Ο μήνας Νοέμβρης είναι φορτωμένος με μεγάλα ιστορικά γεγονότα. Γεγονότα που τιμάμε και πάντα θα τιμάμε με ιδιαίτερη κάθε φορά λαμπρότητα, γιατί είναι αφετηρία μεγάλων ιστορικών εξελίξεων με πρωταγωνιστή την εργατική τάξη, τον εργαζόμενο λαό και τα παιδιά του.
Είναι πριν απ’ όλα η Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση του Νοέμβρη του 1917, όπου η εργατική τάξη με τη φτωχή αγροτιά και τα στρατευμένα παιδιά τους, με την καθοδήγηση του κόμματος των μπολσεβίκων, συνέτριψαν την εξουσία των καπιταλιστών και των τσιφλικάδων και εγκαινίασαν μια νέα εποχή, την εποχή του περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, την εποχή των σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Το προσωρινό πισωγύρισμα δε μειώνει και δεν αναιρεί σε τίποτα αυτήν την αλήθεια. Το καπιταλιστικό σύστημα είναι σε παρακμή, γεμάτο αντιθέσεις και οξύτατους ανταγωνισμούς, προκαλεί όλο και μεγαλύτερες καταστροφές στην ανθρωπότητα, στον πολιτισμό. Ο σοσιαλισμός είναι πλέον επιτακτική ανάγκη.
Το Νοέμβρη του 1918 η εργατική τάξη της Ελλάδας έκανε το μεγάλο βήμα, το άλμα. Αποφάσισε να ιδρύσει το δικό της κόμμα, το ΚΚΕ. Μπήκε στο προσκήνιο της πολιτικής πάλης με τις δικές της επιδιώξεις και το δικό της πολιτικό πρόγραμμα. Την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Στον αιώνα που πέρασε, η εργατική τάξη έδειξε τη δύναμή της, έφερε την αστική τάξη πολλές φορές σε δύσκολη θέση, έχει εκπαιδευτεί σε όλες τις μορφές πάλης, απείλησε την εξουσία της.
Το Νοέμβρη του 1973 έχουμε το λαϊκό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, που αποτέλεσε και την αρχή του τέλους της 7χρονης τυραννίας της Χούντας και ένα μεγάλο σταθμό στον αγώνα για την οριστική απαλλαγή της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ, τις βάσεις και την κυριαρχία του μονοπωλιακού κεφαλαίου.
Είναι ιστορικά γεγονότα που μας εξοπλίζουν με μοναδική και αξεπέραστη ιστορική πείρα και γνώση, μας εμπνέουν και μας καθοδηγούν στους σημερινούς ταξικούς αγώνες για αλλαγές και ανατροπές στους συσχετισμούς δύναμης και με στόχο την επαναστατική ανατροπή του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος, για το σοσιαλισμό-κομμουνισμό. Τα πράγματα δε μένουν στάσιμα, οι λαοί αφυπνίζονται και θα δείξουν τη δύναμή τους.
Αυτήν την ιστορική πείρα το Κόμμα μας την μελετάει διαρκώς, βγάζει συμπεράσματα και διδάγματα, ώστε να γίνεται πιο ικανό και πιο έμπειρο στους σύγχρονους ταξικούς αγώνες. Είμαστε αισιόδοξοι και πεισμένοι ότι το ποτάμι θα φουσκώσει και πάλι, οι λαοί, μαζί κι ο δικός μας λαός, θα βρουν το δρόμο τους και τότε θα πουν το δικό τους τελικό λόγο.
To ΚΚΕ έχει απόλυτη συνείδηση ότι η δύναμή του βρίσκεται στη θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού, βρίσκεται στην οργάνωσή του, βρίσκεται στα μέλη του. Γι’ αυτό και είναι αδιάκοπη η φροντίδα του να εξοπλίζονται διαρκώς τα μέλη του με τις απαραίτητες θεωρητικές και ιστορικές γνώσεις, για να μπορούν να εκπληρώνουν όλο και πιο ολοκληρωμένα τον πρωτοπόρο ρόλο τους, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, να αναδείχνονται σε λαϊκούς ηγέτες, μπροστάρηδες στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες, να συμμετέχουν δραστήρια στην κομματική ζωή και να ατσαλώνονται στους καθημερινούς αγώνες κατακτώντας υψηλές αξίες κι αρετές.
Είμαστε περήφανοι για το Κόμμα μας και για την ανεκτίμητη ικανότητά του να εξυψώνει ασταμάτητα χιλιάδες και χιλιάδες παιδιά εργατών και από τα άλλα λαϊκά στρώματα σε λαϊκούς αγωνιστές με αρχές, γνώσεις και θέληση να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις για την προκοπή του λαού μας, για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες.
Στρατιές αμέτρητες πέρασαν από τις γραμμές του Κόμματος και άφησαν με τα έργα και το παράδειγμά τους ατελείωτες σελίδες γεμάτες από προσφορά και ηρωισμό και ο Νομός Εύβοιας έχει να επιδείξει δεκάδες ηρωικές μορφές και πρωτοπόρους αγωνιστές. Εμείς που συνεχίζουμε σήμερα έχουμε μια ανεξάντλητη και ζωντανή ιστορία να μελετάμε, να αντλούμε δύναμη, να διδασκόμαστε και να τραβάμε μπροστά πυκνώνοντας τις γραμμές του αγώνα, φέρνοντας όλο και περισσότερες και νεότερες δυνάμεις.
Η έκδοση που έχουμε στα χέρια μας και για την οποία θα μιλήσουμε σήμερα αξίζει να διαβαστεί απ’ όλους και όλες, να διαδοθεί και να συζητηθεί ιδιαίτερα στις νεότερες ηλικίες. Γιατί δείχνει πολύ ζωντανά πώς οι αγωνιστικές παραδόσεις του Κόμματος ενέπνευσαν και εμπνέουν νεότερες γενιές, αλλά και πώς ο οργανωμένος και συλλογικός αγώνας αναπτύσσει θαρραλέους και ατρόμητους αγωνιστές και αγωνίστριες.
Είναι ένα μάθημα αγώνα, συνέπειας, αγωνιστικού ήθους και λεβεντιάς, πρωτοπόρας προσφοράς και αυτοθυσίας.
Η συντρόφισσα Σωτήρη Αγγελική, μέσα από τις προσωπικές εμπειρίες και αναμνήσεις, αναδείχνει σημαντικές, κρίσιμες στιγμές του αντιδικτατορικού αγώνα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, σε συνθήκες παρανομίας και μεγάλων δυσκολιών και αποκαλύπτει τη δύναμη που έχει ο κομμουνιστής να ξεπερνάει αφάνταστες δυσκολίες και να βγαίνει νικητής.
Η ιστορική αυτή, λοιπόν, πείρα είναι πολύ χρήσιμη και για σήμερα. Μας βοηθάει να στοχαστούμε πάνω σε διάφορα ζητήματα του αγώνα μας και κυρίως φωτίζει πολύ ζωντανά τη σημασία που έχει η προσωπική ευθύνη και στάση του μέλους του Κόμματος και της ΚΝΕ μπροστά στις εξελίξεις, απέναντι στο ΚΚΕ, στους συντρόφους του, τους συναδέλφους του, ευρύτερα στην κοινωνία. Οι κομμουνιστές ποτέ και πουθενά δε λουφάζουν. Είναι παντού μπροστά πρώτοι, να διαφωτίζουν, να οργανώνουν, να ενώνουν και να ξεσηκώνουν. Τι να κάνουμε, έτσι βλέπει και ο κόσμος τους κομμουνιστές.
Ας δούμε πιο αναλυτικά ορισμένα απ’ αυτά τα ζητήματα που αναδείχνονται και μέσα από την πείρα της συντρόφισσας Σωτήρη και περιγράφονται στην εκδοσούλα που συζητάμε σήμερα.
Όταν έγινε η δικτατορία, όπως θα γνωρίζετε, το Κόμμα ήταν παράνομο, χωρίς ουσιαστικά κομματικές οργανώσεις. Οι μηχανισμοί της Χούντας και του συστήματος καλλιεργούσαν την άποψη ότι η δικτατορία θα κρατήσει πολλά χρόνια.
Πιάστηκαν και στάλθηκαν εξορία χιλιάδες, κατά πλειοψηφία μέλη του ΚΚΕ. Όλα αυτά προκαλούσαν κλίμα φόβου και υποταγής μέσα στο λαό.
Το ΚΚΕ, παρά τα προβλήματα που είχε, από την πρώτη στιγμή κάλεσε το λαό να μην υποταχθεί στη Χούντα και τους κομμουνιστές να μπουν στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την ανατροπή της δικτατορίας. Και όχι μόνο αυτό. Σε αντίθεση με όλα τα αστικά κόμματα, διακήρυξε ότι η δικτατορία θα ανατραπεί από την πάλη του λαού και όχι με παζάρια ή διαβουλεύσεις στις κορυφές και με παρακάλια στους ιμπεριαλιστές, όπως επιδίωκαν τα άλλα κόμματα.
Το Κόμμα είχε γενική εμπιστοσύνη στις λαϊκές δυνάμεις παρά τις προσωρινές δυσκολίες. Σε αυτές τις λαϊκές δυνάμεις που δημιούργησαν το έπος της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ.
Έτσι κι έγινε. Ήρθε η ώρα που μέσα στο λαό φούντωσε το μίσος για τη δικτατορία και απόκτησε πιο μαζικό χαρακτήρα η αντίσταση. Χρειάστηκε, βέβαια, χρόνος και πολλές θυσίες. Το Πολυτεχνείο, λοιπόν, ήταν η κορύφωση της αντιδικτατορικής πάλης. Δεν έγινε ξαφνικά, προηγήθηκαν μια σειρά επιμέρους μικροί και μεγάλοι αγώνες.
Η ΚΝΕ, που μόλις είχε ιδρυθεί το 1968, με βάση τη γενική κατεύθυνση του Κόμματος για λαϊκό ξεσηκωμό, άρχισε να καταπιάνεται με την οργάνωση της νεολαίας για την επίτευξη αυτού του σκοπού. Άρχισε από απλά πράγματα, με λίγες δυνάμεις και στην πορεία τα πράγματα άλλαζαν μέρα με τη μέρα.
Το 1972 δημιουργήθηκαν συνθήκες για να εκφραστούν πιο μαζικά, πιο οργανωμένα και καλύτερα συντονισμένα οι αγωνιστικές διαθέσεις της νεολαίας και ιδιαίτερα των φοιτητών, σπουδαστών και μαθητών. Η ΚΝΕ πήρε την πρωτοβουλία τότε να δημιουργήσει έναν φορέα που θα αγκάλιαζε και θα οργάνωνε σε ενιαία κατεύθυνση τον αγώνα. Ίδρυσε τότε την Αντιδικτατορική ΕΦΕΕ στη θέση της ΕΦΕΕ που υπήρχε πριν τη δικτατορία και είχε πλέον απαγορευτεί η δράση της. Πράγματι, η παράνομη Αντι-ΕΦΕΕ έπαιξε αποφασιστικό ρόλο.
Για να παίξει το ρόλο της και να πετύχει το σκοπό της, αποφασίστηκε να βγει εφημερίδα, η Πανσπουδαστική, παράνομα. Και πράγματι κυκλοφόρησε η Πανσπουδαστική και έπαιξε σπουδαίο διαφωτιστικό, καθοδηγητικό, οργανωτικό ρόλο.
Η Αντι-ΕΦΕΕ και η Πανσπουδαστική έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο φούντωμα του αντιδικτατορικού αγώνα των φοιτητών, με μεγάλους σταθμούς τις καταλήψεις της Νομικής και του Πολυτεχνείου. Η πρωτοβουλία της ΚΝΕ να ιδρυθεί η Αντι-ΕΦΕΕ έδωσε μεγάλο κύρος στην ΚΝΕ, δύναμη και πλατιά αναγνώριση του πρωτοπόρου ρόλου της.
Όλα αυτά δε γίνονταν μόνα τους. Δούλεψαν δεκάδες, εκατοντάδες μέλη της ΚΝΕ, αλλά και απλοί φοιτητές και φοιτήτριες. Δούλεψαν οργανωμένα, συνωμοτικά, κάτω από τη μύτη της Ασφάλειας και των άλλων διωκτικών Αρχών. Πολλοί πιάστηκαν από τις χουντικές Αρχές, διώχθηκαν, βασανίστηκαν κλπ.
Στη συντρόφισσα Αγγελική έλαχε ο κλήρος, μαζί με έναν άλλο σύντροφο, τον Λάζαρο, να αναλάβουν να οργανώσουν ένα παράνομο τυπογραφείο για να βγαίνει η Πανσπουδαστική και τ’ άλλα διαφωτιστικά υλικά της Αντι-ΕΦΕΕ. Οι σύντροφοι έλυσαν όλα τα σχετικά προβλήματα και άρχισε η Πανσπουδαστική να τυπώνεται.
Στο βιβλίο η συντρόφισσα Σωτήρη περιγράφει πώς οργάνωσαν όλη αυτήν την επιχείρηση και πώς τα κατάφεραν. Δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση, ήταν πραγματικά μια επιχείρηση με πολλά, πολλά προβλήματα. Αξίζει να μελετηθεί αυτή η πείρα. Δεν είναι τόσο τα τεχνικά προβλήματα που έπρεπε να λυθούν και οι διάφορες δυσκολίες που έπρεπε να ξεπεραστούν. Όλα αυτά τα περιγράφει πολύ γλαφυρά η Αγγελική. Εκείνο που ξεχωρίζει είναι το πνεύμα, η διάθεση, η στάση, ο τρόπος αντιμετώπισης των διάφορων ζητημάτων.
Οι σύντροφοι, παρότι νεαρά μέλη της ΚΝΕ, έδειξαν ετοιμότητα, θέληση να προσφέρουν, χωρίς ταλαντεύσεις. Με αυταπάρνηση ανέλαβαν τον κρίσιμο αυτόν τομέα δουλειάς. Στη θέση τους μπορεί, βέβαια, να ήταν άλλοι. Σε αυτούς όμως έλαχε ο κλήρος.
Έφυγαν από τα σπίτια τους, ξέκοψαν από τις παρέες τους, σταμάτησαν να πηγαίνουν στις σχολές τους, πέρασαν πλήρως στην παρανομία, γιατί έτσι έπρεπε να γίνει (παρεμπιπτόντως, τις σχολές τους τις τελείωσαν) .
Γνώριζαν πολύ καλά ότι η Ασφάλεια και οι διωκτικοί μηχανισμοί της Χούντας θα έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να βρουν το παράνομο τυπογραφείο. Γνώριζαν ότι μπορεί να συλληφθούν, να βασανιστούν, να φυλακιστούν και όπως πραγματικά έγινε μετά από κάποιο διάστημα μετά το Πολυτεχνείο.
Θα συμφωνήσουμε, νομίζω, ότι χωρίς τη γεμάτη αυτοθυσία προσφορά της συντρόφισσας Αγγελικής και του Λάζαρου δε θα έβγαινε η Πανσπουδαστική. Χωρίς την κοπιαστική δουλειά εκατοντάδων μελών της ΚΝΕ δε θα μπορούσε η Αντι-ΕΦΕΕ να δώσει αυτήν τη δυναμική στην ανάπτυξη του φοιτητικού κινήματος. Αν δεν υπήρχε η θαρραλέα, ασυμβίβαστη στάση των χιλιάδων μελών και οπαδών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στην παρανομία, στα βασανιστήρια, στις φυλακές και στις εξορίες, δε θα αναπτύσσονταν η λαϊκή αντίσταση και πάλη που οδήγησε τη Χούντα στην κατάρρευση, μαζί φυσικά με το έγκλημα που έγινε στην Κύπρο.
Να τι πρέπει να ξεχωρίσουμε ως ιδιαίτερο ζήτημα με γενικότερη ισχύ. Τη δύναμη της οργάνωσης. Τη δύναμη και το ρόλο της πρωτοπορίας στον αγώνα. Το ρόλο και την προσωπική ευθύνη του κομμουνιστή σε κάθε στιγμή.
Βλέπετε πώς έχουν τα πράγματα. Είμαστε μέλη και οπαδοί ενός κόμματος κι ενός κινήματος που παλεύουμε στρατευμένοι εθελοντικά για υψηλά ιδανικά και σκοπούς. Ιδανικά και σκοποί που υλοποιούνται μόνο με τη δράση των μαζών σε διαρκή ρήξη και σύγκρουση με την αστική τάξη και την εξουσία της. Αυτός ο αγώνας απαιτεί να είμαστε σε διαρκή ετοιμότητα για όσο γίνεται μεγαλύτερη προσφορά στον αγώνα. Ετοιμότητα δε σημαίνει κάθομαι στο σπίτι μου, κάνω όλες μου τις οικογενειακές και προσωπικές δουλειές και περιμένω να μου δοθεί κάποια αποστολή. Η ετοιμότητα αφορά καταρχήν κάθε μέλος του Κόμματος και της ΚΝΕ και κάθε αφοσιωμένο φίλο του ΚΚΕ και σημαίνει διαρκή, ακούραστη, όλο και μεγαλύτερη προσφορά για την εκπλήρωση των σκοπών του ΚΚΕ σε κάθε φάση του αγώνα. Δουλεύουν με σχέδιο, συλλογικά. Είναι μαχητές στο χώρο τους και, για να είμαστε ακριβείς, με το Ριζοσπάστη καθοδηγητή. Φροντίζουν διαρκώς να αναπτύσσουν και να διατηρούν ζωντανούς δεσμούς με τον περίγυρό τους. Δεσμούς φιλικούς, αγωνιστικούς, συντροφικούς. Και βέβαια προσπαθούν να βάζουν σε κίνηση και άλλους.
Οπωσδήποτε κάθε περίοδος έχει τις δικές της απαιτήσεις και τους ιδιαίτερους στόχους. Άλλες οι απαιτήσεις και οι ανάγκες στην περίοδο της δικτατορίας και της παρανομίας και άλλες οι απαιτήσεις και ανάγκες σήμερα.
Τότε ο σκοπός ήταν ο ξεσηκωμός του κόσμου για την ανατροπή της δικτατορίας. Σήμερα δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την ισχυροποίηση του ρεύματος αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής και τη δημιουργία προϋποθέσεων ανατροπής της εξουσίας των καπιταλιστών, της δικτατορίας του κεφαλαίου.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, υπάρχει ένα γενικό, καθολικό, υποχρεωτικό, ενιαίο στοιχείο. Η ετοιμότητα, η ικανότητα, η θέληση και η γεμάτη αυτοθυσία δουλειά του κομμουνιστή και της κομμουνίστριας όπου κι αν βρίσκεται και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Να αναδείχνεται σε ηγέτη στο χώρο του, στο περιβάλλον του, να αφήνει το αποτύπωμά του παντού, όπου περνάει, έτοιμος να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία παλικαρίσια, μαχητικά, κομμουνιστικά.
Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Αυτή είναι η αποστολή μας από τη στιγμή που αποφασίσαμε να γίνουμε μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Τέτοιες είναι οι απαιτήσεις της ταξικής πάλης. Αλλιώς δεν αναχαιτίζεται η επιθετικότητα του κεφαλαίου, δεν προστατεύεται ο λαός από τους τεράστιους κινδύνους που τον ζώνουν και δεν αναπτύσσεται σε τελευταία ανάλυση ο στρατός της επανάστασης, η μαχητική εκείνη πρωτοπορία που θα ηγηθεί της ανατροπής της εξουσίας των καπιταλιστών.
Η συλλογικότητα, η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια, η φροντίδα για νοικοκυρεμένη και πειθαρχημένη οργάνωση της δουλειάς σε κάθε κομματική οργάνωση, η αυτομόρφωση, η κριτική και η αυτοκριτική είναι μερικά από τα ισχυρά μας όπλα που μας κάνουν ικανούς να ανοίγουμε καινούργιους δρόμους, να ξεπερνάμε γρήγορα και αποτελεσματικά κάθε εμπόδιο και δυσκολίες και να ανεβάζουμε διαρκώς την ετοιμότητά μας για όλο και μεγαλύτερη προσφορά και για έναν πιο αρμονικό συνδυασμό των κομματικών, προσωπικών, επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων, έχοντας πάντα ως προτεραιότητα τις ανάγκες της κομματικής δουλειάς.
Ο ηρωισμός, η πλατιά γνώση, η αυτοθυσία, η αδιάκοπη προσφορά, η συνέπεια λόγων και έργων είναι μερικά από τα ιδιαίτερα γνωρίσματα των κομμουνιστών που προσδίδουν στο ΚΚΕ και στην ΚΝΕ μεγάλο κύρος κι επιρροή στο λαό και τη νεολαία.
Το δεύτερο σημείο στο οποίο ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις της η συντρόφισσα Σωτήρη έχει επίσης εξαιρετικό ενδιαφέρον, προσθέτει πλούσια πείρα, προκαλεί μεγάλη συγκίνηση, θαυμασμό και περηφάνια για την αγέρωχη κι ανυποχώρητη στάση της συντρόφισσας κατά τη σύλληψή της και την κράτησή της στα μπουντρούμια της Ασφάλειας.
Οι περιγραφές της κατά τη σύλληψη, την κράτηση στην απομόνωση και τα βασανιστήρια είναι ένα μάθημα αγωνιστικής στάσης και συμπεριφοράς απέναντι στις διωκτικές Αρχές. Είναι πάρα πολύ χρήσιμο για όλους και όλες μας και αξίζει να το μελετήσουμε, να προβληματιστούμε, να βρεθούμε στη θέση της Αγγελικής και των συντρόφων της. Περιγράφει δύσκολες, πολύ δύσκολες στιγμές. Για πέντε μήνες, σχεδόν μισό χρόνο, βρισκόταν στα χέρια αδίστακτων βασανιστών και ανθρώπων με φοβερό μίσος για το ΚΚΕ και την ΚΝΕ και ειδικά μετά το Πολυτεχνείο. Δεν ήταν καθόλου εύκολα τα πράγματα. Περιγράφει συγκλονιστικές στιγμές, αλλά και στιγμές ηρωισμού και μεγαλείου. Δείχνει την ακατανίκητη δύναμη των κομμουνιστών και των ιδεών τους.
Μας δίνει πολύ δυνατά τη δύναμη και αντοχή του αγωνιστή που δεν υποτάσσεται στην ανάκριση και στα βασανιστήρια, στο κλίμα φόβου που καλλιεργούν οι ασφαλίτες. Μας δίνει πολύ δυνατά την ψυχολογία του αγωνιστή που επιστρέφει στο κελί του καταματωμένος και τσακισμένος μετά από το άγριο μαρτύριο της φάλαγγας, που παρά τους φρικτούς πόνους αισθάνεται απερίγραπτη χαρά και δύναμη γιατί βγήκε νικητής, γιατί δεν μπόρεσαν να του αποσπάσουν ούτε μια κραυγή πόνου την ώρα του βασανισμού.
Η συντρόφισσα Αγγελική Σωτήρη δεν είχε από πριν κάποια αγωνιστική παράδοση και πείρα. Ήταν νεαρή ΚΝίτισσα που πίστεψε όμως στους σκοπούς της ΚΝΕ. Έτσι τα έφερε η ζωή, να βρεθεί μπροστά σε μεγάλες ευθύνες. Έχοντας συνείδηση του χρέους της απέναντι στην ΚΝΕ και τους συντρόφους της, στη νεολαία που μάχονταν κατά της Χούντας, επιστράτευσε όλες της τις δυνάμεις και τα ’βγάλε πέρα παλικαρίσια και απέδειξε για άλλη μια φορά ότι οι γυναίκες μπορούν να σταθούν ισάξια με τους άντρες σε όλα τα πεδία των μαχών.
Έγραψε τις δικές της σελίδες ηρωισμού, όπως έκαναν χιλιάδες πριν από την Αγγελική, όπως ακριβώς μας θέλει ο λαός μας και η νεολαία. Τέτοια είναι άλλωστε η παράδοσή μας. Η ιστορία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ είναι γεμάτη με ηρωικά παραδείγματα.
Συνεχίζουμε αυτήν την παράδοση γράφοντας και στις μέρες μας σελίδες σύγχρονου ηρωισμού από χιλιάδες μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, στα πανεπιστήμια, στα νοσοκομεία, στο στρατό, στους αγώνες και γενικά στην καθημερινή ζωή.
Δε βαδίζουμε αμέριμνα και στα τυφλά, ούτε πρέπει να μας παρασέρνει η σημερινή νομιμότητα. Είμαστε σε διαρκή πόλεμο με το κράτος και τους μηχανισμούς του, με την εργοδοσία και τα τσιράκια της. Είμαστε μόνιμα στο στόχαστρό τους. Μπορεί να μη ζούμε σήμερα την αγριότητα των προηγούμενων δεκαετιών, αυτό δε σημαίνει ότι είναι πιο πολιτισμένος και λιγότερο άγριος ο κρατικός μηχανισμός και το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Είτε ανοιχτά είτε στο παρασκήνιο οι μηχανισμοί καταστολής και βίας δουλεύουν ακατάπαυστα, αξιοποιώντας την πείρα τους. Σε κάθε περίπτωση, είναι ασπίδα του συστήματος εκμετάλλευσης και καταπίεσης.
Έχουμε συνείδηση ότι πάμε κόντρα στο ρεύμα, ότι έχουμε απέναντί μας ένα βαθιά αντιδραστικό σύστημα, εχθρικό για το εργατικό και λαϊκό κίνημα και πολύ επικίνδυνο. Κανένας δεν μπορεί να ξέρει τι μπορεί να μας ξημερώσει. Γι’ αυτό είμαστε, πρέπει να είμαστε, σε διαρκή επαγρύπνηση και ετοιμότητα, όπως λέει το Κόμμα μας, ώστε να βρισκόμαστε πάντα στην πρώτη γραμμή του αγώνα, ατρόμητοι, ακλόνητοι, όρθιοι, και να κρατάμε την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα σε αγωνιστική στάση για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα και τη ζωή τους, να προετοιμάζονται για μεγάλες αναμετρήσεις.
Το παράδειγμα της Αγγελικής και τόσων άλλων μας εμπνέουν, μας δείχνουν το δρόμο και μας οπλίζουν με δύναμη και θέληση να βγαίνουμε πάντα νικητές σε κάθε αγώνα, σε κάθε δυσκολία.
Θα ρωτήσει κάποιος: Καλά, μέσα στον αγώνα δεν υπάρχουν περιπτώσεις συντρόφων που δεν άντεξαν σε δύσκολες καταστάσεις; Ναι, υπάρχουν. Βγαίνουν, επίσης, και από αντίστοιχες περιπτώσεις χρήσιμα συμπεράσματα. Όταν βρεθεί κάποιος ή κάποια κατά πρόσωπο με τους μηχανισμούς δίωξης του αστικού κράτους και ειδικά σε περιόδους όπως αυτή της δικτατορίας, έχει να αντιμετωπίσει μια σύνθετη κι αρκετά δύσκολη κατάσταση. Σε διλήμματα όμως και σε δύσκολες συνθήκες μπορεί να βρεθεί κάποιος και σήμερα, σε σχετικά πιο ομαλές συνθήκες και σε διάφορους τομείς της ζωής του. Αν είναι όμως προσηλωμένος, αφοσιωμένος στις ιδέες του, σταθερός στις αρχές του, μπορεί να τα βγάλει πέρα με το κεφάλι ψηλά, να αντιμετωπίσει όλες τις δυσκολίες και κάθε είδους πιέσεις.
Αν, όμως, αρχίζει να σκέφτεται τον εαυτό του, να σχεδιάζει πώς θα ξεφύγει από τις δυσκολίες, να κυριαρχεί πάνω του ο φόβος, τότε κάνει άλλη επιλογή και είναι σίγουρο ότι θα βρεθεί σε αδιέξοδα και θα κάνει υποχωρήσεις. Και μια μικρή υποχώρηση φέρνει μεγαλύτερες. Τέτοιες, όμως, αντιλήψεις είναι ξένες προς τους κομμουνιστές.
Ένα τρίτο στοιχείο που ξεχωρίζουμε από τις αναμνήσεις της Αγγελικής Σωτήρη: Όλα όσα περιγράφει γύρω από την οργάνωση και λειτουργία του παράνομου τυπογραφείου και κατοπινά από τη σύλληψη, την απομόνωση, τα βασανιστήρια ήταν όλα πρωτόγνωρα πράγματα, δεν ήταν καθόλου μια εύκολη κατάσταση. Ήταν μια σκληρή μάχη σε πολλά μέτωπα για μέρες, για νύχτες, για μήνες...
Διαβάζοντας, όμως, το βιβλίο, αυτό που αναδείχνεται ως κυρίαρχο συναίσθημα δεν είναι οι δυσκολίες. Προβάλλει σε πρώτο πλάνο ένα αισιόδοξο, μαχητικό πνεύμα, μια περηφάνια. Δεν υπάρχει ούτε ίχνος μεμψιμοιρίας και βαρυγκώμιας, στενοχώριας, απογοήτευσης.
Κυριαρχεί η ομορφιά του αγώνα.
Η δύναμη της πίστης στον αγώνα.
Η θέληση του αγωνιστή που ξέρει τι θέλει και τα δίνει όλα για να βγει νικητής.
Η αγωνία και η φροντίδα για το Κόμμα, την οργάνωση και τους συντρόφους.
Η αισιοδοξία είναι διακριτικό γνώρισμα των κομμουνιστών. Η μαχητική αισιοδοξία, ιδιαίτερα σε δύσκολες καταστάσεις, είναι μεγάλη δύναμη. Αισιοδοξία που στηρίζεται σε στέρεη και βαθιά γνώση για τους νόμους εξέλιξης της κοινωνίας, αισιοδοξία που απορρέει από την ασυμβίβαστη στάση απέναντι στην κοινωνική αδικία και την καπιταλιστική βαρβαρότητα, που τροφοδοτείται από την εμπιστοσύνη στη δύναμη και τη δυναμική της ταξικής πάλης.
Μια αισιοδοξία που δίνει κουράγιο στο λαό που υποφέρει και πιέζεται απ’ όλες τις μεριές, να σταθεί όρθιος, να στηριχτεί στις δυνάμεις του, να μπει στη μάχη για το δίκιο του.
Έτσι πορεύεται το Κόμμα μας, χωρίς να παραγνωρίζει ή να υποτιμά τους αρνητικούς συσχετισμούς δύναμης και την πραγματικότητα που ζούμε.
Είναι αλήθεια ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι ως Κόμμα, ως μισθωτοί, ως λαός, όπως και όλοι οι λαοί, ειδικά στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, με πρωτόγνωρες και πολύ σύνθετες καταστάσεις. Όλα όσα βλέπουμε γύρω μας και ζούμε είναι αλήθεια ότι προκαλούν μεγάλη ανησυχία και τρόμο και ειδικά σε εργατικά και λαϊκά στρώματα που δεν έχουν πείρα ταξικών αγώνων.
To KKE, οι κομμουνιστές είναι εξίσου αλήθεια ότι δεν αιφνιδιάζονται με όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας, στην περιοχή, στον πλανήτη και πιθανά τα χειρότερα δεν τα έχουμε ακόμα ζήσει. Όπως και τις καλύτερες μέρες. Ο πόλεμος φουντώνει σε όλους τους τομείς. Δεν είναι μόνο οι φονικές πολεμικές συγκρούσεις στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή. Ανελέητο πόλεμο αντιμετωπίζει και η εργατική τάξη, όλα τα λαϊκά στρώματα από την απληστία του κεφαλαίου και τους ανταγωνισμούς για μεγαλύτερη υπεραξία και κέρδος. Δεν αφήνουν τίποτα όρθιο, καμιά ανθρώπινη ανάγκη που να μην την υποτάσσουν στον ανταγωνισμό τους και την αύξηση του κέρδους.
Είναι οι συνέπειες και τα αποτελέσματα ενός κοινωνικού συστήματος που βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο της ζωής του. Γι’ αυτό και γίνεται όλο και πιο επικίνδυνο. Δεν έχει μέλλον, δεν αλλάζει, δε διορθώνεται.
Οι λαοί σε όλον τον κόσμο συνθλίβονται από την καπιταλιστική βαρβαρότητα και βογκάνε από την ένταση της εκμετάλλευσης, είτε στην κυβέρνηση βρίσκεται ο Μητσοτάκης, ο Τσίπρας, ο Σημίτης, οι Δημοκρατικοί ή οι Ρεπουμπλικάνοι, οι Σοσιαλδημοκράτες ή οι Χριστιανοδημοκράτες, σε συμμαχία ή σε μονοκομματικές κυβερνήσεις.
Η εργατική τάξη, η κύρια παραγωγική δύναμη, πληρώνει και το μεγαλύτερο κόστος, πληρώνει βαρύ τίμημα, είτε σε συνθήκες οικονομικές κρίσης είτε σε συνθήκες ανάπτυξης όπως την λένε. Επομένως, αποκτά απόλυτη προτεραιότητα το καθήκον για τους κομμουνιστές να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις για την αφύπνιση της εργατικής τάξης, για την οργάνωση των δυνάμεών της, για το δυνάμωμα της αλληλεγγύης στις γραμμές της, για να συνειδητοποιήσει τη δύναμή της και τον ιστορικό της ρόλο, να τσακίσει αυτό το βάρβαρο, αδίστακτο και καταπιεστικό σύστημα. Να πάρει στα χέρια της τις τύχες της και την πρόοδο της κοινωνίας.
Είναι η κύρια παραγωγική δύναμη, είναι η πλειοψηφία στον πληθυσμό και μπορεί να παραμερίσει τα παράσιτα και τους σφετεριστές του πλούτου που παράγει. Μαζί με τη φτωχή αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους μπορούν να πάρουν την εξουσία και να οργανώσουν την οικονομική και κοινωνική ζωή για την πρόοδο και την ευημερία όλης της κοινωνίας.
Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση πέρα από αυτήν.
Ξέρουμε ότι θέλει πολλή δουλειά για να γυρίσει ο τροχός. Να γιατί έχει σημασία η πρωτοπόρα δουλειά των κομμουνιστών με τις ιδέες και τη δράση τους να φωτίζουν θαρραλέα αυτήν την προοπτική. Με τη σταθερότητα, την αποφασιστικότητα, την πρωτοβουλία, την αντοχή και την ικανότητά τους να βάζουν κάθε μέρα το λιθαράκι τους στο μεγάλο αυτό έργο και να είναι παντού μπροστά ως διαφωτιστές, οργανωτές, πρωτοπόροι μαχητές στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στο σχολείο, στο νοσοκομείο, στο χωριό, στη γειτονιά, παντού. Και μαχητές πριν απ’ όλα στον τομέα των ιδεών, ώστε να μπορούν οι εργαζόμενοι, ο λαός, να ξεχωρίζουν την ήρα από το στάρι, το χρυσάφι από τους τενεκέδες. Να ξεχωρίζουν και να συνειδητοποιούν το ρόλο ιδιαίτερα της σοσιαλδημοκρατίας, παλιάς και σύγχρονης, ως το νεκροθάφτη των εργατικών συμφερόντων. Βλέπετε έχουμε γεμίσει από σωτήρες. Η Νέα Δημοκρατία δε θα έκανε όσα σκληρά κάνει σε βάρος των εργαζόμενων και της νεολαίας αν δεν είχε τη στήριξη όλων των άλλων πολιτικών δυνάμεων, ειδικά του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και τα έργα τους.
Ποιος αλήθεια κατάργησε τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και τσάκισε με νόμο τον κατώτερο μισθό και μεροκάματο; Το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν; Ήταν πάγιες απαιτήσεις του κεφαλαίου και ικανοποιήθηκαν το 2012.
Και έρχεται σήμερα η ΝΔ, που συνεχίζει στον ίδιο δρόμο, να μας πει με θράσος ότι δεν πρόκειται ποτέ να μειωθούν ο κατώτερος μισθός και το μεροκάματο, τη στιγμή που συνθλίβονται οι εργαζόμενοι στις μυλόπετρες της πιο στυγνής εκμετάλλευσης και με μείωση του πραγματικού μισθού, ιδιαίτερα των κλαδικών, και με αύξηση του ημερήσιου χρόνου εργασίας. Αύξηση δηλαδή της υπεραξίας με απόλυτο και σχετικό τρόπο.
Ποιος αλήθεια εγκαινίασε τη στρατηγική συμφωνία με τις ΗΠΑ; Δεν ήταν ο Τσίπρας και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ;
Η ΝΔ άλλο που δεν ήθελε και την απογείωσε. Ούτε το ΠΑΣΟΚ, αλλά ούτε και ο ΣΥΡΙΖΑ, κι ας βγαίνει η ψυχή του, θυμούνται τίποτα, δεν ξέρουν τίποτα για το φόνο. Είναι τρισάθλιοι και αδιόρθωτοι. Συνεπείς στο ρόλο τους. Σωτήρες του συστήματος στις δύσκολες στιγμές και νεκροθάφτες των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων. Αυτό πάνε να κάνουν και πάλι, σε μια κρίσιμη περίοδο. Η εργατική τάξη έχει πείρα και πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε να την αξιοποιήσει και να μην παρασυρθεί από τους νέους σωτήρες. Να μην ξεχάσει ιδιαίτερα το βρόμικο ρόλο της ΠΑΣΚΕ στο συνδικαλιστικό κίνημα μαζί με κάτι ΣΥΡΙΖΑίους.
Η λαϊκή αγανάκτηση με την πρωτοπόρα δουλειά των κομμουνιστών θα έρθει η ώρα να μετατραπεί σε ποτάμι που θα σαρώσει όλη αυτήν τη σαπίλα.
Όσα βλέπουμε αυτήν την περίοδο μας γεμίζουν αισιοδοξία, δύναμη και σιγουριά ότι μπορούν αργά ή γρήγορα να έρθουν τα πάνω κάτω.
Μεγαλώνουν οι αγωνιστικές διαθέσεις, διευρύνεται η συμμετοχή στους αγώνες. Το ΠΑΜΕ γίνεται όλο και πιο ισχυρός πόλος συσπείρωσης σωματείων και μια ισχυρή βάση για το δυνάμωμα της κοινωνικής συμμαχίας εργατών, αγροτών, αυτοαπασχολούμενων, γυναικών και νεολαίας. Δυναμώνει το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής και η συμπόρευση με το ΚΚΕ. Η απεργία στις 20 του Νοέμβρη θα βάλει τη σφραγίδα της σε αυτές τις εξελίξεις και θα τις επιταχύνει.
Όλοι και όλες στο πόστο μας και έτοιμοι να φέρουμε πιο κοντά στον αγώνα νέες δυνάμεις και να κάνουμε πιο ισχυρές τις θέσεις του αγώνα σε κάθε μέτωπο. Να κάνουμε το ΚΚΕ ακόμα πιο δυνατό σε κάθε χώρο και την ΚΝΕ ποτάμι βουερό.