Πριν ένα χρόνο, με τη συμβολική αφορμή της 8ηςΜαρτίου, η ΚΟΜΕΠ δημοσίευσε διάλεξη του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ «Για το γυναικείο ζήτημα» και άρθρα που εξειδίκευαν τις θέσεις του Κόμματος και τη δουλειά του στις γυναίκες.
Τότε, είχε περάσει ένας χρόνος από το 17ο συνέδριο του Κόμματος, η Πολιτική Απόφαση του οποίου επεσήμαινε:«Το βασικό πρόβλημα είναι να αντιμετωπιστεί η συσσώρευση λαθεμένων απόψεων, για το αν σήμερα υπάρχει ανάγκη να εξειδικευτεί η δουλειά στις γυναίκες. Να αλλάξει η στάση στο ζήτημα αυτό, ώστε σε όλη την κλίμακα του Κόμματος να διαμορφώνεται επεξεργασμένη δράση στις γυναίκες, ενταγμένη στο γενικότερο προγραμματισμό δράσης».
Είχαν σημειωθεί ορισμένα βήματα σε αυτή την κατεύθυνση, τα οποία στην πορεία του επόμενου χρόνου εντάχθηκαν στην πολιτική καμπάνια του Κόμματος για τις τοπικές εκλογές. Ωστόσο δύσκολα θα λέγαμε ότι ήταν αποτέλεσμα συλλογικά επεξεργασμένων ενεργειών από τα κομματικά όργανα σε όλη τη κλίμακα του Κόμματος, αποτέλεσμα της δράσης των περισσοτέρων κομματικών μελών, ανδρών και γυναικών. Παρά τις όποιες θετικές ενέργειες σε κάποιους κλάδους με μεγάλα ποσοστά γυναικείας μισθωτής εργασίας, π.χ. στο λιανικό εμπόριο, στη συγκρότηση γυναικείας επιτροπής στο ΠΑΜΕ, στην προσέγγιση μεταναστριών, μια ορισμένη προσπάθεια να ξεκινήσει πιο εξειδικευμένη δουλειά με τις κοπέλες, όλ' αυτά δεν είχαν το χαρακτήρα σταθερού στοιχείου στο σχεδιασμό και τη δράση του κάθε οργάνου και της κάθε κομματικής οργάνωσης.
Δεν ξεπεράστηκαν ακόμη συγχύσεις γύρω από την αναγκαιότητα εξειδίκευσης της δουλειάς στις γυναίκες ως μόνιμο στοιχείο της δουλειάς μας στην εργατική τάξη. Ακόμη δεν κατορθώσαμε να μην αντιμετωπίζουμε τη δουλειά με τις γυναίκες σαν ένα παράλληλο καθήκον που υλοποιείται κυρίως μέσα από τη δράση των κομμουνιστριών σε μαζικές γυναικείες οργανώσεις. Αυτούς τους μήνες, το Κόμμα μας διεξάγει μεγάλη πολιτική καμπάνια για την Παιδεία. Είναι ευκαιρία, λοιπόν, να εξειδικευθεί η γενική πολιτική μας στις γυναίκες, και μέσα από την καμπάνια για την Παιδεία.
Υπάρχουν δυσκολίες σε αυτό το είδος δουλειάς; Υπάρχει πείρα, θετική και αρνητική; Καλούμε τους συντρόφους και τις συντρόφισσες από το Κόμμα και από την ΚΝΕ να βρουν την απάντηση μέσα από τις επόμενες σελίδες της ΚΟΜΕΠ, στις οποίες δημοσιεύεται αρχειακό υλικό. Δημοσιεύεται η καταγραφή επιμέρους αιτημάτων για τις γυναίκες που προωθούνταν από Κομμουνιστικά Κόμματα των βαλκανικών χωρών το 1929, όπως την έκανε το Τμήμα Γυναικών της ΚΔ το 1931. Στη βάση αυτής της καταγραφής, το Τμήμα Γυναικών επεξεργάστηκε και πρότεινε ενιαίο πρόγραμμα ιδιαίτερων αιτημάτων για τις βαλκανικές χώρες.
Στην ενότητα ακολουθούν αρχειακά υλικά γενικών κατευθύνσεων της Κομμουνιστικής Διεθνούς με αφορμή την 8η Μαρτίου του 1934, όταν τα σύννεφα προοιώνιζαν την καταιγίδα του β΄ παγκοσμίου πολέμου. Από τα κείμενα φαίνεται ξεκάθαρα: Η διαχρονικότητα του προβλήματος των συγχύσεων. Το πλούσιο περιεχόμενο της δουλειάς στις γυναίκες ως συστατικό της δουλειάς του Κόμματος στην εργατική τάξη, ως ιδιαίτερη ιδεολογική, πολιτική προετοιμασία και οργάνωση μαζών ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, ως ιδιαίτερος στόχος οργανωτικής ανάπτυξης του Κόμματος, εμβέλειας του κομματικού τύπου και άλλων στόχων. Αναδεικνύεται η πείρα από τη συμμετοχή των γυναικών στην Οκτωβριανή Επανάσταση. Γίνεται η εξής επισήμανση ως προς τις μεθόδους δουλειάς: «Η δουλειά στις γυναίκες δεν μπορεί να ανατίθεται σε εξωκομματικές επιτροπές ή μέσα στο κόμμα μόνον στις γυναίκες. Τη δουλειά αυτή πρέπει να τη διεξάγουν όλες οι οργανώσεις του κόμματος κεντρικές, μέσες και κατώτερες, άνδρες και γυναίκες».
Βεβαίως, το Κόμμα μας, που το 1934 εγκαλέστηκε για υποτίμηση από την Κομμουνιστική Διεθνή, στην πορεία απέκτησε τη δική του σημαντική θετική πείρα από τη δουλειά στις γυναίκες και την πλατιά συμμετοχή των γυναικών στην Εθνική Αντίσταση και στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Η Συντακτική Επιτροπή της ΚΟΜΕΠ δημοσιεύει το αρχειακό υλικό που ακολουθεί με γνώμονα όχι τις απαιτήσεις της ιστορικής έρευνας και μελέτης, αλλά κυρίως της σημερινής δουλειάς των κομματικών οργάνων και στελεχών πιστεύονται ότι μπορεί να κεντρίσει τον προβληματισμό και το σχεδιασμό της δουλειάς μας με τις γυναίκες. Τέλος αναδημοσιεύεται ο χαιρετισμός της Πανελλαδικής Δημοκρατικής Ενωσης Γυναικών (ΠΔΕΓ) στις γυναίκες της Ελλάδας, στις 8 Μαρτίου 1950, σε φωτογραφική ανατύπωση από το Μηνιάτικο Δελτίο της ΠΔΕΓ, αρ. 1, Μάρτης 1950.
Ο χαιρετισμός, κάποιους μήνες μετά την ήττα του ΔΣΕ, αποτυπώνει την αισιοδοξία που πηγάζει από την ιστορική αναγκαιότητα: «Και μείς, οι γυναίκες της πολύπαθης Ελλάδας, παίρνουμε φέτος θέση στη γιορτή με το κεφάλι ψηλά. Γιατί τον απολογισμό μας τον έγραψε το αίμα της μαχήτριας». Δίνει τη συνέχεια της ταξικής πάλης, ακόμη και όταν περνά από τις πιο προωθημένες μορφές σε συνθήκες ανασύνταξης: «Δεν μπορούμε φέτος εμείς να παρελάσουμε γιορταστικά στη σκλαβωμένη μας χώρα. Μα θα γιορτάσει τη μέρα η εργάτρια με ξεσηκωμό για απεργία. Η αθηναία θα βγει να μοιράσει την «Αδούλωτη Αθήνα». Θα γράψουν προκηρύξεις οι γυναίκες μέσα απ' τις κρύπτες που δίνουν φως. Θα χαιρετήσει τη μέρα η φυλακισμένη υψώνοντας την πίστη της».