Πού συγκεντρώνουμε την προσοχή μας, ώστε στην πράξη να μιλάμε για στρατηγική και τακτική που αντιστοιχεί στο χαρακτήρα και τα καθήκοντα του Κόμματος:
1. Στοχοπροσήλωση στην εργατική τάξη, από την ΚΕ έως την ΚΟΒ. Ρόλος Κλαδικών Αχτίδων, αλλά και Εδαφικών, που παρά τις διαφορές και ιδιαιτερότητες χτυπάνε στον ίδιο στόχο. Να χτυπηθεί η μονομέρεια και των μεν και των δε. Ενιαία στόχευση μέσα από την ιδιαιτερότητα και οι Εδαφικές. Δουλεύουμε ενιαία για ενιαία αιτήματα και ενιαίο μέτωπο πάλης.
2. Διάταξη στελεχών με βάση τον προσανατολισμό σε κλάδους, τόπους δουλειάς κλπ. Συνεχής εξέταση και γενίκευση της πείρας. Κατανόηση της σημασίας η εργατική τάξη να παίρνει πρωτοβουλία για ΕΒΕ, αγροτιά. Εξειδίκευση της δουλειάς σε γυναίκες και νεολαία. Τέρμα οι δικαιολογίες και η άγνοια για το γυναικείο ζήτημα. Η κομματική οικοδόμηση και η κοινωνική σύνθεση είναι όρος για την εξασφάλιση του χαρακτήρα του Κόμματος. Ο προβληματισμός που έγινε από το βήμα του Συνεδρίου δεν ήταν ανάλογος των απαιτήσεων. Η κομματική οικοδόμηση δεν είναι κάποια πλάνα που τα εξετάζουμε με λογιστικό τρόπο από μήνα σε μήνα, είναι ολόπλευρη σύνθετη δουλειά.
3. Η ωρίμανση του Κόμματος πρέπει να βρει πλήρη έκφραση στη ζωή και στη δράση της κάθε ΚΟΒ. Στην καθοδήγηση των ΚΟΒ. Η ΚΕ, τα καθοδηγητικά όργανα υποχρεώνονται σε ένα είδος γενίκευσης, είναι σχετικά πιο εύκολο να συγκεντρώνουν, αλλά αναγκαίο να βγάζουν και συμπεράσματα. Η ΚΟΒ όμως βρίσκεται σε άμεση επαφή με όλα τα ρεύματα, με όλες τις τάσεις, με τις ιδιαιτερότητες, άρα θέλει πολύ ικανή καθοδήγηση να μπορεί να διαμορφώνει τη δουλειά της εξειδικεύοντας, αλλά χωρίς να κάνει εκλεκτικισμό, να στηρίζει το γενικό προγραμματισμό του Κόμματος. Η ΚΟΒ και η πολιτική της κοινωνικής συμμαχίας είναι δύσκολη υπόθεση. Στο επόμενο συνέδριο βασικό κριτήριο θα είναι, ανάμεσα στα άλλα, η πρόοδος στη λειτουργία, στη δράση της ΚΟΒ, στους δεσμούς της με την εργατική τάξη, τη νεολαία.
4. Ανάλογα πρέπει να αποκτήσουμε μεγαλύτερη ικανότητα στη δράση μας στο μαζικό κίνημα. Δε φτάνει η εμπειρία και ικανότητα που έχουμε κατακτήσει. Οι κομματικές οργανώσεις σε όλη την κλίμακα πρέπει να συζητούν και να ελέγχουν τη δράση μας, των εκλεγμένων στους φορείς, των μελών. Τότε θα «βρεις την άκρη», αν κάνεις βιαστικές ενέργειες ή καθυστερείς τη δυνατότητα πολιτικοποίησης. Να ξεπεράσουμε την προχειρότητα, τον ερασιτεχνισμό καθοδήγησης των κομματικών ομάδων. Σχεδιασμένη δουλειά που δε σημαίνει μόνο σχεδιασμό ενεργειών, αλλά και σχεδιασμό περιεχομένου. Δηλαδή, όχι μόνο πόσες συγκεντρώσεις και πικετοφορίες, αλλά και πώς σταδιακά θα περάσεις όσο γίνεται περισσότερα αιτήματα και ιδέες στο κίνημα, ουσιαστικά και όχι τυπικά. Ο προγραμματισμός μας να είναι μακρόπνοος, να μην τον απεμπολούμε, αφού πρόκειται για πιο μακροπρόθεσμο στόχο να μην ανατρέπεται, αλλά να προσαρμόζεται στις εξελίξεις, να αξιοποιούνται οι εξελίξεις για το μακροπρόθεσμο πρόγραμμα. Η τάση είναι ο κάθε κλάδος να δουλεύει στο χώρο του και γύρω από αμυντικά ζητήματα και διαχείρισης. Η ιδεολογική αντιπαράθεση παίζει μεγαλύτερο ρόλο, όχι με την έννοια να πείσουμε ιδεολογικά εφ’ όλης της ύλης, αλλά με την ιδεολογική αντιπαράθεση πείθεις και πολιτικά. Τα σωματεία, τα συνδικάτα διεκδικώντας δουλειά και μισθούς, όχι απολύσεις, δωρεάν Παιδεία και Υγεία, στην ουσία θέτουν στόχους που αντικειμενικά συγκρούονται με τα μονοπώλια, με τη στρατηγική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, χωρίς βεβαίως να το έχουν συνειδητοποιήσει. Αρα με την ιδεολογική μας παρέμβαση και μάχη βοηθάμε να διαμορφώνεται ριζοσπαστική συνείδηση, βοηθάμε να δουλεύεται η πείρα τους.
Βεβαίως, δεν μπορεί ένα σωματείο να αποκτήσει πρόγραμμα εξουσίας, αλλά μπορεί οι εργαζόμενοι να αρχίζουν να προβληματίζονται. Βεβαίως, η ωρίμανση της συνείδησης θα γίνεται σε επαναστατικές συνθήκες. Μόνο που εμείς θέλουμε όχι μόνο κάποιους Αντιιμπεριαλιστικούς - Αντιμονοπωλιακούς στόχους αλλά και να γίνεται συνείδηση η σύγκρουση με τον ιμπεριαλισμό, τα μονοπώλια. Οταν λέμε «θέλουμε» σημαίνει δουλεύουμε για να γίνει. Γιατί πρέπει να αρχίζει ο εργαζόμενος, έστω αχνά, να καταλαβαίνει τι σημαίνει ριζική αλλαγή, έστω και αν δεν χρησιμοποιεί τον όρο εξουσία.
Βεβαίως, σήμερα το ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο των αγώνων παίζει ρόλο, όμως δεν ταυτίζεται με το Κόμμα.
Γι’ αυτό και το συνδικαλιστικό κίνημα είναι σχολειό, μόνο που τα μαθήματα τώρα πρέπει να είναι πιο προωθημένα σε σχέση με την αρχική περίοδο δράσης των σωματείων. Αν την αρχική περίοδο ήταν δημοτικό σχολείο τώρα πρέπει να είναι τουλάχιστον Λύκειο. Ο ερασιτεχνισμός δε σε πάει μακριά. Η προπαγάνδα μας θέλει δουλειά. Στα κοινωνικά κινήματα να ξεχωρίζουμε την εργατική τάξη. Να παίρνει πρωτοβουλίες η εργατική τάξη για την κοινωνική συμμαχία.
Για τη δουλειά μας στις επιμέρους συσπειρώσεις, όπως για τις δημοκρατικές ελευθερίες, το κίνημα της ειρήνης κλπ. Πρέπει να πούμε ότι έχει μια ιδιαίτερη δυσκολία. Απόδειξη ότι όλα αυτά τα κινήματα είναι ολιγάριθμα.
5. Ανάδειξη πολύπλευρων εργατικών στελεχών από το εργατικό κίνημα και την ΚΝΕ. Δεν αρκεί η χρέωση δουλειάς των εργατών στο συνδικαλιστικό κίνημα για την ολόπλευρη ανάπτυξή τους, από μια άποψη είναι και αυτό μονομέρεια. Η κομματική δουλειά στο σύνολό της είναι πάνω από τη συνδικαλιστική.
6. Διάδοση των θέσεων για το σοσιαλισμό. Πλατιά δουλειά χωρίς χρονικό περιορισμό αλλά και με χρονοδιάγραμμα.
7. Από τη στιγμή που το Κόμμα έχει μπροστά του συνεχώς πιο σύνθετα και ανεβασμένα καθήκοντα, ανάλογο βάρος πέφτει σήμερα στην ΚΝΕ. Ομως, δεν πρέπει μόνο να βλέπουμε το ζήτημα από τη σκοπιά της ΚΝΕ, που βεβαίως έχει την ιδιαίτερη ευθύνη στη νεολαία. Η ΚΝΕ θα παίξει το ρόλο της αν το ίδιο το Κόμμα πάρει μεγαλύτερη ευθύνη απέναντι στη νεολαία, χωρίς υποκατάσταση της ΚΝΕ. Βοήθεια έως την ΟΒ, συστηματοποίηση ανάπτυξης και ανάδειξης εργατικών στελεχών. Συνειδητοποίηση της μεταβατικότητας άρα ένταση της διαπαιδαγώγησης. Η αφομοίωση των νέων μελών είναι όρος για την ΚΝΕ και το Κόμμα, τηρουμένων των αναλογιών. Ειδικό ζήτημα η διαπαιδαγώγηση της ΚΝΕ μέσα και από το παράδειγμα. Καίριο και κρίσιμο ζήτημα είναι η μαρξιστική λενινιστική μόρφωση των στελεχών και μελών της ΚΝΕ, η διαμόρφωση πολιτιστικού μορφωτικού ρεύματος.
8. Η κυκλοφορία του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, της ΚΟΜΕΠ, του μαρξιστικού βιβλίου είναι κριτήριο προόδου. Δεν είναι όγδοο θέμα, είναι συστατικό της όλης δουλειάς. Δεν υπάρχει ανησυχία στο ζήτημα αυτό.
9. Ιδεολογική πολιτική επαγρύπνηση, αδιαλλαξία στις σειρήνες του συστήματος. Η κρατική καταστολή θα συνεχίσει και θα ενταθεί, επομένως περιφρούρηση των γραμμών μας και ακόμα πιο μεγάλο άνοιγμα στο λαό. Κάθε πνεύμα χαλαρότητας και φιλελευθερισμού στα οργανωτικά ζητήματα πρέπει να καταπολεμηθεί.