Με τη βαρβαρότητα της κρατικής καταστολής απάντησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στον πανεργατικό αγώνα απόκρουσης της αντιασφαλιστικής επίθεσης του κεφαλαίου. Μέθοδος αναμενόμενη αφού οι εργαζόμενοι δεν πείθονται από τις αστικές σειρήνες ότι η ταξική πάλη πρέπει να πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων της Ιστορίας, αφού δεν έστερξαν να προσκυνήσουν το είδωλο της συνεργασίας των τάξεων, της «κοινωνικής συναίνεσης» μαζί με τους εντολοδόχους του κεφαλαίου στις γραμμές του εργατικού κινήματος. Η ταξική πάλη δεν ανήκει στο παρελθόν, αλλά στο παρόν και στο μέλλον.
Η μακραίωνη εμπειρία εξουσίας της κυρίαρχης τάξης τη δίδαξε, καλύτερα ίσως από τις καταπιεζόμενες λαϊκές δυνάμεις, την τέχνη του ταξικού πολέμου. Οντας, βέβαια, από θέση ισχύος, αλλά και αδίστακτη, κυνική και απάνθρωπη ρίχτηκε στην ταχεία οικοδόμηση νέων κρατικών και διακρατικών αντιλαϊκών, αντεπαναστατικών μηχανισμών. Στο όνομα της «τρομοκρατίας» και της λαθρομετανάστευσης χτίζεται όχι μόνο το «φρούριο» ΕΕ απέναντι στους κολασμένους του «Τρίτου κόσμου», αλλά και η ΕΕ μεγάλη φυλακή των λαών της. Μέτρα και μηχανισμοί μαρτυρούν τη βαθειά ανησυχία που διακατέχει τις αστικές τάξεις, που γνωρίζουν καλά ότι το μέλλον που σχεδιάζουν και προωθούν θα είναι πολύ πιο δυσοίωνο για τους λαούς, από το γεμάτο βάσανα παρόν.
Η δράση του ΚΚΕ υπήρξε καταλυτική για να διατηρηθεί η σπίθα της αντίστασης αναμμένη, έτσι να βρίσκεται μπροστά η μεγάλη φωτιά της λαϊκής αντεπίθεσης, ο χειρότερος εφιάλτης της αστικής τάξης. Η προϋπόθεση για να παίξει αυτό το ρόλο το ΚΚΕ, ήταν η στρατηγική του γραμμή και η σταθερότητα σε αυτήν, η διαφύλαξη του επαναστατικού χαρακτήρα του στο θεωρητικό, πολιτικό, οργανωτικό επίπεδο, παρ’ όλα τα αδύνατα σημεία.
Οπως πάντα, η όξυνση της σύγκρουσης φέρνει στην επιφάνεια το ζήτημα της πολιτικής διεξόδου. Με τον ένα ή άλλο τρόπο το ζήτημα της εξουσίας προβάλλει από κάθε σημαντική πλευρά της κοινωνικής ζωής. Η επίγνωση του αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων χρειάζεται, και την έχουμε πλήρως, όχι για να στρογγυλεύουμε στο όνομά του την αιχμή της πολιτικής μας παρέμβασης, αλλά για να επεξεργαζόμαστε πιο ευέλικτα και αποτελεσματικά την τακτική και να διεξάγουμε πιο αποτελεσματικά την προπαγάνδα, τη ζύμωση για το μονόδρομο των λαϊκών δυνάμεων: τη διεκδίκηση της λαϊκής εξουσίας.
Γνωρίζουμε από την Ιστορία και τη θεωρία μας ότι η όξυνση της σύγκρουσης άλλους τους καθηλώνει και άλλους τους φωτίζει και τους δυναμώνει. Οι δεύτεροι, στην ιστορική προοπτική, είναι πάντα περισσότεροι, όταν υπάρχει ολοκληρωμένη παρέμβαση των κομμουνιστών. Πολλά είναι τα παραδείγματα από τη δράση μας στην τελευταία δεκαετία που επιβεβαιώνουν την αξία της σταθερότητας στη γραμμή της ρήξης με τα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό. Η εξέλιξη της σύγκρουσης για την κοινωνική ασφάλιση είναι άλλη μια απόδειξη ότι μόνο με μια τέτια γραμμή μπορεί ο αγώνας να παρεμποδίσει, να καθυστερήσει και τελικά να αποτρέψει τη νομιμοποίηση της φιλομονοπωλιακής πολιτικής στη λαϊκή συνείδηση. Πολύ περισσότερο, μόνο με αυτή τη γραμμή υπηρετούνται τα γενικά συμφέροντα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, δημιουργούνται προϋποθέσεις να ενισχύεται ο αντιιμπεριαλιστικός, αντικαπιταλιστικός πόλος, με ψυχή το ΚΚΕ.
Στην επερχόμενη μάχη των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών θα γίνει ένα βήμα στην προώθηση της πολιτικής μας, στο βαθμό που ενισχυθούν οι συνδυασμοί που στηρίζει το ΚΚΕ σε συσπείρωση με άλλες δυνάμεις αγωνιστικού προσανατολισμού στο πεδίο αυτό. Στο βαθμό που καταδικαστεί στην κάλπη η αντιλαϊκή πολιτική, όλοι οι πολιτικοί εκφραστές και τα στηρίγματά της στους κυβερνητικούς θώκους και τις «αντιπολιτευτικές» καρέκλες. Ενιαία καταδίκη και στους δύο γύρους.
Η λαϊκή αγανάκτηση δεν πρέπει να παγιδευτεί στα δημαγωγικά δίκτυα της ΝΔ, η οποία θα στρέψει αμέσως την ψήφο υπέρ της, ενάντια στο λαό. Δεν πρέπει να ξοδευτεί επίσης η ψήφος σε άσφαιρα πυρά, κατευθυνόμενη σε αυτούς που συμπολιτεύονται υποκρινόμενοι την αριστερή αντιπολίτευση στα λόγια, κριτικάροντας την κυβερνητική πολιτική στα σημεία, στα επιμέρους και όχι στην καρδιά και την κατεύθυνσή της.
Ο κατάλληλος ιδεολογικοπολιτικός εξοπλισμός των κομμουνιστών και κομμουνιστριών είναι προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ για να ανταπεξέλθουν στα σημερινά καθήκοντα. Ετσι, το τεύχος της ΚΟΜΕΠ 3/2002 φιλοξενεί άρθρα και κείμενα που αναφέρονται κυρίως σε ζητήματα του, άμεσης επικαιρότητας, ιδεολογικού μετώπου.
Στην ενότητα Ιδεολογία-Πολιτική η απόφαση του Π.Γ. της ΚΕ του ΚΚΕ: «Η θέση του ΚΚΕ για την κυβερνητική εκστρατεία υπέρ του εθελοντισμού» αποκαλύπτει τους δόλιους σκοπούς πίσω από τις εύηχες διακηρύξεις, την εκμετάλλευση υψηλών αξιών για παγίδευση σε αντιλαϊκούς σκοπούς.
Η ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα «Το γυναικείο ζήτημα να γίνει υπόθεση του εργατικού κινήματος» αναδεικνύει τις σύγχρονες διαστάσεις και μορφές του γυναικείου ζητήματος και τις προϋποθέσεις αντιμετώπισής του.
Το άρθρο «Το παρόν και η προοπτική των σχέσεων ΗΠΑ-ΕΕ», επιχειρεί να διερευνήσει τους οξυνόμενους ανταγωνισμούς των δύο ιμπεριαλιστικών κέντρων. Περιέχει χρήσιμους προβληματισμούς χωρίς να σημαίνει ότι μπορεί να προδιαγράψει επακριβώς τις εξελίξεις.
Το κείμενο «Φυσικός πλούτος και ιμπεριαλιστικός πόλεμος» εξετάζει ζητήματα της επικαιρότητας για τις ενεργειακές πηγές από τη σκοπιά των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των κινδύνων για ευρύτερες πολεμικές αναφλέξεις.
Στην ενότητα Τοπική Αυτοδιοίκηση τα άρθρα, «Η Τοπική Αυτοδιοίκηση μοχλός προώθησης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων», «Ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στους τομείς Υγείας-Πρόνοιας», «Τοπική Αυτοδιοίκηση και Εκπαίδευση» προσεγγίζουν τις αντιδραστικές αλλαγές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ως μέρος της στρατηγικής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και τεκμηριώνουν την απάντηση των ταξικών, λαϊκών, αγωνιστικών δυνάμεων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Στην ενότητα Περιβάλλον περιλαμβάνεται το άρθρο «Οικολογία: Χώρος επιστημονικής διερεύνησης και ιδεολογικών αντιπαραθέσεων» σε μια προσπάθεια να φιλοξενήσει το περιοδικό προβληματισμούς σε αυτό το θέμα από τη σκοπιά της κομμουνιστικής κοσμοθεωρίας. Το άρθρο «Αντιμετωπίζοντας το σκάνδαλο της βιομηχανίας ενέργειας» μας γνωρίζει με αντίστοιχους προβληματισμούς των κομμουνιστών στις ΗΠΑ. Δημοσιεύεται επίσης η ανακοίνωση του Τμήματος Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Περιβάλλοντος «Για την παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος».
Στην ενότητα Τέχνη-Πολιτισμός φιλοξενείται το άρθρο «Ιδεολογικές συνιστώσες του έργου του Βίκτωρος Ουγκώ» αφιερωμένο στα 200 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου συγγραφέα.
Στα 80χρονα από τη Μικρασιατική καταστροφή, δημοσιεύεται για πρώτη φορά γράμμα της Εκτελεστικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδος (ελληνικό τμήμα της ΚΔ) «Προς όλες τις κομματικές οργανώσεις», με οδηγίες για την οργάνωση της πάλης για την αποκατάσταση των προσφύγων της τραγωδίας του 1922. Το γράμμα βρίσκεται στο αρχείο του ΚΚΕ.
Τέλος, στο τεύχος δημοσιεύονται τα τρέχοντα κομματικά ντοκουμέντα.