Παίρνοντας υπόψη τις παραπάνω εξελίξεις, η δουλειά του Κόμματος θα συγκεντρώσει την προσοχή της:
Στον ιμπεριαλιστικό, αντιλαϊκό χαρακτήρα της ΕΕ και τις συνέπειές της στην εργατική τάξη, τους μικροπαραγωγούς αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης, τη νεολαία και τις γυναίκες, στον ταξικό χαρακτήρα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ, στο ξεσκέπασμα του ρόλου του οπορτουνισμού, στην απομόνωση της ναζιστικής, εγκληματικής «Χρυσής Αυγής».
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Κόμματος στους εργατικούς-λαϊκούς αγώνες και την πολιτική του πρόταση, δείχνοντας ότι προϋπόθεση για φιλολαϊκή συνεργασία στην Ευρώπη είναι να αλλάξουν χαρακτήρα τα κράτη, και αυτός είναι ο δρόμος της εργατικής εξουσίας, του σοσιαλισμού, είναι η λύση που υπηρετεί τα εργατικά-λαϊκά συμφέροντα σε σύγκρουση με την καπιταλιστική βαρβαρότητα, για την αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.
Το νήμα αυτό διαπερνάει τις ευρωεκλογές, τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, τις εθνικές εκλογές, γενικότερα τις πολιτικές εξελίξεις, προβάλλοντας τεκμηριωμένα τη θέση για ενίσχυση του ΚΚΕ παντού.
Το ΚΚΕ προειδοποίησε έγκαιρα το λαό για την ΕΟΚ, για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, της Λισαβόνας, την ΟΝΕ, το Ευρωσύνταγμα, αποκαλύπτοντας στην πράξη το αντιλαϊκό περιεχόμενο της ΕΕ, και αυτό επιβεβαιώνεται από την ενιαία στρατηγική που εφαρμόζει σε όλες τις χώρες:
- Για τη δραστική μείωση των μισθών και των συντάξεων, την ανατροπή των εργασιακών δικαιωμάτων, την επέκταση της μερικής και προσωρινής απασχόλησης και την κατάργηση σε μεγάλο βαθμό του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας.
- Τη συρρίκνωση των υγειονομικών και κοινωνικών παροχών και, πριν απ’ όλα, για τα συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης με την επέκταση της ιδιωτικοποίησης. Την εμπορευματοποίηση της υγείας, της πρόνοιας, της παιδείας.
- Τη νομιμοποίηση κι επέκταση των δουλεμπορικών γραφείων και την αξιοποίηση των μεταναστών ως φτηνής εργατικής δύναμης, τη χρησιμοποίηση της νεανικής εργασίας, του «εθελοντισμού», για γενική μείωση των μισθών.
- Την αύξηση της φορολογίας των εργατικών-λαϊκών οικογενειών.
- Το ξεκλήρισμα της μικρής αγροτιάς.
- Την ενίσχυση των μηχανισμών καταστολής, τους περιορισμούς στο δικαίωμα της απεργίας, της συνδικαλιστικής δράσης.
- Τη στρατιωτικοποίηση και τη συμμαχία με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, πολέμους κ.ά.
– Οι συνέπειες αυτές που βιώνουν οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα και στα άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ αποδεικνύουν οτι η λυκοσυμμαχία δεν είναι η «Ευρώπη» όπως την παρουσιάζουν οι υποστηρικτές της, αλλά είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση των μονοπωλίων, που υπηρετεί την κερδοφορία του κεφαλαίου και τη διαιώνιση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
– Ως ένωση των μονοπωλίων είναι ανεπίστρεπτος ο αντιδραστικός της χαρακτήρας, δεν μπορεί να γίνει φιλεργατική, αλλά θα γίνεται συνεχώς πιο αντιλαϊκή κι επιθετική κατά των λαών, αυτή είναι η φύση της απο την ώρα που δημιουργήθηκε και όχι κάποια παρέκκλιση που μπορεί να διορθωθεί από μια «προοδευτική», «αριστερή» πολιτική που διαχειρίζεται το σύστημα, όπως ισχυρίζεται το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), γενικότερα δυνάμεις του οπορτουνισμού και της σοσιαλδημοκρατίας για να καλλιεργούν ψεύτικες ελπίδες και να εγκλωβίζουν λαϊκές δυνάμεις.
– Οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί που την διαπερνούν αποδεικνύουν ότι η ΕΕ δεν μπορεί να έχει συνοχή, ούτε να καταργήσει την καπιταλιστική ανισομετρία. Γι’ αυτό δεν μπορεί να είναι σταθερή, περνά και θα περνά φάσεις κραδασμών, αποχωρήσεις κρατών ανάλογα με τα συμφέροντα και τις στοχεύσεις των μονοπωλίων.
– Οι θέσεις ευρωσκεπτικιστικών, ακροδεξιών, αλλά και οπορτουνιστικών δυνάμεων για την αποχώρηση από την Ευρωζώνη, την ΕΕ, την αλλαγή νομίσματος εκφράζουν πραγματικές αντιθέσεις κρατών και μονοπωλίων, κινούνται εντός των τειχών της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και δεν μπορούν να εκφράσουν τα λαϊκά συμφέροντα.
– Ο ελληνικός λαός μπορεί και πρέπει να επιλέξει ο ίδιος –με τη θέληση και τη δράση του– την έξοδο από την ΕΕ, να βάλει αυτόν το στόχο στην προμετωπίδα των συνθημάτων του, οργανώνοντας την πάλη του με τέτοιο τρόπο, ώστε να διεκδικήσει ταυτόχρονα τα «κλειδιά» της οικονομίας, του πλούτου που παράγει, με το πέρασμα της εξουσίας στα δικά του χέρια. Αυτό αποτελεί πραγματική εναλλακτική λύση προς όφελος του λαού και αξίζει κάθε θυσία.
– Η καπιταλιστική Ελλάδα με «εθνικό νόμισμα» δε συνιστά ρήξη προς όφελος του λαού. Άλλωστε, επιθέσεις κατά των εργατικών-λαϊκών κατακτήσεων εξαπολύονται τόσο στις χώρες του ευρώ όσο και σε καπιταλιστικές χώρες με εθνικά νομίσματα.
– Το εργατικό-λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη, με συντονισμένα χτυπήματα και συνολική αντεπίθεση, να αξιοποιήσει τις όποιες αντιθέσεις στην Ευρωζώνη και την ΕΕ που δημιουργούν ρήγματα, για να ενισχύσει την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας σε κάθε χώρα, που θα προωθήσει και θα οργανώσει την κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της οικονομίας και των υπηρεσιών, την παραγωγική ανάπτυξη σε όφελος του λαού.
– Στην προεκλογική δουλειά θα αξιοποιηθεί η λαϊκή πείρα από την επίθεση της κυβέρνησης και των προηγούμενων κυβερνήσεων κατά των εργατικών-λαϊκών δικαιωμάτων στη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης, των τριών μνημονίων που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ με την ΕΕ και το ΔΝΤ, τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής, σήμερα, στις συνθήκες ασθενικής ανάκαμψης της οικονομίας.
Για να φτάσει πλατιά η αλήθεια ότι όλες οι επιλογές των αστικών κομμάτων, η εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και η κατάργηση εργατικών-λαϊκών δικαιωμάτων υπηρετούν τις ανάγκες του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος και της αστικής τάξης και αυτό θέτει το ζήτημα των ριζικών αλλαγών που βρίσκονται στην πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ.
– Είναι μύθος οι κυβερνητικές θέσεις περί «νέας εποχής», «τέλους των μνημονίων και της επιτροπείας», «δίκαιης ανάπτυξης» και «κοινωνικής δικαιοσύνης».
Είναι εδώ η «ενισχυμένη εποπτεία» (Ευρωπαϊκό Εξάμηνο κ.ά.), η εποπτεία του κεφαλαίου (ΣΕΒ, εφοπλιστές, τραπεζίτες), τα διαρκή μνημόνια, η χρησιμοποίηση του (άθικτου) μνημονιακού οπλοστασίου, τα πρωτογενή πλεονάσματα που προέρχονται από τη ληστεία του λαού, τη διατήρηση των μειωμένων (πολύ χαμηλών) μισθών και συντάξεων, τα σκληρά φορολογικά μέτρα, την κυβερνητική απάτη επιστροφής των Συλλογικών Συμβάσεων, το χτύπημα της απεργίας, τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας κ.ά. Ενώ την ίδια ώρα συνεχίζεται η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων, η μείωση της φορολογίας του κεφαλαίου, οι φοροαπαλλαγές κ.ά.
– Ο χαρακτήρας της καπιταλιστικής ανάπτυξης, είναι ταξικός, στηρίζεται στην εκμετάλλευση της εργατικής τάξης που είναι πηγή του καπιταλιστικού κέρδους. Η καπιταλιστική ανάπτυξη γεννάει τις καπιταλιστικές κρίσεις.
Οι κυβερνητικές θέσεις περί διαρκούς ανοδικής πορείας της οικονομίας είναι ανυπόστατες και αυτό το αποδεικνύουν τα πραγματικά στοιχεία, τα προβλήματα της κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών, η κατάσταση της οικονομίας της ΕΕ, οι διεθνείς εξελίξεις που τεκμηριώνουν την επισφάλεια της ανάκαμψης, ακόμα και την περίπτωση νέας κρίσης, πριν φτάσει η οικονομία στο προ κρίσης επίπεδο.
– Τα «ψίχουλα» που δίνει η κυβέρνηση σε εξαθλιωμένες λαϊκές δυνάμεις δεν μπορούν να κρύψουν ότι η κυβερνητική πολιτική παίρνει από τους πολλούς, το λαό, και δίνει στους λίγους, στο κεφάλαιο. Τα «ψίχουλα» δεν αντισταθμίζουν τις απώλειες, ενώ χρηματοδοτούνται από γενική έμμεση και άμεση φορολογία. Αυτήν την αλήθεια κρύβουν οι θέσεις της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ περί παροχολογίας.
Ο λαός μπορεί να δυναμώσει την απαιτητικότητά του, να διεκδικήσει την ανάκτηση των απωλειών, την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, αξιοποιώντας το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ, του Πανελλαδικού Μπλόκου των Αγροτών, της ΠΑΣΕΒΕ.
Οι εργαζόμενοι, οι παραγωγοί του πλούτου δεν μπορούν να ζήσουν μια ζωή με «ψίχουλα», με εισόδημα και κοινωνικές υπηρεσίες που απομακρύνονται συνεχώς από τις ανάγκες τους. Έχουν δικαιώματα κι επιβάλλεται να τα διεκδικήσουν και αυτός ο αγώνας απαιτεί ισχυρό ΚΚΕ στις ευρωεκλογές, ισχυρό ΚΚΕ παντού.
– Είναι κάλπικη η διπολική αντιπαράθεση ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ για το ποιος εκπροσωπεί το «παλιό» και το «νέο», την «πρόοδο» και τη «συντήρηση», το «λαϊκισμό» και την «υπευθυνότητα». Και τα δύο κόμματα, όπως και το ΚΙΝΑΛ, υπηρετούν το βάρβαρο καπιταλιστικό δρόμο, που για τους πολλούς, τους εργάτες, τους ανέργους, τους φτωχούς αγρότες και αυτοαπασχολούμενους έχει μόνο βάρη, φόρους, ανεργία, μισθούς και συντάξεις πείνας, ενώ για τους λίγους, τους καπιταλιστές, έχει φοροαπαλλαγές, κρατικό χρήμα για τις επενδύσεις τους.
– Ο λαός μπορεί να κατανοήσει από την πείρα του τι είναι «προοδευτικό» και τι «συντηρητικό», μπορεί να διαπιστώσει τη στρατηγική σύγκλιση των δύο πόλων στα βασικά ζητήματα σχετικά με την κερδοφορία των επιχειρήσεων, την ταξική συνεργασία για να διασφαλιστεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, τη στάση απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, τον αντικομμουνισμό, το προσφυγικό πρόβλημα κ.ά.
– Η συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με το οπορτουνιστικό Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) και δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας στο όνομα της συγκρότησης «προοδευτικού μετώπου», για την αντιμετώπιση της Ακροδεξιάς και του «νεοφιλευθερισμού», έχει πραγματικό στόχο τον εγκλωβισμό του λαού μας και των άλλων λαών στην καπιταλιστική διαχείριση.
Η Ακροδεξιά, όπως και η ναζιστική εγκληματική οργάνωση «Χρυσή Αυγή», είναι γέννημα του καπιταλισμού, εκφράζει τα συμφέροντα τμημάτων της αστικής τάξης και χρησιμοποιείται για τη στήριξη του συστήματος, τροφοδοτείται από την αντιλαϊκή πολιτική των φιλελεύθερων, σοσιαλδημοκρατικών και αποκαλούμενων αριστερών κυβερνήσεων που προκαλούν λαϊκή αγανάκτηση.
– Η πάλη του Κόμματος αυτά τα χρόνια έχει καταγραφεί θετικά σε λαϊκές συνειδήσεις, γιατί συνδέεται με την αποφασιστική αντίσταση του ΚΚΕ στην αντιλαϊκή επίθεση, την πολύτιμη για τους εργαζόμενους και τους ανέργους στήριξη των κομμουνιστών στην πάλη του ΠΑΜΕ και των άλλων αγωνιστικών συσπειρώσεων για όλα τα λαϊκά προβλήματα, την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης.
– Οι αψιμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ για τα σκάνδαλα επιχειρούν να αποκρύψουν τη βασική αιτία των σκανδάλων, τη σαπίλα του καπιταλισμού, ενώ με την αναθεώρηση του Συντάγματος γίνεται προσπάθεια φτιασιδώματος και σταθεροποίησης του φθαρμένου αστικού πολιτικού συστήματος, του ταξικού χαρακτήρα του Συντάγματος και της αναθεώρησής του, που αποκαλύπτουν οι προτάσεις που κατέθεσε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ στη Βουλή.
– Οι θέσεις του ΚΚΕ για τις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμούς στην περιοχή, στα Βαλκάνια, την Αν. Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, την Ουκρανία, για το μοίρασμα των αγορών, την ενέργεια και τους ενεργειακούς δρόμους, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό, παρακολουθούνται προσεκτικά από λαϊκές δυνάμεις, γιατί πατάνε γερά στην πραγματικότητα και συνδυάζονται με την πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους κι επεμβάσεις, για το διώξιμο των αμερικανοΝΑΤΟϊκών στρατιωτικών βάσεων που εγκαθιστά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε όλη την Ελλάδα. Προβάλλουμε τις θέσεις μας σε αντιπαράθεση με την πολιτική της κυβέρνησης, της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ και των άλλων αστικών κομμάτων που προβάλλουν ως λύση τη «γεωστρατηγική αναβάθμιση» στην υπηρεσία των συμφερόντων της αστικής τάξης, μετατρέποντας τη χώρα σε ορμητήριο των ευρωατλαντικών σχεδιασμών προκαλώντας μεγάλους κινδύνους για τη χώρα και το λαό, όπως διαπιστώνεται και από τις δεσμεύσεις που περιέχονται στον πρόσφατο «Στρατηγικό Διάλογο» της κυβέρνησης με τις ΗΠΑ.
Οι ισχυρισμοί του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ και των άλλων κομμάτων ότι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ είναι δύναμη ειρήνης και ασφάλειας είναι επικίνδυνες και απαιτείται να αποδομηθούν. Οι ιμπεριαλιστικοί αυτοί οργανισμοί είναι απειλή για τους λαούς. Αυτό αποδεικνύεται από τους δεκάδες πολέμους κι επεμβάσεις στην περιοχή μας, σε όλο τον κόσμο στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, από τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ για τη δημιουργία νέων στρατιωτικών μηχανισμών και την απειλή για το «πρώτο πυρηνικό πλήγμα», την παραπέρα στρατιωτικοποίηση της ΕΕ.
– Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι ενταγμένη στο σχεδιασμό των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και ΕΕ για την επέκτασή τους στα Δ. Βαλκάνια σε ανταγωνισμό με τη Ρωσία και την Κίνα. Διατηρεί το «σπέρμα» του αλυτρωτισμού, στρέφεται ενάντια στον ελληνικό λαό και το λαό της ΠΓΔΜ και είναι αναγκαία όχι μόνο η καταψήφισή της, αλλά και η ενδυνάμωση της κοινής πάλης των λαών ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, το φασισμό, τον εθνικισμό και το σύστημα που τα γεννά, ενάντια στον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου.