζωντανή αποκάλυψη, πώς προώθησαν σε αγαστή συνεργασία ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ τις κατευθύνσεις της ευρωενωσιακής στρατηγικής και μέσα από το χώρο αυτό. Μέσα από την αποκάλυψη να διαμορφώνονται κριτήρια ψήφου.

Ορισμένα παραδείγματα:

- Αλλοτε με πρόσχημα την εξυπηρέτηση των καταναλωτών, άλλοτε στο όνομα των τουριστικών περιοχών, η ΤΑ πρωτοστάτησε στην επέκταση του ωραρίου εργασίας των καταστημάτων σε βάρος εργαζομένων και αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών, σε όφελος των μονοπωλίων του εμπορίου και των πολυεθνικών. Ολες οι αποφάσεις έχουν τη βούλα των νομαρχιακών αυτοδιοικήσεων και μόνο εκεί που υπήρξε σθεναρή αντίσταση εργαζομένων και επαγγελματιών τα νομαρχιακά συμβούλια δεν υπέγραψαν ανάλογες αποφάσεις ή δεν έκαναν τους «Πόντιους Πιλάτους».

€ Από τη δεκαετία του ‘80 ακόμα η ΤΑ πρωτοστάτησε να διαμορφωθεί το καθεστώς των συμβάσεων ορισμένου χρόνου για χιλιάδες εργαζόμενους. Ανοιξε μάλιστα το δρόμο για τους εργοδότες του ιδιωτικού τομέα και τον υπόλοιπο κρατικό τομέα. Πρωτοστάτησε γιατί επιλέχθηκε από την κεντρική εξουσία και τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ως χώρος που -εκτός των άλλων- είχε την ικανότητα να εξαπατά πιο εύκολα τους εργαζόμενους, να εκμεταλλεύεται πιο άμεσα την ανάγκη των ανέργων για εργασία.

- Η ΤΑ, στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας, πρωτοστάτησε στο άνοιγμα του δρόμου για να καταπατηθούν τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, με την εφαρμογή των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης. Πρωτοστάτησε να δοθούν στους εργοδότες τεράστιες χρηματικές επιδοτήσεις και τζάμπα εργατικό προσωπικό. Πρωτοστάτησε στα προγράμματα κοροϊδίας, εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας, ενσωμάτωσης και χειραγώγησης των εργαζομένων, στο όνομα της δήθεν επανακατάρτισης και εκπαίδευσης των ανέργων και στο ροκάνισμα των Ευρωπαϊκών κονδυλίων από τα ιδιωτικά και τοπικο-αυτοδιοικητικά τρωκτικά που ανέλαβαν να υλοποιήσουν την επιχείρηση υποταγής των ανέργων.

- Μέσα από την ΤΑ άνοιξαν το δρόμο στην εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών Πολιτισμού και Αθλητισμού των δήμων, των υπηρεσιών καθαριότητας, των παιδικών σταθμών.

- Η ταξική ανισότητα των δήμων και των συνοικιών στο Λεκανοπέδιο της Αθήνας και όλης της χώρας, όσον αφορά τις χρήσεις γης και το περιβάλλον, τις κοινωνικές υπηρεσίες και γενικά το βιοτικό επίπεδο, αποτυπώνεται ανάγλυφα στα πρόσφατα συμπεράσματα εργασίας του Πανεπιστημίου Αθήνας που δημοσιεύθηκαν στις 2 Μαρτίου: Υψηλή ποιότητα εμφανίζουν οι δήμοι Εκάλης, Κηφισιάς, Φιλοθέης, Ψυχικού. Ενώ την πιο χαμηλή ποιότητα ζωής εμφανίζουν οι δήμοι Αγ. Βαρβάρα, Αιγάλεω, Περιστέρι, Ταύρος, Μοσχάτο, Καλλιθέα. Αυτοί οι δήμοι εμφανίζουν τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας, το χαμηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης μαζί με το Ιλιο και το Καματερό, έχουν το λιγότερο αστικό πράσινο μαζί με τους δήμους Δάφνης, Νέας Χαλκιδόνας, Αγ. Δημητρίου, Αγ. Αναργύρων και οι συγκεκριμένοι δήμοι μαζί με τη Ν. Σμύρνη και τις συνοικίες της Α΄ Αθήνας (Κυψέλη, Πατήσια, Αμπελόκηποι κ.ά.) είναι οι πιο πυκνοκατοικημένοι, σε αντίθεση πάντα με τις αριστοκρατικές συνοικίες, για τις οποίες έδειξαν και δείχνουν διαχρονικά την ευαισθησία τους το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις του.

- Στον τομέα της Υγείας και πρόνοιας η πολιτική των Δήμων είναι να παρέχουν υποβαθμισμένες υπηρεσίες με την αξιοποίηση εθελοντών ή υποαπασχολούμενων, χαμηλά αμειβόμενων εργαζομένων. Τα διάφορα προγράμματα, όπως αυτό της «Βοήθειας στο σπίτι», στηρίζονται σε χρηματοδότηση περιορισμένου χρόνου και παροχών. Προοπτική τους είναι να λειτουργήσουν με πλήρη ανταποδοτικότητα.

Από την εικόνα που καταγράφει το Τμήμα Υγείας-Πρόνοιας της ΚΕ του ΚΚΕ βλέπουμε ότι: Στο Λεκανοπέδιο της Αττικής πάνω από 40 Δήμοι, εκμεταλλευόμενοι την πολιτική εμπορευματοποίησης-ιδιωτικοποίησης και των ελλείψεων του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, αξιοποιούν τη δυνατότητα που έχουν οι επιχειρηματίες να δημιουργούν Κέντρα Υγείας. Στη βάση αυτή δημιούργησαν το «Διαδημοτικό Δίκτυο Δομών Υγείας ΟΤΑ» που ουσιαστικά οδηγεί στην αύξηση της πελατείας του ιδιωτικού τομέα.

Αυτή η επιλογή έρχεται σε αντίθεση με την ανάγκη να αναπτυχθεί ισχυρό αγωνιστικό κίνημα για ολοκληρωμένη δημόσια και δωρεάν ιατροφαρμακευτική φροντίδα και περίθαλψη για όλο το λαό με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής βάσης στους τομείς κοινωνικής πολιτικής.

- Στην παιδεία, στην ΤΑ έχει ανατεθεί η ευθύνη των σχολικών κτιρίων. Αναφέρουμε μόνο ορισμένα στοιχεία από την εικόνα του τμήματος Παιδείας της ΚΕ: Στην Αττική το 10% των σχολικών μονάδων με 45.000 μαθητές λειτουργούν σε διπλοβάρδιες. 295 σχολεία στεγάζονται σε μισθωμένα κτίρια. Το 80% των σχολικών κτιρίων δεν πληρούν όρους υγιεινής και ασφάλειας. Τα 4 στα 10 σχολεία δεν έχουν ούτε αυτοσχέδια βιβλιοθήκη. Η πλειονότητα των σχολείων δεν έχει εργαστήρια.

Την ίδια ώρα μεγαλώνει η ταξική ανισότητα.

Στην Αττική επίσης πάνω από 10.000 μαθητές φτωχών περιοχών κάθε χρόνο εγκαταλείπουν την υποχρεωτική εκπαίδευση.

Η ΤΑ τα επόμενα χρόνια καλείται να παίξει ακόμα πιο αποφασιστικό ρόλο στην υλοποίηση των αναδιαρθρώσεων που προωθούν η ΕΕ, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ με στόχο την ενίσχυση της ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης, την ενίσχυση της ταξικής διαφοροποίησης των σχολείων. Μέσα από τη διάσπαση του ενιαίου προγράμματος του σχολείου στο δημοτικό και στη συνέχεια στο γυμνάσιο, με την εφαρμογή της ζώνης δραστηριοτήτων με διαφορετικό περιεχόμενο από σχολείο σε σχολείο, με τη λεγόμενη ευέλικτη ζώνη ανοίγουν το δρόμο, κάθε σχολείο να διαμορφώνει το πρόγραμμά του ανάλογα με την ικανότητα των γονιών ή των δήμων να χρηματοδοτούν τα συγκεκριμένα προγράμματα. Γι΄ αυτό το σκοπό θα επιβάλουν πρόσθετους φόρους, θα αξιοποιούν «χορηγίες» επιχειρηματιών.

Η κυβέρνηση της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ υποστηρίζουν την ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή των δήμων στη λειτουργία των σχολείων σαν μοχλούς για την κατηγοριοποίηση των σχολείων, με βάση τη ταξική προέλευση των μαθητών.

Ορισμένοι προχωράνε ακόμα παραπέρα, όπως ο δήμος Αμαρουσίου που έχει ανακοινώσει την πρόθεσή του για τη δημιουργία Ιδιωτικού Πανεπιστημίου.

Η ψήφος των εργαζομένων και ο αγώνας τους πρέπει να φράζουν το δρόμο σε τέτοιες εξελίξεις που -ως Δούρειος Ιππος- η ΤΑ καλείται να προωθήσει την ανταποδοτική επιχειρηματική λειτουργία του σχολείου.

Τα παραπάνω παραδείγματα επιβεβαιώνουν ένα βασικό συμπέρασμα. Η ενιαία αντιλαϊκή πολιτική του κεφαλαίου και η επίθεσή του σε βάρος του εργαζόμενου λαού υλοποιούνται μέσα από όλους τους κρατικούς θεσμούς και μέσα από την ΤΑ. Δε θα ήταν δυνατό να υλοποιηθούν σε τέτοια έκταση και βάθος χωρίς τη συμμετοχή της ΤΑ. Επομένως, η απάντηση στην αντιλαϊκή επίθεση πρέπει να δοθεί με γενικά πολιτικά κριτήρια τόσο σε γενικό επίπεδο, όσο και στις τοπικές εκλογές.

Οι σχεδιασμοί και οι προγραμματισμοί της άρχουσας τάξης επιβάλλουν ένταση αυτής της επίθεσης, ανεξάρτητα ποιο από τα δύο κόμματα, ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ, θα βρίσκεται στην κυβέρνηση. Για την πιο αποφασιστική και χωρίς εμπόδια υλοποίηση αυτής της πολιτικής δεν τους αρκούν ισχυρές κυβερνήσεις. Θέλουν ισχυρά τα κόμματα του δικομματισμού και στην ΤΑ, όπως και στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Το ζήτημα είναι να χαλάσουν αυτά τα σχέδια με αποφασιστικό αδυνάτισμα της επιρροής και των δύο, με ενίσχυση των ψηφοδελτίων που στηρίζει το ΚΚΕ και οι συνεργαζόμενες με αυτό δυνάμεις. Για την επίτευξη αυτού του στόχου υπάρχουν δυνατότητες που πρέπει να αξιοποιηθούν χωρίς καμιά καθυστέρηση. Η σημαντικότερη προϋπόθεση είναι να δυναμώσει η πολιτική δράση του Κόμματος. Αυτό σημαίνει να φτάνει καθημερινά η πολιτική πρόταση του Κόμματος, οι Θέσεις του για τα λαϊκά προβλήματα, η αποκαλυπτική του κριτική για τα άλλα κόμματα όσο το δυνατόν περισσότερο στα λαϊκά στρώματα, ιδιαίτερα στους νέους και τις γυναίκες.

Σημαίνει επίσης να μπαίνουν οργανωμένα στον πολιτικό αγώνα καθημερινά περισσότερες δυνάμεις. Τα περιθώρια είναι μεγάλα και πρέπει να αξιοποιηθούν. Μαζί με τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, θέση σε αυτή τη μάχη έχουν οι οπαδοί του Κόμματος, οι συνεργαζόμενοι από τις άλλες δυνάμεις, οι άνθρωποι που συνεργαστήκαμε όλα αυτά τα χρόνια στα διάφορα μέτωπα πάλης και στους αγώνες. Χωρίς καθυστέρηση να στηθούν παντού Εκλογικές Επιτροπές στους χώρους δουλιάς, στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, στις γειτονιές των πόλεων, στα χωριά και να ενταχθούν όσο το δυνατόν περισσότερες δυνάμεις.

Σημαίνει πλατύ και συστηματικό άνοιγμα και συζήτηση με τον κόσμο που ψήφισε τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, το ΣΥΝ.

Ανοιγμα στους νέους που ψηφίζουν για πρώτη φορά. Καθημερινή οργάνωση περιοδειών και συσκέψεων.

Σημαίνει διακίνηση και αύξηση της κυκλοφορίας του «Ρ» και των προπαγανδιστικών υλικών.

Σημαίνει ότι ταυτόχρονα όλες αυτές οι δυνάμεις θα πρωτοστατήσουν στην οργάνωση και ανάπτυξη των αγώνων, ενάντια στην αντιλαϊκή επίθεση, με τα πλαίσια διεκδικήσεων που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες, μέσα από τους ταξικούς και αγωνιστικούς φορείς, το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΥ, τις άλλες αγωνιστικές συσπειρώσεις.

Θα πρωτοστατήσουν για αγωνιστική ενότητα ενάντια στην επίθεση των μονοπωλίων. Ετσι θα γίνεται πραγματικότητα η δυνατότητα που υπάρχει να εγκαταλείπουν εργαζόμενοι τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Να μη γίνονται οι αγανακτισμένοι από την κυβερνητική πολιτική της ΝΔ θύματα της δημαγωγίας του ΠΑΣΟΚ και της οπορτουνιστικής συμβιβαστικής τακτικής του ΣΥΝ, που κουβαλάει νερό στο μύλο του ΠΑΣΟΚ.

Να κάνουν οι λαϊκές δυνάμεις επιλογή ψήφου για τα δικά τους συμφέροντα, ενισχύοντας τους συνδυασμούς που στηρίζει το ΚΚΕ με τις σύμμαχές του δυνάμεις.

Μόνο αυτή η επιλογή ανταποκρίνεται στην άμεση ανάγκη να δοθεί πολιτική απάντηση στην αντιλαϊκή επίθεση, είναι συμβολή στην αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, είναι επιλογή προοπτικής γιατί βάζει ένα λιθαράκι στην οικοδόμηση της λαϊκής συμμαχίας, ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.