Από τον καιρό του σχηματισμού των Σοβιετικών Δημοκρατιών, τα κράτη του κόσμου χωρίστηκαν σε δύο στρατόπεδα: Στο στρατόπεδο του καπιταλισμού και στο στρατόπεδο του σοσιαλισμού.
Εκεί, στο στρατόπεδο του καπιταλισμού, υπάρχει εθνική έχθρα και ανισότητα, αποικιακή σκλαβιά και σοβινισμός, εθνική καταπίεση και πογκρόμ, ιμπεριαλιστικές θηριωδίες και πόλεμοι.
Εδώ, στο στρατόπεδο του σοσιαλισμού, υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη και ειρήνη, εθνική ελευθερία και ισότητα, ειρηνική συμβίωση και αδελφική συνεργασία των λαών.
Οι προσπάθειες που επί δεκάδες χρόνια κατέβαλλε ο καπιταλιστικός κόσμος για να λύσει το ζήτημα των εθνοτήτων, συνδυάζοντας την ελεύθερη ανάπτυξη των λαών με το σύστημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, αποδείχτηκαν άκαρπες. Αντίθετα, το κουβάρι των εθνικών αντιφάσεων μπερδεύεται όλο και περισσότερο απειλώντας αυτήν την ύπαρξη του καπιταλισμού. Η αστική τάξη αποδείχτηκε ανίκανη να πραγματοποιήσει τη συνεργασία των λαών.
Μόνο στο στρατόπεδο των Σοβιέτ, μόνο στις συνθήκες της δικτατορίας του προλεταριάτου, που συσπείρωσε γύρω της την πλειοψηφία του πληθυσμού, δόθηκε η δυνατότητα να εκμηδενιστεί ριζικά η εθνική καταπίεση, να δημιουργηθεί ατμόσφαιρα αμοιβαίας εμπιστοσύνης και να μπουν τα θεμέλια της αδελφικής συνεργασίας των λαών.
Μόνο χάρη σε αυτά τα περιστατικά οι Σοβιετικές Δημοκρατίες κατόρθωσαν να αποκρούσουν τις επιθέσεις των ιμπεριαλιστών όλου του κόσμου, του εσωτερικού και του εξωτερικού.
Μόνο χάρη σε αυτά τα περιστατικά κατόρθωσαν να τερματίσουν με επιτυχία τον εμφύλιο πόλεμο, να εξασφαλίσουν την ύπαρξή τους και να αρχίσουν την ειρηνική ανοικοδόμηση της οικονομίας.
Αλλά τα χρόνια του πολέμου δεν πέρασαν χωρίς να αφήσουν ίχνη. Τα χερσωμένα χωράφια, τα σταματημένα εργοστάσια, οι κατεστραμμένες παραγωγικές δυνάμεις και οι εξαντλημένοι οικονομικοί πόροι, που μας άφησε κληρονομιά ο πόλεμος, κάνουν ανεπαρκείς τις χωριστές προσπάθειες των χωριστών Δημοκρατιών να ανοικοδομήσουν την οικονομία. Η ανόρθωση της Λαϊκής Οικονομίας αποδείχτηκε πράγμα αδύνατο όσο οι Δημοκρατίες θα μένουν χωρισμένες η μια από την άλλη. Από την άλλη μεριά, η αστάθεια της διεθνούς κατάστασης και ο κίνδυνος νέων επιθέσεων κάνουν αναπόφευκτη τη δημιουργία ενός ενιαίου μετώπου των Σοβιετικών Δημοκρατιών μπροστά στην κεφαλαιοκρατική περικύκλωση.
Τέλος, η ίδια η συγκρότηση της σοβιετικής εξουσίας, που είναι διεθνιστική από την ταξική της φύση, σπρώχνει τις εργαζόμενες μάζες των Σοβιετικών Δημοκρατιών στο δρόμο της συνένωσης σε μια σοσιαλιστική οικογένεια.
Όλ’ αυτά τα γεγονότα απαιτούν επιτακτικά τη συνένωση των Σοβιετικών Δημοκρατιών σε ένα ενωσιακό κράτος, ικανό να κατοχυρώσει και την εξωτερική ασφάλεια και την εσωτερική οικονομική προκοπή και την ελεύθερη εθνική ανάπτυξη των λαών.
Η θέληση των λαών των Σοβιετικών Δημοκρατιών, που συνήλθαν τελευταία στα συνέδρια των Σοβιέτ τους και πήραν ομόφωνα την απόφαση για το σχηματισμό της «Ένωσης των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών», αποτελεί σίγουρη εγγύηση ότι η Ένωση αυτή είναι εθελοντική συνένωση ισότιμων λαών, ότι για κάθε Δημοκρατία είναι εξασφαλισμένο το δικαίωμα της ελεύθερης αποχώρησης από την Ένωση, ότι η είσοδος στην Ένωση είναι ανοιχτή σε όλες τις Σοσιαλιστικές Σοβιετικές Δημοκρατίες και σε αυτές που υπάρχουν και σε εκείνες που μπορεί να γεννηθούν στο μέλλον, ότι το νέο ενωσιακό κράτος θα είναι το άξιο επιστέγασμα των αρχών της ειρηνικής συμβίωσης και της αδελφικής συνεργασίας των λαών που δημιουργήθηκαν ακόμα από τον Οκτώβρη του 1917, ότι θα αποτελέσει σίγουρο προπύργιο ενάντια στον παγκόσμιο καπιταλισμό και καινούργιο αποφασιστικό βήμα στο δρόμο της ένωσης των εργαζόμενων όλων των χωρών σε μια Παγκόσμια Σοσιαλιστική Σοβιετική Δημοκρατία.
Δηλώνοντας όλ’ αυτά μπροστά σε όλο τον κόσμο και διακηρύττοντας επίσημα το αδιάσειστο των βάσεων της σοβιετικής εξουσίας, που βρήκαν την έκφρασή τους στα Συντάγματα των Σοσιαλιστικών Σοβιετικών Δημοκρατιών που μας εξουσιοδότησαν, εμείς, οι αντιπρόσωποι αυτών των Δημοκρατιών, με βάση την εξουσιοδότηση που μας δόθηκε, αποφασίζουμε να υπογράψουμε τη συμφωνία για το σχηματισμό της «Ένωσης των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών».