Το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη σημάδεψε τις πρόσφατες εξελίξεις. Κόντρα στις προκλητικές παραινέσεις αστικών κομμάτων και επιτελείων για «σιωπή και περισυλλογή» ως φόρο τιμής στα θύματα, για παθητική αναμονή δικαστικών αποφάσεων, η αγωνιστική έκφραση της δικαιολογημένης οργής φανέρωσε νέες δυνατότητες για ουσιαστική παρέμβαση του εργατικού-λαϊκού κινήματος.

Κι αυτό έχει μεγάλη σημασία σε συνδυασμό με τα πυκνά γεγονότα των τελευταίων μηνών που σηματοδότησαν την επιτάχυνση μιας σειράς επικίνδυνων εξελίξεων για τους λαούς σε διεθνές επίπεδο και στην Ελλάδα: Ο πόλεμος ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσίας στο έδαφος της Ουκρανίας συμπλήρωσε ήδη ένα χρόνο και περνάει σε φάση επικίνδυνης κλιμάκωσης, οι διεθνείς εξελίξεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα αποτελούν σημάδια εκδήλωσης νέας κρίσης υπερσυσσώρευσης, το κράτος του κεφαλαίου και οι κυβερνήσεις του εντείνουν ακόμα περισσότερο την επίθεση στους εργαζόμενους και στα λαϊκά στρώματα, την «καύσιμη ύλη» για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.

Για μία ακόμα φορά αναδεικνύεται με τραγικό τρόπο ότι μπροστά στην υπεράσπιση της κερδοφορίας του το κεφαλαίο δε διστάζει μπροστά σε τίποτα: Θυσιάζει την ανθρώπινη ζωή είτε στα πεδία των μαχών, όχι μόνο στην Ουκρανία αλλά και σε δεκάδες πολεμικά μέτωπα σε παγκόσμιο επίπεδο, είτε στα συντρίμμια των αντιλαϊκών πολιτικών, με τους λαούς να μετράνε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, από τους καταστροφικούς σεισμούς σε Τουρκία και Συρία, τους πνιγμένους πρόσφυγες στη Μεσόγειο, τις φονικές πλημμύρες στις ΗΠΑ, μέχρι το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη με τους δεκάδες νεκρούς και τραυματίες.

Η συμπλήρωση ενός χρόνου από την τυπική έναρξη του πολέμου 
ΝΑΤΟ-Ρωσίας στο έδαφος της Ουκρανίας κατέρριψε τους μύθους και τα προσχήματα που αστικά κράτη και κυβερνήσεις προωθούσαν όλο αυτό το διάστημα για να αποσπάσουν τη στήριξη των λαών στους πολεμικούς σχεδιασμούς του κεφαλαίου. Με τις δηλώσεις του ΓΓ του ΝΑΤΟ στη Σύνοδο των υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ στα μέσα Φλεβάρη ότι «ο πόλεμος δεν ξεκίνησε τον περασμένο Φλεβάρη. Ο πόλεμος ξεκίνησε το 2014 (…) από το 2014, οι σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ παρείχαν υποστήριξη στην Ουκρανία, με εκπαίδευση, με εξοπλισμό» επιβεβαιώθηκε για μία ακόμη φορά ότι η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν ήταν ένα μονόπρακτο έργο. Ήταν αποτέλεσμα της πορείας όξυνσης των ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή, με την προώθηση της στρατηγικής της «ευρωατλαντικής διεύρυνσης» από τη μια και τη στρατηγική της Ρωσίας για προώθηση των δικών της συμφερόντων στο πλαίσιο ενίσχυσης και του υπό διαμόρφωση ευρασιατικού στρατοπέδου από την άλλη πλευρά.

Μάλιστα, οι τελευταίες εξελίξεις, όπως το επεισόδιο με το αμερικανικό drone στη Μαύρη Θάλασσα, οι αναφορές για αποτροπή επίθεσης από drone στο ρωσικό Στόλο της Μαύρης Θάλασσας στο λιμάνι της Σεβαστoύπολης στην Κριμαία, η απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για έκδοση εντάλματος σύλληψης κατά του Προέδρου Πούτιν για εγκλήματα πολέμου στην Ουκρανία, που έσπευσαν να χαιρετήσουν ΗΠΑ και Γερμανία, σηματοδότησαν την περαιτέρω επικίνδυνη κλιμάκωση της έντασης.

Ταυτόχρονα, συνεχίζεται η ενίσχυση από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και ΕΕ της αντιδραστικής κυβέρνησης της Ουκρανίας με δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ.

H EE ανακοίνωσε νέο πακέτο βοήθειας ύψους 450 εκατομμυρίων ευρώ, συμπληρωματικά στην απόφαση για αποστολή βοήθειας ύψους 18 δισ. ευρώ για το 2023, με σταθερή εκταμίευση 1,5 δισ. το μήνα και το συνολικό ποσό από πλευράς ΕΕ να φτάνει τα 50 δισ. ευρώ από την αρχή του πολέμου. Αντίστοιχα, στα τέλη Μάρτη το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εξήγγειλε την εκταμίευση δανείου ύψους 15,6 δισ. δολαρίων προς την Ουκρανία. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του ΔΝΤ που αποφασίζεται η χορήγηση δανείου σε χώρα που βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση.

Στους κόλπους της ΕΕ εξελίσσεται συζήτηση για νέες κυρώσεις, που αφορά και την αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων νομικών και φυσικών προσώπων της Ρωσίας (όπως η Κεντρική Τράπεζα) που έχουν δεσμευτεί από την ΕΕ και τους G7 και στο σύνολό τους ξεπερνούν τα 300 δισ. ευρώ. Την ίδια στιγμή βέβαια, σημειώνεται ότι κάτι τέτοιο θα προσθέσει νέες δυσκολίες στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, ενώ αυξάνεται και η κριτική από δυνάμεις εντός των κρατών-μελών της ΕΕ που αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα των υφιστάμενων κυρώσεων.

Την ίδια στιγμή, προωθείται η υλοποίηση της απόφασης για αποστολή περισσότερων όπλων μεγάλου βεληνεκούς, όπως τα συστήματα Patriot αλλά και μαχητικά αεροσκάφη, με τη Ρωσία να δηλώνει ότι η αποστολή μαχητικών αεροσκαφών αποτελεί κήρυξη πολέμου και νομιμοποιεί από την πλευρά της το πλήγμα σε ΝΑΤΟϊκά εδάφη. Ήδη Πολωνία και Σλοβακία έχουν αποφασίσει την αποστολή μαχητικών αεροσκαφών, με τις ΗΠΑ να τις συγχαίρουν μεν, δηλώνοντας ταυτόχρονα όμως ότι αποτελεί αποκλειστικά δική τους απόφαση και όχι 
ΝΑΤΟϊκή.

Γίνεται φανερό ότι τα σημάδια μιας επικείμενης επέκτασης του πολέμου πληθαίνουν, όπως αποτυπώθηκε και στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου στα μέσα Φλεβάρη όπου σημειώθηκε ως βασικός λόγος «ανησυχίας» η άνοδος της Κίνας και διαπιστώθηκε η ενίσχυση απ’ όλες τις «μεγάλες δυνάμεις» των μέτρων προστατευτισμού των οικονομιών τους. Μάλιστα, οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ, κατά την κατάθεσή τους στις αρχές Μάρτη στην Επιτροπή Πληροφοριών της Γερουσίας στην ετήσια δημόσια ακρόαση για την «αξιολόγηση των παγκόσμιων απειλών», αναφέρθηκαν σε «πιθανότητα» άμεσης σύγκρουσης ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και Ρωσίας, αλλά και για μακρόχρονη εξέλιξη του πολέμου.

Ακολούθησε η έντονη αντιπαράθεση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσίας-Κίνας με αφορμή την επίσκεψη του Προέδρου της Κίνας Σι Τζινπίνγκ στη Μόσχα. Άλλωστε, όλο αυτό το διάστημα η ένταση μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας αυξάνεται με ταχύτατους ρυθμούς, με την Κίνα τέλη Φλεβάρη να καταθέτει «ειρηνευτικό σχέδιο» 12 σημείων για τον τερματισμό της «ουκρανικής κρίσης», όπως αποκαλεί τον πόλεμο στην Ουκρανία, τη Ρωσία να το αποδέχεται ως βάση για συζήτηση και τις ΗΠΑ να κατηγορούν ανοιχτά την Κίνα για στήριξη της Ρωσίας. Η ολοκλήρωση της επίσκεψης του Προέδρου της Κίνας και η υπογραφή στις 21 Μάρτη της «Κοινής Δήλωσης για την εμβάθυνση της περιεκτικής Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης Συντονισμού για τη Νέα Εποχή» σηματοδότησε την περαιτέρω ενίσχυση της συνεργασίας Κίνας-Ρωσίας τόσο σε στρατιωτικό επίπεδο όσο και σε θέματα ενέργειας και οικονομικής συνεργασίας, με το διμερές εμπόριο να αναμένεται να ξεπεράσει τα 200 δισ. δολάρια το 2023. Ήδη, το 2022 έκλεισε με ιστορικό υψηλό για τις εμπορικές σχέσεις Ρωσίας και Κίνας.

Στη βάση αυτή προωθείται η ενίσχυση των στρατιωτικών εξοπλισμών σε παγκόσμιο επίπεδο. Η συζήτηση για τη χρήση πυρηνικών όπλων ενισχύεται μετά και από την απόφαση της Ρωσίας στα τέλη Φλεβάρη για «αναστολή» της συμμετοχής της στη συνθήκη New Start για τον περιορισμό της χρήσης πυρηνικών όπλων, αλλά και την απόφαση στα μέσα Μάρτη της Συνόδου Κορυφής της AUKUS (ΗΠΑ, Βρετανία, Αυστραλία) για περαιτέρω ενίσχυση της παρουσίας της σε Ινδικό και Ειρηνικό Ωκεανό και για εξοπλισμό της Αυστραλίας με αμερικανικά πυρηνοκίνητα υποβρύχια, όπως και την απόφαση της Βρετανίας για αποστολή οπλισμού με απεμπλουτισμένο ουράνιο στην Ουκρανία και τη συνακόλουθη κίνηση της Ρωσίας να προχωρήσει στην τοποθέτηση τακτικών πυρηνικών όπλων στο έδαφος της Λευκορωσίας μέχρι τον Ιούνη του 2023. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά την ανακοίνωση της συγκεκριμένης απόφασης ο Ρώσος Πρόεδρος δήλωσε ότι «το ίδιο κάνουν και οι ΗΠΑ σε Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Ιταλία και Ελλάδα».

Ταυτόχρονα διατηρούνται οι υφιστάμενες εστίες έντασης και αναδύονται νέες. Συντηρείται η ένταση μεταξύ Σερβίας και Κοσόβου παρά την προσωρινή αποκλιμάκωση στις αρχές του 2023, ταυτόχρονα με την προώθηση γαλλο-γερμανικού «ειρηνευτικού» σχεδίου που προϋποθέτει την έμμεση αναγνώριση του Κοσόβου από τη Σερβία ώστε να προχωρήσει η ένταξή τους στην ΕΕ. Την κλιμάκωση των επιθέσεων το προηγούμενο διάστημα από το Ισραήλ στα Παλαιστινιακά εδάφη ακολούθησε στις 26 Φλεβάρη η πενταμερής «διάσκεψη ασφαλείας» των ΗΠΑ, Ισραήλ, Αιγύπτου, Ιορδανίας και Παλαιστινιακής Αρχής στην Άκαμπα της Ιορδανίας, που διακήρυξε την ανάγκη «αποκλιμάκωσης και αποτροπής περαιτέρω βίας» και από τις δυο πλευρές και επαναλήφθηκε στις 19 Μάρτη στη Sharm El Sheikh της Αιγύπτου.

Την ίδια περίοδο, αυξήθηκε κατακόρυφα η ένταση και στην Κορεατική Χερσόνησο, με τις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις ΗΠΑ - Νότιας Κορέας, την ενίσχυση της συζήτησης για επανατοποθέτηση αμερικανικών πυρηνικών όπλων στη Ν. Κορέα και τις συνακόλουθες συνεχείς δοκιμές βαλλιστικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς από τη Β. Κορέα. Αντίστοιχα ενισχύεται τόσο η παρουσία των ΗΠΑ στην Ταϊβάν, με την Κίνα να κάνει λόγο για συνεχή παραβίαση «κόκκινων γραμμών», όσο και η συμπόρευση της Ιαπωνίας με το ευρωατλαντικό στρατόπεδο που αποτυπώθηκε στην επίσκεψη του Ιάπωνα πρωθυπουργού F. Kishida στην Ουκρανία στις 21 Μάρτη.

Αλλά και στην Αφρική, ΗΠΑ-ΕΕ και Ρωσία-Κίνα προσπαθούν να ενισχύσουν την επιρροή τους, με συνεχή παρουσία τους εκεί από τις αρχές του 2023 και το βλέμμα στραμμένο στον ορυκτό και φυσικό πλούτο της (στα τέλη Μάρτη, το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ ανακοίνωσε την ανακάλυψη νέων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου σε μια περιοχή που εκτείνεται μεταξύ Λιβύης και Τυνησίας χωρητικότητας 4 τρισ. και 1,7 τρισ. βαρελιών αντίστοιχα), τις μεγάλες ανάγκες σε υποδομές, αλλά και το σημαντικό και νεανικό εργατικό δυναμικό της.

Στον ασιατικό χώρο συνεχίζεται η προσπάθεια σταδιακής απεμπλοκής χωρών από τη ρωσική επιρροή και ενίσχυσης της επιρροής των ΗΠΑ, που αποτυπώθηκε στις συζητήσεις των ΗΠΑ με το Τουρκμενιστάν για απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο, αλλά και στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στη Γεωργία. Επίσης, αυξάνεται η ένταση στα σύνορα Ινδίας-Κίνας, στην περιοχή Λαντάχ και τη Ζώνη Πραγματικού Ελέγχου. Την ίδια στιγμή, διεξήχθησαν στα μέσα Μάρτη πολυήμερες κοινές στρατιωτικές ασκήσεις των ναυτικών δυνάμεων της Ρωσίας, της Κίνας και του Ιράν στον κόλπο του Ομάν. Ακολούθησαν ισχυρές αεροπορικές επιθέσεις των ΗΠΑ στη Συρία ως απάντηση σε μια επίθεση με drone ιρανικής προέλευσης –σύμφωνα με δηλώσεις του Προέδρου Μπάιντεν– σε αμερικανική βάση στη Χάσακα της Βορειοανατολικής Συρίας.

Παράλληλα, τα πρόσφατα γεγονότα στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα αποτελούν σημάδια εκδήλωσης νέας κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου που δεν μπορεί να επενδυθεί, να ανακεφαλαιοποιηθεί με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους. H πτώχευση της Silicon Valley Bank και της Signature Bank στις ΗΠΑ, η κατάρρευση της Credit Suisse στην Ελβετία και η συμφωνία εξαγοράς-διάσωσής της από τη μεγαλύτερη τράπεζα της Ελβετίας, τη UBS, ύψους τριών δισ. (με την Κεντρική Τράπεζα της Ελβετίας να διαθέτει 100 δισ. για τις ανάγκες ρευστότητάς της), η κατακόρυφη πτώση της μετοχής της Deutsche Bank στη Γερμανία, οι συνεχείς εξελίξεις –που δεν έχουν ακόμα ολοκληρωθεί, ούτε αποκαλυφθεί πλήρως ως προς τις συνέπειές τους– δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Ακολουθούν την πτώση του ποσοστού κέρδους σε ομίλους της νέας τεχνολογίας και άλλων βιομηχανικών κλάδων, την αλματώδη αύξηση του πληθωρισμού και τη συνακόλουθη συνεχή άνοδο των επιτοκίων των Κεντρικών Τραπεζών.

Η πρόσφατη νέα αύξηση των επιτοκίων κατά 0,25% από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (FED) είναι η 9η από το Μάρτη του 2022, με το βασικό επιτόκιο να φτάνει στο 5% από σχεδόν μηδενικό πριν ένα χρόνο, και εντείνει περαιτέρω τις πιέσεις σε περιφερειακές αμερικανικές τράπεζες. Ταυτόχρονα, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσίευσε η Fed, ο δανεισμός στα μέσα Μάρτη ανήλθε στα 152,85 δισ. δολ. που συνιστά ιστορικό υψηλό. Το προηγούμενο υψηλό όλων των εποχών ήταν 111 δισ. δολάρια, κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 2008.

Αποφάσεις αύξησης των επιτοκίων λαμβάνονται και από κεντρικές τράπεζες των κρατών-μελών της ΕΕ. Ενώ η πρόεδρος της ΕΚΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, επιβεβαίωσε στις 22 Μάρτη τη στόχευση για μείωση του πληθωρισμού της Ευρωζώνης στο 2% από 8,5% το Φλεβάρη, επισημαίνοντας ότι, «για να μειωθούν οι πληθωριστικές πιέσεις, είναι σημαντικό η νομισματική πολιτική μας να κινείται ισχυρά προς περιοριστική κατεύθυνση. Και αυτή η διαδικασία μόλις έχει αρχίσει να υλοποιείται».

Σημειώνεται επίσης ότι στις 19 Μάρτη, με κοινή δήλωσή τους, η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η Τράπεζα του Καναδά, η Τράπεζα της Αγγλίας, η Τράπεζα της Ιαπωνίας και η Κεντρική Τράπεζα της Ελβετίας ανακοίνωσαν νέα μέτρα για την ενίσχυση της ρευστότητας μέσα από τις συμφωνίες swap για δολάρια.

Τα αδιέξοδα και οι αντιφάσεις που βρίσκονται στο ίδιο το DNA του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής όχι μόνο δεν αντιμετωπίζονται, αλλά οξύνονται από τις αποφάσεις των αστικών επιτελείων, του κράτους του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του. Αποκαλύπτεται έτσι ότι ούτε η περιοριστική πολιτική που παρουσιάστηκε ως «φάρμακο» για την κρίση του 2008 και επανέρχεται τώρα, ούτε η επεκτατική πολιτική που παρουσιάστηκε ως φάρμακο για την κρίση του 2020 (με τη μεγάλη κρατική παρέμβαση, την αύξηση κρατικών δαπανών και την ανοχή στην αύξηση του κρατικού χρέους, τη χαλαρή νομισματική πολιτική με τα χαμηλά έως μηδενικά επιτόκια και την αύξηση της προσφοράς χρήματος, της ρευστότητας) μπορούν να «θεραπεύσουν» τις αγιάτρευτες αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος.

Είναι δεδομένο ότι οι εξελίξεις πρέπει να γεννούν για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα όχι μόνο λόγους ανησυχίας, αλλά βεβαιότητα ότι για μία ακόμα φορά θα κληθούν να πληρώσουν το μάρμαρο για τη στήριξη της καπιταλιστικής οικονομίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με το Bloomberg, κάθε κάτοικος της Ελβετίας θα επιβαρυνθεί με 13.500 ευρώ για τα κρατικά μέτρα διάσωσης της Credit Suisse.

Την ίδια στιγμή, σε διεθνές επίπεδο εξαπολύεται από τα αστικά κράτη όλο και μεγαλύτερη επίθεση στο εργατικό-λαϊκό εισόδημα, στα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων: Δεκάδες χιλιάδες απολύσεις έχουν ήδη ανακοινωθεί σε μονοπώλια τεχνολογίας στις ΗΠΑ, με μόνο την Amazon να φτάνει ήδη τις 27.000. Στη Γαλλία, με καταστολή και επιστρατεύσεις απεργών στα διυλιστήρια, με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, η κυβέρνηση προσπαθεί να κάμψει την αντίσταση του γαλλικού λαού και να προχωρήσει την αντιασφαλιστική επίθεση που απαιτεί το γαλλικό κεφάλαιο. Στην ΕΕ αλλά και στις ΗΠΑ, η κατάσταση χειροτερεύει ακόμα περισσότερο με τη συνεχιζόμενη αύξηση των επιτοκίων σε μια προσπάθεια να συγκρατηθεί ο πληθωρισμός. Μελέτες στη Βρετανία ξεκαθαρίζουν ότι οι πραγματικοί μισθοί δε θα επιστρέψουν στα επίπεδα του 2008 (!) μέχρι το 2026.

Μπορεί η ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης να αποτελεί την κοινή συνισταμένη για την αστική τάξη και το κράτος σε παγκόσμιο επίπεδο, εξελίσσεται όμως σε συνθήκες όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών και ενδοαστικών αντιθέσεων. Η συνέχιση του πολέμου, η επερχόμενη κρίση υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου μεγαλώνει τους τριγμούς στο αστικό στρατόπεδο σε κάθε χώρα και σε διεθνές επίπεδο. Είναι ενδεικτικές οι διεργασίες και τα παζάρια για την εκλογή προέδρου στη Βουλή των Αντιπροσώπων στις ΗΠΑ μέχρι την τελική επικράτηση του Ρεπουμπλικάνου Μακάρθι στις 7 Γενάρη, οι αποκαλύψεις για κατοχή απόρρητων εγγράφων από τον Πρόεδρο Τζ. Μπάιντεν και οι συνεχείς έρευνες και ενδεχόμενες διώξεις για τις επαγγελματικές και πολιτικές δραστηριότητες του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ Ντ. Τραμπ, η οριακή πλειοψηφία της κυβέρνησης Μακρόν στην Εθνοσυνέλευση και οι προτάσεις μομφής εναντίον της λόγω του νομοσχεδίου για το Ασφαλιστικό, οι συνεχείς αποκαλύψεις για διάφορων ειδών σκάνδαλα λόγω των σφοδρότατων ανταγωνισμών σε μια σειρά κράτη-μέλη της ΕΕ, οι αντιθέσεις στη νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του Ισραήλ με αφορμή το νομοσχέδιο για τη δικαστική μεταρρύθμιση που οδήγησαν στην αποπομπή του υπουργού Άμυνας Γ. Γκάλαντ από τον πρωθυπουργό Μπ. Νετανιάχου, εν μέσω σφοδρών αντικυβερνητικών διαδηλώσεων.

Σε αυτές τις δυσκολίες του συστήματος επιδρά φυσικά και η πάλη των λαών. Μέσα σε αυτές τις τραγικές για τους λαούς συνθήκες, αναδείχτηκαν οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των εκατομμυρίων απεργών στη Γαλλία με αιχμή την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, που τραγουδούσαν τη Διεθνή στην πλατεία της Βαστίλης. Όπως και οι απεργιακές μάχες σε πολλούς κλάδους στη Βρετανία –σε κάποιους για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες– οι μεγαλύτερες απεργιακές συγκεντρώσεις στη Γερμανία εδώ και δεκαετίες, η συγκλονιστική έμπρακτη αλληλεγγύη των λαών στους φονικούς σεισμούς σε Τουρκία και Συρία, με τα μέλη του Τουρκικού Κομμουνιστικού Κόμματος στην πρώτη γραμμή, οι διαδηλώσεις εκατοντάδων Ισραηλινών ενάντια στις δολοφονικές επιθέσεις στους Παλαιστίνιους από την κυβέρνηση του Ισραήλ, οι μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στην κρατική καταστολή και την αντιλαϊκή επίθεση σε μια σειρά χώρες του κόσμου. Αυτές οι κινητοποιήσεις ανέδειξαν για μία ακόμα φορά τη δύναμη της εργατικής τάξης, του λαού. Η μεταρρύθμιση Μακρόν στο Ασφαλιστικό ανέδειξε ότι οι ίδιες αντιδραστικές κατευθύνσεις της ΕΕ εφαρμόζονται σε όλα τα κράτη-μέλη. Στην Ελλάδα αυτή η κατεύθυνση υλοποιήθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ενισχύθηκε από την κυβέρνηση της ΝΔ, για δουλειά μέχρι τα 67 με 40 χρόνια εργασίας.

Φαίνεται ότι οι λαοί δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη σε συνθήκες που, χωρίς την οργανωμένη, ανατρεπτική παρέμβασή τους, προμηνύεται βαρυχειμωνιά διαρκείας για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Οι μαζικές λαϊκές και νεανικές κινητοποιήσεις στην Ελλάδα για να μην επαναληφθεί το έγκλημα των Τεμπών «είναι ένα δείγμα της τεράστιας και αστείρευτης δύναμης του αγωνιζόμενου λαού, που μπορεί πραγματικά να “φέρει τα πάνω κάτω”», όπως αναφέρει η ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ για το σιδηροδρομικό έγκλημα στα Τέμπη και τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του λαού και της νεολαίας.

Γι’ αυτό και η άρχουσα τάξη δε χάνει από το στόχαστρο τον πραγματικό της αντίπαλο. Είναι χαρακτηριστική η ένταση της καταστολής σε παγκόσμιο επίπεδο, η ανάπτυξη πολυπλόκαμων μηχανισμών παρακολούθησης για την πρόληψη της ριζοσπαστικοποίησης. Ενώ, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, το Φλεβάρη στις ΗΠΑ πέρασε με διακομματική στήριξη ψήφισμα με βάση το οποίο «το Κογκρέσο καταγγέλλει το σοσιαλισμό και αντιτίθεται στην εγκαθίδρυση σοσιαλιστικών πολιτικών στις ΗΠΑ».

Στη χώρα μας το αποτρόπαιο έγκλημα στα Τέμπη αποκάλυψε για μία ακόμη φορά με συγκλονιστικό τρόπο το εχθρικό για τη ζωή και τις ανάγκες του λαού εκμεταλλευτικό σύστημα, το ρόλο του κράτους και των κυβερνήσεών του, όσο και αν προσπάθησαν όσοι κυβέρνησαν και κυβερνούν, καθώς και παντός είδους αστικά επιτελεία και μέσα κοινωνικής δικτύωσης να μην πάει η συζήτηση στον πραγματικό ένοχο.

Γιατί είναι η δικτατορία του κεφαλαίου και το κράτος της που διαχρονικά θεωρούν κόστος την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Τα Τέμπη είναι η τραγική κορυφή ενός παγόβουνου που αντιμετωπίζει την ασφάλεια των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων ως απαγορευτικό για το κεφάλαιο κόστος:

• Τα εργατικά ατυχήματα-εγκλήματα συμβαίνουν σε καθημερινή βάση, και η Επιθεώρηση Εργασίας παραμένει υποστελεχωμένη και μάλιστα χωρίς να υποχρεούται να παρέμβει «στα ήσσονος» σημασίας ατυχήματα, όπως «έτρεξε» να διευκρινίσει η Εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης το Γενάρη.
• Ζωές και περιουσίες μένουν εκτεθειμένες σε φυσικά φαινόμενα, όπως αναδεικνύουν οι συγκλονιστικές περιγραφές στη δίκη για το Μάτι που είναι σε εξέλιξη, αλλά και οι καταστροφικές πλημμύρες σε μια σειρά περιοχές της χώρας το προηγούμενο διάστημα.
• Μαθητές και φοιτητές παίζουν το κεφάλι τους κορόνα-γράμματα σε επικίνδυνα εκπαιδευτικά συγκροτήματα, από τα ταβάνια που πέφτουν σε νηπιαγωγεία μέχρι πανεπιστήμια και τις πλημμυρισμένες εστίες, μέχρι την έκρηξη του λέβητα στο Δημοτικό Σχολείο στις Σέρρες και την πτώση του φοιτητή από τον τρίτο όροφο στο ΑΠΘ.
• Παραμένουν εκατοντάδες τα ακατάλληλα και ανέλεγκτα δημόσια κτήρια, όπως και οι επιχειρήσεις, με το φριχτό σεισμό στην Τουρκία και τη Συρία να αποκαλύπτει ότι οι λαοί σε όλο τον κόσμο θεωρούνται αναλώσιμοι.

Την ίδια στιγμή, αντιμετωπίζουν τις κοινωνικές ανάγκες ως πεδίο κερδοφορίας, ως πολύτιμο εμπόρευμα. Έτσι, είτε διατηρώντας το ίδιο το κράτος του κεφαλαίου την ιδιοκτησία και τη διαχείριση βασικών υποδομών είτε «απελευθερώνοντάς» τες ώστε να τις αναλάβουν απευθείας οι επιχειρηματικοί όμιλοι, η στόχευση για ενίσχυση της κερδοφορίας με βάση τις επιταγές της καπιταλιστικής ανάπτυξης παραμένει. Οι εξελίξεις στην Υγεία και το τελευταίο διάστημα είναι χαρακτηριστικές για τις συνέπειες που έχει για το λαό όσο αντιμετωπίζεται ως πολύτιμο εμπόρευμα: Ο προϋπολογισμός συνέχισε τη μείωση των δαπανών επιβαρύνοντας περαιτέρω το λαϊκό εισόδημα, αυξήθηκαν οι τιμές των φαρμάκων, αλλά και οι τεράστιες ελλείψεις, ενώ η προώθηση της ιδιωτικοποίησης του παιδοογκολογικού τμήματος του νοσοκομείου Αγία Σοφία αποτελεί νέο χτύπημα στους μικρούς ασθενείς που δε θα μπορούν να χρυσοπληρώσουν τη θεραπεία τους. Και την ίδια στιγμή, καταργήθηκαν ενόψει της επερχόμενης τουριστικής περιόδου και τα τελευταία τυπικά μέτρα για την πανδημία, με όσους νοσήσουν να μη δικαιούνται ούτε την πενθήμερη άδεια, με τους θανάτους να συνεχίζουν να καταγράφονται κατά δεκάδες κάθε βδομάδα, με όσους υποφέρουν από τις –διαπιστωμένες πια– συνέπειες της Long-Covid να πρέπει να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους.

Αντίστοιχα, σύμφωνα και με τις ευρωπαϊκές κατευθύνσεις, η συνεχιζόμενη «απελευθέρωση» του σιδηρόδρομου, η ιδιωτικοποίηση του νερού, η ενίσχυση της επιχειρηματικής δραστηριότητας σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης, στον πολιτισμό και τον αθλητισμό, οι αδειοδοτήσεις για ΑΠΕ σε βάρος της προστασίας του περιβάλλοντος δεν είναι έργο μίας πράξης, ούτε φυσικά μίας κυβέρνησης. Είναι αποτέλεσμα της διαχρονικής σκυταλοδρομίας των κυβερνήσεων του κεφαλαίου, που σήμερα απαιτεί πιο επιθετική παρέμβαση από πλευράς του αστικού κράτους, ακριβώς επειδή οξύνεται όλο και περισσότερο ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός.

Ταυτόχρονα το κράτος του κεφαλαίου θωρακίζεται συνεχώς απέναντι στον εχθρό-λαό. Τόσο η ψήφιση του απαράδεκτου νόμου 5002/2022 για το απόρρητο των επικοινωνιών και την ΕΥΠ το Δεκέμβρη όσο και η συνεδρίαση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής το Γενάρη για την υπόθεση των υποκλοπών στο τηλεφωνικό κέντρο της έδρας της ΚΕ του ΚΚΕ επιβεβαίωσαν τη σταθερή επιδίωξη του κεφαλαίου για ενίσχυση του δόγματος «ουδείς εξαιρείται των παρακολουθήσεων», όταν αυτό επιβάλλει η εθνική ασφάλεια, και για αξιοποίηση της τελευταίας λέξης της τεχνολογίας στην προληπτική και μαζική καταγραφή εκατομμυρίων δεδομένων. Την ενίσχυση του νομοθετικού κατασταλτικού οπλοστασίου υπηρετεί και η τροπολογία απαγόρευσης της συμμετοχής στις εκλογές για τη Χρυσή Αυγή και τις παραφυάδες της. Διευκολύνει ακόμα περισσότερο την προσπάθεια για έλεγχο του εσωτερικού των κομμάτων από πλευράς του αστικού κράτους, αποτελεί συνέχεια προηγούμενων νομοθετικών παρεμβάσεων, με απώτερο στόχο φυσικά να ανοίξει το δρόμο για την ποινικοποίηση της ριζοσπαστικοποίησης, της κομμουνιστικής ιδεολογίας και δράσης. Αντίστοιχα αξιοποιείται και η ανοιχτή καταστολή και οι διώξεις, φτάνοντας στο σημείο μέχρι και όχημα της αστυνομίας να πέσει πάνω σε διαδηλωτές κατά την τελευταία μεγαλειώδη απεργιακή συγκέντρωση.

Τη στήριξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου υπηρετούν και οι υπόλοιποι θεσμοί του αστικού κράτους, με τη Δικαιοσύνη να αναλαμβάνει διπλή αποστολή. Από τη μια την ταχύτατη και άμεση στήριξη τραπεζικών και επιχειρηματικών ομίλων, όπως με τη, λιγότερο ή περισσότερο, ανοιχτή στήριξη από την ηγεσία της Δικαιοσύνης στις αντίστοιχες κυβερνητικές επιλογές (για παράδειγμα, η απαράδεκτη παρέμβαση Ντογιάκου σχετικά με το νόμο της ΝΔ για την ΕΥΠ), αλλά και με την πρόσφατη απόφαση σε χρόνο ρεκόρ του Αρείου Πάγου για τους πλειστηριασμούς, με την οποία δίνεται οριστικά η δυνατότητα σε εταιρίες διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις να επιταχύνουν πλειστηριασμούς, με 700.000 πλειστηριασμούς να βρίσκονται προ των πυλών. Από την άλλη αναλαμβάνει το ρόλο της «κολυμβήθρας του Σιλωάμ» για τις κρατικές και πολιτικές επιλογές, είτε μέσα από «ειδικά δικαστήρια» για συγκεκριμένα πρόσωπα (όπως τα πρόσφατα για τις ευθύνες Παππά - Καλογρίτσα για τις τηλεοπτικές άδειες, αλλά και Παπαγγελόπουλου - Τουλουπάκη για την υπόθεση Novartis) είτε πρωτοστατώντας στην καλλιέργεια στάσης αναμονής για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, ενόψει της δικαστικής ετυμηγορίας, απαιτώντας «να την αφήσουν να κάνει τη δουλειά της», όπως με το πρόσφατο έγκλημα στα Τέμπη. Φυσικά, την ίδια ώρα σπεύδει να επιμορφώσει τους δικαστές με σεμινάρια αντιμετώπισης του αριστερού εξτρεμισμού στη βάση των ευρωπαϊκών κατευθύνσεων, όπως αποκάλυψε ο Ριζοσπάστης.

Αυτό το σύστημα και το κράτος του προσπαθούν να αθωώσουν ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ δίνοντας τα διαπιστευτήριά τους ως άριστα εκπαιδευμένοι μηχανοδηγοί για τις ράγες της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ιδιαίτερα εξοργιστική όσο και αποκαλυπτική ήταν η στάση τους μετά από το τραγικό έγκλημα στα Τέμπη. Η προσπάθεια να χρεωθεί το έγκλημα σε «ανθρώπινο λάθος» από πλευράς της κυβέρνησης, αλλά και η προσπάθεια όλων των κομμάτων να επιβληθεί σιωπή ως δήθεν απόδοση τιμής στα θύματα, υπηρετούσαν από κοινού τη στόχευση να μείνουν εκτός κάδρου ευθυνών οι διαχρονικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων και, κυρίως, το σύστημα που θυσιάζει την ανθρώπινη ζωή για τα κέρδη.

Μάλιστα, οι πρόσφατες συνεντεύξεις Μητσοτάκη, Τσίπρα και Ανδρουλάκη επιβεβαίωσαν ότι είναι σε πλήρη εξέλιξη οι ζυμώσεις και οι διεργασίες για την επόμενη μέρα των εκλογών. Αποδεικνύεται ξανά η κοινή στρατηγική βάση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ για το κυβερνητικό πρόγραμμα που πρέπει να υλοποιηθεί την επόμενη μέρα. Ο Ανδρουλάκης πρότεινε συγκυβέρνηση με ΝΔ χωρίς Μητσοτάκη και ΣΥΡΙΖΑ, το Φλεβάρη η Ντ. Μπακογιάννη «διαπίστωνε» ότι με το ΣΥΡΙΖΑ «επί των στρατηγικών επιλογών της χώρας δεν υπάρχουν διαφορές». Αντίστοιχα, λίγες μέρες πριν, η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Π. Τσαπανίδου δήλωνε ότι «εδώ δε μιλάμε να συγκρίνουμε δύο κόμματα, γιατί δεν έχουμε καμία διαφορά μεταξύ μας, κυρίως σε τέτοια σοβαρά ζητήματα, όπως τα θέματα δημοκρατίας», ενώ και ο πρώην υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ναύαρχος Αποστολάκης, σημείωνε ότι δε θα απέκλειε κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώντας ότι τα πάντα είναι δυνατά. Άλλωστε αποτελεί κοινό τόπο όλων των αστικών κομμάτων η εξασφάλιση της κυβερνητικής σταθερότητας την επομένη των εκλογών, σε όλες τις συνθήκες, πόσο μάλλον όσο εντείνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις ενόψει και μιας νέας κρίσης υπερσυσσώρευσης.

Βέβαια ήδη από τη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό το Δεκέμβρη του 2023 είχε φανεί η συμφωνία στις βασικές κατευθύνσεις που καθορίζουν το Ταμείο Ανάκαμψης, τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ. Ήταν αποκαλυπτικές οι πρόσφατες δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, ότι ως επόμενη κυβέρνηση θα μπορούσαν να διαπραγματευτούν μέχρι και το 40% (!) του Ταμείου Ανάκαμψης, αποδεικνύοντας σε κάθε περίπτωση ότι «έμαθαν το μάθημά τους», αποφεύγοντας δηλώσεις περί κατάργησης των μνημονίων «με ένα νόμο και ένα άρθρο».

Η συμφωνία τους δεν κρύβεται ούτε για τη στήριξη των βασικών επιλογών της αστικής τάξης στο περαιτέρω βάθεμα της εμπλοκής της Ελλάδας στον πόλεμο. Άλλωστε, με βάση επίσημα στοιχεία τρίβει τα χέρια του το εφοπλιστικό κεφάλαιο στην Ελλάδα από τη συνέχεια του πολέμου, αφού μόνο τα κέρδη πέντε εφοπλιστικών ομίλων το 2022 έφτασαν τα 1,360 δισ. δολάρια.

Η κυβέρνηση της ΝΔ προωθεί αταλάντευτα τους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς στην περιοχή, πάτησε όμως στο έδαφος που προετοίμασαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Κοινό τους «κατόρθωμα» είναι η μετατροπή της Αλεξανδρούπολης σε «Σούδα του Βορρά», η στήριξη νέων υποδομών των ΗΠΑ στη Σούδα και σε βάσεις ανά την Ελλάδα, οι αποκαλύψεις του ΚΚΕ για τον κρίσιμο ρόλο των 5 λιμανιών (Πειραιάς, Θεσσαλονίκη, Αλεξανδρούπολη, Βόλος, Καβάλα) στη στήριξη του στρατοπέδου ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και ΕΕ, η ενίσχυση των εξοπλισμών και οι δαπάνες δισεκατομμυρίων για τις στρατιωτικές ανάγκες του ΝΑΤΟ, αφού αυτό επιβάλλει η προστασία των κερδών για την αστική τάξη της Ελλάδας. Γι’ αυτό και κατά την πρόσφατη επίσκεψή του ο υπ. Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντ. Μπλίνκεν συναντήθηκε τόσο με τον Κ. Μητσοτάκη όσο και με τον Α. Τσίπρα.

Συμφωνούν ακόμα και στα σχέδια των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας για συνδιαχείριση και συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο υπό την ομπρέλα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Η κυβέρνηση της ΝΔ προκλητικά αξιοποιεί τη «διπλωματία των σεισμών» και το σύνολο του αστικού κόσμου και των ΜΜΕ επιχαίρει για την απόφαση μεταξύ των δυο αστικών τάξεων για «ήσυχα νερά στο Αιγαίο» μέχρι τις εκλογές σε Ελλάδα και Τουρκία.

Κοινή και διαχρονική είναι και η επίθεση και στο μισθό και στο λαϊκό εισόδημα: Στο νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου πάτησε η κυβέρνηση της ΝΔ για να εξαγγείλει τη δήθεν αύξηση στο βασικό μισθό, που δε φτάνει καν τα επίπεδα του 2011! Γι’ αυτό άλλωστε και φρόντισαν όλοι μαζί να απορρίψουν όλες τις τροπολογίες που κατέθεσε το ΚΚΕ για μέτρα ουσιαστικής ανακούφισης και προστασίας της λαϊκής οικογένειας.

Η ίδια συμφωνία δεν κρύβεται ούτε στην Παιδεία και τον Πολιτισμό, όσο και αν προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τη δίκαιη οργή και αγανάκτηση των καλλιτεχνών για το απαράδεκτο ΠΔ 85/2022 και τους επόμενους ελιγμούς της κυβέρνησης της ΝΔ, αφού δεν έχασε ευκαιρία ο ΣΥΡΙΖΑ να επαναφέρει τις προτάσεις για την εφαρμογή των κατευθύνσεων της Μπολόνια και τη συνακόλουθη περαιτέρω εμπορευματοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης, το χτύπημα στα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ έχουν υπερψηφίσει τα μισά και πάνω από τα νομοσχέδια της ΝΔ. Και αυτό δεν μπορεί να κρυφτεί με τερτίπια όπως η αποχή του ΣΥΡΙΖΑ από τις ψηφοφορίες στη Βουλή μετά από την πρόταση δυσπιστίας στην κυβέρνηση που κατέθεσε, επειδή –τάχα– η δημοκρατία απειλείται. Άλλωστε, εξίσου αποκαλυπτική ήταν και η στάση τους στην προσπάθεια αθώωσης του κράτους του κεφαλαίου και των θεσμών του στη δυσώδη υπόθεση των υποκλοπών, όπου με μοιρασμένους ρόλους επεδίωξαν να θαφτεί η υπόθεση των υποκλοπών σε βάρος του ΚΚΕ.

Γίνεται φανερό ότι μόνο ο λαός θα σώσει το λαό, όπως απέδειξε το οργανωμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα και στην Ελλάδα, με τη συγκλονιστική αλληλεγγύη από την πρώτη ώρα στον τουρκικό και το συριακό λαό, με την αδιάκοπη πάλη του για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και πραγματική προστασία του εισοδήματος, με τη συνεχή προσπάθειά του να σωθούν τα λαϊκά σπίτια από τα αρπακτικά των τραπεζών και των funds. Όπως φάνηκε στον πολυήμερο, μαζικό, ορμητικό αγώνα των καλλιτεχνών για την υπεράσπιση των σπουδών, των πτυχίων, της ζωής και του έργου τους. Όπως διατράνωσαν για μία ακόμα φορά οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα η νεολαία στη χώρα μας μετά από το αποτρόπαιο έγκλημα στα Τέμπη. Το προδιαγεγραμμένο αυτό έγκλημα αποτέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της λαϊκής οργής, φανέρωσε νέες δυνάμεις, συνεχίζει με αποφασιστικότητα βάζοντας στο επίκεντρο τον πραγματικό ένοχο για τους δεκάδες νεκρούς και τραυματίες, το κράτος και τις κυβερνήσεις του που, μπροστά στα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, θεωρούν αναλώσιμη την ανθρώπινη ζωή, κόστος την προστασία της. Σε αυτόν τον αγώνα το ΚΚΕ πρωτοστατεί καταθέτοντας όλες του τις δυνάμεις.

Όπως τόνισε σε δήλωσή του ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπας για την ανακοίνωση της ημερομηνίας των εκλογών για την 21η Μάη: «Όσο πιο αδύναμα τα κόμματα που –με τον ένα ή τον άλλο τρόπο– θα σχηματίσουν την επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση, όσο πιο ψηλά βρίσκεται το ΚΚΕ τόσο πιο δυνατός γίνεται ο λαός για να διαμορφώσει πραγματικές θετικές εξελίξεις προς όφελός του».

Με την επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου, το παρόν τεύχος της ΚΟΜΕΠ επιδιώκει να αναδείξει ότι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, η νεολαία, δυναμώνοντας το ΚΚΕ μπροστά σε όλες τις μάχες, μπορούν να κατευθύνουν τη ζωή τους πάνω σε νέες ράγες, στις ράγες της κοινωνικής απελευθέρωσης, με προορισμό την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών.

Το νέο τεύχος περιλαμβάνει:

Στην ενότητα «Ιδεολογία - Πολιτική»:

• Συνέντευξη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, που συνοψίζει βασικές θέσεις του Κόμματος σε μια σειρά επίκαιρα ζητήματα της πολιτικής διαπάλης.
• Άρθρο της Αλέκας Παπαρήγα, μέλους της ΚΕ, με τίτλο «Η θέση του ΚΚΕ για κυβερνήσεις συνεργασίας στο έδαφος του καπιταλισμού». Φωτίζει τις διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα στις περιόδους 2012 - 2015 - 2019, με βάση και την αντίστοιχη ιστορική πείρα της περιόδου μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ώστε σε όλες τις συνθήκες να επιτυγχάνεται η απαραίτητη κυβερνητική σταθερότητα. Αναδεικνύει τη μεγάλη σημασία για την εργατική τάξη και το λαό της θέσης του ΚΚΕ για τη μη συμμετοχή σε καμία αστική κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού.
• Άρθρο του Μάκη Παπαδόπουλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, με τίτλο «Εχθρικό για το λαό και τους δημόσιους υπαλλήλους το κράτος του κεφαλαίου». Συνοψίζει νέα στοιχεία του κράτους του κεφαλαίου και αποκαλύπτει τη διαχρονικά εχθρική φύση του για το λαό. Αναφέρεται ιδιαίτερα στο ρόλο των δημόσιων υπαλλήλων και στη διαπάλη σχετικά με την πρόταση για επανακρατικοποίηση των επιχειρήσεων.
• Κείμενο της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ με τίτλο «Το οπορτουνιστικό ρεύμα ξανά σε αδιέξοδο». Αποτυπώνει τις αντιφάσεις και τις παλινωδίες του οπορτουνιστικού ρεύματος, τα αδιέξοδα της πολιτικής τους γραμμής και το ρόλο τους τόσο στην ουσιαστική στήριξη του σοσιαλδημοκρατικού πόλου της αστικής διαχείρισης όσο και στην καλλιέργεια αυταπατών και στην προσπάθεια εγκλωβισμού του εργατικού-λαϊκού κινήματος.
• Άρθρο του Κώστα Παπαδάκη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτή, με τίτλο «30 χρόνια ΕΕ των μονοπωλίων. Η σύμπλευση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ στο Ευρωκοινοβούλιο και οι θέσεις του ΚΚΕ». Στέκεται αναλυτικά στη συμφωνία και στήριξη του συνόλου των ευρωπαϊκών κατευθύνσεων από τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα. Αναδεικνύει τις διαχρονικές ευθύνες τους για το τσάκισμα των δικαιωμάτων και των αναγκών των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων προκειμένου να υπηρετηθεί η καπιταλιστική κερδοφορία.

Στην ενότητα «Οικονομία»:

• Άρθρο του Γρηγόρη Λιονή, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και υπευθύνου του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ, με τίτλο «Διαχρονική η επίθεση όλων των κυβερνήσεων στο εργατικό-λαϊκό εισόδημα». Αναδεικνύει το σύνθετο ζήτημα της μείωσης του λαϊκού εισοδήματος που δεν αφορά μόνο την άνοδο των τιμών, αλλά και το ύψος των μισθών, των φόρων, το επίπεδο της κοινωνικής πολιτικής. Συμβάλλει στην κατανόηση της στρατηγικής επιλογής της αστικής τάξης για συρρίκνωση του πραγματικού εργατικού-λαϊκού εισοδήματος, την οποία στηρίζουν διαχρονικά οι κυβερνήσεις και οι αστικές πολιτικές δυνάμεις.

Στην ενότητα «Ιστορία»:

• Ομιλία του Δημήτρη Γόντικα, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, στη Νομική της Αθήνας με τίτλο «Τα συμπεράσματα από τον αντιδικτατορικό αγώνα, διδάγματα χρήσιμα για το σήμερα». Με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την κατάληψη της Νομικής το Φλεβάρη του 1973, στέκεται στα βασικά συμπεράσματα από την περίοδο της στρατιωτικής δικτατορίας 1967-1974 και ειδικότερα από τους αγώνες του φοιτητικού κινήματος για την ανατροπή της. Τονίζει τη σημασία της πρωτοπόρας δράσης του ΚΚΕ και της ΚΝΕ μέσα σε όλες τις συνθήκες, για να «φτάσει ο αγώνας μέχρι το τέλος».

Τέλος, σε αυτό το τεύχος περιλαμβάνονται τα Κομματικά Ντοκουμέντα της περιόδου από 6.12.2022 έως 21.3.2023.