Στην εισήγηση του ΠΓ υπάρχουν αναλυτικά στοιχεία των εξελίξεων των τελευταίων χρόνων σε σχέση με την κλιμάκωση των οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών συγκρούσεων και ανταγωνισμών.

Η πορεία κλιμάκωσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου βρίσκεται σε εξέλιξη σε πολλές περιοχές του κόσμου, έχει χαρακτηριστικά ντόμινο, νέες εστίες δημιουργούνται συνεχώς. Υπάρχουν στην εισήγηση αναλυτικές περιγραφές, τοποθετήσεις και εκτιμήσεις.

Δε θα αναφερθούμε ξανά σε αυτά. Άλλωστε, ακόμα υπάρχει μεγάλη ρευστότητα, τα γεγονότα εξελίσσονται, όπως το πρόσφατο στη Συρία, με την προέλαση και κατάληψή της από τους τζιχαντιστές και την πτώση του καθεστώτος Άσαντ.

Οι εξελίξεις είναι σύνθετες, απαιτούν παρακολούθηση και συγκέντρωση και άλλων στοιχείων για τη σύνθεση, την πολιτική που θα ακολουθήσει η μεταβατική κυβέρνηση, τις αντιθέσεις, τις σχέσεις της με το Ισραήλ, την Τουρκία, τις κουρδικές δυνάμεις, τις ΗΠΑ αλλά και τη Ρωσία στο ζήτημα της αντιμετώπισης των ρωσικών βάσεων.

Η πρώτη ανάγνωση δείχνει ότι αυτές οι εξελίξεις αναβαθμίζουν τον ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή. Είχε στενές σχέσεις με τις δύο Ένοπλες Δυνάμεις που διέλυσαν το συριακό στρατό, αλλά βρίσκεται σε αντιπαλότητα με τους Κούρδους, φοβούμενη απόσχιση και διαμόρφωση κουρδικού κράτους.

Επίσης, νικητής από τις εξελίξεις είναι και το Ισραήλ· συνέβαλε στην ανατροπή του Άσαντ, όχι μόνο με την αποδυνάμωση της Χεζμπολάχ και του Ιράν το προηγούμενο διάστημα, αλλά και με απευθείας χτυπήματα σε κρίσιμες υποδομές του συριακού στρατού, ενώ φαίνεται ότι εκτός από τα εδάφη της Συρίας που κατέχει, προτίθεται να διεισδύσει και εντός της συριακής επικράτειας.

Το Ιράν από την άλλη μεριά και η Ρωσία, που αυτό το διάστημα είχαν τα δικά τους μέτωπα με το Ισραήλ και την Ουκρανία, δεν μπόρεσαν να συμβάλουν επαρκώς στη διάσωση του αστικού συριακού καθεστώτος. Δεν μπορεί να αποκλειστεί το γεγονός και κάποιου συμβιβασμού, με παράδοση ομαλά της εξουσίας από τον Άσαντ και ταυτόχρονα ανταλλάγματα στο «ουκρανικό» για τη Ρωσία ή για το «πυρηνικό πρόγραμμα» για το Ιράν, αλλά πρόκειται προς το παρόν μόνο για εικασίες, χωρίς στοιχεία.

Για τη Συρία έχουμε μιλήσει σαν Κόμμα πολλές φορές (για παράδειγμα, άρθρο του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ στην ΚΟΜΕΠ, τεύχ. 1/2016).

Ο έλεγχος της Συρίας και η αποδυνάμωση της Χεζμπολάχ θα διαμορφώσει μια νέα κατάσταση και θα διευκολύνει τα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ, της ΕΕ και του Ισραήλ κατά του Ιράν. Δεν αποκλείεται διαμελισμός της Συρίας, σε ζώνες-προτεκτοράτα. Η Ρωσία δείχνει να ενδιαφέρεται κυρίως για την παραθαλάσσια ζώνη της Συρίας (π.χ. βάση Ταρτούς). Οι ΗΠΑ για τη βόρεια και βορειοανατολική πλευρά, όπου έχουν στείλει και στρατιωτικούς συμβούλους στις κουρδικές ένοπλες δυνάμεις.

Έτσι κι αλλιώς, θα παρακολουθούμε στενά τις εξελίξεις.

Σήμερα, θα θέλαμε από την εισηγητική ομιλία στην Ολομέλεια της ΚΕ, να δώσουμε βάρος κυρίως στα καθήκοντα του Κόμματος στις πολεμικές αναμετρήσεις.

Το Πρόγραμμα του Κόμματος έχει καθορίσει με σαφήνεια τη θέση μας για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη γραμμή της δράσης μας:

«Σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας, είτε σε αμυντικό είτε σε επιθετικό πόλεμο, το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί της αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής - λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει σε ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα, έμπρακτα να συνδεθεί με την κατάκτηση της εξουσίας. Με την πρωτοβουλία και καθοδήγηση του Κόμματος να συγκροτηθεί εργατικό - λαϊκό μέτωπο με όλες τις μορφές δράσης, με σύνθημα: Ο λαός θα δώσει την ελευθερία και τη διέξοδο από το καπιταλιστικό σύστημα που, όσο κυριαρχεί, φέρνει τον πόλεμο και την “ειρήνη” με το πιστόλι στον κρόταφο».

Στο 20ό και το 21ο Συνέδριο του Κόμματος προσδιορίσαμε ότι η υλοποίηση αυτού του προγραμματικού - στρατηγικού καθήκοντος περνάει σε μεγάλο βαθμό από την κατάκτηση της ανάλογης ετοιμότητας ως Κόμμα για να ανταποκριθεί στις συνθήκες πολεμικής αναμέτρησης.

Οι προϋποθέσεις για αυτή την ετοιμότητα δεν μπορούν να διαμορφωθούν χωρίς την ανάλογη προετοιμασία σε μη πολεμικές συνθήκες. Γι’ αυτό στο 20ό Συνέδριο σταθήκαμε ιδιαίτερα σε ορισμένες πλευρές της προετοιμασίας των δυνάμεών μας αλλά και ευρύτερα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Εστιάζοντας στον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου, επισημαίναμε την ανάγκη για διαρκή προσαρμογή των συνθημάτων της πάλης, τη ζύμωση που πρέπει να γίνει στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της, αλλά και μέσα στα κινήματά τους, σε συνδυασμό με την οργάνωση της παρέμβασής μας σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις:

• Τη διαφώτιση του λαού για τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου, τους κινδύνους, για τους υπαίτιους, για την ανάγκη πολιτικής καταδίκης τους και της πάλης για την ανατροπή τους.
• Την ανάδειξη ότι η πολιτική της αστικής κυβέρνησης σε περίπτωση πολεμικής εμπλοκής είναι συνέχεια της γενικότερης πολιτικής σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, είτε βρισκόμαστε σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάκαμψης, είτε σε συνθήκες εκδηλωμένης οικονομικής κρίσης. Την ανάδειξη της ανάγκης να μην έχει ο λαός καμιά εμπιστοσύνη στην αστική κυβέρνηση, ότι δεν μπορεί –ούτε μπορούσε ποτέ– να υπάρξει «εθνική ενότητα» ανάμεσα στην εκμεταλλεύτρια αστική και την εκμεταλλευόμενη εργατική τάξη, σε κάθε κράτος.
• Την ανάγκη αντίθεσης σε κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία, την πάλη για να κλείσουν όλες οι ξένες βάσεις στην Ελλάδα, να επιστρέψουν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις από ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό, για αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ.
• Την ανάδειξη της ανάγκης να οργανωθούν ο αγώνας, η αντίσταση και αντεπίθεση της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων, της Κοινωνικής Συμμαχίας τους, για να μπει τέρμα στην αλλαγή συνόρων, σε πιθανή εισβολή - κατοχή, αλλά και σε συμμετοχή σε πολέμους εκτός των συνόρων της χώρας. Να δυναμώσει η πάλη ενάντια στις κυβερνήσεις της αστικής τάξης, που προετοίμασαν το έδαφος με την αστική τάξη άλλων κρατών στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και οδήγησαν στο σφαγείο τα παιδιά του λαού. Να συντονιστεί η πάλη με το εργατικό - λαϊκό κίνημα άλλων κρατών, να συνδεθεί με τον στόχο ανατροπής της καπιταλιστικής εξουσίας στην Ελλάδα και σε γειτονικές χώρες, για να ζήσουν ειρηνικά οι λαοί τους με εργατική εξουσία.

Σήμερα βρισκόμαστε σε μια νέα κατάσταση, που έχει διαμορφωθεί από τις πολεμικές αναμετρήσεις στην Ουκρανία και στη Μ. Ανατολή, δύο μεγάλα πολεμικά μέτωπα με την έμμεση και άμεση συμμετοχή και εμπλοκή της Ελλάδας στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Η χώρα μας συμμετέχει ήδη ουσιαστικά στον πόλεμο και στα δύο μέτωπα, παρόλο που αυτή η συμμετοχή δεν έχει πάρει ακόμα τον χαρακτήρα μαζικής εμπλοκής σε αυτόν ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και παρόλο που δεν έχει ακόμα ο λαός μας βιώσει άμεσα τα στρατιωτικά αντίποινα, τις επιπτώσεις αυτού του πολέμου.

Το Κόμμα μας έχει τοποθετηθεί σωστά σε σχέση με τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα αυτών των πολεμικών αναμετρήσεων, ότι ουσιαστικά και στις δύο περιπτώσεις συγκρούονται δύο μεγάλα μπλοκ ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και οι σύμμαχοί τους. Δηλαδή από τη μια πλευρά το ιμπεριαλιστικό μπλοκ των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, παρ' όλες τις αντιφάσεις και τις εσωτερικές αντιθέσεις τους. Στηρίζουν την αστική κυβέρνηση της Ουκρανίας και το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ. Από την άλλη, είναι το υπό διαμόρφωση ευρασιατικό μπλοκ με επικεφαλής την Κίνα και τη Ρωσία με τους δικούς τους συμμάχους (Ιράν κ.ά.).

Το Κόμμα μας έχει πρωτοστατήσει στην κινητοποίηση εργατικών - λαϊκών δυνάμεων, καθώς και στις προσπάθειες παρεμπόδισης μεταφοράς ΝΑΤΟϊκών όπλων προς την Ουκρανία ή προς το Ισραήλ, σε σιδηροδρομικό δίκτυο, αεροδρόμια, σε στρατιωτικές βάσεις με ρόλο στα ΝΑΤΟϊκά σχέδια.

Με το ίδιο κριτήριο έχει σταθεί το ΚΚΕ και οι εκλεγμένοι του σε Βουλή, Ευρωβουλή, καταγγέλλοντας πολιτικές, στρατιωτικές, αλλά και οικονομικές αποφάσεις που οδηγούν στην κλιμάκωση και τη βαθύτερη εμπλοκή στον πόλεμο.

Όλα τα παραπάνω είναι σημαντικά, όροι και προϋποθέσεις για την ανάπτυξη της δουλειάς μας στις σημερινές συνθήκες, όμως χρειάζεται ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια για να απαντιούνται έγκαιρα ερωτήσεις που γεννιούνται, να ξεπεραστούν κενά στην αφομοίωση των θέσεων του Κόμματος και να βελτιωθεί η ικανότητα εκλαΐκευσης, να κατακτηθεί πιο ουσιαστική, υψηλότερου επιπέδου ετοιμότητα των δυνάμεών μας για εξελίξεις που αντικειμενικά θα οδηγήσουν σε όξυνση της ταξικής πάλης. Γιατί η εξέλιξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου καθορίζει αποφασιστικά το συνολικότερο πλαίσιο δράσης μας, το έδαφος πάνω στο οποίο αναπτύσσεται η ταξική πάλη στην Ελλάδα.

Η ετοιμότητα του Κόμματος και κατά προέκταση του εργατικού κινήματος, των κινημάτων των σύμμαχων λαϊκών δυνάμεων, ώστε να ανταποκριθούμε σε συνθήκες όξυνσης απότομα της ταξικής πάλης, στον αγώνα σύγκρουσης με τους στρατηγικούς στόχους της αστικής τάξης, του κεφαλαίου και του κράτους του, τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες που συμμετέχει, κρίνεται σήμερα από την αποφασιστικότητα, την αντοχή και στρατηγική σταθερότητα, τη μαχητική πείρα που συγκεντρώνεται, την ικανότητα προσαρμογής σε όλες τις συνθήκες δράσης.

Ιδιαίτερη σημασία δίνουμε και αναλυτικά εξετάζουμε στην εισήγηση του ΠΓ σχετικά με τις συνθήκες της «πολεμικής οικονομίας» και πολεμικής προετοιμασίας του αστικού κράτους.

Η στροφή στην «πολεμική οικονομία» που προωθείται σε όλες τις χώρες της ΕΕ και στη χώρα μας, καθορίζει το πλαίσιο των οικονομικών εξελίξεων και ταυτόχρονα διαμορφώνει και νέες συνθήκες για τη δράση των δυνάμεών μας στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο λαϊκό κίνημα. Πρόκειται για στρατηγικής σημασίας αποφάσεις της ΕΕ, που προτάσσουν τη μετάβαση στην «πολεμική οικονομία» ως απάντηση στα προβλήματα που προκαλεί ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή, η ύφεση που πλήττει την Ευρωζώνη και η αναμενόμενη νέα καπιταλιστική κρίση. Κυρίως, επιδιώκει να δώσει διέξοδο στην υπερσυσσώρευση κεφαλαίου που κυριαρχεί εδώ και μια δεκαετία και που άλλες στρατηγικές δεν μπόρεσαν να δώσουν λύση (όπως π.χ. η πράσινη μετάβαση, η ψηφιακή μετάβαση κλπ.).

Ως προς τη χρηματοδότηση της πολεμικής οικονομίας, εξετάζεται επίσης η έκδοση «ευρωπαϊκών αμυντικών ομολόγων», ώστε να πραγματοποιηθούν μεγάλης κλίμακας ευρωπαϊκά έργα, συμπεριλαμβανομένης της «ασπίδας αεράμυνας» της ΕΕ και της ενίσχυσης της «κυβερνοασφάλειας».

Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται η «έκθεση Ντράγκι» για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής βιομηχανίας και τη στήριξη της αμυντικής βιομηχανίας με χρηματοδότηση που ξεπερνάει τα 500 δισ. ευρώ την επόμενη δεκαετία. Μέσα από αυτή τη διαδικασία ωφελούνται συγκεκριμένες ελληνικές βιομηχανίες που έχουν παραγωγή η οποία σχετίζεται με πολεμικά συστήματα. Όπως τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ) –για τα οποία ενδιαφέρεται η ΟΝΕΧ– που θα λάβουν χρηματοδότηση από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Αμυνας για να αυξήσουν την παραγωγή πυρομαχικών. Επίσης, η ελληνική «Theon» ανακοίνωσε ρεκόρ εσόδων το 2024 και μεγάλη επίσης αύξηση παραγγελιών.

Όμως πολεμική οικονομία δεν είναι μόνο η στροφή των επενδύσεων σε αυτόν τον τομέα και η κρατική - ευρωενωσιακή ενίσχυση της παραγωγής οπλικών συστημάτων. Δεν περιορίζεται, δηλαδή, στην αύξηση των στρατιωτικών δαπανών και στην αναβάθμιση της πολεμικής βιομηχανίας. Αφορά τη γενικότερη εμπλοκή των κρατών-μελών της ΕΕ στον «ενεργειακό, εμπορικό και τεχνολογικό πόλεμο» με τον υπό διαμόρφωση ευρασιατικό άξονα, αλλά και στον πόλεμο στο εσωτερικό της ευρωατλαντικής συμμαχίας.

Το στρατιωτικό σκέλος έχει οπωσδήποτε την αυτοτελή και ιδιαίτερη σημασία του. Όμως, η εμπλοκή στον πόλεμο κάθε κράτους δεν πρέπει να ταυτίζεται μόνο με τη στρατιωτική δράση. Αφορά, βασικά, τη στροφή όλης της οικονομίας στις πολεμικές ανάγκες:

– Αφορά τη «στρατιωτικοποίηση» τομέων της οικονομίας που έχουν στρατηγικό χαρακτήρα και συνδέονται με νέες μορφές πολέμου, όπως ο κυβερνοπόλεμος που αφορά στις τηλεπικοινωνίες, στην πληροφορική και άλλους κλάδους. Είναι χαρακτηριστική η πρόσφατη σύμβαση του ΟΤΕ - «Unisystems» με το ΝΑΤΟ για παροχή υπηρεσιών υποστήριξης των συστημάτων πληροφοριών και ασφάλειας της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας.

– Αφορά ακόμα αναπροσαρμογές σε όλους τους κλάδους στη βάση των πολεμικών αναγκών και ιδιαίτερα κλάδων στρατηγικής σημασίας, όπως η Ενέργεια και οι μεταφορές, αλλά και από τη φαρμακοβιομηχανία μέχρι τη βιομηχανία τροφίμων και την αγροτική παραγωγή, τις κατασκευές και τον ρόλο τους στον πόλεμο αλλά και στην ανοικοδόμηση.

– Η Ελλάδα ήδη εμπλέκεται ενεργά στον ενεργειακό πόλεμο ΕΕ - Ρωσίας με τις κυρώσεις και τα σχέδια μεταφοράς φυσικού αερίου και ηλεκτρικού ρεύματος απ’ την Ανατολική Μεσόγειο στην ΕΕ, καθώς και στο σχέδιο του διαδρόμου που διαπερνά τα Βαλκάνια.

– Αντίστοιχα σημαντική είναι η εμπλοκή στον ανταγωνισμό των εμπορικών δρόμων, γενικότερα στην ιεράρχηση και επιλογή της κατασκευής δρόμων μεταφοράς και μεγάλων υποδομών για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας συμπεριλαμβάνονται κριτήρια της «γεωπολιτικής αναβάθμισης» για ειρηνική αλλά και πιθανά πολεμική χρήση.

– Οι εξελίξεις στον τομέα αυτόν απαιτούν συνεχή παρακολούθηση. Όπως και η εκτίμηση της αρνητικής επίδρασης στον ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας από μια επέκταση της πολεμικής σύγκρουσης στην ευρύτερη περιοχή λόγω του μεγάλου ειδικού βάρους του τουριστικού τομέα.

Η εργατική τάξη και οι σύμμαχες με αυτή λαϊκές κοινωνικές δυνάμεις στους αυτοαπασχολούμενους των πόλεων και στους αγρότες έχουν ήδη πείρα για τις οικονομικές επιπτώσεις από την πολεμική προετοιμασία και εμπλοκή. Τέτοιες είναι:

– Η ενίσχυση των πολεμικών προϋπολογισμών και ο στόχος πάνω από 2% του ΑΕΠ να διατίθεται για ΝΑΤΟϊκές δαπάνες σημαίνουν τον παραπέρα περιορισμό της χρηματοδότησης από το κράτος τομέων που σχετίζονται με λαϊκές κοινωνικές ανάγκες, όπως την Εκπαίδευση, την Υγεία κ.ά.

– Η εκτίναξη του ενεργειακού κόστους συνδέεται άμεσα με τον ενεργειακό πόλεμο και ιδιαίτερα τα σχέδια απεξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο καθώς βέβαια και με την εξέλιξη των πολεμικών συγκρούσεων στην Ουκρανία. Επηρεάζει άμεσα τη λαϊκή κατανάλωση, οδηγεί στη μεγάλη αύξηση του κόστους παραγωγής αγροτικών προϊόντων, που επιβαρύνει και τους βιοπαλαιστές αγρότες που αναγκάζονται να πουλάνε σε χαμηλές τιμές.

– Οι κυρώσεις προς τη Ρωσία στις οποίες συμμετέχει η Ελλάδα επιβαρύνουν τους εργαζόμενους και λαϊκές δυνάμεις με την αύξηση του κόστους ορισμένων προϊόντων λαϊκής κατανάλωσης. Ιδιαίτερα οι αγρότες έρχονται αντιμέτωποι με πιο ακριβές πρώτες ύλες και λιπάσματα, αλλά και περιορισμό της εξαγωγής προϊόντων που βασική χώρα προορισμού τους είναι η Ρωσία.

Οι άμεσες επιπτώσεις της πολεμικής προετοιμασίας εκφράζονται με την επιδίωξη της άρχουσας τάξης για:

– Εξασφάλιση της ευρύτερης δυνατής εργατικής συναίνεσης, προσπάθεια υλικής ενσωμάτωσης στους στόχους της πολεμικής οικονομίας, προώθηση της συμμαχίας της αστικής τάξης με μεσαία στρώματα, ενώ θα υπάρξει ενίσχυση του καθεστώτος αυταρχισμού και καταστολής που θα ενισχυθεί στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς και ευρύτερα, αξιοποιώντας τις πολεμικές συνθήκες.

Τα ίδια τα αστικά επιτελεία αναγνωρίζουν ότι οι συνθήκες γενίκευσης του πολέμου σημαίνουν συνθήκες κρίσης για το αστικό κράτος, τη δυνατότητα καταστολής και ενσωμάτωσης, τη συνοχή των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, όπως η ΕΕ. Για αυτόν τον λόγο:

– Επεξεργάζονται σχέδια και μηχανισμούς συνολικής ενσωμάτωσης των εργαζομένων και ιδιαίτερα της νεολαίας στην πολεμική προετοιμασία, στο όνομα της «συμμετοχής στην αντιμετώπιση κρίσεων και την ενίσχυση της ετοιμότητας», όπως αποτυπώνεται σε πρόσφατες εκθέσεις της ΕΕ. Βιώνουμε από σήμερα κινήσεις με στόχο την προσαρμογή όλης της κοινωνίας στις πολεμικές συνθήκες αλλά κυρίως την προετοιμασία της βαθύτερης εμπλοκής στον πόλεμο.

– Νέα μέτρα καταστολής και αυταρχισμού που παίρνονται με διάφορες αφορμές, αξιοποιώντας και υπαρκτά κοινωνικά προβλήματα όπως π.χ. τα ζητήματα βίας και «παραβατικότητας» στα σχολεία.

Τέτοιο προσανατολισμό και χαρακτήρα θέλουν να αποκτήσει η λεγόμενη «Πολιτική Προστασία».

Η πρόσφατη έκθεση που κατατέθηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Έκθεση Νιινίστο) συνδέει άμεσα τους μηχανισμούς αντιμετώπισης κρίσεων με την πολεμική προετοιμασία, προτείνοντας μάλιστα την «ανάπτυξη ενός κεντρικού επιχειρησιακού “κόμβου” κρίσης εντός της Επιτροπής για τη διευκόλυνση του διατομεακού συντονισμού και της επίγνωσης της κατάστασης».

– Έχει επίσης ήδη διαμορφωθεί το νομοθετικό πλαίσιο σε ΕΕ και Ελλάδα που δίνει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να περιορίζει δικαιώματα, ιδιαίτερα τη συνδικαλιστική και πολιτική δράση, χωρίς την ενεργοποίηση της «κατάστασης πολιορκίας», δηλαδή το στρατιωτικό νόμο.

– Με βάση το νομοθετικό πλαίσιο για την «παλλαϊκή άμυνα», μπορούν να αποσταλούν φύλλα πρόσκλησης σε κάθε πολίτη (18-60 χρονών) που δεν μετέχει στις Ένοπλες Δυνάμεις για την υποχρεωτική ενεργό συμμετοχή του στην «εθνική ασφάλεια» (που ως όρος έχει διευρυνθεί και περιλαμβάνει τους κινδύνους στα θέματα της πολιτικής Προστασίας).

– Οι ασκήσεις έκτακτης ανάγκης που ήδη πραγματοποιούνται σε υπηρεσίες του αστικού κράτους. Η ενεργοποίηση ομάδων «εφέδρων», ένοπλων τμημάτων που διασυνδέονται με κρατικούς και «παρακρατικούς» μηχανισμούς.

– Προωθούνται συνολικά μέτρα θωράκισης του αστικού κράτους με ενίσχυση των κατασταλτικών μέτρων, αλλά ταυτόχρονα απασχολούν μέτρα εξασφάλισης της σταθερότητας του πολιτικού συστήματος και της πολιτικής συναίνεσης. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα πρέπει να δούμε τις συζητήσεις που γίνονται σε σχέση με επιδιωκόμενες συνταγματικές αλλαγές, αλλαγές στον εκλογικό νόμο κλπ.

Σήμερα λοιπόν είναι αναγκαίο να κωδικοποιήσουμε τα συγκεκριμένα καθήκοντα του Κόμματος στις συγκεκριμένες πολεμικές αναμετρήσεις, προβλέποντας το ζήτημα της κλιμάκωσής τους, της γενίκευσης και της βαθύτερης εμπλοκής της χώρας, απότομης όξυνσης της ταξικής πάλης, ανεξάρτητα με ποιον τρόπο θα συντελεστούν.

Η προσαρμογή της καπιταλιστικής οικονομίας σε πολεμικές συνθήκες, η προετοιμασία που ήδη έχει ξεκινήσει σε αυτή την κατεύθυνση, είναι από την ίδια τους τη φύση ζητήματα που πρέπει να μπουν στο επίκεντρο της ιδεολογικο-πολιτικής παρέμβασης του Κόμματος σε κλάδους και εργασιακούς χώρους, αλλά και της ανάλογης δράσης στο συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα και στο νεολαιίστικο κίνημα.

Το κλίμα που ήδη καλλιεργείται και θα δυναμώνει, «μέσα τα κεφάλια βρισκόμαστε σε πόλεμο ή σε πολεμική ετοιμότητα», οι νέοι παραγωγικοί στόχοι που μπαίνουν, ο ρόλος κάθε επιχείρησης και κάθε κλάδου στην πολεμική προετοιμασία, δεν πρέπει να ξεφύγουν της δικιάς μας παρέμβασης.

Αυτό το ζήτημα απαιτεί από εμάς πιο ολοκληρωμένη επεξεργασία και σε κάθε χώρο. Πρόκειται για κρίσιμο ζήτημα, αφού αφορά στην πράξη την καλύτερη σύνδεση του πολέμου με την ίδια την καπιταλιστική εκμετάλλευση, με τον ίδιο το χαρακτήρα της καπιταλιστικής παραγωγής.

Αντικειμενικά, δηλαδή, διαμορφώνεται ένα νέο έδαφος αλλά και άλλες απαιτήσεις, στην προσπάθειά μας να ενισχύσουμε το αντικαπιταλιστικό ρεύμα μέσα στην εργατική τάξη. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα, κάθε άλλο, γίνονται πιο σύνθετα.

Ο εργάτης, για παράδειγμα, δε συνειδητοποιεί ούτε ευαισθητοποιείται αυθόρμητα σε σχέση με το πού και πώς αξιοποιείται αυτό που παράγει, ενώ ταυτόχρονα συνυπάρχουν ο φόβος της ανεργίας και η μεθοδευμένη προσπάθεια υλικής ενσωμάτωσης και εξαγοράς μέσα από διαφορετικές κλίμακες μισθών κ.ά., όπως βεβαίως και τα ιδεολογήματα ότι η παραγωγή που βγαίνει είναι για το καλό της άμυνας και της ασφάλειας της χώρας.

Η αντιπαράθεσή μας, η διαπάλη με τα σχέδια του κράτους και του κεφαλαίου, σε συνθήκες καπιταλιστικής «πολεμικής οικονομίας», μπορεί να μας δώσει τη δυνατότητα να μπολιάζεται από σήμερα η αμφισβήτηση της καπιταλιστικής κυριαρχίας στην οικονομία, να φέρνει σε αντίθεση τις δυνατότητες της παραγωγής και της τεχνολογίας και τον τρόπο αξιοποίησής τους στο πλαίσιο του καπιταλισμού, όπου, αντί να αξιοποιούνται για να λύνονται κοινωνικά προβλήματα, να χρησιμοποιούνται για την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων σε πολεμικές αναμετρήσεις.

Σήμερα πιο αποφασιστικά μπορούμε να οργανώσουμε την πάλη ενάντια στις ήδη υπάρχουσες επιπτώσεις της πολεμικής εμπλοκής.

– Ανοίγοντας μέτωπο στους πολεμικούς προϋπολογισμούς,

– Διεκδικώντας αύξηση των δαπανών για λαϊκές κοινωνικές ανάγκες,

– Διεκδικώντας απόσυρση της χώρας από τις ρωσικές κυρώσεις,

– Προβάλλοντας την ανάγκη να «πληρώσει» το κεφάλαιο το κόστος της πολεμικής προετοιμασίας και της πολεμικής εμπλοκής.

Η ιδεολογικο-πολιτική και συνδικαλιστική μας παρέμβαση, ιδιαίτερα σε χώρους στρατηγικής σημασίας που, στον ένα ή άλλο βαθμό, άμεσα ή έμμεσα, συνδέονται με την «πολεμική οικονομία», πρέπει να ιεραρχεί και να περιλαμβάνει:

– Την αμφισβήτηση στην πράξη της προσπάθειας λόγω πολέμου ή πολεμικής ετοιμότητας να επιβληθεί «εργασιακή ειρήνη», η οποία θα εξασφαλίζει την ένταση της εκμετάλλευσης σε κλάδους και κρίσιμους τομείς της οικονομίας, ενισχύοντας ταυτόχρονα τα μέτρα καταστολής και αυταρχισμού στους χώρους δουλειάς.

– Την ανάδειξη ζητημάτων που αφορούν την ίδια την παραγωγή και το αντικείμενο εργασίας του κάθε κλάδου με περιεχόμενο ότι: Εμείς θέλουμε το αποτέλεσμα της εργασίας μας να συμβάλει στην ευημερία των εργαζομένων, του λαού και της χώρας και όχι να αξιοποιείται στα ιμπεριαλιστικά πολεμικά σχέδια της αστικής τάξης και των ΝΑΤΟϊκών συμμάχων της.

– Την ένταση των εργατικών αγώνων και διεκδικήσεων για τους μισθούς, τις εργασιακές σχέσεις, τα ωράρια, τον εργάσιμο χρόνο, αντιμετωπίζοντας στην πράξη τα σχέδια έντασης της εκμετάλλευσης και κάθε προσπάθεια εξαγοράς τμημάτων εργαζομένων.

– Τη μαχητική και αποφασιστική αντιμετώπιση κάθε προσπάθειας έντασης της καταστολής και του αυταρχισμού, περιορισμού της συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης, τα οποία θα δυναμώνουν.

– Τη σχεδιασμένη αντιμετώπιση των μέτρων που παίρνονται και θα παρθούν με στόχο την κινητοποίηση, την ένταξη στα κρατικά και εργοδοτικά σχέδια «αντιμετώπισης κρίσεων» –που σε ένα μεγάλο μέρος αφορούν την εξουδετέρωση του «εσωτερικού εχθρού»– ενός σημαντικού μέρους των εργαζομένων και άλλων λαϊκών δυνάμεων ανεξάρτητα ηλικίας, φύλου, είτε σε χώρους και κλάδους δουλειάς είτε στο έδαφος.

ΠΙΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ, ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ:

ΠΡΩΤΟ:

Να δυναμώσει με όρους εργατικού - λαϊκού κινήματος η συνέχιση της μαζικής εναντίωσης στη μεταφορά εξοπλισμού σε Ουκρανία και Ισραήλ, όπως έγινε, π.χ., στη Θεσσαλονίκη, στην Αλεξανδρούπολη, στον Τύρναβο και στο λιμάνι του Πειραιά με τον αγώνα του συνδικάτου και των εργατών στην COSCO.

Οι κινήσεις αυτές μπορεί να έχουν συμβολικό χαρακτήρα, όμως ταυτόχρονα έχουν και έμπρακτο χαρακτήρα αλληλεγγύης και έκφρασης της αντίθεσης στην εμπλοκή της χώρας, στην αξιοποίηση των υποδομών της ως ορμητήρια πολέμου, έχουν χαρακτήρα συγκέντρωσης μαχητικής πείρας στην οργάνωση της ταξικής πάλης.

ΔΕΥΤΕΡΟ:

Στην ίδια κατεύθυνση πρέπει να μπουν στο επίκεντρο της διαφώτισης και της εργατικής - λαϊκής πάλης οι βάσεις του ΝΑΤΟ που αξιοποιούνται ως υποδομές στήριξης των στρατιωτικών επιχειρήσεών του σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή. Αυτό σημαίνει και μια πιο εξειδικευμένη παρέμβαση σε κάθε περιοχή, με στόχο να αναπτυχθεί κίνημα με αίτημα να κλείσουν τα ΝΑΤΟϊκά ορμητήρια πολέμου (Σούδα, Αλεξανδρούπολη, Λάρισα, Άραξος κ.ά.) και βεβαίως να μην δημιουργηθούν νέα. Μορφές έκφρασης αυτής της αντίθεσης μπορούν να αποτελέσουν Επιτροπές κατά των ΝΑΤΟϊκών βάσεων που δημιουργούνται με πρωτοβουλία των Επιτροπών της ΕΕΔΥΕ και τη συμμετοχή μαζικών φορέων.

ΤΡΙΤΟ:

Είναι ταυτόχρονα και πρακτικό αλλά και ζήτημα ιδεολογικο-πολιτικής σημασίας να δυναμώσει η αλληλεγγύη στους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, όπως ο λαός της Παλαιστίνης και του Λιβάνου που αντιστέκονται στην προσπάθεια του Ισραήλ με τη στήριξη ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ –με όλες τις διαφορές και αντιφάσεις στο εσωτερικό τους– να διαμορφωθεί ένα νέο status quo στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, που θα ναρκοθετεί το μέλλον των λαών για να υπηρετήσει συγκεκριμένα στρατηγικά σχέδια που διαπλέκονται με τη διαπάλη για τους δρόμους μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων. Το ότι ο πόλεμος στην περιοχή της Μ. Ανατολής είναι ιμπεριαλιστικός δεν ακυρώνει το δίκαιο της πάλης του λαού της Παλαιστίνης και των άλλων λαών της περιοχής, που αντιστέκονται και παλεύουν ενάντια στην ξενική κατοχή και σε άλλους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Η έμπρακτη στήριξη στους λαούς της Μ. Ανατολής έχει ιδεολογικο-πολιτική σημασία, γιατί είναι ζήτημα διεθνιστικής αλληλεγγύης η υπεράσπιση του αγώνα και του δικαιώματος των Παλαιστινίων και των Λιβανέζων να αντιστέκονται με τα όπλα στα σχέδια Ισραήλ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, ανοίγοντας μέτωπο στις κατηγορίες περί «τρομοκρατίας» και «τρομοκρατών» με βάση τα κριτήρια που θέτουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Και την ίδια ώρα, με την ίδια ευκολία, στηρίζουν τους τζιχαντιστές στη Συρία· έπαψαν τώρα να είναι ισλαμιστές τρομοκράτες και μετατράπηκαν σε «αντάρτες», σε «κίνημα αντιπολίτευσης» και άλλα σχετικά.

ΤΕΤΑΡΤΟ:

Σημαντικό θέμα είναι η ενοχοποίηση του ιμπεριαλιστικού πολέμου και του καπιταλισμού που τον γεννάει για το προσφυγικό - μεταναστευτικό πρόβλημα, εκφράζοντας τη σταθερή μας αλληλεγγύη στους ξεριζωμένους, παλεύοντας για τα δικαιώματά τους. Με τις εξελίξεις στη Συρία είναι πιθανό να δυναμώσει ξανά το προσφυγικό ρεύμα.

ΠΕΜΠΤΟ:

Να αναδείξουμε και να αντιταχθούμε πιο αποφασιστικά στη ΝΑΤΟϊκή διείσδυση στα πανεπιστήμια τόσο από την πλευρά υιοθέτησης της «ΝΑΤΟϊκής ατζέντας» στο περιεχόμενο σπουδών σε μια σειρά επιστημονικά αντικείμενα όσο και την παρέμβαση στην επιστημονική έρευνα.

ΕΚΤΟ:

Οι δυνατότητες που έχουν διαμορφωθεί με τη δράση του Κόμματος, στο κίνημα και τις σχέσεις που έχει διαμορφώσει με ευρύτερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, προσωπικότητες με ευρύτερο κύρος (καλλιτέχνες, επιστήμονες κ.ά.), μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθούν για να αποκτήσει πιο μαζικά και ευρύτερα χαρακτηριστικά η αντίθεση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτόν. Ανεξάρτητα το βαθμό υιοθέτησης της στρατηγικής - προγραμματικής μας αντίληψης για τον πόλεμο. Μπορούμε ωστόσο να προσπαθήσουμε να τους μπολιάσουμε με βασικά στοιχεία αυτής της λογικής, π.χ. τη σχέση ειρήνης και πολέμου στον καπιταλισμό, την ανάγκη ο λαός να μην εμπιστεύεται την άρχουσα τάξη, όπως έχει δείξει άλλωστε και η ιστορική πείρα (π.χ. Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Κύπρος ’74 κ.ά.).

Η στάση αυτών των δυνάμεων απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο από σήμερα, η απόρριψη των επιχειρημάτων και της προπαγάνδας του αντιπάλου, αφενός μεν θα είναι και ένα σημαντικό στοιχείο στην πορεία και στον βαθμό συμπόρευσης με το Κόμμα, αφετέρου αποτελεί προετοιμασία και για συνθήκες έντασης και όξυνσης της ταξικής πάλης με βασική αιχμή τη στάση απέναντι στον πόλεμο, όπου αυτές οι δυνάμεις θα μπορούσαν να παίξουν και ευρύτερο ρόλο υπεράσπισης του αγώνα των κομμουνιστών που θα βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα.

Πιο αποφασιστικά σήμερα τέτοιες πλατιές συνεργαζόμενες λαϊκές δυνάμεις, άνθρωποι καλής θέλησης, μπορούν να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους με τους φαντάρους που διώκονται, την αντίθεσή τους για το πολεμικά πλοία στην Ερυθρά με διάφορες μορφές: Δηλώσεις, κείμενα υπογραφών, συμμετοχή σε επιτροπές αλληλεγγύης σε στρατευμένους κ.ά.

ΕΒΔΟΜΟ:

Σε αυτές τις συνθήκες, με δεδομένο ότι το Κόμμα και το κίνημα μπαίνουν στο κέντρο της επίθεσης του αντιπάλου, της αστικής τάξης και διάφορων ιμπεριαλιστικών μηχανισμών, γίνεται κατανοητό ότι χρειάζεται με συστηματικό τρόπο να καλλιεργηθεί η επαγρύπνηση στα ίδια τα Όργανα του Κόμματος και της ΚΝΕ, αλλά και στις Κομματικές Οργανώσεις. Χωρίς να περνάει κλίμα φοβίας, παράλυσης αλλά συναίσθησης, κατανόησης των συνθηκών και εφαρμογής πρακτικών που θα ενσωματωθούν στο περιεχόμενο της καθοδηγητικής δουλειάς.

ΟΓΔΟΟ:

Ταυτόχρονα χρειάζεται να δυναμώσουν ζητήματα περιφρούρησης του εργατικού - λαϊκού κινήματος και του Κόμματος, πολιτικής αντιμετώπισης ορισμένων μηχανισμών που εντάσσονται σε σχέδια ακόμα και φυσικής βίας απέναντι στις δυνάμεις μας καθώς και άλλους αγωνιστές (φασιστικές, άλλες κρατικές και παρακρατικές ομάδες, προβοκατόρικες ομάδες που εμφανίζονται ως «αναρχοαυτόνομοι» κλπ.).

ΕΝΑΤΟ:

Η πείρα που έχει συγκεντρωθεί όλα αυτά τα χρόνια από την αγωνιστική και θαρραλέα στάση στρατευμένων νέων, απόστρατων και εν ενεργεία στρατιωτικών απέναντι στην πολεμική εμπλοκή της χώρας είναι πολύτιμη, αφού σε συνθήκες γενίκευσης και κλιμάκωσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου, είναι αυτοί και αυτές που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης, μέσα στις Ένοπλες Δυνάμεις.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα πυρά της αντιπαράθεσης συγκεντρώνονται απέναντι σε αυτή την αγωνιστική στάση. Οι δηλώσεις, οι ομιλίες, οι επιστολές φαντάρων και η έκφραση της αντίθεσής τους στην ελληνική εμπλοκή στους πολέμους σε Ουκρανία και Μ. Ανατολή, ήταν σημαντικές προσπάθειες αντίστασης στα σφαγεία του πολέμου που σέρνουν το λαό μας.

Αυτές τις προσπάθειες πρέπει να στηρίξουμε και να δυναμώσουν παραπέρα. Ταυτόχρονα, πρέπει να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο το κίνημα αλληλεγγύης στους φαντάρους που αρνούνται να υπηρετήσουν τα σχέδια του ΝΑΤΟ και της αστικής τάξης για εμπλοκή της χώρας.

ΔΕΚΑΤΟ:

Ιδιαίτερη σημασία δίνουμε στο Διεθνές Κομμουνιστικό και Εργατικό Κίνημα, που σήμερα βρίσκεται σε πολύ άσχημη κατάσταση. Στην εισήγηση του ΠΓ αναφερόμαστε αναλυτικά σε αυτό και στην κατάστασή του και παίρνουμε ορισμένα μέτρα για ενίσχυση πρωτοπόρων δυνάμεων που δραστηριοποιούνται σε μια σειρά χώρες, σε κόντρα με τα διαλυτικά φαινόμενα, οπορτουνιστών, σοσιαλδημοκρατών, νεοαριστερών και δεν συμμαζεύεται... Ιδιαίτερα, αυτό το ζήτημα πρέπει να απασχολήσει τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, τους Έλληνες εργάτες και άλλους εργαζόμενους μετανάστες, επιστήμονες, πανεπιστημιακούς, διδακτορικούς, φοιτητές που ζουν σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και των άλλων ηπείρων. Με την πιο ενεργή εμπλοκή τους στο αντιιμπεριαλιστικό, αντιπολεμικό κίνημα, στο κίνημα διεθνιστικής αλληλεγγύης, στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, σε κάθε χώρα που ζουν, δραστηριοποιούνται, δουλεύουν ή σπουδάζουν.