Σύντροφοι, έχουμε μπροστά μας, προφανώς, είτε το φθινόπωρο είτε το χειμώνα αυτού του έτους, επανεκλογές στο Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ και στα Σοβιέτ των βουλευτών των εργαζομένων, από τα πάνω ως τα κάτω, με βάση νέο εκλογικό σύστημα. Σε σχέση με αυτό, ενώπιον του κόμματός μας μπαίνει το ζήτημα προετοιμασίας για τις εκλογές. Ο χαρακτήρας αυτής της προετοιμασίας, ο όγκος της, το μέγεθος και η σχετική με αυτή ανασυγκρότηση της κομματικής δουλειάς καθορίζονται από το βάθος των μετασχηματισμών που απορρέουν από το νέο Σύνταγμα, για την πολιτική ζωή της χώρας. Η ουσία αυτής της στροφής έγκειται στην περαιτέρω δημοκρατικοποίηση του εκλογικού συστήματος, εννοώντας την αντικατάσταση των όχι και τόσο ισότιμων εκλογών στα Σοβιέτ με ισότιμες, των βαθμιδωτών με άμεσες, των ανοικτών ψηφοφοριών με μυστικές.
Η εισαγωγή του νέου Συντάγματος αίρει κάθε περιορισμό, που υπήρχε έως τώρα, για τους επονομαζόμενους «στερημένους». Εάν πρωτύτερα, πριν από την εισαγωγή του νέου Συντάγματος, οι εκλογές στα Σοβιέτ δεν ήταν ισότιμες, πλέον η αναγκαιότητα του περιορισμού της ισοτιμίας των εκλογών έχει εκλείψει και όλοι οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν στις εκλογές με ίσους όρους. Εάν πριν οι εκλογές των μέσων και ανώτερων οργάνων εξουσίας ήταν βαθμιδωτές, τώρα, σύμφωνα με το Σύνταγμα, οι εκλογές σε όλα τα Σοβιέτ θα πραγματοποιούνται από όλους τους πολίτες απευθείας, μέσω των άμεσων εκλογών. Εάν πριν, σύμφωνα με το παλιό Σύνταγμα, η ψηφοφορία στις εκλογές γινόταν ανοικτά και με καταλόγους, τώρα, σύμφωνα με το νέο Σύνταγμα, η ψηφοφορία στις εκλογές θα είναι μυστική και χωριστά για κάθε υποψήφιο που θα προτείνεται από εκλογικές περιφέρειες. Τέλος, το Σύνταγμα εισάγει παλλαϊκό δημοψήφισμα. Τι σημαίνουν αυτές οι αλλαγές του εκλογικού συστήματος; Σημαίνουν την ενίσχυση του ελέγχου των μαζών πάνω στα σοβιετικά όργανα και την αύξηση της ευθύνης των σοβιετικών οργάνων απέναντι στις μάζες. Το νέο εκλογικό σύστημα θα δυναμώσει το δεσμό των εκλεγμένων από το λαό με τις μάζες των εκλογέων. Θα δώσει ισχυρή ώθηση στη βελτίωση της δουλειάς των σοβιετικών οργάνων, θα εξαλείψει τις γραφειοκρατικές αδυναμίες και τις αναλγησίες των σοβιετικών οργανώσεών μας. Αυτά τα ελαττώματα, όπως γνωρίζετε, είναι πολύ ουσιώδη.
Αποτέλεσμα της εισαγωγής του καθολικού, άμεσου και ίσου εκλογικού δικαιώματος, με μυστική ψηφοφορία, θα είναι η περαιτέρω ενίσχυση της πολιτικής δράσης των μαζών, η προσέλκυση νέων στρωμάτων εργαζομένων στη δουλειά της διεύθυνσης του κράτους. Με αυτόν τον τρόπο η δικτατορία του προλεταριάτου γίνεται πιο ευέλικτη, συνεπώς, πιο ισχυρό το σύστημα κρατικής διεύθυνσης της κοινωνίας από την εργατική τάξη, η βάση της προλεταριακής δικτατορίας διευρύνεται, τα θεμέλιά της γίνονται πιο στέρεα. Ο λενινισμός διδάσκει:
«Η διχτατορία του προλεταριάτου έχει δικές της περίοδες, δικές της ιδιαίτερες μορφές, διάφορες μέθοδες δουλιάς. Στην περίοδο του εμφυλίου χτυπά ιδιαίτερα στο μάτι η βίαιη πλευρά της διχτατορίας… αντίθετα στην περίοδο της ανοικοδόμησης του σοσιαλισμού χτυπά ιδιαίτερα στο μάτι η ειρηνική, οργανωτική, πολιτιστική δουλιά της διχτατορίας, η επαναστατική νομιμότητα κλπ. Απ’ αυτό όμως πάλι δε βγαίνει καθόλου ότι στην περίοδο της ανοικοδόμησης η βίαιη πλευρά της διχτατορίας έπαψε να υπάρχει ή ότι μπορεί να πάψει να υπάρχει. Τα όργανα καταπίεσης, ο στρατός κι οι άλλες οργανώσεις είναι το ίδιο απαραίτητα τώρα, στην περίοδο της ανοικοδόμησης, όπως και στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου. Χωρίς την ύπαρξη αυτών των οργάνων είναι αδύνατη μια κάπως εξασφαλισμένη ανοικοδομητική δουλειά της διχτατορίας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η επανάσταση νίκησε για την ώρα μονάχα σε μία χώρα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όσο θα υπάρχει καπιταλιστική περικύκλωση, θα υπάρχει και ο κίνδυνος επέμβασης, με όλες τις συνέπειες που απορρέουν από αυτό τον κίνδυνο»1.
Το ότι η αναγκαιότητα -μαζί με τις ειρηνικές οργανωτικές, τις πολιτιστικές πλευρές της δικτατορίας μας- των βίαιων πλευρών της δεν έχει εκλείψει, αλλά συνεχίζει να υφίσταται, μας δείχνει παραστατικά το ζήτημα που μόλις συζητήσαμε για την υπόθεση Μπουχάριν - Ρίκοφ. Η δικτατορία του προλεταριάτου θα υποχρεούται και στο εξής να ξεπερνάει ανελέητα την αντίσταση των υπολειμμάτων των εχθρικών καπιταλιστικών τάξεων και των πρακτόρων της φασιστικής αστικής τάξης των τροτσκιστών, ζινοβιεφικών, των δεξιών και άλλων εχθρών του λαού. Ο σύντροφος Στάλιν μας δίδασκε ότι χρειαζόμαστε ισχυρή δικτατορία, για να διαλύσουμε τα υπολείμματα των κυρίαρχων πριν τάξεων. Η διεξαγωγή δημοκρατικών εκλογών είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Είναι πολύ σοβαρή εξεταστική για το κόμμα μας, από την άποψη του ελέγχου των δεσμών του με τις μάζες, της ικανότητας για εργασία και του κύρους των κομματικών μας οργανώσεων στις μάζες. Η διεξαγωγή των εκλογών θα απαιτήσει μεγάλη ένταση όλων των δυνάμεων του κόμματός μας.
Για να είμαστε πάνοπλοι ενώπιον αυτής της στροφής στην πολιτική ζωή της χώρας μας, το κόμμα μας πρέπει να μπει επικεφαλής αυτής της στροφής και να εξασφαλίσει τον καθοδηγητικό του ρόλο στις εκλογές των ανώτατων οργάνων της χώρας.
Τι σημαίνει να μπει επικεφαλής και να εξασφαλίσει τον καθοδηγητικό ρόλο του κόμματος στις εκλογές των ανώτατων οργάνων; Ποια ζητήματα θα πρέπει να επιλύσει το κόμμα;
Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να έχουμε υπ’ όψη μας ότι τα στελέχη μας θα έχουν να κάνουν με μια νέα, ως ένα βαθμό, κατάσταση. Για πρώτη φορά διεξάγουμε εκλογές με το νέο εκλογικό σύστημα. Δεν έχουμε εμπειρία εκλογών με μεμονωμένους υποψηφίους, στη βάση της αρχής της μυστικής ψηφοφορίας κ.ο.κ. Αυτό προκαλεί κάποιες δυσκολίες για τις κομματικές μας οργανώσεις.
Δεύτερον, το να ηγηθούμε της στροφής στην πολιτική ζωή της χώρας μας και να διευθύνουμε τις εκλογές σημαίνει εξασφάλιση της πλήρους τήρησης του νέου εκλογικού συστήματος που καθόρισε το Σύνταγμα, δηλαδή αυστηρή τήρηση της αρχής του καθολικού, άμεσου εκλογικού δικαιώματος με μυστική ψηφοφορία. Αυτό σημαίνει ότι οι κομματικές μας οργανώσεις πρέπει να διαφυλάττουν από κάθε παραβίαση, ως κόρη οφθαλμού, το νέο εκλογικό μας νόμο.
Τρίτον, οι κομματικές μας οργανώσεις θα πρέπει να είναι έτοιμες για τον εκλογικό αγώνα. Στις εκλογές θα έχουμε να κάνουμε με εχθρική αγκιτάτσια και εχθρικές υποψηφιότητες. Οτι αυτή η πιθανότητα υπάρχει, φαίνεται από το ότι ήδη λαμβάνει χώρα κάποια αναζωογόνηση των αντισοβιετικών στοιχείων, σε σχέση ακριβώς με τις επικείμενες εκλογές. Οι κομματικές μας οργανώσεις πρέπει να αντιμετωπίσουν πάνοπλες τις προσπάθειες των εχθρικών στοιχείων να αξιοποιήσουν τις νόμιμες διαδικασίες που παρέχει το νέο Σύνταγμα. Σε αυτό συνηγορεί, για παράδειγμα, η αναζωογόνηση των θρησκευτικών οργανώσεων. Οι παπάδες όλων των βαθμών και των ειδών αναπτύσσουν τώρα ζωηρή δραστηριότητα. Υπάρχει σημαντικός αριθμός αιτημάτων από ολόκληρη σειρά ακριτικών περιοχών και επαρχιών για άνοιγμα κλειστών εκκλησιών. Είναι γνωστό ότι οι παπάδες κατέθεσαν τώρα στην Κεντρική Εκτελεστική Επιτροπή (ΚΕΕ) της ΕΣΣΔ νομοσχέδιο, που αναπτύσσει το πνεύμα των παπάδων στο γνωστό σημείο του Συντάγματος σχετικά με την ελευθερία της συνείδησης. Θέλουν να «συγκεκριμενοποιήσουν» το νόμο και μας προτείνουν τις υπηρεσίες τους για αυτή τη συγκεκριμενοποίηση.
(Λιούμπτσενκο: Νομοθετική πρωτοβουλία).
Ναι, νομοθετική πρωτοβουλία. Ηδη οι παπάδες άρχισαν προετοιμασία για τις εκλογές, διεξάγοντας ακόμη και «δοκιμαστικές» εκλογές. Πρόσφατα, για παράδειγμα, στην ακριτική περιοχή του Βορρά, οι παπάδες οργάνωσαν επαναληπτικές εκλογές της διεύθυνσης του κολχόζ και, ως αποτέλεσμα αυτών των επαναληπτικών εκλογών, ο κομμουνιστής πρόεδρος απορρίφθηκε με μυστική ψηφοφορία και στη θέση του βάλανε διάκο. (Γέλια).
Ενώ οι δικοί μας άνθρωποι κοιμούνται και προσπαθούν να πάρουν εμπρός, οι εχθροί ήδη δρουν και ετοιμάζονται σταθερά για τις εκλογές. Είναι γνωστό ότι οι θρησκευτικές οργανώσεις έχουν τώρα καταπιαστεί με την οργάνωση διαφόρων ειδών πολιτιστικών ομάδων, την ώρα που η πολιτιστικο-διαφωτιστική δουλειά του κόμματος και της Κομσομόλ βρίσκεται σε άκρως μη ικανοποιητική κατάσταση, ιδιαίτερα στο χωριό. Και αν συγκρίνουμε αυτά τα γεγονότα με το ότι η δική μας «Ενωση των μαχητικών άθεων» βρίσκεται σε κατάσταση είτε ανακωχής, εν πάση περιπτώσει, είτε σε κατάσταση συμφιλίωσης με το θεό, μουδιάσματος (γέλια), εδώ ο πραγματικός κίνδυνος είναι εμφανής.
(Γιαροσλάβσκι: Το ζήτημα δεν έγκειται μόνο στην Ενωση).
Κατά τη γνώμη μου, το ζήτημα είναι και στην Ενωση, η οποία, συν τοις άλλοις, αυτοαποκαλείται Ενωση όχι μόνο άθεων, αλλά και «μαχητικών άθεων». Πού έγκειται η μαχητικότητα, δύσκολο να διακρίνει κανείς.
(Κόσαρεφ: Με αυτό προσπαθούν να δημιουργήσουν φόβους).
Τέταρτον, η μυστική και ατομική ψηφοφορία, σε αντίθεση με την ανοιχτή και βάσει λίστας ψηφοφορία, θα σημαίνει άνοδο της ευθύνης του κόμματος για κάθε προτεινόμενη υποψηφιότητα. Για να εκλεγούν οι υποψήφιοί μας, πρέπει να είναι γνωστοί καλά στους ψηφοφόρους εκείνης της περιοχής που θα προταθούν. Η δράση τους πρέπει να είναι γνωστή καλά στους ψηφοφόρους. Ο έλεγχος με μυστική ψηφοφορία θα είναι ο πιο θεμελιώδης έλεγχος των στελεχών μας, γιατί η μυστική ψηφοφορία δίνει πολύ πιο πλατιές δυνατότητες για εξαίρεση των αθέμιτων και των ακατάλληλων -από τη σκοπιά των μαζών- υποψηφιοτήτων, απ’ ό,τι μέχρι τώρα. Πρέπει να το έχουμε καθαρό.
Πέμπτον, πρέπει να ξεπεράσουμε τη βλαβερή ψυχολογία που έχουν ορισμένα κομματικά και σοβιετικά μας στελέχη, που υποθέτουν ότι μπορούν να αποκτήσουν τζάμπα τη λαϊκή εμπιστοσύνη και να κοιμούνται ήρεμα, περιμένοντας να τους προσφέρουν τις βουλευτικές θέσεις στο σπίτι, υπό τον ήχο χειροκροτημάτων, για τις προηγούμενες υπηρεσίες τους. Κατά τη μυστική ψηφοφορία, δε γίνεται να πάρεις εμπιστοσύνη τζάμπα.
Εχουμε ένα σημαντικό στρώμα στελεχών στις κομματικές και τις σοβιετικές οργανώσεις, που θεωρούν ότι το καθήκον τους τελειώνει τότε, όταν εκλεγούν στο Σοβιέτ. Αυτό μαρτυρεί ο μεγάλος αριθμός υπευθύνων που δεν προσέρχονται στις Ολομέλειες των Σοβιέτ, στις βουλευτικές ομάδες και στα τμήματα των Σοβιέτ μας, που αποφεύγουν να εκπληρώνουν βασικές βουλευτικές υποχρεώσεις. Είναι απαραίτητο να σπάσουμε τέτοιου είδους κατάλοιπα στην ψυχολογία των στελεχών μας. Πρέπει να καλλιεργήσουμε στα στελέχη μας τη συναίσθηση της ευθύνης τους ενώπιον των εκλογέων, έχοντας υπ’ όψη ότι κάθε εκλεγμένος θα εξεταστεί διεξοδικά και ολόπλευρα και θα ελεγχθεί από τις ίδιες τις μάζες.
Θα ήταν χοντρό λάθος να αφήσουμε την πάλη με αυτά τα κατάλοιπα ως τις εκλογές. Πρέπει χωρίς καθυστέρηση να καταπιαστούμε με την αμετάκλητη βελτίωση της δουλειάς των σοβιετικών μας οργανώσεων, των δεσμών τους με τις μάζες, την ενίσχυση της υπευθυνότητας των σοβιετικών μας στελεχών ενώπιον των μαζών.
Εκτον, πρέπει από τώρα ήδη να διαπαιδαγωγούμε στα στελέχη τη συνείδηση του ότι το νέο εκλογικό σύστημα σημαίνει πολύ πιο πλατιά διαφάνεια στη λειτουργία των σοβιετικών οργανώσεων, ότι η δράση τους θα διεξάγεται ενώπιον των μαζών και ότι η ευθύνη τους ενώπιον των μαζών θα είναι πιο πλήρης. Πολλοί από τους βουλευτές μας, των Σοβιέτ, από τα μέλη του κόμματός μας έχουν συνηθίσει να λογοδοτούν μόνο στην κομματική τους οργάνωση. Πολλά σοβιετικά μας στελέχη τείνουν να αποκτήσουν γραφειοκρατικά στοιχεία και, έχοντας μεγάλα ελαττώματα στη δουλειά τους, είναι έτοιμα να απολογηθούν δέκα φορές για τη δουλειά τους ενώπιον του γραφείου της κομματικής επιτροπής, σε στενό οικογενειακό κύκλο, παρά να βγουν στην Ολομέλεια του Σοβιέτ, να κάνουν αυτοκριτική και ν’ ακούσουν την κριτική των μαζών. Νομίζω ότι το γνωρίζετε εξίσου καλά με μένα.
(Φωνές από κάτω: Σωστά.
Κοσιόρ: Το ίδιο συμβαίνει και σε εργοστάσια).
Εβδομον, πρέπει να τελειώνουμε με αυτήν την ανεύθυνη πρακτική. Να μπούμε επικεφαλής της στροφής στην πολιτική ζωή της χώρας και να εξασφαλίσουμε δημοκρατικές επανεκλογές. Αυτό σημαίνει ότι οι κομματικές μας οργανώσεις δεν πρέπει να περιμένουν να τους σπρώξουν οι μάζες από τα κάτω, όσον αφορά την κριτική και την απόρριψη των υποψηφιοτήτων μας, αλλά πρέπει οι ίδιοι να είναι επικεφαλής της κριτικής και της απόρριψης των ακατάλληλων υποψηφιοτήτων, χωρίς να περιμένουν την αποτυχία τους στη μυστική ψηφοφορία. Συνάμα, οι κομματικές μας οργανώσεις πρέπει να μάθουν να ξεχωρίζουν τη φιλική κριτική από την εχθρική. Δεν είναι σπάνιο να εκτιμούμε και να αντιμετωπίζουμε τη δυσαρέσκεια των εργαζομένων για μεμονωμένα ελαττώματα και στρεβλώσεις στη λειτουργία των σοβιετικών μας οργάνων, ως εχθρική κριτική. Η ικανότητα να ξεχωρίζουμε τη φιλική κριτική, που καμιά φορά είναι πολύ οξεία, από την κριτική του εχθρού, απαιτεί από τις κομματικές μας οργανώσεις υψηλού επιπέδου κομματικο-πολιτική διαπαιδαγώγηση και μεγάλη ευαισθησία.
Στη διάρκεια των νέων εκλογών είναι πιθανές οι προσπάθειες αγκιτάτσιας από τα εχθρικά στοιχεία, εναντίον υποψηφίων μας. Τα στελέχη μας είναι αναγκασμένα να διεξάγουν ουκ ολίγες δύσκολες καμπάνιες, προετοιμασία, οικοδόμηση κ.ο.κ. Τέτοιου είδους καμπάνιες δε γίνονται χωρίς ορισμένη πίεση. Συμπεριλαμβάνονται στην έννοια της δικτατορίας της εργατικής τάξης. Δεν αρνούμαστε αυτήν την πίεση και στο εξής θα ήταν ανόητο να την αρνούμαστε. Σε αυτήν τη γραμμή θα υπάρξει, προφανώς, δημαγωγία σχετικά με τη διόγκωση διαφόρων ελαττωμάτων των στελεχών μας. Οι κομματικές οργανώσεις πρέπει να έχουν την ικανότητα να πάρουν υπό την προστασία τους αυτούς τους ανθρώπους. Γίνεται λόγος για τα στελέχη, τα μέλη των Σοβιέτ του χωριού, των Εκτελεστικών Επιτροπών των περιοχών κ.ο.κ. Αυτό δεν πρέπει να μας διαφεύγει.
Ογδοον, το ζήτημα σχετικά με τους εξωκομματικούς. Θα ήταν πολύ βλαβερό και επικίνδυνο, εάν στις νέες εκλογές επαναλαμβάνονταν τα λάθη που γίνονταν στην παλιά τακτική των εκλογών και τα οποία συνίσταντο στην αμελή αντιμετώπιση των υποψηφιοτήτων των εξωκομματικών, όταν, με σκοπό την εξασφάλιση της κομματικής επιρροής στα Σοβιέτ, οι εξωκομματικοί υποψήφιοι δεν έχαιραν της απαραίτητης προσοχής και στήριξης, που απορρέουν από τις αρχές της μπολσεβίκικης αντίληψης για την ηγεσία και τους δεσμούς με τις μάζες. Εχετε υπ’ όψη σας ότι στη χώρα μας υπάρχουν δύο εκατομμύρια κομμουνιστές, ενώ οι εξωκομματικοί είναι «καμπόσο» περισσότεροι. Συνεπώς, οφείλουμε, εάν θέλουμε να ηγηθούμε των εκλογών, να ενισχύσουμε την επιρροή μας και τους δεσμούς μας με τους εξωκομματικούς και να στηρίζουμε κι όχι να παραμερίζουμε τις υποψηφιότητες των μη κομματικών που χαίρουν εμπιστοσύνης.
Αυτά είναι ορισμένα από τα ζητήματα που αφορούν την καθοδήγηση της προετοιμασίας για τις εκλογές. Μπήκαν στην ατζέντα, όχι ως μακρινή προοπτική, αλλά ως μαχητικό, επείγον και ζωτικό καθήκον.
Να τι λέει ο λενινισμός για το ζήτημα του συσχετισμού της ανόδου της ενεργητικότητας της εργατικής τάξης με την ενεργητικότητα και την υλοποίηση του εσωκομματικού δημοκρατισμού.
Τι απαιτείται από το κόμμα για να μπορέσει να ηγηθεί των νέων καθ’ ολοκληρία δημοκρατικών εκλογών; Ποιες είναι οι κύριες προϋποθέσεις, που εξασφαλίζουν την καθοδήγηση από το κόμμα της στροφής της πολιτικής ζωής της χώρας;
Γι’ αυτό απαιτείται το κόμμα μας από μόνο του να πραγματοποιεί συνεπή δημοκρατική πρακτική, να περνά ολότελα στην εσωκομματική ζωή τις βάσεις του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, όπως το απαιτεί το καταστατικό του, για να έχει το ίδιο το κόμμα τις απαραίτητες προϋποθέσεις, δυνάμει των οποίων όλα τα όργανα του κόμματος θα είναι αιρετά, για να αναπτύσσεται πλήρως η εσωκομματική κριτική και αυτοκριτική, για να είναι πλήρης η ευθύνη των κομματικών οργάνων ενώπιον της κομματικής μάζας και για να δραστηριοποιηθεί πλήρως αυτή η κομματική μάζα.
Ο λενινισμός διδάσκει ότι η άνοδος της δράσης της εργατικής τάξης, την οποία επιζητούμε σε σχέση με την πλήρη εφαρμογή του σοβιετικού δημοκρατισμού, είναι πολύ σοβαρή και μεγάλη υπόθεση. Για ν’ ανεβάσουμε τη δραστηριότητα της εργατικής τάξης, πρέπει πρώτα απ’ όλα να δραστηριοποιήσουμε το ίδιο το κόμμα. Πρέπει το ίδιο το κόμμα να μπει στέρεα και σταθερά στο δρόμο της εσωκομματικής δημοκρατίας, για να προσελκύουν οι οργανώσεις μας στη συζήτηση των ζητημάτων της οικοδόμησής μας πλατιές κομματικές μάζες, οι οποίες δημιουργούν το μέλλον του κόμματός μας. Χωρίς αυτό δεν μπορεί να γίνει λόγος για τη δραστηριοποίηση της εργατικής τάξης. Αυτό μας διδάσκει ο σύντροφος Στάλιν.
Μπορούμε άραγε να πούμε ότι όλες οι κομματικές μας οργανώσεις είναι έτοιμες να εφαρμόσουν αυτές τις προϋποθέσεις και ότι έχουν ήδη ανασυγκροτηθεί με δημοκρατικό τρόπο; Δυστυχώς δεν μπορούμε να το πούμε με απόλυτη σιγουριά. Ποια είναι τα στοιχεία που συνηγορούν στο ότι δεν μπορούμε να το πούμε με απόλυτη σιγουριά;
Συνηγορεί η υπάρχουσα σε ορισμένες οργανώσεις πρακτική παραβίασης του καταστατικού του κόμματος και των αρχών του εσωκομματικού δημοκρατισμού. Ποιες είναι αυτές οι παραβιάσεις; Το καταστατικό του κόμματος, ως γνωστόν, προβλέπει τη διεξαγωγή εκλογών για τις επιτροπές των οργανώσεων βάσης μια φορά το χρόνο, των επιτροπών πόλεων και περιοχών μια φορά το χρόνο, των επιτροπών επαρχιών, ακριτικών επιτροπών και των κεντρικών επιτροπών των εθνικών κομμουνιστικών κομμάτων μια φορά στον ενάμιση χρόνο. Αυτό λέει το καταστατικό. Εάν δούμε την πρακτική, τα γεγονότα λένε ότι αυτή η απαίτηση του καταστατικού έχει καταπατηθεί σε μια σειρά οργανώσεις. Τα τελευταία 2-3 χρόνια οι εκλογές στις επιτροπές των επαρχιακών, ακριτικών περιοχών και στις κεντρικές επιτροπές των εθνικών κομμουνιστικών κομμάτων διεξήχθησαν μόνο σε εκείνες τις οργανώσεις που έχουν ανασυσταθεί, λόγω της δημιουργίας νέων επαρχιών (στις οργανώσεις των Καλίνινσκ, Κρασνογιάρσκ, Ομσκ, Ορενμπούργκ και Γιαροσλάβλ). Η πλειοψηφία των επιτροπών επαρχιών, ακριτικών περιοχών και των κεντρικών επιτροπών των εθνικών κομμουνιστικών κομμάτων, των επιτροπών πόλης, των επιτροπών περιοχής και των κομματικών επιτροπών οργανώσεων βάσης υπάρχει από το 17ο Συνέδριο του κόμματος, δηλαδή από την περίοδο που λάμβανε χώρα η γενική καμπάνια εκλογής των κομματικών οργάνων. Εξαίρεση από αυτήν την κατάσταση αποτελούν, όπως ήδη είπα, οι καινούργιες ακριτικές περιοχές και επαρχίες, όπως και επιμέρους οργανώσεις περιοχών και πόλεων, κυρίως εξαιτίας των αποτυχιών στην κομματική δουλειά. Πιστεύω ότι αυτή είναι η κατάσταση.
(Σκιριάτοφ: Σωστά).
Δηλαδή οι νόμοι του κόμματός μας έχουν ανατραπεί, αν και ορκιζόμαστε στο καταστατικό, το μαθαίνουμε απέξω σε κύκλους, απαιτούμε από τα μέλη του κόμματος, κατά τον έλεγχο και την αντικατάσταση των κομματικών ταυτοτήτων, τη γνώση του καταστατικού. Βγαίνει από τον έλεγχο ότι εμείς οι ίδιοι αντιμετωπίζουμε απαράδεκτα φιλελεύθερα τους ίδιους μας τους κομματικούς νόμους.
Το καταστατικό μας ορίζει παρακάτω την αιρετότητα όλων των καθοδηγητικών οργάνων του κόμματος από πάνω έως κάτω. Αυτό απαιτεί η βασική αρχή της οργανωτικής δομής του κόμματός μας, η αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Παράγραφος του καταστατικού του κόμματος λέει ότι: «Καθοδηγητική αρχή της οργανωτικής δομής του κόμματος αποτελεί ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός, που σημαίνει: α) Αιρετότητα όλων των καθοδηγητικών οργάνων του κόμματος από πάνω μέχρι κάτω. β) Περιοδική λογοδοσία των κομματικών οργάνων ενώπιον των κομματικών οργανώσεών τους. γ) Αυστηρή κομματική πειθαρχία και υπακοή της μειοψηφίας στην πλειοψηφία. δ) Απόλυτη υποχρεωτικότητα των αποφάσεων των ανώτερων οργάνων για τα κατώτερα και για όλα τα μέλη του κόμματος». Αυτή η κύρια οργανωτική αρχή του κόμματός μας έχει παραβιαστεί σε μια σειρά από οργανώσεις. Τα μέλη της Ολομέλειας πιθανόν να γνωρίζουν ήδη σε τι βλαβερές συνέπειες για το κομματικό μας έργο οδήγησε η πρακτική της παραβίασης του καταστατικού του κόμματος στις οργανώσεις του Κιέβου, της Αζοφικής - Μαύρης Θάλασσας και σε άλλες, όπου η αγνόηση του καταστατικού, από την άποψη της απομάκρυνσης από την αιρετότητα, οδήγησε σε κατάφωρη παραμέληση της κομματικής δουλειάς και συνετέλεσε στη διείσδυση εχθρικών στοιχείων στα καθοδηγητικά όργανα του κόμματος.
Τέτοια σοβαρή παραβίαση του καταστατικού του κόμματός μας σχετικά με την αιρετότητα είναι η διάδοση -που δε δικαιολογείται με κανένα τρόπο- της κοπτάτσιας (σ.μ. πρόσληψης) διαφόρων καθοδηγητικών στελεχών ως μελών ολομελειών, κομματικών επιτροπών, επιτροπών περιοχής, πόλης, περιφέρειας, των ακριτικών περιοχών και των κεντρικών επιτροπών των εθνικών κομμουνιστικών κομμάτων.
Τα υπάρχοντα, στη διάθεση της ΚΕ του ΠΚΚ(μπ), στοιχεία λένε ότι η επιβλαβής πρακτική της κοπτάτσιας έχει ριζώσει και προχώρησε τόσο, που αποτελεί παραβίαση των νόμιμων δικαιωμάτων των μελών του κόμματος, της συμμετοχής στην εκλογή των καθοδηγητικών τους οργάνων. Εφόσον με την κοπτάτσια τα μέλη του κόμματος στερούνται τη δυνατότητα να συμμετέχουν στην εκλογή, τη δυνατότητα να απορρίπτουν τους ακατάλληλους υποψηφίους, η γνώμη τους δεν υπολογίζεται καν, διότι η κοπτάτσια γίνεται στην Ολομέλεια.
(Γιαροσλάβσκι: Καμιά φορά και στο γραφείο).
Θα μιλήσω γι’ αυτό παρακάτω. Συνεπώς, αν κοιτάξουμε την κατάσταση με τις κοπτάτσιες, πρέπει να πούμε ότι αυτές εφαρμόζονται πολύ πλατιά. Είναι ελάττωμα, από το οποίο υποφέρουν μια σειρά από οργανώσεις.
Στις επαρχιακές, στις ακριτικές επιτροπές περιοχών, και στις κεντρικέςς επιτροπές των εθνικών κομμουνιστικών κομμάτων τα προσληφθέντα μέλη των Ολομελειών αποτελούν το 11,6%. Είναι μέσος όρος. Σε επιμέρους οργανώσεις το ποσοστό των προσληφθέντων φτάνει έως και το 22,8% (Κιέβου), ακόμη και το 26,2% (Λευκορωσίας), δηλαδή πάνω από το ένα τέταρτο της Ολομέλειας αποτελείται από τους προσληφθέντες. Στη σύνθεση των επιτροπών περιοχής και πόλης οι προσληφθέντες είναι: στην οργάνωση Μόσχας 17%, του Λένινγκραντ 17,2%, της Αζοφικής - Μαύρης Θάλασσας 17,5%, του Ντνιεπροπετρόφσκ 26,7%, στη Λευκορωσία 28,9%, στο Βορόνεζσκ 29,8% στην Αρμενία 30%, δηλαδή σχεδόν το ένα τρίτο είναι προσληφθέντες. Στη σύνθεση των γραφείων των επιτροπών περιοχής και των επιτροπών πόλης, στις περιφερειακές οργανώσεις το ποσοστό των προσληφθέντων κυμαίνεται από 14 ως 59%. Στη δυτική περιφέρεια, την Αρμενία, τις οργανώσεις του Ιβάνοβσκ και της Καρέλια πάνω από τα μισά μέλη γραφείου των επιτροπών περιοχής και πόλης έχουν προσληφθεί. Εδώ πλέον δεν μπορείς να βγάλεις άκρη τι απέμεινε από τη νόμιμη σύνθεση που προήλθε από τις εκλογές.
Το εύρος των προσλήψεων φτάνει σε τέτοιο σημείο που, για παράδειγμα, στην Ολομέλεια της επιτροπής περιφέρειας του Κιέβου, στις 19 Οκτωβρίου του 1934, προσλήφθηκαν αμέσως 14 άτομα, μεταξύ των οποίων και οι Ασραφιάν, Ντζένις, Σόντσενκο, Τόντορ, που τώρα έχουν αποκαλυφθεί ως εχθροί του κόμματος.
Στο Χάρκοβο, στην Επιτροπή Πόλης του κόμματος, από τα 158 μέλη της Επιτροπής και τους 34 αναπληρωματικούς, που είχαν εκλεγεί στην 5η κομματική συνδιάσκεψη πόλης, έμειναν μόλις τα 59. Αυτή η σύνθεση δεν μπορεί να ονομαστεί νόμιμη, εφόσον έμεινε μόλις το ένα τρίτο των εκλεγμένων. Κατά την τελευταία κομματική συνδιάσκεψη στη σύνθεση της Επιτροπής Πόλης προσλήφθηκαν 61 άτομα, συνάμα, το γραφείο της Επιτροπής Πόλης αποτελείται, με εξαίρεση ένα σύντροφο, αποκλειστικά από προσληφθέντες. Γνωρίζετε σε τι οδήγησε την κομματική οργάνωση αυτή η κατάσταση στο Χάρκοβο.
Αν κάνουμε λόγο για χωριστές επιτροπές περιοχής του κόμματος, προφανώς διαθέτετε και οι ίδιοι πολλά στοιχεία σχετικά με τις προσλήψεις. Πιστεύω ότι έχουμε κάμποσες δεκάδες επιτροπές περιοχής, στις οποίες η πλειοψηφία των μελών της επιτροπής περιοχής δεν είναι αιρετή, αλλά προσληφθείσα. Για παράδειγμα, στην περιοχή Μάλο-Αρχάνγκελσκ της περιφέρειας του Κουρσκ, από τα 23 άτομα τα 18 είναι προσληφθέντα, στην περιοχή Μτσενσκ της περιφέρειας του Κουρσκ από τα 26 είναι προσληφθέντα τα 22, στην Επιτροπή Πόλης του Γκόμελσκ της Λευκορωσίας από τα 52 τα 40 είναι προσληφθέντα, στην περιοχή Ορανιενμπάουμσκ της περιφέρειας του Λένινγκραντ από τα 22 είναι προσληφθέντα τα 15, στην περιοχή Ουστιούζενσκ της ίδιας περιφέρειας από τα 12 είναι προσληφθέντα τα 11 κ.ο.κ. Το ίδιο πλατιά εφαρμόζονται οι προσλήψεις και στη σύνθεση των γραφείων χωριστών επιτροπών πόλης και περιοχής. Η Επιτροπή Πόλης του Ουλιάνοβσκ έχει από τα 12 μέλη τα 11 προσληφθέντα. Στην επιτροπή περιοχής του Σουτσάνσκ της περιφέρειας του Τσελιάμπινσκ είναι όλοι προσληφθέντες. Στην επιτροπή περιοχής του Μορντόβσκ της περιφέρειας Κούιμπισεβ είναι όλοι προσληφθέντες. Στην επιτροπή πόλης του Ασμπέστοβσκ της περιφέρειας του Σβερντλόβσκ είναι όλοι προσληφθέντες κ.ο.κ.
Η πρακτική των προσλήψεων έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό, που καμιά φορά προσλαμβάνει ή διαγράφει από τη σύνθεση της Ολομέλειας η μειοψηφία, δηλαδή ούτε λόγος να γίνεται για νόμιμη απαρτία. Αυτό δείχνει ότι η έννοια της απαρτίας σε μια σειρά περιοχών έχει διαγραφεί, χάθηκε. Για παράδειγμα, στην περιοχή του Λένιν, στο Χάρκοβο, στις 4 Απριλίου του 1936, θα μαζευόταν η Ολομέλεια της επιτροπής περιοχής μαζί με το στελεχικό δυναμικό, στην οποία έμπαινε το ζήτημα για διαγραφή πολλών ατόμων από την επιτροπή περιοχής. Παρότι δεν πέρασε πολύς καιρός από τη γνωστή απόφαση της ΚΕ, ότι το αχτίφ στελεχών πρέπει να γίνεται χώρια από τις ολομέλειες, συγκάλεσαν Ολομέλεια της επιτροπής περιοχής μαζί με το στελεχικό δυναμικό. Γιατί χρειάστηκε αυτό; Διότι στην Ολομέλεια «δεν έφταναν» τα εκλεγμένα μέλη. Από τα μέλη της Επιτροπής Πόλης ήταν παρόντα 10 ή 11, ωστόσο η ολομέλεια διέγραψε από μέλη της 12 άτομα. 10 άτομα καταβρόχθισαν 12.
(Γέλια. Φωνή από κάτω: Και δεν χόντρυναν).
Οι σύντροφοι, φαίνεται, ξέχασαν ότι ακόμη και την περίοδο της παρανομίας του κόμματος, όταν οι προσλήψεις προκαλούνταν από την αναγκαιότητα, αυτές γίνονταν με μια σειρά από περιοριστικές προϋποθέσεις.
Δε φτάνει που οι ολομέλειες προσλαμβάνουν, υπάρχουν και οργανώσεις που πάνε πιο πέρα. Για παράδειγμα, η Ολομέλεια της Επιτροπής Περιοχής Τουζίνσκ της περιφέρειας Κίροφ έβγαλε απόφαση, σύμφωνα με την οποία ανατέθηκε στη νέα σύνθεση του Γραφείου η διεξαγωγή προσλήψεων στη σύνθεση της επιτροπής περιοχής. Βάσει αυτής της απόφασης της Ολομέλειας, το Γραφείο της Επιτροπής Περιοχής προσέλαβε 7 άτομα και επικύρωσε την πρόσληψη μόνο μετά 5 μήνες, ενώ κατά την επικύρωση αυτών των 7 μελών της Επιτροπής Περιφέρειας ήταν παρόντα μόνο 6 νόμιμα εκλεγμένα μέλη της Ολομέλειας της Επιτροπής Περιοχής. Η πρακτική καταπάτησης της αιρετότητας και η αντικατάστασή της με προσλήψεις κατέλαβε πάρα πολλά καθοδηγητικά όργανα και, με την ανοχή τους, τον ίδιο δρόμο πήραν και οι κομματικές οργανώσεις βάσης. Για παράδειγμα, σε εμάς στο Λένινγκραντ, η κομματική επιτροπή του εργοστασίου Κανόνερσκι εκλέχτηκε πριν από το 17ο Συνέδριο και στη διάρκεια 3 χρόνων, ενώ η σύνθεση της κομματικής επιτροπής ήταν 7 άτομα, προσλήφθηκαν 22, δηλαδή η κομματική επιτροπή άλλαξε τρεις φορές τη σύνθεσή της χωρίς κανονικές εκλογές. Αυτό σε μας, στο Λένινγκραντ.
(Κοσιόρ: Αυτό υπάρχει σε πολλά μέρη).
Στο εργοστάσιο του Κίροφ έμειναν 3 από τους εκλεγμένους, όλοι οι άλλοι είναι προσληφθέντες. Στην κομματική επιτροπή του εργοστασίου Ζντάνοφ, σε διάφορες περιόδους προσλήφθηκαν 31 άτομα.
Λόγω του ότι η παραβίαση των προθεσμιών των εκλογών και οι προσλήψεις έγιναν σε μας διαδεδομένο φαινόμενο, σε μια σειρά από οργανώσεις ξέχασαν ποιους είχαν εκλέξει. Ακριβώς σε αυτή τη βάση μπορούσαν να συμβούν τα γεγονότα, για τα οποία διαβάσαμε χθες στην «Πράβντα», όταν στην Οδησσό έχασαν μέλος της επιτροπής περιφέρειας του κόμματος, το σύντροφο Ολέινικοφ, και τον θυμήθηκαν μετά 2 χρόνια, όταν αυτός, ανησυχώντας που κανένας δεν τον ενοχλούσε και δεν τον καλούσε, ήρθε μόνος του στην Επιτροπή Περιφέρειας! Στην περιφέρεια του Λένινγκραντ, στην κομματική οργάνωση του εργοστασίου «Κόκκινα Κεραμικά», στο Μποροβίτς, στις 4 Ιανουαρίου του 1937, υπήρχε το ζήτημα της συμπληρωματικής εκλογής της κομματικής επιτροπής. Διαβάζω το πρωτόκολλο: «Ο γραμματέας της κομματικής επιτροπής, Ροντιόνοφ, ενημερώνει για την εκπλήρωση του καθήκοντος που του ανατέθηκε από την κομματική συνέλευση, σχετικά με την «έγγραφη διευκρίνιση» της σύνθεσης της κομματικής επιτροπής. Ανακοίνωσε ότι, με βάση τα έγγραφα που υπάρχουν στην κομματική επιτροπή, μέλη της κομματικής επιτροπής είναι οι Σβίντερσκι, Κουζνετσόβα, Ντανίλοφ και Ροντιόνοφ. Περιλαμβάνονται στην κομματική επιτροπή, αλλά δεν επιβεβαιώνεται από τα έγγραφα οι Γκρόμοβα, Σοκολόφ, Καλίνιν. Αποφασίστηκε: να ξεκαθαριστεί η σύνθεση της κομματικής επιτροπής και να εκλεγούν σε αυτή, συμπληρωματικά, ικανοί για εργασία σύντροφοι». Εν τω μεταξύ, στη συνεδρίαση, δύο μέλη του κόμματος από την κομματική επιτροπή, που τους θεωρούσαν νόμιμα εκλεγμένους, το αρνούνταν κατηγορηματικά, οι άλλοι προσπαθούσαν θερμά να τους πείσουν. Ο γραμματέας της κομματικής επιτροπής διηγιόταν ύστερα τις δυσκολίες εκπλήρωσης του καθήκοντος που του ανατέθηκε, να «ανακαλύψει» τα μέλη της κομματικής επιτροπής: «Ουφ, έψαχνα, έψαχνα τα μέλη της κομματικής επιτροπής, μόλις που τα βρήκα!».
Ετσι έχει η χοντρή καταπάτηση των νόμων του κόμματός μας για την αιρετότητα των κομματικών οργάνων και η αντικατάσταση της αιρετότητας από την -ασυμβίβαστη με το πνεύμα και τις παραδόσεις του κόμματός μας- πρακτική της κοπτάτσιας.
Για την πρακτική των εκλογών: Ο μηχανισμός των εκλογών μας είναι συχνά δομημένος με τέτοιο τρόπο, που τα μέλη του κόμματος συχνά στερούνται τη δυνατότητα να εκφραστούν ελεύθερα για τις υποψηφιότητες, να αξιοποιήσουν το δικαίωμα της απόρριψης και της κριτικής των ακατάλληλων υποψηφίων. Η οργάνωση των εκλογών δεν είναι προσανατολισμένη στο να εξασφαλίσει την πραγματική δυνατότητα ελέγχου κάθε υποψηφιότητας από τις κομματικές μάζες, αλλά στο να διεξαχθούν οι εκλογές όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και απλά και να απαλλαγούν από τη φορτική κριτική των κομματικών μαζών, σχετικά με τη μία ή την άλλη υποψηφιότητα. Σε μας η κατάσταση είναι συνήθως η ακόλουθη: ο γραμματέας της κομματικής επιτροπής, μερικές ημέρες πριν τη συνδιάσκεψη, φτιάχνει κάπου στην άκρη του σημειωματάριού του μια πρωταρχική κατάσταση των υποψηφίων. Στη συνέχεια, συγκαλείται η συνέλευση των γραμματέων, στην οποία διαμορφώνεται η λίστα. Υστερα, η συζήτηση για τους υποψηφίους περνά στον «μπλε φάκελο» -όπως λέγεται σε μας το συμβούλιο ανωτέρων- και στη σύσκεψη των αντιπροσωπειών. Η συζήτηση πάνω στις υποψηφιότητες εξαντλείται με αυτόν τον τρόπο σε διάφορες κλειστές προκαταρκτικές συσκέψεις, «οικογενειακά», χωρίς ιδιαίτερες «σκοτούρες». Είναι ολοφάνερο ότι, αν η συνέλευση των γραμματέων των αντιπροσωπειών έχει λύσει το ζήτημα προκαταβολικά, είναι εξαιρετικά δύσκολο να απορριφθεί οποιαδήποτε υποψηφιότητα στη γενική συνέλευση ή τη συνδιάσκεψη.
Στις ίδιες τις συνδιασκέψεις, κατά κανόνα, δεν ανοίγουν συζητήσεις πάνω σε υποψηφιότητες. Η ψηφοφορία γίνεται βάσει λίστας κι όχι ατομικά και με αυτό τον τρόπο η εκλογική διαδικασία μεταμορφώνεται σε τυπική. Στις συνδιασκέψεις η πορεία μπαίνει με βάση την ταχύτητα. Πρόεδρο κάνουν τέτοιον άνθρωπο, που να μπορεί, σηκώνοντας τα μανίκια, να διεξάγει εκλογές με λίστα σε 20 λεπτά. Εδώ και η πλήρης ομοφωνία επιδεικνύεται, και δεν υπάρχει στην ουσία δυνατότητα αντίρρησης. Αντί να δοθεί η δυνατότητα στους ανθρώπους να λάβουν μέρος στη συζήτηση, στην ίδια τη συνδιάσκεψη, ν’ ανοίξουν την πρόσβαση σε πλατιά κριτική και την απόρριψη των προτεινόμενων υποψηφιοτήτων, όλη η υπόθεση περιορίζεται σε οργανωτική «τεχνική», που έχει ένα στόχο: να προστατευτεί από την κριτική των κομματικών μαζών. Μια τέτοια πρακτική είναι ασυμβίβαστη με το πνεύμα και τις παραδόσεις του κόμματός μας και μ’ εκείνους τους στόχους που στέκουν μπροστά μας. Αποτελεί συγκαλυμμένη παραβίαση των νόμιμων δικαιωμάτων του μέλους του κόμματος, παραβίαση της κομματικής δημοκρατίας.
Θα ήθελα να κάνω άλλη μία παρατήρηση σχετικά με τις προσλήψεις. Θα ήθελα να αναφερθώ στην πείρα της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματός μας. Αν τα τοπικά στελέχη διαπαιδαγωγούνταν καλύτερα από την Κεντρική Επιτροπή, δε θα επιτρέπαμε αυτό το όργιο των προσλήψεων που συνέβη σε μια σειρά από οργανώσεις, αφού η Κεντρική Επιτροπή, σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξής της, δεν προσέλαβε κανέναν αναπληρωτή ως μέλος της. Δεν υπάρχει αυτή η πρακτική στην Κεντρική Επιτροπή.
Επόμενο σοβαρό ελάττωμα στην τήρηση των αρχών του εσωκομματικού δημοκρατισμού είναι η ευρέως διαδεδομένη τοποθέτηση των κομματικών καθοδηγητών, γραμματέων των κομματικών επιτροπών. Αντί να συζητηθεί η υποψηφιότητα του γραμματέα της κομματικής επιτροπής, που προτείνει η παραπάνω επιτροπή, πριν από την έγκρισή της από την κομματική οργάνωση για την οποία προτείνεται ο γραμματέας, εφαρμόζεται ένας τελείως διαφορετικός τρόπος. Ας υποθέσουμε ότι η περιφερειακή επιτροπή πρέπει να βρει υποψήφιο για τη θέση του γραμματέα μιας κομματικής οργάνωσης περιοχής. Σε εμάς γίνεται με αυτόν τον τρόπο: Ο μηχανισμός διαλέγει έναν υποψήφιο, το γραφείο τον εγκρίνει, συχνά χωρίς συζήτηση, με ερωτήσεις, πράγμα επίσης τελείως ανεπίτρεπτο. Υστερα το ζήτημα πάει για έγκριση από την Κεντρική Επιτροπή. Αυτή δεν είναι η πρακτική;
(Φωνές από κάτω: Ακριβώς αυτή).
Με αυτόν τον τρόπο ο άνθρωπος έχει δύο εγκρίσεις: την έγκριση της επιτροπής περιφέρειας και την έγκριση της Κεντρικής Επιτροπής. Ερχεται στην κομματική οργάνωση και με τις δύο αυτές εγκρίσεις και είναι πια δύσκολο να αλλάξει κάτι. Είναι απαραίτητο να αλλάξει αυτή η πρακτική σε τέτοια κατεύθυνση, που, αν η κομματική επιτροπή σκοπεύει να αλλάξει τη σύσταση της κομματικής καθοδήγησης μιας παρακάτω οργάνωσης, οφείλει, έχοντας διαλέξει υποψήφιο, πριν τον παρουσιάσει για έγκριση στο παραπάνω κομματικό όργανο, να το θέσει προς συζήτηση σε εκείνη την οργάνωση όπου προτείνεται ως γραμματέας και μόνο μετά από αυτό να πάει για έγκριση στο παραπάνω όργανο.
Εχουμε αρκετούς γραμματείς κομματικών επιτροπών που δεν έχουν εκλεγεί στη σύνθεση της κομματικής επιτροπής. Θα μπορούσα εδώ να ονομάσω κάμποσες δεκάδες ανθρώπους που, όντας γραμματείς κομματικών επιτροπών, δεν είναι εκλεγμένοι στη σύνθεση των κομματικών επιτροπών. Τοποθετήθηκαν, έλαβαν φύλλο πορείας, φτάνουν και αμέσως αρχίζουν τη δουλειά, ενώ ο παλιός γραμματέας, κατά κανόνα, δεν απολογείται. Εχουμε πολύ ανεπτυγμένο «αυτο-απολογισμό», αλλά ο απολογισμός των κομματικών επιτροπών ενώπιον των κομματικών μαζών είναι εμφανώς ανεπαρκώς ανεπτυγμένος.
Σχετικά με τον αυτο-απολογισμό. Στη μορφή που εφαρμόζουμε τους αυτο-απολογισμούς των κομμουνιστών, αποτελούν γραφειοκρατικό εμπαιγμό των μελών του κόμματος. Κατά το πλείστον οι αυτο-απολογισμοί σχετίζονται με σκάλισμα της προσωπικής ζωής, της οικογενειακής ζωής του κομμουνιστή και καθόλου της ανάδειξης του πρωτοπόρου ρόλου του και της δουλειάς στις μάζες. Σε τι περιορίζονται οι αυτο-απολογισμοί; Γι’ αυτό μιλούν ορισμένα στοιχεία. Η κομματική οργάνωση του κολχόζ Ντζερζίνσκι της περιοχής Ματβέγιεβσκι της περιφέρειας του Ορενμπούργκ ακούει τον αυτο-απολογισμό του κομμουνιστή Σίντοροφ. «Δε διαβάζει και δεν είναι συνδρομητής σε εφημερίδες. Με τη γυναίκα του είναι εντάξει και με τα παιδιά του επίσης. Να ληφθεί υπ’ όψην ότι ο Σίντοροφ δε διαπαιδαγωγεί επαρκώς την οικογένειά του». Αυτός είναι ένας τυπικός αυτο-απολογισμός.
(Στάλιν: Γιατί αυτό ονομάζεται αυτο-απολογισμός;).
Γιατί ο κομμουνιστής απολογείται για την προσωπική του δραστηριότητα ενώπιον κομμουνιστών…
Η ίδια οργάνωση στον αυτο-απολογισμό του μέλους του κόμματος Μάζιν, ο οποίος ξυλοκοπάει τη γυναίκα του, σημείωσε: «Να μην επιτραπούν άλλο οικογενειακές ανοησίες. Να αποκατασταθούν οι οικογενειακές σχέσεις σε συντομότατο χρονικό διάστημα».
(Γενικό γέλιο).
Στο σοβχόζ Αμόσοφ της περιφέρειας Καζαχστάν άκουσαν τον αυτο-απολογισμό του κομμουνιστή Σλιρόφ. Λαμβάνεται ρητή απόφαση: «Ακούσαμε: τον αυτο-απολογισμό του Σλιρόφ. Αποφασίσαμε: ο Σλιρόφ να συλληφθεί».
(Γενικό γέλιο. Φωνές από κάτω: Γιατί;).
Εδώ προκύπτει άλλο ζήτημα: Εχει άραγε η κομματική οργάνωση το δικαίωμα να συλλαμβάνει τα μέλη της; Απολογήθηκε ο άνθρωπος κι «έφαγε το κεφάλι του»!
Σε πολλές κομματικές οργανώσεις μειώνεται ο ρόλος των ολομελειών ως οργάνων συλλογικής καθοδήγησης. Οι ολομέλειες μαζεύονται σπάνια, περισσότερο για τη συζήτηση πανηγυρικών ή γενικών ζητημάτων, σπάνια τίθενται ζητήματα της τοπικής δουλειάς. Ζητήματα εκλογών και άλλα, όπως έχω ήδη πει, συζητούνται και λύνονται χωρίς την απαραίτητη απαρτία.
Στην περιοχή Βατσκ της περιφέρειας Γκόρκι δε συγκαλέστηκε καμία ολομέλεια κατά τη διάρκεια του 1936. Στην περιοχή Βεσέλοβσκ της περιφέρειας Ντνιεπροπετρόβσκ, στη διάρκεια δέκα μηνών, δε συγκάλεσαν καμία ολομέλεια. Στην περιοχή Νάμπερεζνιε-Τσελνί στην Ταταρία και σε μια σειρά άλλων οργανώσεων περιοχής της Ταταρίας, το 1936, για 7-8 μήνες δε συγκαλούσαν καμία ολομέλεια. Πού είναι εδώ η συλλογική καθοδήγηση; Ιδια ελαττώματα στη γραμμή μείωσης του ρόλου των εκλεγμένων οργάνων μας υπάρχουν και στις κομματικές οργανώσεις βάσης.
Στο σχέδιο απόφασης υπάρχει υπόδειξη ότι πρέπει να εξασφαλίσουμε μια τέτοια κατάσταση, κατά την οποία θα εξασφαλίζεται από τις κομματικές οργανώσεις βάσης η αυστηρή τήρηση του κανονισμού εκλογής των κομματικών επιτροπών σε πανεργοστασιακές συγκεντρώσεις, χωρίς να επιτρέπουμε την αντικατάσταση των τελευταίων από συνδιασκέψεις. Επίσης, υποδεικνύεται η αναγκαιότητα εξάλειψης της πρακτικής της κατάργησης των γενικών συνελεύσεων -που συμβαίνει σε μια σειρά από κομματικές οργανώσεις βάσης- και της αντικατάστασης της γενικής συνέλευσης από συγκεντρώσεις τμημάτων εργοστασίων και συνδιασκέψεις. Αντί να συγκληθεί πανεργοστασιακή κομματική συγκέντρωση για εκλογή της κομματικής επιτροπής, συγκαλούν με βάση το μέτρο, 1 αντιπρόσωπος ανά 3 μέλη του κόμματος, εργοστασιακή συνδιάσκεψη και αντικαθιστούν με αυτόν τον τρόπο την πανεργοστασιακή κομματική συγκέντρωση με συνδιάσκεψη και διεξάγουν εκλογές, δηλαδή, στην ουσία, στους δύο από τους τρεις τούς στερούν τη δυνατότητα να συμμετέχουν στις εκλογές. Είναι επιτρεπτό; Προφανώς, σε καμία περίπτωση δεν είναι.
Ο ρόλος των γενικών συνελεύσεων είναι μειωμένος. Σε μια σειρά από οργανώσεις σπάνια συγκαλούνται γενικές κομματικές συνελεύσεις, αλλά και όταν αυτό γίνει, λίγο ασχολούνται με ζητήματα τοπικής κομματικής ζωής. Η παραβίαση των βάσεων του εσωκομματικού δημοκρατισμού έχει επίπτωση και στην προετοιμασία κομματικών συνελεύσεων, όταν τα μέλη του κόμματος δε γνωρίζουν εκ των προτέρων ποια ζητήματα θα συζητηθούν.
Για την προετοιμασία της απόφασης των κομματικών συνελεύσεων: Συχνά, σε αυτές τις κομματικές συνελεύσεις, η απόφαση πάνω στο ένα ή το άλλο ζήτημα εισάγεται εκ των προτέρων ή προχειρογράφεται από τους μάστορες αυτής της δουλειάς κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης, χωρίς να ληφθεί υπ’ όψη ό,τι ειπώθηκε στις τοποθετήσεις. Είναι στη μόδα η διατύπωση: Να γίνει επεξεργασία σχεδίου απόφασης «στη βάση ανταλλαγής απόψεων», μα στην πράξη ακριβώς αυτή η «ανταλλαγή απόψεων» δε λαμβάνεται υπ’ όψη. Είναι υπέρτατη εκδήλωση ασέβειας προς τα νόμιμα δικαιώματα «νοικοκύρη» των μελών του κόμματος.
Ακατάστατα και αφιλότιμα, αμελώς φέρονται οι άνθρωποί μας στα κομματικά έγγραφα και αποφάσεις. Ολοι πρέπει να μάθουμε από την ΚΕ πώς να φερόμαστε στα κομματικά έγγραφα. Εάν και έχουμε ανυψώσει το ρόλο του κομματικού βιβλιαρίου και το σεβασμό προς αυτό, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για πάρα πολλά άλλα κομματικά μας έγγραφα. Πώς τηρούνται, φυλάσσονται, συντάσσονται; Αμελώς. Από την ΚΕ πρέπει να διδαχτούμε εξαιρετική ακρίβεια, φειδώ και επιμέλεια προς κάθε κομματικό έγγραφο. Σε σχέση με αυτό έχουμε τοπικά μεγάλη οργανωτική απειθαρχία, αμέλεια.
Δεν είναι διόλου ασήμαντο το ζήτημα, εάν, για παράδειγμα, έλαβαν τα μέλη του γραφείου της κομματικής επιτροπής υλικά προς συζήτηση στη συνεδρίαση ή όχι. Και αυτό είναι μέρος του ζητήματος της εσωκομματικής δημοκρατίας.
(Κοσιόρ: Και πότε τα έλαβαν).
Τα έλαβαν μια μέρα πριν ή μοιράζονται στην ίδια τη συνεδρίαση; Και αυτό είναι ζήτημα εξασφάλισης εσωκομματικής δημοκρατίας.
Αυτά τα ζητήματα φαίνονται ασήμαντα, αλλά σε τελευταία ανάλυση μας βλάπτουν, στο βαθμό που εμποδίζουν την ανάπτυξη του στελεχικού δυναμικού και δυσκολεύεται εξαιτίας τους η δυνατότητα ενεργούς και αυτενεργούς συμμετοχής στην κομματική ζωή. Σε σχέση με αυτό αναπτύσσεται και η διοικητικότητα και πολλά άλλα.
Θα ήθελα να παραθέσω ακόμη ένα από τα παραδείγματα της παραβίασης των αρχών της συλλογικής καθοδήγησης. Ο λόγος περί των ονομαζόμενων τριγώνων. Υπό τη μορφή τριγώνου, που αποτελείται από το γραμματέα της κομματικής επιτροπής, το διευθυντή της επιχείρησης ή του ιδρύματος και τον πρόεδρο της τοπικής συνδικαλιστικής οργάνωσης, σ’ εμάς, σε μια σειρά οργανώσεων υπάρχει, πέρα από τα κανονικά εκλεγμένα όργανα (την κομματική επιτροπή και την εργοστασιακή επιτροπή), μια ιδιόμορφη οργάνωση που δρα επίσημα και τακτικά, που δεν προβλέπεται από κανένα κομματικό και σοβιετικό νόμο. Συνεδριάζει, αποφασίζει και δίνει οδηγίες προς εφαρμογή κ.ο.κ. Από τη σκοπιά της συλλογικής διεύθυνσης, από τη σκοπιά των σωστών σχέσεων μεταξύ των κομματικών, οικονομικών και συνδικαλιστικών οργανώσεων, το τρίγωνο είναι παντελώς ανεπίτρεπτη μορφή. Αυτό είναι νεποτισμός.
(Στάλιν: Είναι συνωμοσία).
Είναι, όπως σωστά λέει ο σύντροφος Στάλιν, συνωμοσία για να δυσκολευτεί η κριτική. Και αν αυτοί οι τρεις τα έχουν βρει, δοκίμασε να πας να τους ασκήσεις κριτική! Αυτό αλλάζει το χαρακτήρα της συνδικαλιστικής και κομματικής οργάνωσης, τις αφοπλίζει στην πάλη κατά των ελαττωμάτων της οικονομικής διεύθυνσης, ενώ από την άλλη πλευρά αφοπλίζει τον ίδιο τον οικονομικό διαχειριστή, διότι το τρίγωνο παριστάνει κάτι σαν συλλογικό όργανο διεύθυνσης, την ώρα που η οικονομική μας διεύθυνση είναι δομημένη με τελείως διαφορετικό τρόπο. Τα τρίγωνα είναι παρωδία, καρικατούρα, υποκατάστατο της συλλογικής διεύθυνσης. Πού οδηγεί αυτό; Να, σε μας στο Λένινγκραντ, στο εργοστάσιο Καλίνιν διέγραψαν έναν κομμουνιστή από το κόμμα για κριτική της λάθος καθοδήγησης του σταχανοφικού κινήματος από τη διεύθυνση του εργοστασίου, για το ότι υπέδειξε τα ελαττώματα της διεύθυνσης. Τον συμπεριέλαβαν στους καβγατζήδες. Αποκαταστήσαμε τα δικαιώματά του ως μέλους του κόμματος, τιμωρήσαμε όσους συμπεριφέρθηκαν σε αυτόν με τον πιο παράνομο και τραχύ τρόπο. Αλλά το ίδιο αυτό γεγονός έγινε δυνατό χάρη στην ύπαρξη του τριγώνου, το οποίο συμφώνησε από πριν. Ο διευθυντής ήρθε εκεί και λέει: απαράδεκτη υπόθεση, μαλώνουν τη διεύθυνση. Σιγόνταραν και ο γραμματέας και ο πρόεδρος της εργοστασιακής επιτροπής. Βγαίνει κατάπνιξη της κριτικής και τότε πια οι εργάτες σε τέτοιο εργοστάσιο δύσκολα θα βρουν το δίκιο τους. Μου φαίνεται ότι είναι καιρός να τεθεί το ζήτημα της εξάλειψης των τριγώνων.
Λίγα λόγια για τις κομματικές ομάδες:
Στο καταστατικό του κόμματός μας προβλέπεται, ως γνωστόν, η ύπαρξη κομματικών ομάδων σε μη κομματικές οργανώσεις. Στην πράξη, η κατάσταση είναι η εξής: Σε πολλές σοβιετικές, συνδικαλιστικές, συνεταιριστικές και άλλες οργανώσεις αυτές οι ομάδες είτε αδρανούν είτε δεν έχουν καν διαμορφωθεί. Ομως οι κομματικές αυτές ομάδες βγαίνουν στην επιφάνεια κατά τα συνέδρια, τις συνδιασκέψεις και τότε ο ρόλος τους συχνά περιορίζεται στην επιβολή στους εξωκομματικούς των προτάσεων της κομματικής ομάδας. Αυτήν την αδυναμία της δουλειάς των κομματικών μας ομάδων επισήμανε ο σύντροφος Στάλιν κατά τη διάρκεια του τελευταίου, 8ου Πανενωσιακού και 17ου Πανρωσικού συνεδρίου των Σοβιέτ, όταν είπε ότι, αν η κομματική ομάδα τοποθετείται πάνω σε όλα τα ζητήματα εξ ονόματός της, οι εξωκομματικοί, που έχουν συνηθίσει να εκτιμούν το κόμμα μας και να το εμπιστεύονται, θεωρούν ότι δεν έχουν πια να κάνουν τίποτα, ότι πρέπει απλώς να ψηφίσουν. Αυτό αποτελεί, σε ορισμένο βαθμό, απώθηση των εξωκομματικών, περιορίζει τη δυνατότητά τους για ενεργή συμμετοχή στη δουλειά των συνεδρίων. Σε σχέση με τις νέες εκλογές, είναι απαραίτητο να πραγματοποιούμε και να εφαρμόζουμε με πολύ μεγαλύτερη ευελιξία τους τρόπους καθοδήγησης του κόμματος, για να μη δημιουργούμε στους εξωκομματικούς την εντύπωση ότι η άποψή τους δεν έχει ουσιαστική σημασία.
Πού έγκειται η βλαβερότητα όλων των προαναφερόμενων γεγονότων καταπάτησης των αρχών του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού; Εγκειται στο ότι παρόμοια πρακτική βάζει φρένο στην ανάπτυξη της ενεργητικότητας και της αυτενέργειας των μελών του κόμματος, μειώνει στα μέλη του κόμματος την αίσθηση του νοικοκύρη, εμποδίζει την ιδεολογική και πολιτική ανάπτυξη των μελών του κόμματος. Στερεί από τα μέλη του κόμματος τα νόμιμα δικαιώματά τους, του ελέγχου της δραστηριότητας των κομματικών οργάνων και με αυτό τον τρόπο παραβιάζει τις σωστές αμοιβαίες σχέσεις μεταξύ των καθοδηγητών και των κομματικών μαζών και αποδυναμώνει το κόμμα ενώπιον των στόχων που μπαίνουν μπροστά του. Είναι καθαρό σε όλους πόσα πολλά στελέχη πρέπει να διαθέτουμε, για να επιλύουμε επιτυχώς τους στόχους που υπαγορεύει η ανάπτυξη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης σε όλους τους τομείς, με την εισαγωγή του νέου Συντάγματος, στον περαιτέρω αγώνα μας για τον κομμουνισμό, πόσους πιστούς και με αυταπάρνηση συντρόφους χρειαζόμαστε και στο κόμμα, και έξω απ’ αυτό, ανάμεσα στους εξωκομματικούς!
Πρέπει να εξαλείψουμε από την κομματική μας πρακτική όλα όσα φρενάρουν, εμποδίζουν την ανάπτυξη του στελεχικού δυναμικού, την ανάπτυξη της αυτενέργειάς του και την ανύψωση του ρόλου του στη διεύθυνση της κομματικής ζωής, στη συζήτηση όλων των ζητημάτων της κομματικής πολιτικής, όπως προκύπτει από τις αρχές της εσωκομματικής δημοκρατίας. Ο σύντροφος Στάλιν μας διδάσκει συνεχώς ότι το κομματικό στελεχικό δυναμικό έχει ιδιαίτερη πολιτική σημασία στη ζωή του κόμματός μας. Εφαρμόζει στη ζωή τις αποφάσεις του κόμματός μας. Οταν έχει ληφθεί η κομματική απόφαση, η τύχη της βρίσκεται στα χέρια του στελεχικού δυναμικού. Το κομματικό στελεχικό δυναμικό αποτελεί εκφραστή της κοινής γνώμης του κόμματος. Ακριβώς επειδή το κόμμα μας κατάφερε να σφυρηλατήσει και να διαπαιδαγωγήσει πλατιά στρώματα στελεχικού δυναμικού στο πνεύμα των Λένιν - Στάλιν, επιλύσαμε με επιτυχία κορυφαία καθήκοντα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Εχουμε τέτοιες γιγαντιαίες, μυθικές νίκες. Ακριβώς σε σχέση με αυτό, με πρωτοβουλία του συντρόφου Στάλιν, εκδόθηκε η γνωστή απόφαση της ΚΕ για τη συγκέντρωση του κομματικού στελεχικού δυναμικού για συζήτηση των αποφάσεων της ΚΕ του ΠΚΚ(μπ). Γι’ αυτό ακριβώς πρέπει να παραμερίσουμε από το δρόμο μας ό,τι εμποδίζει τη διεύρυνση του στελεχικού δυναμικού μας, την ιδεολογικοπολιτική του ανάπτυξη, το μπολσεβίκικό του ατσάλωμα, την οργανωτική του ενίσχυση.
Τα ζητήματα που έχουμε να επιλύσουμε -και στον τομέα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και σε σχέση με τις επικείμενες νέες δημοκρατικές εκλογές- θέτουν στην ημερήσια διάταξη το σοβαρότατο ζήτημα της κινητοποίησης κάθε κομμουνιστή. Ολη η κομματική μας μάζα των δύο εκατομμυρίων πρέπει να κινητοποιηθεί πλήρως. Κάθε κομμουνιστής πρέπει να είναι ενεργός οργανωτής, διαφωτιστής και προπαγανδιστής για την υπόθεση του κόμματος. Υπό αυτή την οπτική πρέπει να αναδομηθεί η οργανωτική, διαφωτιστική και προπαγανδιστική μας δουλειά.
Μια παρατήρηση πάνω στην προπαγανδιστική δουλειά. Το βασικό μειονέκτημα της προπαγανδιστικής μας δουλειάς, το οποίο πολλάκις επισήμανε η ΚΕ, έγκειται στο ότι αυτή συχνά διεξάγεται ευκαιριακά, αποκομμένη από τους τρέχοντες και ζωτικούς στόχους πάλης του κόμματος. Η προπαγάνδα μας πρέπει να μπει με τέτοιο τρόπο, που στόχος κάθε προπαγανδιστικού κύκλου, κάθε σχολείου να είναι η τέτοια διαπαιδαγώγηση των μελών του κόμματος, κατά την οποία ο εμπλουτισμός των γνώσεων και η τελειοποίηση των μελών του κόμματος στην επιστήμη του μαρξισμού- λενινισμού να μην είναι αυτοσκοπός, αλλά μέσο διαμόρφωσης από τα μέλη του κόμματος ενεργών προπαγανδιστών για την υπόθεση του κόμματος. Να τι πρέπει να έχουμε υπ’ όψη για την προπαγανδιστική μας δουλειά, ως μια από τις σημαντικότερες αρχές της.
Χωρίς την εξάλειψη των μεγάλων ελαττωμάτων που έχουμε στην εσωκομματική μας πρακτική και πρώτα απ’ όλα στη γραμμή της παραβίασης της εσωκομματικής μας δημοκρατίας και της εκλογιμότητας, δεν μπορούν να επιλυθούν οι νέοι στόχοι του κόμματος που σχετίζονται με τις δημοκρατικές εκλογές και οι κομματικές οργανώσεις μπορεί να αποδειχτούν απροετοίμαστες ενώπιον αυτών των στόχων. Και αν θέλουμε να διεξάγουμε επανεκλογές…
(Στάλιν: Τι επανεκλογές;).
Εκλογές με βάση το νέο εκλογικό σύστημα, όπως τις απαιτεί το κόμμα, όπως τις απαιτεί το Σύνταγμα. Εάν θέλουμε να κατακτήσουμε την εκτίμηση των σοβιετικών και κομματικών μας στελεχών προς τους νόμους μας και των μαζών προς το σοβιετικό Σύνταγμα, πρέπει να εξασφαλίσουμε την ανασυγκρότηση της κομματικής δουλειάς στη βάση της απαράμιλλης εσωκομματικής δημοκρατίας και της πλήρους εφαρμογής των αρχών, που προβλέπονται από το καταστατικό του κόμματός μας. Με βάση αυτά πρέπει να εφαρμόσουμε τα παρακάτω μέτρα:
Πρώτον, να εξαλειφθεί οπωσδήποτε η πρακτική της πρόσληψης και να αποκατασταθεί, σύμφωνα με το καταστατικό, η εκλογιμότητα των καθοδηγητικών οργάνων των κομματικών οργανώσεων.
Δεύτερον, να απαγορευτεί κατά την εκλογή των κομματικών οργάνων η ψηφοφορία βάση λίστας και να γίνει το πέρασμα από ανοιχτή ψηφοφορία σε μυστική και ατομική. Ταυτόχρονα, πρέπει να εξασφαλιστεί στα μέλη του κόμματος απεριόριστο δικαίωμα απόρριψης των προτεινόμενων υποψηφιοτήτων και απεριόριστο δικαίωμα κριτικής αυτών των υποψηφιοτήτων.
Είναι απαραίτητο, σε σχέση με αυτό, λαμβάνοντας υπ’ όψη τις σοβαρές παραβιάσεις της εκλογιμότητας στις κομματικές μας οργανώσεις, να διεξαχθούν εκλογές των κομματικών οργάνων, αρχίζοντας από τις κομματικές επιτροπές των οργανώσεων βάσης και τελειώνοντας με τις επιτροπές ακριτικών περιοχών και περιφερειών και τις ΚΕ των εθνικών κομμουνιστικών κομμάτων, διεξάγοντάς τες στους επόμενους δύο μήνες και με όριο το τέλος του Απριλίου. Είναι απαραίτητο στο εξής να τηρούνται αυστηρά οι προθεσμίες των εκλογών των κομματικών οργάνων, σύμφωνα με το καταστατικό, στις οργανώσεις βάσης μια φορά το χρόνο, στις οργανώσεις περιοχής και πόλης μια φορά το χρόνο, στις οργανώσεις των ακριτικών περιοχών, των περιφερειών και των δημοκρατιών μια φορά στον ενάμιση χρόνο. Σε ό,τι αφορά τις κομματικές συνελεύσεις, είναι απαραίτητο να καταδικάσουμε κατηγορηματικά και να απαγορεύσουμε την πρακτική αντικατάστασης των γενικών κομματικών συνελεύσεων από τις συγκεντρώσεις των τμημάτων εργοστασίων ή τις συνδιασκέψεις και να μην επιτρέπονται οι εκλογές δύο βαθμίδων (σ.μ. εκλογή των κομματικών επιτροπών από εκλεγμένους αντιπροσώπους και όχι από τη γενική κομματική συνέλευση) στις κομματικές οργανώσεις, αλλά να εισαχθεί η πρακτική των εκλογών των κομματικών οργάνων βάσης, άμεσα στις γενικές συνελεύσεις.
Αυτές είναι οι προτάσεις που ήθελα να διατυπώσω εδώ.