ΑΞΟΝΑΣ 1: «ΥΓΕΙΑ»
ΜΕΤΡΟ 1.1: «Ανάπτυξη υπηρεσιών ΠΦΥ».
Τα κονδύλια που προβλέπονται αποτελούν ως ποσοστό το 9,7% του προγράμματος. Περιλαμβάνει την ανάπτυξη νέων δομών Πρωτοβάθμιας φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) στα μεγάλα αστικά κέντρα με προτεραιότητα στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Παράλληλα προβλέπει την επέκταση και τον εκσυγχρονισμό υφισταμένων μονάδων στην περιφέρεια (απομακρυσμένες από τα αστικά κέντρα ή παραμεθόριες περιοχές).
α) Για τη νέα κτιριακή υποδομή Κέντρων Υγείας (ΚΥ) και Περιφερειακών Ιατρείων (ΠΙ) προβλέπεται η δημιουργία μέχρι το 2006, 20.000 τ.μ. σε ισοδύναμα (κύκλος εργασιών όσο το κόστος κατασκευής 20.000 τ.μ.).
β) Για τη βελτίωση-αναβάθμιση της υφιστάμενης κτιριακής υποδομής των ΚΥ και των ΠΙ προβλέπεται η δημιουργία μέχρι το 2006, 7.500 ισοδύναμα τ.μ.
Το αποτέλεσμα προγραμματίζεται να είναι 10 Αστικά Κέντρα Υγείας και αυτά να καλύπτουν τις ανάγκες σε ΠΦΥ, 700.000 ατόμων. Σήμερα υπό καθεστώς δημόσιου τομέα λειτουργούν 450 δομές σε Πρωτοβάθμιο επίπεδο. Από αυτές οι 200 περίπου ανήκουν στο ΕΣΥ και οι 250 στο ΙΚΑ. Η ανεπάρκεια αυτών των δομών αναγνωρίζεται και «στην εισαγωγική παρουσίαση της υπάρχουσας κατάστασης» στο συμπλήρωμα του ΕΠΥΠ και περιγράφεται ως εξής: «Το σύστημα συνολικά παραμένει νοσοκομειοκεντρικό, ενώ η ικανοποίηση των χρηστών από τις υπηρεσίες ΠΦΥ στα αστικά κέντρα είναι χαμηλή». Επίσης αναφέρεται ότι η αύξηση των τουριστών, ιδιαίτερα με τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, «θα αυξήσει σημαντικά την ανάγκη παροχής ΠΦΥ στις τουριστικές περιοχές».
Αυτές οι αναγνωρισμένες και από την κυβέρνηση ελλείψεις αλλά και οι αυξημένες ανάγκες δεν μπορούν να καλυφθούν με τα 10 Κέντρα Υγείας (ΚΥ) που προγραμματίζεται να δημιουργηθούν.
Αυτά είναι σταγόνα στον ωκεανό. Είναι φανερή η πολιτική βούληση της κυβέρνησης για τη διατήρηση της άθλιας κατάστασης που επικρατεί στην ΠΦΥ με τις ελλείψεις του δημόσιου τομέα και ενίσχυση της κερδοφορίας του ιδιωτικού που καλύπτει περίπου το 65% των υπηρεσιών στην εξωνοσοκομειακή και οδοντιατρική περίθαλψη. Οπως αναφέρεται σε μελέτη[2]: «Με πολύ αδρούς υπολογισμούς ο ιδιωτικός τομέας εισπράττει σήμερα μόνο από το ΙΚΑ, το Δημόσιο, το ΤΕΒΕ και τις Τράπεζες για υπηρεσίες εξωνοσοκομειακής περίθαλψης που τους παρέχει, περίπου 100 δισεκατομμύρια αποκλειστικά και μόνο μέσα από συμβάσεις με τα ταμεία αυτά». Οι δαπάνες αυτές αναφέρονται με οικονομικά στοιχεία του 1997.
Η πρόβλεψη για την απασχόληση είναι ότι θα δημιουργηθούν ενδιάμεσες θέσεις για επαγγελματίες διαφόρων ειδικοτήτων (μηχανικοί, μηχανολόγοι, αρχιτέκτονες κλπ.).
- Ενδιάμεσες θέσεις για ειδικούς τεχνίτες διαφόρων ειδικοτήτων και για ανειδίκευτο εργατικό δυναμικό.
- 800-1.000 μόνιμες (;) θέσεις επιστημονικού ή και ανειδίκευτου εργατικού δυναμικού.
ΜΕΤΡΟ 1.2: «Λειτουργικός εκσυγχρονισμός νοσοκομειακών μονάδων»
Τα κονδύλια που προβλέπονται αποτελούν ως ποσοστό το 28,20% του προγράμματος.
Προβλέπεται:
- Βελτίωση-επέκταση κτιριακής υποδομής νοσοκομείων και ειδικών μονάδων στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη μέχρι το 2006, 35.000 τ.μ. σε ισοδύναμα.
- Ιατρικός εξοπλισμός Υψηλής Βιοϊατρικής Τεχνολογίας μέχρι το 2006, 15 σετ.
- Ανακαίνιση υφιστάμενων εξοπλισμών ειδικών μονάδων (ΜΕΘ, ΜΑΦ, Τεχνικού Νεφρού) μέχρι το 2006, 10 μονάδες.
- Εξοπλισμένες νέες ειδικές μονάδες μέχρι το 2006, 6 μονάδες.
- Εφαρμογή ενιαίου λογιστικού μέχρι το 2006 σε 30 νοσοκομεία.
Το τελικό αποτέλεσμα προβλέπεται να είναι:
- Αναβάθμιση γενικών κλινών μέχρι το 2006, 2.300 κλίνες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
- Αναβάθμιση ειδικών κλινών μέχρι το 2006, 80 κλίνες.
- Δημιουργία νέων ειδικών κλινών μέχρι το 2006, 35 κλίνες.
Δε γίνεται καμιά αύξηση των γενικών κλινών, ενώ είναι απολύτως αναγκαία στις σημερινές συνθήκες. Αντίθετα μάλιστα. Με τον τελευταίο νόμο καταργούνται νοσοκομεία ή μετατρέπονται σε μονάδες ΠΦΥ και με το αιτιολογικό ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη για αύξηση μονάδων εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ) κλπ. Ομως το ένα δεν πρέπει να αποκλείει το άλλο, όπως γίνεται μέσω του Γ΄ ΚΠΣ. Χρειάζεται αύξηση και των δύο τομέων. Και αύξηση νοσοκομειακών κλινών, τη στιγμή μάλιστα που υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις στο πρωτοβάθμιο επίπεδο, αλλά και αύξηση κλινών σε μονάδες εντατικής θεραπείας ή φροντίδας.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνει ο ΟΟΣΑ, η Ελλάδα το 1996 διέθετε μέσο όρο 1 κλίνη/200 κατοίκους και είναι η 5η από το τέλος χώρα της ΕΕ. Μετά από αυτή ακολουθούν το Ηνωμένο Βασίλειο με 1 κλίνη/222 κατοίκους, η Ισπανία με 1 κλίνη/250 κατοίκους και τελευταία η Ιρλανδία με 1 κλίνη/270,2 κατοίκους.
Η πρώτη χώρα της ΕΕ, με λιγότερους κατοίκους ανά κλίνη, είναι η Ολλανδία, όπου αναλογούν 1 κλίνη/89,28 κατοίκους και δεύτερη έρχεται το Λουξεμβούργο με 1 κλίνη/93 κατοίκους.
Τα στοιχεία που δίνει το ΣΑ 2000-2006 (Τομεακό Σκέλος) για την Ελλάδα, μαζί με τις κλίνες των ψυχιατρικών μονάδων της Κέρκυρας και της Λέρου, είναι 292 κάτοικοι/1 κλίνη (10.258.364 κάτοικοι/35.177 κλίνες (Πίνακας 8.5[3]).
Ομως και αυτές οι κλίνες που εμφανίζεται να διαθέτει η Ελλάδα, είναι ανισοκατανεμημένες στις περιφέρειές της.
Ετσι, η περιφερειακή κατανομή κλινών ανά κάτοικο, από τα στοιχεία που δίνονται από το σχέδιο ανάπτυξης 2000-2006 (τομεακό σκέλος) εμφανίζεται ως εξής:
- Ο μεγαλύτερος αριθμός κατοίκων ανά κλίνη εμφανίζεται στη Θεσσαλία (751 κάτοικοι/κλίνη) και στη Στερεά Ελλάδα (693 κάτοικοι/κλίνη).
- Η Αττική που συγκεντρώνει το μισό σχεδόν του πληθυσμού της χώρας (τη μεγαλύτερη διαπεριφερειακή ροή ασθενών προς αυτή και θα φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς, διαθέτει (1 κλίνη για 238 κατοίκους) και η Κεντρική Μακεδονία στην οποία ανήκει και η Θεσσαλονίκη, διαθέτει (1 κλίνη για 258 κατοίκους). Δηλαδή, λίγο πιο κάτω από το μέσο όρο.
- Το μικρότερο αριθμό κατοίκων ανά κλίνη (229 κάτοικοι/1 κλίνη), δηλαδή την καλύτερη αναλογία για τη χώρα μας έχει μόνο η Κρήτη. Δε συμπεριλαμβάνουμε σε αυτήν την κατηγορία την Περιφέρεια του Νότιου Αιγαίου (190 κάτοικοι/1 κλίνη) και των Ιονίων Νήσων (212 κάτοικοι/1 κλίνη), γιατί σε αυτές περιλαμβάνονται και οι ψυχιατρικές μονάδες.
- Οι ακριτικές περιοχές που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη για νοσοκομειακές κλίνες λόγω και της γεωγραφικής θέσης τους, παρουσιάζουν την εξής εικόνα:
- Ανατολική Μακεδονία-Θράκη 379 κάτοικοι/κλίνη.
- Δυτική Μακεδονία 473 κάτοικοι/κλίνη.
- Δυτική Ελλάδα 385 κάτοικοι/κλίνη
- Βόρειο Αιγαίο 387 κάτοικοι/κλίνη.
Η κατάσταση και στις μονάδες εντατικής θεραπείας ή φροντίδας δεν είναι καλύτερη. Τα στοιχεία από το 2000-2006 Τομεακό σκέλος (Πίνακας 8.4[4]), δείχνουν ότι στην Ελλάδα λειτουργούν 352 κλίνες ΜΕΘ. Το Υπουργείο Υγείας-Πρόνοιας σε ανακοίνωσή του την 1/6/2001 έδοσε τον αριθμό 340 κλινών ΜΕΘ, ενώ ο κ. Σημίτης στην, προ ημερήσιας διάταξης, συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων στη Βουλή στις 11/6/2001, έδοσε τον αριθμό 367 κλινών ΜΕΘ και 87 κλινών ΜΑΦ (Μονάδες Αυξημένης Φροντίδας). Οι κλίνες ΜΕΘ για παιδιά είναι μόνο 28 σε όλη τη χώρα.
Το αρμόδιο Υπουργείο έχει δώσει ως στοιχείο ότι οι κλίνες των ΜΕΘ στη χώρα μας έπρεπε να είναι 530. Ομως οι διεθνείς προδιαγραφές αναφέρουν ότι οι κλίνες των ΜΕΘ και ΜΑΦ πρέπει να αποτελούν το 6-10% των συνολικών νοσοκομειακών κλινών ή να υπάρχει 1 κλίνη ΜΕΘ και ΜΑΦ ανά 3.000 κατοίκους. Ενώ στα παιδιατρικά νοσοκομεία το αντίστοιχο ποσοστό κλινών πρέπει να είναι 1-2%.
Από στοιχεία που δίνονται στο Σχέδιο Ανάπτυξης 2000-2006 (Πίνακας 8.5[5]), το σύνολο των νοσοκομειακών κλινών στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων και των ψυχιατρικών μονάδων είναι 35.177. Με βάση τις διεθνείς προδιαγραφές (6-10%), οι κλίνες ΜΕΘ και ΜΑΦ θα πρέπει να κυμαίνονται μεταξύ 2.110 - 3.517.
Εάν υπολογίσουμε με βάση τον πληθυσμό, παίρνοντας το στοιχείο και πάλι από τον Πίνακα 8.5[6] κλίνες ΜΕΘ ή ΜΑΦ θα πρέπει να υπάρχουν 3.342. Δηλαδή, όπως και αν υπολογίσουμε, η χώρα μας φαίνεται ότι υπολείπεται τουλάχιστον σε 3.000 κλίνες ΜΕΘ και ΜΑΦ που δεν προσδοκάται ούτε στο ελάχιστο, ότι μπορεί να καλυφθούν από τα κονδύλια του Γ΄ ΚΠΣ.
Η εικόνα που παρουσιάζεται από την περιφερειακή κατανομή των κλινών (ΜΕΘ) ανά κάτοικο, δείχνει πιο παραστατικά τις τεράστιες ελλείψεις που υπάρχουν και οι οποίες δεν καλύπτονται με τα πενιχρά ποσά όπως προγραμματίζονται να διατεθούν από το Γ΄ ΚΠΣ.
- Τρεις περιοχές δεν έχουν καμιά κλίνη ΜΕΘ. Αυτές οι περιοχές είναι: η Δυτική Μακεδονία, τα Ιόνια νησιά και η Στερεά Ελλάδα. Εδώ φαίνεται και η υποκρισία για το δήθεν κυβερνητικό ενδιαφέρον για τις δύσβατες ορεινές περιοχές, τη νησιωτική χώρα αλλά και τη βιομηχανική ζώνη που έχει η Στερεά με τα πολλά εργατικά ατυχήματα, αλλά και τα τροχαία, μιας και τη διασχίζει ένα μέρος της εθνικής οδού.
- Την πρωτιά στις ελλείψεις μετά τη Στερεά έχει η Θεσσαλία με 61.237 κατοίκους/1 κλίνη ΜΕΘ, αλλά και η Ανατολική Μακεδονία και Θράκη με 57.049 κατοίκους/1 κλίνη ΜΕΘ.
- Κάτω από τον Πανελλαδικό μέσο όρο 29.143 κατοίκους/1 κλίνη ΜΕΘ, δηλαδή σε καλύτερες θέσεις, βρίσκονται η Αττική με 21.098 κατοίκους/1 κλίνη ΜΕΘ και η Κεντρική Μακεδονία (Θεσσαλονίκη) με 24.414 κατοίκους/1 κλίνη ΜΕΘ.
- Την καλύτερη εικόνα παρουσιάζουν:
- η Ηπειρος με 16.986 κατοίκους/1 κλίνη ΜΕΘ.
- και η Κρήτη με 18.001 κατοίκους/1 κλίνη ΜΕΘ.
Οι μεγάλες ελλείψεις σε ΜΕΘ και ΜΑΦ δεν μπορεί να καλυφθούν από τα προγραμματισμένα έργα του Γ΄ ΚΠΣ με βάση τα μέχρι στιγμής στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας και είναι τα εξής:
- Εξοπλισμός ΜΕΘ σε 6 νοσοκομεία {(ΠΓΝ Λαϊκό, ΠΓΝ Θ.Α ΣΩΤΗΡΙΑ, ΠΓΝ Ιπποκράτειο, ΠΓΝ Αγία Σοφία, ΝΓΝ Αγιος Παύλος (Θεσσαλονίκη), ΑΧΕΠΑ (Θεσσαλονίκη)}, συνολικού προϋπολογισμού 1,2 δισ. δραχμές.
- Εξοπλισμός μονάδας Τεχνητού Νεφρού (ΜΤΝ) στο ΠΓΝ Ιπποκράτειο (Θεσσαλονίκης) προϋπολογισμού 80 εκατομμυρίων δραχμών.
- Εξοπλισμός Μονάδας Αυξημένης Φροντίδας (ΜΑΦ) στο ΠΓΝ ΜΕΤΑΞΑ, προϋπολογισμού 200 εκατομμυρίων δραχμών.
- Εξοπλισμός Μονάδας Μεταναισθητικής Φροντίδας και εξοπλισμός ΜΕΘ παίδων και νεογνών στο ΠΓΝ Αγλαΐα Κυριακού, προϋπολογισμού 100 εκατομμυρίων δραχμών.
Το αίτημα έτσι όπως διατυπώνεται από την ΕΙΝΑΠ είναι: «άμεση πρόσληψη 500 νοσηλευτών για να λειτουργήσουν τα περίπου 100 -προ καιρού- έτοιμα κρεβάτια εντατικής θεραπείας, καθώς και η δημιουργία άμεσα άλλων 200 κλινών σε όλη τη χώρα. Ο αριθμός νοσηλευτών ανά κρεβάτι είναι κατά μέσο όρο 2,7 άτομα».
Στο Γ΄ ΚΠΣ αναφέρεται ότι: «Η αξιοποίηση τεχνολογικών μεθόδων και τεχνολογίας (βιοϊατρική τεχνολογία, πληροφοριακά συστήματα και τηλεϊατρική) για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας των δομών του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Παρά την επάρκεια σε σύγχρονα συστήματα βιοϊατρικής τεχνολογίας (υπολογίζονται και αυτά που έχει ο ιδιωτικός τομέας), σημαντικές ελλείψεις εντοπίζονται σε νοσοκομεία με ιδιαίτερη λειτουργική σημασία (τριτοβάθμια περίθαλψη) στα μεγάλα αστικά κέντρα και ιδιαίτερα στο νομό Αττικής». (Πρόκειται κυρίως για ολυμπιακά νοσοκομεία).
Τα παραπάνω εντάσσονται στην κυβερνητική προπαγάνδα περί βελτίωσης του ΕΣΥ. Ομως με τα επίσημα στοιχεία αυτή καταρρίπτεται και αποδεικνύεται ότι, όχι μόνο δεν πρόκειται για βελτίωση του ΕΣΥ, αλλά η διατήρηση της φτώχειας του ΕΣΥ σε βιοϊατρικό εξοπλισμό αυξάνει τα κέρδη του ιδιωτικού επιχειρηματικού τομέα, που υπερισχύει στην τεχνολογία αυτή. Αλλωστε επίσημα ομολογείται ότι: «Η ιδιωτική δαπάνη υγείας (δηλαδή τα λεφτά που πληρώνουν οι εργαζόμενοι από την τσέπη τους) αυξάνεται με ταχύτερους ρυθμούς της δημόσιας δαπάνης (ανερχόμενη σε ποσοστό 23,5% της συνολικής δαπάνης υγείας κατά το 1996), χωρίς να συμπεριλαμβάνεται η μη καταγεγραμμένη ιδιωτική δαπάνη». (Βλέπε «φακελάκι»).
Από το Γ΄ ΚΠΣ, από τα μέχρι στιγμής στοιχεία, προβλέπονται κονδύλια για αγορά αξονικών και μαγνητικών τομογράφων ως εξής:
- 2 μαγνητικοί για νοσοκομεία της Αθήνας (ΠΓΝ Γ. Γεννηματάς και ΠΓΝ Ευαγγελισμός) και,
- 1 αξονικός (ΠΓΝ Γ. Γεννηματάς)
- 2 μαγνητικοί για νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης (ΠΓΝ Ιπποκράτειο και ΠΓΝ Παπανικολάου) και 1 αξονικός (ΠΓΝ Παπανικολάου).
Οταν αναφέρεται στο Σχέδιο Ανάπτυξης 2000-2006, ότι σήμερα:
- Στην Αττική με πληθυσμό 3.523.407 κατοίκων υπάρχουν αξονικοί τομογράφοι σε δημόσιους φορείς 15, έναντι 43 σε ιδιωτικούς φορείς και μαγνητικοί τομογράφοι σε δημόσιους φορείς 2, έναντι 9 σε ιδιωτικούς.
- Στην Κεντρική Μακεδονία με πληθυσμό 1.708.977 κατοίκων υπάρχουν αξονικοί τομογράφοι σε δημόσιους φορείς 9, έναντι 19 σε ιδιωτικούς και μαγνητικοί τομογράφοι σε δημόσιους φορείς 1, έναντι 3 σε ιδιωτικούς.
Αξίζει να σημειωθεί ότι από την περιφερειακή κατανομή εξοπλισμού Βιοϊατρικής Τεχνολογίας φαίνεται η κραταιά επικράτηση «των ιδιωτικών φορέων» που διαθέτουν αυτή την τεχνολογία πλην ορισμένων περιοχών που υπερτερεί ο δημόσιος τομέας, ως εξής:
- Στην Ηπειρο και στη Θεσσαλία όπου ο δημόσιος τομέας έχει από 1 μαγνητικό τομογράφο, ενώ ο ιδιωτικός κανένα.
- Στο Βόρειο Αιγαίο που ο δημόσιος τομέας έχει 3 αξονικούς τομογράφους και κανέναν μαγνητικό, ενώ ο ιδιωτικός δεν έχει ούτε αξονικό, ούτε μαγνητικό τομογράφο.
- Στο Νότιο Αιγαίο υπάρχει από ένας αξονικός τομογράφος στο δημόσιο και στον ιδιωτικό, ενώ δεν υπάρχει κανένας μαγνητικός τομογράφος.
Για την απασχόληση η εκτίμηση που γίνεται στο πρόγραμμα είναι ότι θα δημιουργηθούν θέσεις ως εξής:
- ενδιάμεσες θέσεις για επαγγελματίες διαφόρων ειδικοτήτων και ειδικών τεχνιτών ή ανειδίκευτου εργατικού δυναμικού.
- λίγες μόνιμες θέσεις εργασίας, όπου θα υλοποιηθούν έργα δημιουργίας νέων ειδικών μονάδων ή ειδικών τμημάτων στα νοσοκομεία.
Για την εφαρμογή αυτού του μέτρου θα απαιτηθούν εκτός των άλλων και :
- «Η υιοθέτηση τυποποιημένων διαδικασιών υλοποίησης των έργων (ανάθεση μελετών, δημοπράτηση έργων και διαγνωστικών προμηθειών, αναθέσεις κλπ).
- Η ενδεχόμενη πρόσληψη συμβούλου υποστήριξης...».
ΜΕΤΡΟ 1.3: «Ανάπτυξη και ολοκλήρωση των υπηρεσιών επείγουσας προνοσοκομειακής φροντίδας».
Τα κονδύλια που προβλέπονται αποτελούν το 2,3% του προγράμματος. «Στις προτεραιότητες του μέτρου περιλαμβάνονται η δημιουργία νέας κτιριακής υποδομής σε επιλεγμένες περιφέρειες που δεν καλύπτονται επαρκώς, η εξασφάλιση του απαραίτητου εξοπλισμού (ξενοδοχειακού, λοιπού εξοπλισμού) και η ενίσχυση της κινητής υποδομής με την προμήθεια κινητών μονάδων Βασικής Υποστήριξης Ζωής και κινητών μονάδων εξειδικευμένης επείγουσας «Προνοσοκομειακής Φροντίδας».
Πιο συγκεκριμένα «προβλέπει την ανάπτυξη των κινητών μονάδων κατά μήκος των εθνικών αρτηριών (μια μονάδα ανά 40 χλμ. περίπου) και τη λειτουργική τους διασύνδεση με τα αντίστοιχα νοσοκομεία ανά περιοχή, καθώς επίσης και την τοποθέτηση μιας μονάδας ανά 500.000 κατοίκους στα αστικά κέντρα (8 στην Αθήνα, 3 στη Θεσσαλονίκη, 1 στην Πάτρα, 1 στο Ηράκλειο και 1 στα Ιωάννινα)».
Από την ποσοστοποίηση των στόχων του μέτρου έχουμε τα εξής στοιχεία:
- Για νέα κτιριακή δομή ΕΚΑΒ, μέχρι το 2006, 3200τ.μ. (ισοδύναμα).
- Αντικατάσταση ή αύξηση έχουμε στις παραπάνω κατηγορίες ως εξής:
- Μονάδες βασικής υποστήριξης ζωής ΕΚΑΒ μέχρι το 2003, 5 μονάδες και μέχρι το 2006, 10 μονάδες.
- Κινητές μονάδες εξειδικευμένης επείγουσας Προνοσοκομειακής Ιατρικής Φροντίδας μέχρι το 2006, 20 μονάδες.
Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι η ποσοστιαία αύξηση 30% μέχρι το 2006 των μονάδων βασικής υποστήριξης ζωής ΕΚΑΒ και 27% αύξηση μέχρι το 2006 των εξειδικευμένων κινητών μονάδων επείγουσας Προνοσοκομειακής Ιατρικής Φροντίδας.
Είναι φανερό ότι αυτή η αύξηση είναι μικρή για να καλύψει τις τεράστιες ανάγκες (που αναγνωρίζουν και επίσημα) ειδικά για τη χώρα μας που έχει ιδιομορφία γεωγραφική (πολλά νησιά και δυσπρόσιτες περιοχές), αλλά και φοβερές ελλείψεις στην ΠΦΥ και σε γενικές νοσοκομειακές και ειδικές κλίνες και με την προοπτική της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων. Επίσης δε γίνεται καμιά αναφορά στην αγορά πτητικών μέσων (ελικόπτερα, αεροπλάνα κλπ.) γιατί και τα ήδη υπάρχοντα έχουν δοθεί σε Ιταλική εταιρία που τα διαχειρίζεται.
Για την απασχόληση εκτός από τις ενδιάμεσες θέσεις εργασίας για ειδικούς επαγγελματίες και τεχνίτες που προβλέπεται ότι θα προκύψουν, θα δημιουργηθούν και 600 νέες θέσεις απασχόλησης για γιατρούς, νοσηλευτές, πληρώματα ασθενοφόρων, διοικητικό αλλά και λοιπό προσωπικό.
ΜΕΤΡΟ 1.4: «Ανάπτυξη Δημόσιας Υγείας»
Τα κονδύλια που προβλέπονται αποτελούν το 2,22% του προγράμματος.
Παρόλο που θα περίμενε κανείς τη λήψη στοιχειωδών μέτρων - όπως γίνεται και στους άλλους τομείς- για τον τομέα της Δημόσιας Υγείας που ουσιαστικά οι υπηρεσίες του είναι ανύπαρκτες, τα μέτρα που παίρνονται είναι μόνο η κατάρτιση και η επανεκπαίδευση των εργαζομένων ή των ανέργων στο χώρο της υγείας και της πρόνοιας.
Οπως αναφέρεται είναι δράσεις συνοδευτικές, συμπληρωματικές προς συγκεκριμένες παρεμβάσεις του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Απασχόληση και επαγγελματική κατάρτιση». Στόχος είναι να εκπαιδεύσουν τους εργαζόμενους και τους ανέργους να εφαρμόζουν πιστά τις αντιδραστικές ανατροπές που προωθούνται στο χώρο της Υγείας και της Πρόνοιας και ιδιαίτερα την πολιτική για τα ΑμΕΑ και τα πιο εξαθλιωμένα τμήματα της εργατικής τάξης. Ο στόχος αυτός γίνεται πιο φανερός στη μελέτη του κ. Νεκτάριου, για την αναδιοργάνωση των υπηρεσιών του ΙΚΑ. Σχετικά με τη μετεκπαίδευση του υγειονομικού προσωπικού αναφέρει συγκεκριμένα: «Κρίσιμος παράγοντας αποτελεσματικής υλοποίησης, αποτελεί η αποδοχή του νέου περιβάλλοντος εργασίας από το υγειονομικό προσωπικό... θα διαχειριστεί αποτελεσματικά τους ασθενείς ...ούτως ώστε να δημιουργηθεί ένα θετικό κλίμα των ασφαλισμένων απέναντι στη διαδικασία των αλλαγών... θα αποτελέσει την κρίσιμη μάζα που θα υποστηρίξει τη διαδικασία των αλλαγών». Κυρίως, το ενδιαφέρον συγκεντρώνεται στο να «εργαστούν άτομα που βιώνουν συνθήκες αποκλεισμού ή διατρέχουν αυτό τον κίνδυνο». «Αναμένεται να συμβάλλει, κατ’ αρχήν, στη βελτίωση των γνώσεων και των δεξιοτήτων των εργαζομένων σε υπηρεσίες υγείας, πρόνοιας και προώθησης στην απασχόληση μέχρι το 2006, 4.000 άτομα, ιδιαίτερα σε σχέση με ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού στη διεκδίκηση της κοινωνικοοικονομικής τους (επαν)ένταξης μέχρι το 2006, 6.000 άτομα, καθώς και στη βελτίωση των στάσεων και συμπεριφορών στους χώρους εργασίας, όπου τοποθετούνται άνεργοι των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού, μέχρι το 2006, 4.000 άτομα...».
Τα προγράμματα αυτά κατάρτισης θα διεξάγονται εκτός από τους δημόσιους εκπαιδευτικούς φορείς και από ιδιωτικούς και άλλους φορείς που ειδικεύονται στην εκπόνηση και εφαρμογή προγραμμάτων προαγωγής υγείας.
Εδώ μπορούμε να πούμε ότι η διαστρέβλωση και η αντιστροφή της πραγματικότητας βρίσκεται στο αποκορύφωμά της. Με τι επιστημονικά κριτήρια οι όροι «Δημόσια Υγεία» και «Προαγωγή Υγείας» δεν περιλαμβάνουν την πρόληψη των ασθενειών, αλλά περιλαμβάνουν την κατάρτιση για ένταξη στην παραγωγή των ΑμΕΑ χωρίς να παίρνονται προηγουμένως μέτρα για τη φυσική και ιατρική τους αποκατάσταση; Αυτό που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι να μειώσει τις κρατικές δαπάνες για επιδόματα και άλλα αναπηρικά βοηθήματα και να εντάξει τα ΑμΕΑ στο σύστημα εκμετάλλευσης.
ΑΞΟΝΑΣ 2: «ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ»
ΜΕΤΡΟ 2.1: «Αποασυλοποίηση και κοινωνικοοικονομική (επαν)ένταξη ψυχικά ασθενών».
Τα κονδύλια που προβλέπονται αποτελούν το 33,62% του προγράμματος.
Ο Υπουργός ανέφερε σχετικά: «Εδώ δε χτίζουμε νέα ψυχιατρεία -με μια έννοια- τα γκρεμίζουμε! Αποασυλοποιούμε το μέγιστο δυνατό αριθμό ψυχικά ασθενών».
Βασικοί στόχοι είναι «...η εγκατάλειψη του ‘‘προστατευτισμού’’ και της κλειστής περίθαλψης ...η ανάπτυξη ειδικών δράσεων κυρίως στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αθηνών (ΨΝΑ) στο Δαφνί, ...η εγκατάσταση των ασθενών σε εξωνοσοκομειακές δομές ...και η επέκταση της λειτουργίας εργαστηρίων επαγγελματικής κατάρτισης...».
Προβλέπεται μέχρι το 2006 να δημιουργηθούν άλλες 160 δομές αποασυλοποίησης, που θα καλύπτουν 2.000 άτομα. Σήμερα λειτουργούν 125 τέτιες δομές και καλύπτουν 1.250 άτομα.
Προβλέπεται να λειτουργούν 35 εργαστήρια μέχρι το 2006. Σήμερα δε λειτουργεί κανένα.
Εκτιμάται ότι η μείωση των ασθενών που διαβιούν σε ψυχιατρικά νοσοκομεία, το 2006 θα είναι 40%.
Το πρόβλημα που δημιουργείται με τα μέτρα αυτά είναι ότι:
- Εχουν σαφή στόχο να συρρικνώσουν στο έπακρο τα δημόσια ψυχιατρικά νοσοκομεία με αποτέλεσμα οι νέες ή και υποτροπιάζουσες περιπτώσεις των ψυχασθενών να μην μπορούν να καλυφθούν από τις εξωνοσοκομειακές δομές και από τα λιγοστά ψυχιατρικά τμήματα των γενικών νοσοκομείων και να στοιβάζονται στα γκέτο των ιδιωτικών ψυχιατρικών κλινικών.
- Οι εξωνοσοκομειακές δομές (ξενώνες, οικοτροφεία κλπ.) δεν είναι δημόσιες, είναι ΝΠΙΔ. Λειτουργούν με κονδύλια των προγραμμάτων της «Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης» που έχουν σύντομη ημερομηνία λήξης. Μετά τη λήξη της χρηματοδότησής τους, τις δαπάνες λειτουργίας αυτών των δομών τις αναλαμβάνει «η τοπική κοινωνία». Δηλαδή, ο Δήμος που χαρατσώνει τους δημότες ή τους ψυχασθενείς και τους συγγενείς τους ή αφήνονται στην καλή διάθεση «φιλανθρώπων και εθελοντών».
Για την απασχόληση εκτός από τις προβλεπόμενες ενδιάμεσες θέσεις ειδικού επιστημονικού προσωπικού, αλλά και ειδικευμένου ή ανειδίκευτου εργατικού δυναμικού, αναμένεται η δημιουργία περίπου 3.000 μονίμων (;) θέσεων επιστημονικού και ανειδίκευτου προσωπικού.
Για την εφαρμογή του μέτρου απαιτούνται:
- «Τροποποίηση των οργανισμών των φορέων για την ενσωμάτωση των νέων δομών και των αντίστοιχων θέσεων απασχόλησης.
- Ολοκλήρωση των προσλήψεων επαγγελματιών Ψυχικής Υγείας.
- Κατάρτιση του προσωπικού που προσλαμβάνεται.
- Ολοκλήρωση της κτιριακής διαμόρφωσης και του εξοπλισμού των δομών αποασυλοποίησης».
ΜΕΤΡΟ 2.2 : «Ανάπτυξη-συμπλήρωση-επέκταση δομών στην κοινωνία για την ολοκληρωμένη εφαρμογή της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης».
Τα κονδύλια που προβλέπονται αποτελούν το 2,6% του προγράμματος.
Η ποσοστοποίηση του μέτρου εκφράζεται ως εξής:
- Δημιουργία νέων κτιριακών εγκαταστάσεων μέχρι το 2006, 6.000 τ.μ.
- Βελτίωση κτιριακής υποδομής και εξοπλισμού μέχρι το 2006, 10.000 τ.μ.
Τα αποτελέσματα αναμένεται να είναι:
- Νέες δομές που θα τεθούν σε λειτουργία μέχρι το 2006, 60 δομές.
- Αύξηση της δυναμικότητας των ψυχιατρικών τμημάτων των Γενικών νοσοκομείων μέχρι το 2006, 200 κλίνες.
- Βελτίωση κλινών σε ψυχιατρικά νοσοκομεία μέχρι το 2006, 2.000 κλίνες.
Σήμερα σε αυτά λειτουργούν 5.200 κλίνες. Από το στοιχείο αυτό φαίνεται η επιδίωξη για μείωση 3.200 κλινών μέχρι το 2006 στα δημόσια ψυχιατρικά νοσοκομεία.
Για την απασχόληση εκτός από τις ενδιάμεσες θέσεις προβλέπεται και η δημιουργία 1.500 μονίμων (;) θέσεων επιστημονικού ή και ανειδίκευτου προσωπικού.
ΜΕΤΡΟ 2.3: «Ενέργειες πρόληψης-ενίσχυσης της κοινωνικής αλληλεγγύης και κοινωνικοοικονομικής (επαν) ένταξης».
Τα κονδύλια που προβλέπονται αποτελούν το 3,5% του προγράμματος.
Στις δράσεις αυτού του μέτρου περιλαμβάνονται:
- «Λειτουργία δομών και προγραμμάτων πρόληψης, έγκαιρης διάγνωσης, παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών, υπηρεσιών ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης.
- Αποκατάσταση και κοινωνικο-οικονομική (επαν)ένταξη, αφ΄ ενός των χρόνιων ασθενών που ασυλοποιούνται και αφ΄ ετέρου των ψυχικά ασθενών που διαβιούν στην κοινότητα μέσα από επαγγελματική κατάρτιση και τη δημιουργία νέων πηγών απασχόλησης κυρίως... που προσφέρει ο τομέας της κοινωνικής οικονομίας.
- Δημιουργία κοινωνικών επιχειρήσεων και συνεταιρισμών περιορισμένης ευθύνης.
- Στήριξη αυτής της δραστηριότητας... με τη δημιουργία δικτύου προώθησης των παραγόμενων προϊόντων».
Στα πλαίσια αυτά προβλέπεται μέχρι το 2006 να καταρτιστούν 500 ψυχασθενείς σε 500.000 ανθρωπο-ώρες από 3.000 επαγγελματίες ψυχικής υγείας. Θα λειτουργήσουν 50 δομές στην κοινότητα και 5 κοινωνικοί συνεταιρισμοί περιορισμένης ευθύνης. Συνολικά προβλέπεται ότι θα προωθηθούν 150 ψυχασθενείς «στην αγορά εργασίας».
Από το μέτρο 2.1 προβλέπεται ότι θα αποασυλοποιηθούν και θα διαβιώνουν σε εξωνοσοκομειακές δομές 2.000 άτομα. Επίσης ότι θα καταρτιστούν μόνο 500 άτομα και ότι από αυτά τα καταρτιζόμενα μόνο τα 150 μπορεί να βρουν δουλειά.
Πολύς «ντόρος» για το τίποτα θα λέγαμε. Ομως ακόμη και γι’ αυτά τα 150 άτομα όντως είναι σημαντικό να βρουν δουλειά μέσω «των προστατευομένων εργαστηρίων ή συνεταιρισμών», όπως εμείς λέμε, που την ευθύνη όμως λειτουργίας τους, αλλά και προώθησης των προϊόντων που παράγουν θα την έχει αποκλειστικά το κράτος για να μην γίνονται βορρά στους κερδοσκόπους της αγοράς. Ο δημόσιος τομέας μπορεί να είναι ο κύριος αγοραστής των προϊόντων που μπορούν να παράγουν τα προστατευόμενα εργαστήρια κατόπιν παραγγελιών από αυτόν. Με αυτόν τον τρόπο λειτουργούσαν παρόμοια εργαστήρια στις σοσιαλιστικές χώρες.
Ομως, δεν είναι δυνατόν τέτιου είδους εργαστήρια να μπουν στον ανταγωνισμό της αγοράς. Η εμπειρία των τελευταίων χρόνων, όπου λειτούργησαν παρόμοια εργαστήρια, είναι ότι είτε έκλεισαν μη μπορώντας να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των νόμων της αγοράς είτε λειτουργούν στοιχειωδώς με τους περισσότερους εργαζόμενους σε αυτά (ψυχασθενείς ή ΑμΕΑ) να αναγκάζονται, για να καλύπτουν τις ανάγκες τους, να παρακολουθούν ταυτόχρονα και χρηματοδοτούμενα προγράμματα κατάρτισης ή να ζητιανεύουν στους δρόμους.
Για την απασχόληση εκτός από τις ενδιάμεσες θέσεις προβλέπεται και η δημιουργία 1.000 μονίμων (;) θέσεων επιστημονικού και ανειδίκευτου προσωπικού.
Στους τελικούς δικαιούχους αυτού του μέτρου αναφέρονται εκτός από δημόσιους φορείς και μια σειρά άλλοι (κοινωνικές επιχειρήσεις και συνεταιρισμοί, επαγγελματικές και επιστημονικές οργανώσεις, φορείς με εμπειρία στην ανάπτυξη συστημάτων εγγυοδοσίας και χρηματοδότησης, προώθησης προϊόντων κλπ.). Δηλαδή μια σειρά ειδήμονες στο φαγοπότι των κονδυλίων μέσω προγραμμάτων.
ΜΕΤΡΟ 2.4: «Κατάρτιση του προσωπικού για τη στήριξη της αποασυλοποίησης, της κοινωνικο-οικονομικής επανένταξης και της συνεχούς υποστήριξης των ψυχικά ασθενών».
Τα κονδύλια που προβλέπονται αποτελούν το 2,90% του προγράμματος.
Στις δράσεις αυτού του μέτρου κυρίως περιλαμβάνονται:
- Κατάρτιση εκπαιδευτών, στελεχών και λοιπού προσωπικού του τομέα ψυχικής υγείας με έμφαση στις αρχές της κοινοτικής ψυχικής υγιεινής. Μέχρι το 2006 προβλέπεται η κατάρτιση 3.000 ατόμων.
- Καταρτιζόμενοι εκπαιδευτές με διαμόρφωση εναλλακτικών τρόπων διδασκαλίας και διδακτικού υλικού, εκπαιδευτικές επισκέψεις, διακρατικές συνεργασίες κλπ. μέχρι το 2006, 90 άτομα.
Με το μέτρο αυτό προετοιμάζεται το ανθρώπινο δυναμικό για την υλοποίηση των ανατροπών στον τομέα της ψυχικής υγείας.
ΑΞΟΝΑΣ 3: «ΠΡΟΝΟΙΑ»
ΜΕΤΡΟ 3.1: «Ενέργειες υποστήριξης ατόμων που απειλούνται ή πλήττονται με αποκλεισμό από την αγορά εργασίας στο πλαίσιο των δράσεων του δικτύου κοινωνικών - υποστηρικτικών υπηρεσιών σε τοπικό επίπεδο».
Τα κονδύλια που προβλέπονται αποτελούν το 3% του προγράμματος.
Ενδεικτικές προβλεπόμενες πράξεις αναφέρονται:
- Παροχή υποστηρικτικών υπηρεσιών προώθησης στην απασχόληση. Εξυπηρετούμενα άτομα μέχρι το 2006, 55.000 «που βιώνουν συνθήκες αποκλεισμού από την αγορά εργασίας».
- Ενέργειες επιστημονικής και τεχνικής υποστήριξης της εφαρμογής του μέτρου μέχρι το 2006, 650.000 ανθρωπο-ώρες.
Πρόκειται για τα γνωστά κονδύλια των προγραμμάτων που λυμαίνονται οι επιτήδειοι με στόχο τη διάβρωση των συνειδήσεων, την ομηρία και τη δημιουργία αυταπατών στους εργαζομένους των πιο εξαθλιωμένων λαϊκών στρωμάτων. Το προσχηματικό ενδιαφέρον αποδεικνύεται και από το γεγονός της διατήρησης της τραγικής έλλειψης σε δημόσια κέντρα φυσικής - ιατρικής αποκατάστασης. Γιατί αν δεν αποκατασταθεί, όσο αυτό είναι δυνατό με βάση τις εξελίξεις της επιστήμης, η υγεία και η φυσική κατάσταση των ασθενών, τότε η όποια συζήτηση για κατάρτιση, προκειμένου να ενταχθούν οι ανάπηροι, τα άτομα με ειδικές ανάγκες στην παραγωγική διαδικασία είναι εκ του πονηρού. Δεν πρόκειται να φέρει θετικά αποτελέσματα για τα ΑμΕΑ. Για άλλη μια φορά θα αξιοποιηθούν οι ανάγκες των ΑμΕΑ χωρίς να ικανοποιηθούν, για να δημιουργήσει η κυβέρνηση ένα «κοινωνικό πρόσωπο» ότι δήθεν ενδιαφέρεται για τους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας και για να κερδοσκοπήσουν οι καιροσκόποι «φιλάνθρωποι» και το ιδιωτικό κεφάλαιο.
Για την απασχόληση αναμένεται η δημιουργία 400 νέων θέσεων απασχόλησης κοινωνικών Υποστηρικτικών Υπηρεσιών.
Για την εφαρμογή του προβλέπεται η λειτουργία υποστηρικτικού μηχανισμού (όχι δημόσιου) που θα συνάπτει προγραμματικές συμβάσεις με τις δημοτικές ή διαδημοτικές επιχειρήσεις.
Επισήμανση: Με αυτό το μέτρο, μπροστά στις δημοτικές εκλογές θα έχουμε έξαρση ρουσφετολογικών κινήσεων και υποσχέσεων, εξαγορά συνειδήσεων και ψήφων.
ΜΕΤΡΟ 3.2: «Σταδιακή επανένταξη των ΑμΕΑ στην κοινωνικο-οικονομική ζωή και προώθηση στην αυτόνομη διαβίωση».
Τα κονδύλια που προβλέπονται αποτελούν το 2% του προγράμματος.
Στους στόχους προβλέπονται τρεις κατηγορίες πράξεων:
ÿ Ανάπτυξη μέχρι το 2006, δικτύου 40 ενδιάμεσων δομών και υπηρεσιών που περιλαμβάνουν:
ÿ Ειδικά προγράμματα κοινωνικοποίησης, ανάπτυξης δεξιοτήτων και εκπαίδευσης στην ημιαυτόνομη διαβίωση για ΑμΕΑ που διαβιούν σε ιδρύματα.
ÿ Κατάρτιση προσωπικού των ιδρυμάτων.
ÿ Ευαισθητοποίηση της κοινότητας και αξιοποίηση του εθελοντισμού.
ÿ Ενοικίαση χώρου.
ÿ Στελέχωση αυτών των δομών μέχρι το 2006, με 450 εξειδικευμένους επαγγελματίες.
ÿ Εργα και υποστηρικτικές ενέργειες για την υλοποίηση παρεμβάσεων αποϊδρυματισμού. Μέχρι το 2006 προβλέπεται να αποϊδρυματοποιηθούν 450 άτομα.
Σήμερα τα άτομα με βαριά και μέτρια νοητική υστέρηση που βρίσκονται σε ιδρύματα κλειστής περίθαλψης είναι 7.500, με το προτεινόμενο μέτρο προβλέπεται να αποϊδρυματιστεί το 6% αυτών των ατόμων.
Με τα μέτρα στοχεύουν στο σταδιακό κλείσιμο ή στη δραστική μείωση ακόμα και αυτών των λιγοστών δημόσιων ιδρυμάτων που λειτουργούν σήμερα, για να πετάξουν στο δρόμο και αυτούς τους ανθρώπους με βαριές αναπηρίες αδιαφορώντας ουσιαστικά για την τύχη τους.
Για την απασχόληση προβλέπεται η δημιουργία 100 τουλάχιστον μόνιμων (;) θέσεων απασχόλησης για επιστημονικό προσωπικό διάφορων ειδικοτήτων.
Για την εφαρμογή του μέτρου απαιτείται:
- Διαμόρφωση χώρων και εξοπλισμός.
- Λειτουργία υποστηρικτικού μηχανισμού.
- Τροποποίηση του οργανισμού λειτουργίας των ιδρυμάτων.
- Ολοκλήρωση των διαδικασιών πρόσληψης προσωπικού.
Στους δικαιούχους των κονδυλίων και πάλι την πρωτοκαθεδρία έχουν οι ιδιωτικοί φορείς.
ΑΞΟΝΑΣ 4: «ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ ΠΟΡΟΙ»
ΜΕΤΡΟ 4.1: «Ανάπτυξη ανθρώπινου δυναμικού του τομέα της υγείας».
Τα κονδύλια που προβλέπονται αποτελούν το 6,4% του προγράμματος.
Στην αιτιολόγηση αυτού του μέτρου αναφέρεται: «Σήμερα, λόγω της μεταβολής του επιδημιολογικού προτύπου... των αυξημένων απαιτήσεων των χρηστών... της εισαγωγής τεχνολογιών αιχμής, της αλματώδους εξέλιξης της ιατρικής επιστήμης και των διαγνωστικών μεθόδων οι οποίες επιφέρουν ταχεία απαξίωση της υπάρχουσας γνώσης, αλλά και της διεθνούς επικράτησης σύγχρονων προτύπων παροχής υπηρεσιών υγείας, καθίσταται αναγκαία η δια βίου κατάρτιση όλου του προσωπικού».
Ως βασικοί στόχοι του μέτρου αναφέρονται:
- «Η συμβολή του προσωπικού στη βελτίωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών.
- Η αύξηση της αποδοτικότητας και αποτελεσματικότητας των υπηρεσιών υγείας.
Προτεραιότητα δίνεται στην κατάρτιση στελεχών με αυξημένες διοικητικές αρμοδιότητες... διαχείρισης και λειτουργίας των μονάδων υγείας στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης του ΕΣΥ».
Με τον τρόπο αυτό επιδιώκεται η εκπαίδευση εργαζομένων και ανέργων όχι για να ασκούν σωστά και με επιστημονικά κριτήρια το έργο τους, αλλά για να χρησιμοποιούνται ως εκτελεστικά όργανα, επιστημονικά καταρτισμένα για να υλοποιούν την αντιλαϊκή πολιτική στο χώρο της υγείας, (βλέπε προηγούμενο απόσπασμα από μελέτη του κ. Νεκτάριου), με ταυτόχρονη ανατροπή των εργασιακών τους σχέσεων. Στη μελέτη του κ. Νεκτάριου για τα κίνητρα που θα δίνονται στους εργαζόμενους, αναφέρεται το εξής: «...οικονομικά με βάση μέτρηση ποιότητας και αποδοτικότητας προσωπικού (αύξηση μισθών, επιδομάτων, κλπ.»). Τα διάφορα ΚΕΚ που θα λειτουργούν αυτά τα προγράμματα κατάρτισης, θα συνεχίσουν να είναι τα εργαλεία, τα μέσα που θα περνάει η ιδεολογικοπολιτική χειραγώγηση των υγιειονομικών. Στην ίδια μελέτη (Νεκτάριου) για την ενσωμάτωση των εργαζομένων στο σύστημα αναφέρεται: «...η ταύτιση των αξιών του υγειονομικού προσωπικού και της Κεντρικής Διοίκησης».
Προβλέπεται μέχρι το 2006 να καταρτιστούν 24.000 εργαζόμενοι και 2.000 άνεργοι υγειονομικοί, δηλαδή ποσοστό 24% των εργαζομένων στην υγεία.
Για την εφαρμογή του μέτρου απαιτούνται:
- Πιστοποίηση των δομών των ΚΕΚ στο πλαίσιο του ΕΣΥ.
- Τροποποίηση-επικαιροποίηση του συστήματος διαχείρισης, παρακολούθησης και αξιολόγησης ενεργειών συνεχιζόμενης κατάρτισης.
Οι ιδιωτικοί φορείς και εδώ είναι παρόντες για την ανάληψη δράσης στο συγκεκριμένο μέτρο.
ΜΕΤΡΟ 4.2: «Ανάπτυξη ανθρώπινου δυναμικού στον τομέα της πρόνοιας».
Τα κονδύλια που προβλέπονται αποτελούν το 1,6% του προγράμματος.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και αυτό το μέτρο. Εδώ βέβαια έχουμε και την «κατάρτιση στελεχών για την προώθηση του εθελοντισμού». Προβλέπεται μέχρι το 2006 να καταρτιστούν 3.000 εργαζόμενοι και 500 άνεργοι, ήτοι ποσοστό 18% των εργαζομένων στην πρόνοια.
Τελικοί δικαιούχοι αυτών των κονδυλίων, εκτός από την αρμόδια διεύθυνση του υπουργείου, είναι τα πιστοποιημένα ΚΕΚ των προνοιακών φορέων που βρίσκονται στα χέρια των ιδιωτών ή των φιλανθρωπικών και εθελοντικών οργανώσεων.
ΑΞΟΝΑΣ 5: «ΤΕΧΝΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ»
ΜΕΤΡΟ 5.1: «Υποστήριξη της εφαρμογής του επιχειρησιακού προγράμματος».
Τα κονδύλια που προβλέπονται αποτελούν το 2% του προγράμματος.
Το μέτρο αυτό «αποτελεί εργαλείο οριζόντιας υποστήριξης της εφαρμογής του επιχειρησιακού προγράμματος και αφορά σε όλες τις φάσεις και τα επίπεδα υλοποίησης... στην προετοιμασία, την επιλογή, την παρακολούθηση, τη διαχείριση και αξιολόγηση των πράξεων, αλλά και στην ανάπτυξη της σχετικής πληροφόρησης και την εξασφάλιση της δημοσιότητας όχι μόνο σε επίπεδο έργων και ενεργειών, αλλά και σε επίπεδο επιχειρησιακού προγράμματος συνολικά».
Στην ποσοστοποίηση των στόχων αναφέρονται οι εξής ενέργειες μέχρι το 2006.
- 10 μελέτες και εμπειρογνωμοσύνες.
- 2.000 προτάσεις για αξιολόγηση.
- Υπογραφή από μία σύμβαση με ιδιώτες για σύμβουλο αξιολόγησης, για σύμβουλο δημοσιότητας και για σύμβουλο μηχανογράφησης. Επίσης προβλέπονται και 10 συνεδριάσεις της Επιτροπής Παρακολούθησης.
Μέσα από αυτόν τον άξονα περνάνε σχεδόν όλα τα κονδύλια στα χέρια των ιδιωτών είτε για τις μελέτες είτε για την απαραίτητη προπαγάνδα προς τους εργαζόμενους με στόχο τον αποπροσανατολισμό τους από την κύρια επιδίωξη και τους στόχους του Γ΄ ΚΠΣ.
