Το Σταχανοφικό κίνημα που εκδηλώθηκε στη Σοβιετική Ένωση στα μέσα του 1935 και στους κατοπινούς μήνες, απλώθηκε κι αγκάλιασε όλους τους κλάδους της Σοβιετικής Οικονομίας, δεν τράβηξε όσο έπρεπε τη δική μας προσοχή. Ο τύπος μας δεν το εκλαΐκευσε σε βαθμό που να νοιώσουν οι εργαζόμενες μάζες τη μεγάλη, την ιστορική σημασία αυτού του κινήματος που σύμφωνα με την έκφραση του Στάλιν είνε «προορισμένο να κάνει επανάσταση στη βιομηχανία μας».
Αντίθετα ο αστικός τύπος πρόσεξε ευθύς εξαρχής το Σταχανοφικό κίνημα και άρχισε με συστηματική καμπάνια να διαστρεβλώνει τον τεράστια προοδευτικό και ιστορικό του χαραχτήρα.
Τα διάφορα αστικά έντυπα, όπως η «Εστία», το «Ελεύθερο Βήμα», η βδομαδιάτικη «Νέα Ημέρα» με το αναπτυγμένο ταξικό αισθητήριο της καπιταλιστικής αντίδρασης, διαισθάνθηκαν αμέσως την κολοσσιαία σημασία του σταχανοφικού κινήματος, ένοιωσαν πως στην ανάπτυξή του περικλείνει τον ολοκληρωτικό θρίαμβο και την τελειωτική νίκη του κομμουνισμού και άρχισαν ύπουλη και μεθοδική πολεμική ενάντιά του.
Από ποια πλευρά χτυπάει ο αστικός τύπος το Σταχανοφικό κίνημα;
Οι κεφαλαιοκράτες και τα όργανά τους περικλεισμένοι στον κλοιό της καπιταλιστικής ιδιοχτησίας, ούτε μπορούν μα ούτε και θέλουν να δουν πιο πάνω απ’ αυτόνε. Κάθε τι που ξεφεύγει και βγαίνει από τα πλαίσια των εγωιστικών συμφερόντων της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας απορρίφτεται, καταδικάζεται κατ’ αρχήν.
Ο Χέγελ, ο μεγαλοφυής αυτός φιλόσοφος της διαλεχτικής, κατάληξε να παραδεχτεί πως το κράτος της Προύσσικης απολυταρχίας αποτελούσε την ιδεώδη ενσάρκωση της «ιδέας» και έτσι σταματούσε την «ιδέα» του στη διαλεχτική της κίνηση και την έκλεινε στο γραφειοκρατικό προύσσικο κράτος των αρχών του ΧΙΧ αιώνα. Μ’ ανάλογο τρόπο σκέφτονται οι αστοί για όλες τις εκδηλώσεις της ζωής. Η καπιταλιστική κοινωνία, οι καπιταλιστικές σχέσεις, αποτελούν την καλύτερη, την ιδεώδη ανθρώπινη κοινωνία. Η παραγωγικότητα της δουλειάς που αναπτύσσεται στη βάση της καπιταλιστικής τεχνικής και των καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων, αποτελούν το μάξιμουμ της παραγωγικότητας. Σύμφωνα με την καπιταλιστική λογική είνε αδύνατο να ξεπεραστούν οι νόρμες της καπιταλιστικής παραγωγικότητας της δουλειάς.
Απ’ αυτή τη μεθοδολογική βάση απορρέουν οι συλλογισμοί της πολεμικής που κάνουν οι καπιταλιστές στο Σταχανοφικό κίνημα: Αν σ’ αυτό προσθέσουμε το ζωώδικο μίσος και την ανίσχυρη λύσσα που θρέφει ο φασισμός προς τη θριαμβευτική πορεία του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση και τη συνειδητή ταχτική τους να δυσφημήσουν και να καταπολεμήσουν την πρόοδο όλης της ανθρωπότητας, τότε μπορούμε να νοιώσουμε όλη την αντιδραστικότητα και ηλιθιότητα μαζί της καπιταλιστικής κριτικής προς το Σταχανοφικό κίνημα.
Η φασιστική «Εστία» συμπυκνώνει και εκφράζει όλη αυτή την αντιδραστικότητα γράφοντας πως το Σταχανοφικό κίνημα αποτελεί σκόρπια, χωρίς γενικότερη σημασία, εκδήλωση μεμονωμένων εργατών και πως ο Σταχάνοφ είνε ο πιο μισητός άνθρωπος στη Σοβιετική Ένωση!
Ο αστικός τύπος επιζητεί να κρύψει την κολοσσιαία σημασία του Σταχανοφικού κινήματος, να δημιουργήσει λαθεμένη αντίληψη για το μαζικό, τον ιστορικό του χαραχτήρα. Ο Λένιν είπε πως η ανάπτυξη της παραγωγικότητας της δουλειάς είνε κείνο που σε τελευταία ανάλυση αποδείχνει την ανωτερότητα και την υπεροχή ενός κοινωνικο-οικονομικού σχηματισμού από άλλονε. Ο καπιταλισμός αποδείχτηκε ιστορικά ανώτερος απ’ το φεουδαρχισμό και νίκησε γιατί ανάπτυξε την παραγωγικότητα της δουλειάς σε επίπεδο που ούτε μπορούσε να φανταστεί η φεουδαρχική κοινωνία.
Ο καπιταλισμός με τη βιομηχανική επανάσταση, που πρωτάρχισε στην Αγγλία στο XVIII αιώνα, μετάτρεψε ριζικά τις μέθοδες παραγωγής, αύξησε την παραγωγικότητα της δουλειάς και δημιούργησε τεράστιο υλικό πλούτο σε σύγκριση με το φεουδαρχισμό.
Μα ο καπιταλισμός ξαντλήθηκε. Οι καπιταλιστικές σχέσεις αποτελούν αλυσσίδες για την παραπέρα ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και της παραγωγικότητας της δουλειάς. Ο καπιταλισμός παραδέρνει μέσα στις αντιφάσεις του ενώ οι μάζες που δημιουργούν τον υλικό πλούτο δοκιμάζουν ανείπωτες στερήσεις και συμφορές.
Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες ο σοσιαλισμός δείχνει στην πράξη την υπεροχή του σαν καινούργιο κοινωνικό καθεστώς. Οι σοσιαλιστικές σχέσεις αποτελούν τη βάση για να αναπτυχθεί η παραγωγικότητα της δουλειάς σε καινούργιο, ανώτερο επίπεδο, πράμα που γίνεται στη Σοβιετική Ένωση με το Σταχανοφικό κίνημα. Στη μέχρι σήμερα ολόπλευρη ανάπτυξη της Σοβιετικής Ένωσης αναπτύχθηκαν οι ρίζες του Σταχανοφικού κινήματος, που ορμητικό εκδηλώθηκε από πέρυσι.
Με τη βιομηχανοποίηση της χώρας δημιουργήθηκε καινούργια, συγχρονισμένη τεχνική που στηρίζεται στην τελευταία λέξη της επιστήμης. Μα η τεχνική αποτελεί το ένα στοιχείο των παραγωγικών δυνάμεων, ενώ το άλλο το αποτελούν οι άνθρωποι, η ζωντανή εργατική δύναμη. Στον καπιταλισμό αυτοί οι άνθρωποι, οι εργάτες, που βάνουν σε κίνηση την τεχνική είνε ριγμένοι στη σκλαβιά, πεινάν, μένουν αμόρφωτοι, έχουν πλέρια συνείδηση πως εκμεταλλεύονται και δουλεύουν για τους καπιταλιστές.
Στη Σοβιετική Ένωση γίνεται το αντίθετο. Παράλληλα με την τεχνική αναπτύχθηκαν και καινούργιοι άνθρωποι και διαμορφώθηκαν καινούργιες ανθρώπινες συνθήκες ζωής γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Όπως είπε ο σ. Στάλιν «βάση του κινήματος των Σταχάνοφτσυ χρησίμευσε πριν απ’ όλα η ριζική βελτίωση της υλικής κατάστασης των εργαζομένων». Οι εργάτες και οι άλλοι εργαζόμενοι ζούνε καλά και καθημερινά καλυτερεύουν πιο πολύ τη ζωή. Τρώνε, ντύνονται, στεγάζονται καλά. Μορφώνονται, ζουν πολιτισμένα, αναπτύχθηκε μέσα τους η συνείδηση της αξίας της ανθρώπινης ζωής, η συνείδηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ελεύτερης, της χαρούμενης, της ευτυχισμένης κολλεχτιβιστικής ζωής μέσα σε μια μεγάλη εργατική κυψέλη. Δε δουλεύουν για εκμεταλλευτές και παράσιτα, παράγουν για τον εαυτό τους, για τα παιδιά τους, για την ευτυχία τους. Οι άνθρωποι αυτοί έγιναν κύριοι στις τύχες τους, στη ζωή τους, στη δουλειά τους, στη χώρα τους. Έτσι δημιουργήθηκαν καινούργιοι ελεύθεροι άνθρωποι με καινούργιες αντιλήψεις για τη ζωή που τιμάν τη δουλειά και τη θεωρούν υπόθεση δόξας και ηρωισμού κι όχι υπόθεση περιφρονημένη και ταπεινή αγγαρία.
Μέσα απ’ αυτό το κοινωνικο-οικονομικό περιβάλλο όπου η συγχρονισμένη τεχνική και οι καινούργιοι άνθρωποι αποτελούν καινούργιο διαλεχτικό σύνολο – μέσα απ’ αυτές τις σοσιαλιστικές σχέσεις αναπήδησε το Σταχανοφικό κίνημα. Με τη συνειδητή καθοδηγητική δουλειά του μπολσεβίκικου κόμματος διαμορφώθηκε σε ορμητικό ρεύμα που απλώθηκε και αγκάλιασε όλους τους κλάδους της οικονομίας.
Το Σταχανοφικό κίνημα αποτελεί άλμα στο ζήτημα της ιστορικής πορείας και ανάπτυξης της παραγωγικότητας της δουλειάς.
Η νόρμα της παραγωγής αυξαίνει πέντε, δέκα και είκοσι φορές σ’ όλους τους κλάδους – στην αγροτική οικονομία, στη βιομηχανία, στις μεταφορές. Οι καπιταλιστές δεν μπορούν να νοιώσουν τέτοια ανύψωση της παραγωγικότητας της δουλειάς, όπως και οι φεουδάρχες δεν μπορούσαν να νοιώσουν την καπιταλιστική παραγωγή.
Το Σταχανοφικό κίνημα –όπως είπε ο σ. Στάλιν– «είνε προορισμένο να κάνει επανάσταση στη βιομηχανία μας... είνε στην ίδια του τη βάση βαθειά επαναστατικό» γιατί ξεπερνάει όλες τις παληές αντιλήψεις για την παραγωγή, για τη χρησιμοποίηση της τεχνικής και δημιουργεί καινούργια παραγωγικά σχέδια.
Το κοινωνικό περιεχόμενο του κινήματος αυτού βρίσκεται, όπως τόνισε επίσης ο σ. Στάλιν, στο ότι «προετοιμάζει τις συνθήκες για το πέρασμα απ’ το σοσιαλισμό στον κομμουνισμό». Ο Μαρξ πριν από εξήντα χρόνια σχεδόν κριτικάροντας το πρόγραμμα της Γκότα, έγραψε σχετικά με τον κομμουνισμό πως «σε μια ανώτερη φάση της κομμουνιστικής κοινωνίας όταν θάχει εξαφανιστεί η δουλική υποταγή των ατόμων στον καταμερισμό της εργασίας και συγχρόνως και η αντίθεση ανάμεσα στην πνευματική και χειρωναχτική δουλειά, όταν η εργασία από μέσο για να ζούμε θάχει γίνει η πρώτη ανάγκη της ζωής, όταν μαζί με την πολύπλευρη ανάπτυξη των ατόμων θάχουν αναπτυχθεί και οι παραγωγικές δυνάμεις και από τις κοινωνικές του πηγές ο πλούτος θα αναβλύζει με αφθονία, τότε μόνο θα γίνει δυνατό να υπερνικηθεί ολοκληρωτικά ο στενός ορίζοντας του αστικού δικαίου και η κοινωνία να αναγράψει στη σημαία της: ο καθένας ανάλογα με τις ικανότητές του, στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του».
Το Σταχανοφικό κίνημα προετοιμάζει τις συνθήκες για να πραγματοποιηθούν αυτές οι μεγαλοφυείς επιστημονικές προβλέψεις του Μαρξ.
Κομμουνισμός πάει να πει τέτοια αφθονία υλικών αγαθών που η κοινωνία να αναγράψει στη σημαία της πως ο καθένας θα προσφέρνει στο κοινωνικό σύνολο ανάλογα με τις ικανότητές του και θα παίρνει ανάλογα με τις ανάγκες του. Μα για να γίνει αυτό χρειάζεται ν’ αναπτυχθεί σε τέτοιο βαθμό η παραγωγικότητα της δουλειάς που τα υλικά αγαθά –το σιτάρι, τα ρούχα, τα τρόφιμα, όλα τα χρειαζούμενα για μια άνετη και πολιτισμένη ζωή– να παράγονται τόσο άφθονα που να ικανοποιούνται πλέρια όλες οι ανάγκες των μελών της κοινωνίας.
Ο καπιταλισμός είνε ανίκανος να δημιουργήσει τέτοια αφθονία αγαθών και να ικανοποιήσει τις ανάγκες των εργαζομένων. Ο καπιταλισμός βασίζεται στη φτώχεια και στην εξαθλίωση των μαζών. Αν υπάρχει στον καπιταλισμό σχετική περίσσεια αγαθών που κατά περιόδους εκδηλώνεται στις κρίσεις υπερπαραγωγής, αυτό γίνεται γιατί οι μεγάλες μάζες των εργαζομένων πεινάν και γυμνητεύουν.
Ο σοσιαλισμός αντίθετα δημιουργεί τον υλικό πλούτο για τις εργαζόμενες μάζες και ανυψώνει το σύνολο του πληθυσμού στη χαρούμενη και πολιτισμένη ζωή, πράμα που στον καπιταλισμό αποτελεί προνόμιο μιας παρασιτικής ολιγαρχίας. Αυτή τη χαρούμενη, την πολιτισμένη ζωή καταχτάν οι πληθυσμοί της Σοβιετικής Ένωσης και με την ανάπτυξη του Σταχανοφικού κινήματος ανυψώνονται σε καινούργια ανώτερη βαθμίδα.
Οι καπιταλιστικοί κύκλοι, οι εχτροί της Σοβιετικής Ένωσης, όντας συνάμα και εχτροί της προόδου της ανθρωπότητας, με δέος παρακολουθούν την προοδευτική εξέλιξη της Σοβιετικής Ένωσης, που στην τωρινή στιγμή εκφράζεται στο Σταχανοφικό κίνημα και με μίσος προσπαθούν να διαστρεβλώσουν το χαραχτήρα του. Στη φωτοβόλα πραγματικότητα της Σοβιετικής Ένωσης δεν έχουν να αντιπαραθέσουν παρά το φασιστικό μεσαιωνισμό της οπισθοδρόμησης, της εξαθλίωσης των μαζών, της κενής ηλίθιας ηθικολογίας, του τσεκουριού και των εγκληματικών πολέμων. Η αντίθεση ανάμεσα στους δυο κόσμους είνε τρομαχτική και η συκοφαντική τους πολεμική είνε ανίσχυρη να σταματήσει τη θριαμβευτική πορεία της σοσιαλιστικής ανοικοδόμησης στη Σοβιετική Ένωση. Η βιομηχανική επανάσταση όταν φορέας της ήταν η αστική τάξη επεβλήθηκε και θριάμβευσε μ’ όλη την αντίδραση των φεουδαρχών.
Η βιομηχανική επανάσταση που συντελείται στη σοσιαλιστική χώρα και που εκφραστής της είνε το Σταχανοφικό κίνημα, ανυψώνει τους πληθυσμούς της Σοβιετικής Ένωσης σε ανώτερο πολιτισμό. Συνάμα εξασκεί απεριόριστη επίδραση και στον αγώνα των εργαζομένων μαζών του καπιταλιστικού κόσμου και συντελεί στην επιτάχυνση της απολύτρωσης όλης της ανθρωπότητας από την καπιταλιστική σκλαβιά.