Η Τοπική Αυτοδιοίκηση (ΤΑ) είναι αποκεντρωμένο τμήμα ενός ενιαίου συγκεντρωτικού μηχανισμού της άρχουσας τάξης -κρατικού μηχανισμού- που έρχεται σε πιο άμεση επικοινωνία με τις εργατικές-λαϊκές μάζες. Είναι δηλαδή οργανικό τμήμα (συστατικό μέρος) του αστικού κράτους. Γιατί η πολιτική εξουσία είναι ενιαία και αδιαίρετη, οριζόντια και κάθετα.

Δεν ανταποκρίνεται στην ουσία της πολιτικής πραγματικότητας, η επιδερμική αντίληψη που ισχυρίζεται ότι, από τη μια μεριά είναι το κεντρικό κράτος και από την άλλη είναι η ΤΑ που απλώς συνυπάρχουν αυτοτελώς και αναγκαστικά. Το θεμελιώδες και το ουσιαστικό στα διάφορα τμήματα του κρατικού μηχανισμού δεν είναι οι συνεχείς ενδεχόμενες τριβές (αλλά και μεταβολές) μεταξύ τους για τις αρμοδιότητες. Αντίθετα, το ουσιώδες συνίσταται ότι συγκροτούν έναν ενιαίο και αντιλαϊκό πολιτικό και διοικητικό μηχανισμό.

Οι ενέργειες στην ΤΑ - για να περιοριστούμε μόνο στα πρόσφατα 10-15 χρόνια είναι ενδεικτικές μεν, αλλά ταυτόχρονα αποκαλυπτικές:

α) Συνεχίστηκε αμείωτα η δράση για τον περιορισμό κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Φούντωσε και ανθίζει η απασχολησιμότητα και η «ευελιξία».

β) Κλιμακώθηκε η υλοποίηση αρμοδιοτήτων που βοηθούν τη συντήρηση, τη λειτουργία και τον εκσυγχρονισμό του καπιταλιστικού συστήματος (διεύρυνση του κατασταλτικού μηχανισμού, της φορολόγησης, της εμπορευματοποίησης στην παιδεία, στην υγεία, στην πρόνοια κλπ.).

γ) Εντάθηκε η άμεση υπαγωγή των λειτουργιών των Δήμων στην καπιταλιστική αγορά, η εναρμόνιση της και η ενίσχυσή της με μηχανισμούς ελέγχου της δράσης των Δημοτικών συμβουλίων από την Περιφέρεια και τα υπουργεία.

δ) Οι διοικητικές, λειτουργικές κατευθύνσεις και το περιεχόμενο δράσης των Νομαρχιών - Δήμων που προώθησαν ομόψυχα ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, υπηρετούν την προσαρμογή των δομών του κράτους στις σημερινές ανάγκες της κεφαλαιοκρατίας, την απελευθέρωση αγορών και την ευρωενωσιακή αγορά.

ε) Το σύνολο των μέχρι σήμερα ρυθμίσεων που ψήφισαν και προώθησαν, καθορίζει μορφές διαχείρισης με κριτήρια:

- Την εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών.

- Την επιχειρηματική κερδοσκοπία.

- Την ιδιωτικοποίηση και τη συνύφανση με το μεγάλο κεφάλαιο.

Κάθε πολιτική, ιδεολογική αντίληψη και πρακτική που δε συνυπολογίζει και δεν απεικονίζει τον παραπάνω χαρακτήρα και τις εξελίξεις στην ΤΑ, είναι άμεσα και ριζικά επιζήμια για τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα. Γιατί παρεμποδίζει κάθε γνήσια προσπάθεια διαμόρφωσης αγωνιστικού μετώπου του ταξικού κινήματος των εκμεταλλευομένων - καταπιεσμένων λαϊκών στρωμάτων ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική, ακόμη και στο πεδίο της πάλης στην κάθε Νομαρχία και στον κάθε Δήμο.

Η ΤΑ έχει σημαντικές αρμοδιότητες στην άσκηση της κυρίαρχης πολιτικής. Πραγματοποιεί πολιτική παρέμβαση, αναπτύσει οικονομική, ιδεολογική πολιτική δραστηριότητα σε πλατύ φάσμα της κοινωνικής ζωής. Εχει νομοθετημένο χαρακτήρα με ενιαίο μηχανισμό, θεσμικό πλαίσιο, διαμορφωμένους κανόνες λειτουργίας, ακόμα και σε διοικητικές - λειτουργικές λεπτομέρειες. Το συνταγματικό και νομοθετικό πλαίσιο της ΤΑ έχει πολιτικό-ταξικό χαρακτήρα. Είναι ο «σκληρός δίσκος» που προσδιορίζει τη φυσιογνωμία της, τον προσανατολισμό της, το χαρακτήρα της σαν αντιλαϊκό μηχανισμό. Γι’ αυτό φρόντισαν συντονισμένα και ζευγαρωτά τα δυο κόμματα αστικής διακυβέρνησης, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Η παρουσία της ΤΑ σε γειτνίαση με τις λαϊκές - εργατικές μάζες είναι μια λειτουργική ιδιομορφία της, που δεν αλλάζει το χαρακτήρα της. Μια ιδιομορφία της, άμεσα σχετιζόμενη με το ρόλο που διαδραματίζει σαν νευραλγικός κρίκος του πολιτικού συστήματος της άρχουσας τάξης.

Στην ΤΑ έχουν αποκεντρωθεί τόσα και τέτοια «πακέτα-κομμάτια» της «κεντρικής» κρατικής - κυβερνητικής πολιτικής, όσα εκτιμώνται -κάθε πολιτική περίοδο- ότι είναι αναγκαία για τη λειτουργία του συστήματος. Για να εξασφαλίζονται αρμοί, ερείσματα, «υποδοχείς» αναγκαίοι στην αναπαραγωγή του καπιταλισμού και τη λειτουργικότητά του σε κάθε περίοδο και φάση ανάπτυξής του. Για να αιχμαλωτίζονται, χειραγωγούνται, αμβλύνονται, καταστέλλονται, λιμάρονται οι λαϊκές-εργατικές προσδοκίες, αντιδράσεις, διαμαρτυρίες, αντιστάσεις, διεκδικήσεις.

Τέτοιες και τόσες λειτουργίες, δραστηριότητες λοιπόν του αστικού κράτους μετατίθενται και εμφυτεύονται «τοπικά», ώστε να συσκοτίζονται οι κοινωνικο-ταξικές σχέσεις, να παρεμποδίζονται οι τάσεις και το βάθεμα της αυθόρμητης λαϊκής ριζοσπαστικοποίησης. Να αναπτύσσονται τόσες και τέτοιες λειτουργίες, ώστε να αποκρύπτεται (να μένει αθέατη) η αντικειμενική σύνδεση της όξυνσης των κοινωνικών προβλημάτων με τις επιδιώξεις του κεφαλαίου και την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική.

Η στόχευσή τους είναι να αναχαιτίζεται η πολιτική μας προσπάθεια για τη ριζική αλλαγή του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων και των τάξεων. Θεωρούν κρίσιμο ζήτημα να εμφανίζεται στην αυθόρμητη λαϊκή εργατική συνείδηση, κατακερματισμένος και ακατάληπτος ο ενιαίος χαρακτήρας της κάθε φορά κυβερνητικής πολιτικής.

Η κυβερνητική πολιτική (σήμερα της ΝΔ, μέχρι πριν δύο χρόνια του ΠΑΣΟΚ) αναπτύσσεται σε όλη τη γραμμή, σε όλο το φάσμα των κοινωνικών προβλημάτων, αγκαλιάζει και τσαλακώνει όλους τους όρους της ζωής και των κοινωνικών δικαιωμάτων της εργατικής τάξης, των μισοπρολεταριακών λαϊκών μαζών, της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς. Γιατί η στρατηγική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων έχει συνολικό χαρακτήρα. Ως εκ τούτου, η πολιτική μεθόδευσης αποκεντρωμένων μοχλών λειτουργίας αντιλαϊκών πακέτων, δεν είναι περιπτωσιακό φαινόμενο, ούτε έχει εξωτερικό -προς τον κάθε Δήμο- χαρακτήρα, ούτε είναι μοναχικό, ασύνδετο ζήτημα.

Μια τέτοια μεθόδευση συγκροτεί τον πυρήνα των «βαθειών τομών» που διακηρύσσει για την Τοπική Αυτοδιοίκηση το Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ και το περιεχόμενο των αυτοδιοικητικών προτάσεων που προβάλλει ο αριστερόστροφος επικοινωνιακά, λόγος του ΣΥΝ.

Στην πολιτική-διοικητική πυραμίδα της τοπικής διοίκησης (επίπεδο Δήμου), ως οργανικού κρίκου του κρατικού μηχανισμού, περιλαμβάνονται:

1. Δήμαρχος - Γραμματέας - Δημαρχιακή Επιτροπή - Αντιδήμαρχοι (3-5).
2. Προεδρείο δημοτικού συμβουλίου - Δημοτικό Συμβούλιο - Πρόεδροι Δημοτικών Νομικών Προσώπων - Διοικητικά Συμβούλια Δημοτικών Νομικών Προσώπων - Σχολικές Επιτροπές.
3. Πρόεδρος και ΔΣ της Δημοτικής Επιχείρησης - Αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρίες - Δημοτικά Ιδρύματα παντός είδους.
4. Δημοτική Αστυνομία - Μηχανισμός «Ξενοκράτη» - Θεματολογικές επιτροπές του Δημοτικού Συμβουλίου - Γνωμοδοτικές επιτροπές του Δήμου - Νομικοί, Οικονομικοί, Τεχνικοί Σύμβουλοι του Δημάρχου.

Το αμειβόμενο πολιτικό προσωπικό στους Δήμους του Λεκανοπεδίου της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και στις πρωτεύουσες των Νομών κυμαίνεται από 25 έως 45 άτομα κατά Δήμο. Ενδεικτικά οι αμοιβές μηνιαίως ανέρχονται για το Δήμαρχο από 3.000-4.000 ευρώ, για τους Αντιδημάρχους 1.500-2.000 ευρώ, τους προέδρους των Δημοτικών Νομικών Προσώπων 800-1.000 ευρώ, τους Αντιπροέδρους 350-400 ευρώ.

Τα αιτήματα, οι στόχοι, τα κριτήρια αντιμετώπισης των κοινωνικών προβλημάτων που προβάλλουν το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ), η Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ) και η ΔΗΚΕΒΕ συγκροτούν μια συνεκτική βάση για την ανάπτυξη διεκδικήσεων και συσπείρωση των λαϊκών δυνάμεων. Είναι αιτήματα-στόχοι και κριτήρια που δίνουν απάντηση στα προβλήματα της λαϊκής οικογένειας για το παρόν και το μέλλον κάθε χωριού, πόλης και νομού.

Γιατί η όξυνση των κοινωνικών προβλημάτων σε κάθε Νομό και σε κάθε Δήμο δεν οφείλεται στη διαχειριστική ανεπάρκεια ούτε στη λειτουργική ανικανότητα ούτε ακόμη στη λειψή εντιμότητα των δημαρχιακών και νομαρχιακών αρχών.

Εξάλλου οι «κεντρικές» κρατικές πολιτικές ρυθμίσεις που «παίρνουν μετάθεση» στην τοπική διοίκηση δεν είναι αποτέλεσμα των αυθαιρεσιών μιας στενοκέφαλης γραφειοκρατίας στη Νομαρχία, την Περιφέρεια, τα Υπουργεία, αλλά είναι το αποτέλεσμα των αναγκών του μεγάλου κεφαλαίου εκφρασμένων ως στρατηγική ανάπτυξης της κερδοφορίας, της ανταγωνιστικότητας, της επιχειρηματικότητας.

Επομένως, η ταξική, δημοκρατική, ριζοσπαστική απάντηση στην πολιτική του ΣΕΒ, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στην Τοπική και Νομαρχιακή Διοίκηση γίνεται ουσιαστική και αποτελεσματική όταν επικεντρώνεται στην αντιπαράθεση με τη γενική πολιτική τους. Δηλαδή άξονας είναι το κεντρικό πολιτικό ζήτημα των Νομαρχιακών - Δημοτικών εκλογών του 2006 κι επομένως τα αντίστοιχα κριτήρια και στόχοι.

Γιατί στους Δήμους και τις Νομαρχίες προωθείται, υλοποιείται και πραγματώνεται η γενική πολιτική κατεύθυνση και πολιτική πρακτική των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Υλοποιείται η πολιτική της ανταγωνιστικότητας, της επιχειρηματικότητας, της ανταποδοτικότητας, του Δήμου Α.Ε., του κράτους-στρατηγείου για την καπιταλιστική κερδοφορία. Στο μικρόκοσμο του κάθε Δήμου, στις διαστάσεις κάθε Νομαρχίας προωθείται η συμβατότητα σε κάθε κοινωνικό πρόβλημα με τα ευρωενωσιακά κριτήρια, με τις προτεραιότητες της στρατηγικής της Λισσαβόνας με τους άξονες και τα κριτήρια επιλεξιμότητας των ΚΠΣ.

Τα προβλήματα της καθημερινότητας του πολίτη και τα τοπικά προβλήματα αποτελούν τις όψεις κοινωνικών, πολιτικών, δημοκρατικών προβλημάτων που αναπαράγονται διαρκώς. Προβλήματα που συντηρούνται και οξύνονται συνεχώς από την πολιτική των κυρίαρχων πολιτικών-κοινωνικών δυνάμεων.

Γιατί ο εκβιασμός των αναγκών και των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, η αύξηση σταθερά της κερδοφορίας του, η νομοθέτηση των επιδιώξεών του, συνοδεύεται αναγκαστικά, υποχρεωτικά, με την επιδείνωση και τη χειροτέρευση -σχετική είτε απόλυτη- των όρων ζωής, των κοινωνικών, οικονομικών, δημοκρατικών δικαιωμάτων της εργατικής-λαϊκής οικογένειας. Διογκώνονται τα προβλήματα καθημερινής διαβίωσης σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής.

Οι ευρωενωσίτες αρνούνται, χλευάζουν και αποστρέφονται τη θέση του ΚΚΕ για συγκρότηση ενιαίου δημόσιου πανελλαδικού δικτύου, δομών βρεφονηπιακής αγωγής, καθώς και δομών πρόνοιας με πλήρη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Τα πολιτικά κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ κατάργησαν πολλές από τις ήδη ελλιπείς και ανεπαρκείς κρατικές δομές στην πρόνοια και στην προσχολική αγωγή.

Τις παραχώρησαν στους Δήμους με τη νομοθετική επιβολή εμπορικών κριτηρίων λειτουργίας και σταδιακής αυτονόμησης από την κρατική χρηματοδότηση, με τη βαθμιαία μετακύλιση του συνολικού κόστους λειτουργίας τους στους γονείς. Ετσι «επιπλέουν» υποβαθμισμένες, ενώ οι τοπικοί μανδαρίνοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ κάνουν επιδείξεις κοινωνικής ευαισθησίας. Το μυστικό βέβαια συνίσταται στο ότι οι δομές της πρόνοιας «δεν είναι επιλέξιμη δαπάνη γιατί δεν αποδεικνύουν τη σύνδεσή τους με την τουριστική και την εν γένει οικονομική ανάπτυξη»[1].

Θεμελιώδες πολιτικό καθήκον κάθε αγωνιστικής ριζοσπαστικής δύναμης, δεν είναι να μηρυκάζει τον ορίζονται της «τοπικής κοινωνίας», ούτε να καλλιεργεί το λήθαργο περί «αυτόνομης τοπικής ιδιαιτερότητας». Είναι πολιτικά επικίνδυνο να κολακεύει τη φιλολογία περί «του άκαρδου αθηναιοκεντρικού κράτους», μα και να βαυκαλίζεται περί «αυτοδιοικητικού χαρακτήρα» των εκλογών του 2006. Αντίθετα, καθήκον της είναι με τη δραστηριότητά της να αποκαλύπτει, να αναδεικνύει, να ερμηνεύει την αντικειμενικά υπάρχουσα σύνδεση ανάμεσα στην όψη των κοινωνικών προβλημάτων στο Δήμο και τη Νομαρχία και τα κριτήρια της γενικής πολιτικής γραμμής του ΣΕΒ, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ως εκ τούτου γίνεται φανερό και νευραλγικό ζήτημα ότι γενική πολιτική αντιπαράθεση δε σημαίνει γενικολογία και αοριστολογία, ούτε υπεκφυγή μπροστά στο συγκεκριμένο και ειδικό πρόβλημα. Το ξέκομμα των κοινωνικών προβλημάτων από την κυρίαρχη πολιτική που τα δημιουργεί και τα οξύνει είναι το ζουμί της «αυτοδιοικητικής» φλυαρίας. Είναι υπερβολικά βολικός για τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις «ο σεβασμός προς την αυτοδιοίκηση», όπως ισχυρίζονται τα επιτελεία του δικομματισμού και των περιφερόμενων συνεταίρων τους, για επικοινωνιακούς λόγους εξαπάτησης του λαού.

Οταν πρόκειται για την προώθηση προγραμμάτων εμπορικής κερδοσκοπικής δραστηριότητας, συμπράξεων με επιχειρηματικούς ομίλους, τότε δεν παρουσιάζεται πρόβλημα οικονομικής ασφυξίας, ούτε αδυναμιών της αυτοδιοικητικής νοοτροπίας και ανικανότητας στη διαχείριση του θεσμικού πλαισίου.

Δεν παρατηρείται ασάφεια προσδιορισμού των αρμοδιοτήτων μεταξύ Δήμου - Νομαρχίας - Περιφέρειας, όταν πρόκειται να πραγματοποιηθούν οι αντιλαϊκές υπαγορεύσεις της ΕΕ και του κεφαλαίου.

Η εμφάνιση, η διόγκωση φαινομένων παρασιτισμού, διαπλοκής, διαφθοράς στην τοπική διοίκηση δεν αποτελεί φαινόμενο εξωτερικής διάβρωσης της τοπικής εξουσίας και των δημοτικών επιχειρήσεων, από ιδιωτικά-κερδοσκοπικά συμφέροντα. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν αποτελεί κάποιον αμόλυντο, αγνό θεσμό που παραστράτησε και μολύνθηκε.

Ο αστικός κρατικός μηχανισμός και όλοι οι νευραλγικοί κρίκοι του περιέχουν τον παρασιτισμό, τον εκμαυλισμό των συνειδήσεων, την ηθική «ευελιξία», όπως το σύννεφο περικλείει τη βροχή.

Είναι εντυπωμένα στο «σκληρό δίσκο» του ταξικού τους χαρακτήρα η εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών ιδιωτικών συμφερόντων, η συσκότιση των κοινωνικο-ταξικών σχέσεων, η μυστηριακή αποδοχή του καπιταλιστικού κέρδους, η υπαγωγή των λαϊκών αναγκών στην τανάλια της επιχειρηματικότητας - ανταγωνιστικότητας - ανταποδοτικότητας.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

Οι δημοτικές επιχειρήσεις δεν αποτελούν τρόπο αξιοποίησης τοπικών κοινωνικών πόρων προς όφελος του λαού. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων -ήδη καταστατικά- συγκροτούν μοχλό διάχυσης των ιδιωτικο-οικονομικών κριτηρίων στις δημοτικές λειτουργίες. Λειτουργούν σαν πειραματικός σωλήνας εξοικείωσης με τα ευρωενωσιακά προγράμματα, πεδίο άσκησης των τοπικών στελεχών του κάθε Δήμου στη διαπλοκή καπιταλιστικής επιχείρησης - κράτους. Οι μετέχοντες στους θεσμούς της τοπικής διοίκησης γίνονται φορείς περάσματος της δημοτικής περιουσίας στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Η σχεδιαζόμενη-προσδοκώμενη ανάπτυξη εμπορικής - κερδοσκοπικής δραστηριότητας από την κάθε δημοτική επιχείρηση νομιμοποιεί κοινωνικά - ηθικά την πολιτική αντίληψη ότι έτσι μπορούν να χρηματοδοτούνται τα όποια προγράμματα κοινωνικής πολιτικής υλοποιεί ο Δήμος - Νομαρχία.

Εδραιώνει στη λαϊκή συνείδηση ότι η κοινωνική πολιτική δεν μπορεί ή δεν είναι εφικτό να χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά είναι και «μοντέρνο», «ευρωπαϊκό» να συντηρείται από τα όποια έσοδα της δημοτικής επιχείρησης.

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ «ΘΗΣΕΑΣ»

Υπάρχει και το πολιτικό ζήτημα με το λεγόμενο Αναπτυξιακό Πρόγραμμα Τοπικής Αυτοδιοίκησης «ΘΗΣΕΑΣ», με βάση το οποίο διαμορφώθηκε και σχετικός νόμος. Πρόκειται για ένα κρατικό πρόγραμμα επιλογής των δημοτικών έργων που θα χρηματοδοτηθούν τα χρόνια 2005-2009 και με παράταση μέχρι το 2011.

Αφορά το σύνολο σχεδόν των χρηματοδοτήσεων δημοτικών έργων.

Οι όροι ένταξης στο πρόγραμμα (επιλεξιμότητα), οι στόχοι του προγράμματος, οι διαδικασίες χρηματοδότησης κάνουν θρύψαλα τις πολιτικές πεποιθήσεις που προβάλλουν δημοσίως τοπικά στελέχη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ. Αποκαλύπτουν την ακατάσχετη ιδεολογική φλυαρία και διπλοπροσωπία αυτών των «τοπικών» παραγόντων που εμφανίζονται ως υπερκομματικοί υπερασπιστές της «αυτοδιοικητικής πολιτικής», των «τοπικών κοινωνιών», του «σεβασμού της περιφέρειας», του «αυτοδιοικητικού χαρακτήρα των εκλογών», της «ακομμάτιστης τοπικής αυτοδιοίκησης» και κατακριτές της «αυτοδιοικητικής νοοτροπίας», του «αθηναιοκεντρικού αδυσώπητου κράτους» κλπ.

Είναι αποκαλυπτικά και μόνον ενδεικτικά:

α) Το 63% των πόρων του προγράμματος δεσμεύεται και αφαιρείται από τους ήδη ισχνούς θεσμοθετημένους πόρους των Δήμων και μόνο το 37% προσθέτει η κυβέρνηση.

β) Ολα τα υποψήφια προς χρηματοδότηση δημοτικά έργα μικρής ή μεγαλύτερης σημασίας τίθενται στη μέγγενη της καπιταλιστικής -ευρωενωσιακής επιλεξιμότητας.

γ) Τα κριτήρια που αναφέρονται: Η εύρυθμη λειτουργία του οικείου ΟΤΑ, η εξασφάλιση ενός ελαχίστου επιπέδου κοινωνικών και τεχνικών υποδομών σαν στόχος, ο βαθμός προώθησης της απασχολησιμότητας με βάση τη στρατηγική της Λισσαβόνας, η συμπληρωματικότητα του υποψήφιου δημοτικού έργου προς γειτνιάζον γεωγραφικά έργο συγχρηματοδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Ενωση και προπαντός η εξασφάλιση σύμπραξης με ιδιώτες επιχειρηματίες σε όλες τις φάσεις προετοιμασίας, μελέτης, υλοποίησης, ολοκλήρωσης και μετέπειτα λειτουργίας ενός έργου ή μιας υποδομής σε κάθε Δήμο.

δ) Την όλη καθοδήγηση και εποπτεία για το πρόγραμμα «ΘΗΣΕΑΣ» την αναλαμβάνει ένας πολυδαίδαλος κρατικός μηχανισμός.

Γίνεται φανερό ότι πρόκειται για κρατική στήριξη της καπιταλιστικής δραστηριότητας στο μικρόκοσμο του κάθε Δήμου και Νομαρχίας.

ε) Το πρόγραμμα «ΘΗΣΕΑΣ» με κλαψουρίσματα και τεχνοκρατικές παρατηρήσεις υποστηρίχτηκε από τους εκπροσώπους των κομμάτων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ στην ΚΕΔΚΕ, ΤΕΔΚΝΑ, ΤΕΔΚ, ΕΝΑΕ.

Το πρόγραμμα «ΘΗΣΕΑΣ» (ύψους 3 δισεκατομμύρια ευρώ) αναφέρεται στα εξής «κοινωνικά προβλήματα και δημοτικά έργα»:

Μελέτες οργάνωσης των συμπράξεων των ΟΤΑ με ιδιώτες. Προβλήματα ύδρευσης, αποχέτευσης, διαχείρισης απορριμμάτων, εγγειοβελτιωτικά, αντιπλημμυρικά έργα, αναπλάσεις οικισμών, πλατειών, συγκοινωνιακά έργα, υποστήριξη επιχειρηματικών δραστηριοτήτων των ΟΤΑ, μηχανοργάνωση υπηρεσιών και διοικητικών δομών. Υποδομές αθλητισμού, πολιτισμού, εκπαίδευσης, υγείας, πρόνοιας. Αμοιβές συμβούλων και προσωπικού του προγράμματος, συμπληρωματική χρηματοδότηση ευρωενωσιακών προγραμμάτων κλπ.

Κρίκος πολιτικής αντιπαράθεσης με τους ευρωενωσίτες αναδεικνύεται: «Η αξιολόγηση της συμβατότητας των έργων με τις προτεραιότητες του προγράμματος «ΘΗΣΕΑΣ» και την εξειδίκευση της ωριμότητάς τους, ώστε να διασφαλίζεται η επιλέξιμότητά τους για ένταξη και χρηματοδότησή τους».

Το κράτος ενώ προσδιορίζει το ύψος του προγράμματος στα 3 δισ. ευρώ, δεν προσδιορίζει το ύψος της προσδοκώμενης συμμετοχής των διάφορων επιχειρηματικών ομίλων, αλλά διατυπώνει ως υποχρεωτική τη σύμπραξη με ιδιώτες.

Ενα παράδειγμα από το μικρόκοσμο ενός Δήμου: Χρειάζεται ανακαίνιση - αναδιαρρύθμιση η κεντρική πλατεία του Δήμου; Τι είδους ανακαίνιση; Με ποιο σκοπό; Τι ύψους προϋπολογισμό θα έχει το έργο; Γιατί να γίνει σύμπραξη με ιδιώτη επιχειρηματία; Γιατί να έχει κριτήριο την εμπορευσιμότητα της πλατείας; Τι συνεπάγεται για τη λειτουργία της πλατείας η σύμπραξη; Με τι κριτήρια προσδιορίζεται η προτεραιότητα του έργου, όταν υπάρχουν άλλες ζωτικές αναγκαιότητες που δεν είναι επιλέξιμες γιατί «δεν αποδεικνύουν τη σύνδεσή τους με την τουριστική και την εν γένει οικονομική ανάπτυξη»; Ποια θα είναι η συμμετοχή των διάφορων επιχειρηματικών ομίλων στην προεκλογική πολιτική δραστηριότητα των τοπικών εκλογών του 2006;

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ

Ο νόμος 1828/89 έγινε μετά από πολιτική συμφωνία ΠΑΣΟΚ - ΝΔ στο Συνέδριο της ΚΕΔΚΕ στη Μυτιλήνη (Οκτώβρης 1988), μεταξύ των κ.κ. Εβερτ - Τζοχατζόπουλου. Με το νόμο αυτό το σύνολο των δαπανών μισθοδοσίας, συντήρησης και ανανέωσης του μηχανολογικού εξοπλισμού της καθαριότητας, της διάθεσης των απορριμμάτων, της συντήρησης και ανανέωσης και της μισθοδοσίας του ηλεκτροφωτισμού, οι σχετικές προμήθειες αναλωσίμων-ανταλλακτικών, η προμήθεια της ΔΕΗ για την έκδοση των λογαριασμών δημοτικών τελών, έγιναν πλήρως ανταποδοτικά. Δηλαδή η εκάστοτε κυβέρνηση δεν πληρώνει ούτε δεκάρα. Το συνολικό κόστος μετακυλίστηκε στις λαϊκές οικογένειες.

Πρόκειται για το 26% - 36% των πραγματοποιούμενων εσόδων του κάθε Δήμου και το 45% - 55% των πραγματοποιούμενων δαπανών ετησίως. Δεν αναφερόμαστε καθόλου και στη γενικευμένη σχεδόν πρακτική να γίνονται διάφορες λογιστικές «ζαβολιές», εν γνώσει της Περιφέρειας και του ΥΠΕΣΔΑ, για συμπληρωματικό άρμεγμα του λαϊκού εισοδήματος από τους κωδικούς της καθαριότητας - ηλεκτροφωτισμού, για την κάλυψη άλλων λειτουργικών δαπανών του κάθε Δήμου, που δεν είναι αμελητέες.

ΙΔΕΟΛΟΓΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ

Τα συνθήματα - ιδεολογήματα που διαχέονται περί «συμμετοχικών δημοτικών προϋπολογισμών», περί «δημοκρατικού προγραμματισμού όχι ως ντιρεκτίβα και πλάνο, αλλά ως πολιτική διεργασία συμμετοχικού χαρακτήρα», περί «της ανάγκης επανόδου στο προσκήνιο της δημόσιας πολιτικής και των κοινωνικών προτεραιοτήτων», περί του «οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη», όλα αυτά τα ιδεολογήματα συνιστούν μια ιδεολογική εκστρατεία πολιτικής εξαπάτησης των λαϊκών μαζών για τη χειραγώγηση της σκέψης και της συμπεριφοράς τους.

Αποτελεί έκφραση ιδεολογικού-πολιτικού συντηρητισμού και ενσωμάτωσης η φλύαρη περιγραφή της ανεργίας στην οποία επιδίδεται ο ΣΥΝ, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ. Το ίδιο όσον αφορά τα αιτήματα-στόχους για διεκδίκηση μεγαλύτερου ρόλου στη διαχείριση των κοινοτικών προγραμμάτων, η ενημέρωση των ανέργων για τα ευρωενωσιακά προγράμματα και τις λεγόμενες οριζόντιες δράσεις, τα στέκια ανέργων, η προστασία της υγείας του χρήστη (μεθαδόνη), οι πρωτοβουλίες αποποινικοποίησης του χρήστη και ο κοινωνικός εθελοντισμός.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ ΓΙΑ ΤΙΣ «ΣΥΜΠΡΑΞΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ»

Η κυβέρνηση της ΝΔ προώθησε μια σειρά διατάξεις και άλλα μέτρα που θα διευκολύνουν την παράδοση όλων των έργων υποδομής, κρατικών και δημοτικών υπηρεσιών στους χρυσοκάνθαρους ιδιώτες - «επενδυτές».

Νομοθέτημα που έρχεται να ενισχύσει τις συμφύσεις ανάμεσα στο κράτος και στα μονοπώλια, στην κατεύθυνση εκχώρησης ζωτικού χώρου στους μεγαλοεπιχειρηματίες, προώθησε η κυβέρνηση στη Βουλή μέσα στο καλοκαίρι.

Πρόκειται για τις λεγόμενες «συμπράξεις Δημοσίου και ιδιωτών», με τις οποίες τα μεγάλα και μικρότερα έργα υποδομής (οδικοί άξονες, νοσοκομεία, σχολικές εγκαταστάσεις κλπ.) και κρατικές υπηρεσίες παραδίδονται ολοκληρωτικά στους νόμους της αγοράς.

Πρόκειται για ρυθμίσεις επιδότησης «των επενδυτών» με ζεστό και δωρεάν δημόσιο χρήμα για την κατασκευή των έργων και στη συνέχεια τους προικοδοτεί και με τη μακροχρόνια οικονομική εκμετάλλευσή τους.

Οι βασικές κατευθύνσεις του νομοθετήματος παρουσιάστηκαν στις 12 Μαΐου 2005 σε ημερίδα από τον υπουργό κ. Αλογοσκούφη.

Επί της ουσίας πρόκειται για διασταλτικής ερμηνείας και χαρακτήρα κρατικές ρυθμίσεις που διασφαλίζουν τα συμφέροντα των επενδυτών από τυχόν προσφυγές, δικαστικές αποφάσεις ή άλλες «χρονοβόρες» διαδικασίες (απαλλοτριώσεις, πολεοδομικές διατάξεις, «προβλήματα» με την αρχαιολογική υπηρεσία κλπ.).

Κάθε άλλο παρά τυχαία προβλέπεται η θεσμοθέτηση ενός «ευέλικτου» κυβερνητικού οργάνου -αξιόπιστου όσο και προνομιακού- εχέμυθου συνομιλητή των μεγαλοεπιχειρηματιών, το οποίο θα ρυθμίζει και θα επιλύει τέτοια ζητήματα.

Ο συγκεκριμένος νόμος έρχεται να απαλλάξει τους ιδιώτες χρυσοκάνθαρους και από τον «πονοκέφαλο» της συζήτησης των συμβάσεων στη Βουλή, στα νομαρχιακά και δημοτικά συμβούλια. Ταυτόχρονα έρχεται να θεσμοθετήσει και ειδικού χαρακτήρα φοροαπαλλαγές και σε ό,τι αφορά τα τέλη και τους φόρους για δάνεια που θα πάρουν οι ιδιώτες από τις τράπεζες, οι οποίες αποτελούν τον τρίτο εταίρο της «σύμπραξης».

Οι βασικοί άξονες του νομοθετήματος, όπως παρουσιάστηκαν από τον κ. Αλογοσκούφη, είναι οι παρακάτω:

1. Ορίζονται οι δημόσιοι φορείς (Υπουργεία, Δήμοι, ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ) που μπορούν να προχωρούν σε συμβάσεις σύμπραξης με ιδιώτες. Για το σκοπό αυτό συστήνονται από κάθε φορέα Ανώνυμες Εταιρίες για κάθε τέτοια «συνεργασία». Δηλαδή διαμορφώνεται το ανάλογο θεσμικό πλαίσιο για την άμεση σύμπραξη των κρατικών φορέων με το ιδιωτικό κεφάλαιο.

2. Αντικείμενο των συμπράξεων είναι η «δημιουργία υποδομών και η παροχή υπηρεσιών», δηλαδή κάθε είδους παραγωγική δραστηριότητα που μπορεί να φέρει κέρδος στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

3. Οι ιδιώτες αναλαμβάνουν «ουσιώδες μέρος των κινδύνων που συνδέονται με τη χρηματοδότηση». Είναι φανερό ότι το ιδιωτικό κεφάλαιο επωμίζεται εξ ολοκλήρου τον κίνδυνο της καπιταλιστικής εμπορευματικής παραγωγής (την πώληση του εμπορεύματος και την αναπαραγωγή του κεφαλαίου) γιατί το νομοθέτημα του εκχωρεί πλήρη διασφάλιση για τυχόν κινδύνους από «καθυστερήσεις» κλπ.

4. Κανένα απολύτως όριο ποσοστού δεν προβλέπεται για τη συμμετοχή των επιχειρηματιών. Είναι φανερό ότι τη νύφη θα πληρώσει ο λαός μέσω της φορολογίας που παίρνει τη μορφή κρατικής συμμετοχής.

5. Το «προϋπολογιζόμενο κόστος» κάθε έργου μπορεί να φτάνει μέχρι τα 200.000.000 ευρώ. Ο νόμος θα προσδιορίζει το ελάχιστο όριο των συμβάσεων σύμπραξης. Είναι φανερό πως αυτό το «ελάχιστο» όριο του νόμου διασφαλίζει τα καλά και συμφέροντα των ιδιωτών.

Ακόμα περισσότερο οι συμβάσεις κρατικών και δημοτικών φορέων με τους ιδιώτες αναγορεύονται σε νόμο του κράτους έτσι ώστε να αποφύγουν την κύρωση των συμβάσεων στη Βουλή, που θεωρείται χρονοβόρα και περιττή διαδικασία.

Το πρόγραμμα χρηματοδοτήσεων δημοτικών έργων και ο νόμος για τις «Συμπράξεις» είναι κομβικά ζητήματα.

Το ΠΑΣΟΚ είχε υποστηρίξει το πρόγραμμα «ΘΗΣΕΑΣ». Για τις «Συμπράξεις» η τοποθέτηση - άποψη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ δημοσιοποιήθηκε σε περίοδο που το πολιτικό του Συμβούλιο λάνσαρε το σύνθημα «για την αντιμετώπιση των προβλημάτων υπάρχει ο άλλος δρόμος, ο δρόμος του ΠΑΣΟΚ». Ας δούμε λοιπόν τι είπε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Γ. Παπανδρέου στη Βουλή[2]:

«Γιατί, όμως έφερε το νομοσχέδιο αυτό η κυβέρνηση; Και μάλιστα, ένα νομοσχέδιο που αφορά τη συνεργασία του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα; Όταν επί ΠΑΣΟΚ κάναμε συνεργασίες ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, σε μεγάλα έργα, Ολυμπιακά, στη ζεύξη Ρίου - Αντιρρίου, σε σειρά άλλων πολύ σημαντικών έργων είχανε καταγγείλει αυτή τη συνεργασία. Είχανε καταγγείλει αυτή τη λογική, είχανε αντιδράσει με τον πιο έντονο αντιπολιτευτικό και λαϊκίστικο -θα έλεγα- τρόπο. Σήμερα υιοθετείτε αυτή τη λογική. Αρα το συμπέρασμα είναι ότι δεν σας έφταιγε η συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Απλώς, αυτό που σας έφταιγε, ήταν ότι δεν ήσασταν εσείς κυβέρνηση για να διαχειριστείτε τα έργα αυτά. Η εξουσία για την εξουσία. Κάτι που αποκαλύπτεται πλήρως και αναδεικνύεται από αυτό το νομοσχέδιο».

Μετά από μια τέτοια …αντιπολίτευση η κ. Β. Παπανδρέου ανέλαβε να …στιγματίσει την κυβέρνηση της ΝΔ με δηλώσεις της σε κρατικό ραδιοφωνικό σταθμό[3]: «Ακολουθούν μια πολιτική να μεταφέρουν τα βάρη από τους λίγους στους πολλούς και συνεχώς το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων πολιτών, όχι όλων, αλλά της μεγάλης πλειοψηφίας, επιβαρύνεται. Μας κατηγορούσαν πριν από λίγα χρόνια αλλά σήμερα κάνουν ό,τι και εμείς και θα αναγκαστούν να πάρουν νέα μέτρα».

Η αντιπολιτευτική φιλοσοφία του ΠΑΣΟΚ, όπως και της ΝΔ πριν δύο χρόνια, είναι η δημαγωγική κριτική μιας πολιτικής επωφελούς για το κεφάλαιο, την οποία πολιτική και τα δύο κόμματα στηρίζουν, από τη σκοπιά του ποιο κόμμα είναι ο διαχειριστής αυτής της πολιτικής.

Α. Η υλοποίηση των προγραμμάτων επιδοτείται είτε χρηματοδοτείται σε ποσοστό που κυμαίνεται από 30% έως 70% μέχρι και 100% ανάλογα με το είδος και το χαρακτήρα ή τη στόχευση του προγράμματος.

Β. Η επιδότηση - χρηματοδότηση έχει χρονικό ορίζοντα 11 μηνών, 18 μηνών, 24 μηνών, 30 μηνών. Μετά το χρονικό όριο η χρηματοδότηση διακόπτεται. Υπάρχουν και περιπτώσεις παρατάσεων ανάλογα με την πολιτική στόχευση του προγράμματος.

Γ. Με την ένταξη στο πρόγραμμα, ο συγκεκριμένος Δήμος αναλαμβάνει τη δέσμευση να βρει και να εξασφαλίσει τη συνέχιση του προγράμματος με ίδιους πόρους, μετά το πέρας του χρόνου επιδότησης - χρηματοδότησης.

Δ. Ο Δήμος επίσης αναλαμβάνει την ευθύνη συντήρησης και ανανέωσης των υποδομών του προγράμματος.

Ε. Η χρηματοδότηση του προγράμματος έρχεται προκαταβολικά και δεν ολοκληρώνεται μέσα στον χρόνο λειτουργίας του προγράμματος αλλά περνούν από 2 έως και 8 χρόνια για να εκταμιευτεί το σύνολο της επιδότησης - χρηματοδότησης.

ΣΤ. Η συνολική και τελική αξιολόγηση του προγράμματος γίνεται σε πανελλαδικό επίπεδο και με την εκτίμηση του συνόλου των υλοποιούμενων κατά περιφέρεια προγραμμάτων. Δηλαδή αν λείπουν τα προγράμματα κάποιου Δήμου ή κάποιων δημοτικών επιχειρήσεων η τελική αξιολόγηση δεν πραγματοποιείται (αναβάλλεται) και η ολοκλήρωση της χρηματοδότησης αναστέλλεται.

Ζ. Μοχλός συντονισμού είναι η εκάστοτε δημοτική επιχείρηση. Όχι τυχαία ο κύκλος εργασιών της κάθε δημοτικής επιχείρησης αφορά από 30% έως 90% την υλοποίηση τέτοιων προγραμμάτων.

Η. Οι χρηματοδοτήσεις υλοποίησης των προγραμμάτων αντικαθιστούν πάγιες, τακτικές χρηματοδοτήσεις των δημοτικών υπηρεσιών και δημοτικών ιδρυμάτων και τις αντικαθιστούν για πάντα. Μετά το πέρας των προγραμμάτων οι πάγιες, τακτικές χρηματοδοτήσεις δεν επανέρχονται (ΚΑΠΗ, Παιδικοί σταθμοί, Δημοτικές Βιβλιοθήκες, Δημοτικά Γυμναστήρια, Πνευματικά Κέντρα, Δημοτικά Ωδεία κλπ.).

Ενα παράδειγμα είναι το γνωστό περιλάλητο πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι». Πρόγραμμα που προσανατόλισε και προσανατολίζει τα αφυδατωμένα από χρηματοδοτικής - λειτουργικής άποψης ΚΑΠΗ να μετατραπούν σε κέντρα καταγραφής και παροχής κάποιων μετέωρων υπηρεσιών, μόνο σε ολιγάριθμους υπέργηρους δημότες. Αξιοποιείται δηλαδή κάθε προγενέστερη -έστω και υποτυπώδης- δομή κοινωνικής υπηρεσίας για να μετατραπεί σε κρίκο περιορισμού της σε ελάχιστα τμήματα του πληθυσμού, ταυτόχρονα με την εμπορευματοποίηση του αντικειμένου της.

Η ΕΕ όμως, δεν αστειεύεται αλλά βιάζεται. Για να δώσει παράταση χρηματοδότησης του προγράμματος μέχρι τέλος του 2006 μείωσε το ποσοστό της επιχορήγησης από 75% στο 65% και στις προγραμματικές συμβάσεις Δήμων - Υπουργείων εμφανίστηκε η διατύπωση: «Το πρόγραμμα δύναται επίσης να έχει πόρους από την τιμολόγηση των παρεχομένων υπηρεσιών, όπου υπάρχει δυνατότητα και προσφορά αποζημίωσης».

Τόσο σεμνά και ταπεινά!

Θ. Η αξιολόγηση-βαθμολόγηση της τελικής χρησιμότητας των προγραμμάτων δεν πραγματοποιείται από τα Δ.Σ. των δημοτικών ιδρυμάτων ούτε από το δημοτικό συμβούλιο ούτε από την ΤΕΔΚΝΑ ούτε από την ΚΕΔΚΕ. Την αξιολόγηση την κάνουν ιδιωτικές εταιρίες. Η αξιολόγηση δε γνωστοποιείται στο εκάστοτε δημοτικό συμβούλιο!!!

Με άλλα λόγια, οι επιδιώξεις και οι στόχοι των προγραμμάτων συμβάλλουν καθοριστικά στην προώθηση της διαρθρωτικής πολιτικής της ΕΕ. Η υλοποίησή τους τροποποιεί, μεταλλάσσει και αναπροσαρμόζει την κατεύθυνση λειτουργίας των δημοτικών υπηρεσιών, των δημοτικών νομικών προσώπων, των δημοτικών επιχειρήσεων, των δημοτικών ιδρυμάτων γενικά, σε απόλυτη συμβατότητα με τις αναδιαρθρώσεις της ευρωενωσιακής πολιτικής.

Προχωρώντας προς τις Νομαρχιακές - Δημοτικές εκλογές του 2006, το κάλεσμα του ΚΚΕ προς το λαό και τους εργατοϋπαλλήλους περιλαμβάνει τη λογική της συσπείρωσης και της αντεπίθεσης για την καταδίκη της αντιλαϊκής πολιτικής τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ.

Είναι κάλεσμα στήριξης και υπερψήφισης της γενικότερης και πολιτικής δράσης του ΚΚΕ ενάντια στα μονοπώλια, στον ιμπεριαλισμό, στον αγώνα του για τη συνολική υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, στην πάλη για ριζικές αλλαγές στο συσχετισμό σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, ώστε να μπει στην ημερήσια διάταξη η πάλη για την εξουσία.

Η ενίσχυση των δυνάμεων που στηρίζονται από το ΚΚΕ στους Δήμους και στις Νομαρχίες θα συμβάλλει στην ενίσχυση των αγώνων του λαϊκού κινήματος. Αυτοί οι εκλεγμένοι στηρίζουν τους αγώνες, τις διεκδικήσεις της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας. Οσοι περισσότεροι εκλεγούν, τόσο περισσότερα στηρίγματα, άρα και μεγαλύτερη ενίσχυση θα έχει το οργανωμένο λαϊκό κίνημα, σε όλα τα μέτωπα πάλης ενάντια στην πολιτική των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού, της άρχουσας τάξης της χώρας. Θα έχουν έναν ακόμη σύμμαχο στην πάλη, αφού αυτοί οι εκλεγμένοι θα είναι στην αντίπερα όχθη από την πολιτική που υπηρετεί τα μεγάλα συμφέροντα. Περισσότεροι εκλεγμένοι από τους συνδυασμούς αυτούς σημαίνει, λιγότεροι εκπρόσωποι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, λιγότεροι εκφραστές των συμφερόντων των μεγαλοεπιχειρηματιών, λιγότεροι φορομπήχτες. Σημαίνει περισσότεροι αγωνιστές, εκλεγμένοι με τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ στους δήμους και στις νομαρχίες, που παλεύουν για δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας-Πρόνοιας, για ενιαία δημόσια δωρεάν εκπαίδευση χωρίς ταξικούς φραγμούς, ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά κλπ.

Παλεύουν για την κατοχύρωση και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των εργαζομένων, αντιπαρατίθενται ενεργητικά σε κάθε προσπάθεια περιορισμού της ελεύθερης έκφρασης και δράσης τους. Ενάντια στον αυταρχισμό, στην τρομοκρατία, στον «τρομονόμο», στην απαγόρευση διαδηλώσεων, στην κρατική καταστολή, την ελεύθερη διακίνηση ιδεών.

Οι κομμουνιστές παρέχουν τις εγγυήσεις ότι μπορούν να αναδείξουν τα προβλήματα και να οργανώσουν τον αγώνα με επίκεντρο τα μεγάλα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτιστικά, δημοκρατικά αιτήματα του λαού, να αναδείξουν τις αιτίες και το δρόμο επίλυσής τους. Ο αγώνας αυτός αναπτύσσεται σε κάθε Κοινότητα, Δήμο και Νομαρχία, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε τόπο δουλιάς. Θα ενώνει, θα συντονίζει και θα συσπειρώνει σε ένα ενιαίο μέτωπο πάλης.

Οι κομμουνιστές και συνεργαζόμενοι μαζί τους παλεύουν από κάθε θέση και στην ΤΑ γι’ αυτό και πάντα βρέθηκαν στην αντίπερα όχθη με τους υποστηριζόμενους από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ και κατάγγειλαν τις κοινές αποφάσεις τους στα όργανα της ΤΑ.

Υπάρχει πείρα του λαού από τη δράση του ΚΚΕ γενικά και τοπικά, ανάλογα και με τις δυνάμεις που σε κάθε χώρο είχαμε και έχουμε ως τώρα. Με τη δράση τους κατάφεραν να κάνουν σημαντικό έργο με κύριο κριτήριο τι συμφέρει τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τις υποβαθμισμένες περιοχές της χώρας. Με τη στάση τους καλλιέργησαν συνειδήσεις για τις δυνατότητες της λαϊκής πάλης, αλλά και «ανάγκασαν» και άλλους εκλεγμένους να τηρήσουν μια διαφορετική στάση από αυτή της υποταγής και του συμβιβασμού.

Οι κομμουνιστές γνωρίζουν το ρόλο και το περιεχόμενο της ΤΑ στο αστικό σύστημα. Δεν έχουν αυταπάτες ότι η ΤΑ μπορεί να γίνει νησίδα στη λαίλαπα του καπιταλισμού. Ο χαρακτήρας της ΤΑ καθορίζεται από την κυριαρχία του μεγάλου κεφαλαίου πάνω στο συλλογικό συμφέρον των εργαζομένων, που φέρνει την εμπορευματοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών, σε συνθήκες που δυναμώνει η ταξική εκμετάλλευση. Οι κομμουνιστές και όσοι συνεργάζονται μαζί τους παλεύουν για την ανατροπή των αιτίων που δημιουργούν και οξύνουν τα προβλήματα. Για τη συγκρότηση του ΑΑΔΜ που αντιπαλεύει τα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό. Στην πορεία της πάλης του θα συμβάλλει στην ανάπτυξη της αντίστασης ώστε να αποτρέπονται όσο είναι δυνατό χειρότερες εξελίξεις. Θα διεκδικήσει λύσεις για τα λαϊκά προβλήματα. Θα συνενώσει τις κοινωνικές και πολιτικές ριζοσπαστικές δυνάμεις που θα προκύψουν από τις αλλαγές συσχετισμού δύναμης και τις ανακατατάξεις που θα φέρει η ανερχόμενη ταξική πάλη, ώστε να δημιουργούνται προϋποθέσεις για την κατάκτηση της ριζικής αλλαγής, δηλαδή της λαϊκής εξουσίας - οικονομίας. Οι κομμουνιστές συνεργάζονται από κοινού και στηρίζονται για θετικές εξελίξεις, σε όλους αυτούς που αρνούνται την υποταγή, τον εξευτελισμό της ανθρώπινης προσωπικότητας, φαινόμενα αναπόσπαστα με τις συνθήκες που διαμορφώνουν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, η ιμπεριαλιστική στρατηγική.

Η παρουσία των κομμουνιστών, των φίλων και συνεργαζομένων στα αιρετά όργανα (δημοτικά και νομαρχιακά συμβούλια) εξασφαλίζει την ενεργητική, μαχητική υπεράσπιση των λαϊκών κοινωνικών αναγκών σε συνεργασία με τα κινήματα.

Στην περίπτωση και δυνατότητα ανάδειξης ενός αγωνιστικού συνδυασμού σε πλειοψηφία σε δημοτικό ή νομαρχιακό συμβούλιο: Η δράση αναπτύσσεται σε ασυμφιλίωτη ανταγωνιστική κατεύθυνση προς το υπάρχον πλαίσιο και τις υπαγορεύσεις της Περιφέρειας και της κυβέρνησης.

Παίρνει πρωτοβουλίες αμφισβήτησης, εναντίωσης και ανυπακοής στα ευρωενωσιακά κριτήρια και τις αντιλαϊκές πολιτικές, τις συγκαλυμμένες με τα συνθήματα της επιχειρηματικότητας - ανταγωνιστικότητας - ανταποδοτικότητας.

Γίνεται μετερίζι πάλης και στήριξης του μαζικού πολιτικού κινήματος της περιοχής.