Το παρόν τεύχος της ΚΟΜΕΠ δημοσιεύεται μετά την πραγματοποίηση των εθνικών εκλογών στις 25 Ιούνη, στις οποίες ολοκληρώθηκε η διαδικασία διαμόρφωσης νέου συσχετισμού στη Βουλή και νέας κυβέρνησης, που ξεκίνησε τον περασμένο Μάη.
Αποτελεί ελπιδοφόρο μήνυμα η ενίσχυση του ΚΚΕ τόσο σε ψήφους (πάνω από 100.000) όσο και σε ποσοστό, με άνοδο 2,5% σε σχέση με τις εκλογές του 2019, εκλέγοντας 20 βουλευτές, 5 περισσότερους από το 2019.
Πρόκειται για ένα θετικό αποτέλεσμα που θα συμβάλει στην οργάνωση της αντεπίθεσης του εργατικού-λαϊκού κινήματος, μέσα σε ένα συσχετισμό που παραμένει αρνητικός για τους εργαζόμενους και το λαό.
Το αποτέλεσμα αυτό για το ΚΚΕ δεν ήταν κάτι το συγκυριακό ή ευκαιριακό, αλλά οφείλεται στην ενίσχυση του κύρους του Κόμματος στην εργατική τάξη και σε όλο το λαό. Το ΚΚΕ πρωτοστάτησε σε όλα τα κρίσιμα μέτωπα της προηγούμενης περιόδου. Έδωσε σοβαρή ιδεολογική-πολιτική μάχη και διαπάλη με τον πραγματικό αντίπαλο για στρατηγικά ζητήματα της Ιστορίας, της οικονομίας, της υπεράσπισης του σοσιαλισμού, ως το σύγχρονο, το ρεαλιστικό και το αναγκαίο οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό σύστημα, ως τη μοναδική διέξοδο για την εργατική τάξη και το λαό της χώρας. Μπόρεσε να εξηγήσει καλύτερα σε ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις τη στάση του για μη συμμετοχή σε αστικές κυβερνήσεις, να προβάλει τη δικιά του αντίληψη για την εργατική εξουσία, βασιζόμενο στην επιβεβαίωση της στάσης του την περίοδο 2012-2015 απέναντι στη νέα άνοδο των σοσιαλδημοκρατικών αυταπατών που έφερνε η εκλογική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ενίσχυση του ΚΚΕ, που κάνει ήδη πράξη τη δέσμευσή του ότι θα βρεθεί στο μετερίζι μιας 100% μαχητικής εργατικής-λαϊκής αντιπολίτευσης, είναι το μεγάλο στήριγμα του λαού και των εργαζόμενων στο νέο γύρο αντιλαϊκής επίθεσης και επικίνδυνων εξελίξεων που ήδη έχει ξεκινήσει απότην επόμενη μέρα των εκλογών.
Ήδη οι εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο επιβεβαιώνουν τις προβλέψεις του ΚΚΕ για όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών απ’ άκρη σ’ άκρη του πλανήτη και κλιμάκωση του πολέμου που διεξάγεται στο έδαφος της Ουκρανίας.
Αιχμή αυτών των εξελίξεων ήταν η πρόσφατη σύνοδος του ΝΑΤΟ στις 11-12 Ιούνη, στο Βίλνιους της Λιθουανίας, όπου αποφασίστηκαν βήματα διεύρυνσης της ευρωαντλαντικής ιμπεριαλιστικής συμμαχίας με την προώθηση της ένταξης της Σουηδίας ως μόνιμου μέλους (η έγκρισή της από τα κράτη-μέλη θα διαρκέσει μέχρι και Οκτώβρη). Επίσης ανακοινώθηκε η διαμόρφωση «ειδικής σχέσης» με την Ουκρανία με «πακέτο» τριών αξόνων για να επισπευστεί η ένταξή της στο ΝΑΤΟ, που αφορούσε την ενίσχυση υποδομών, την ανοικοδόμηση του τομέα ασφάλειας και άμυνας της Ουκρανίας, καθώς και τη μετάβασή της «από τη σοβιετική εποχή» στα πρότυπα, στην εκπαίδευση και στα δόγματα του ΝΑΤΟ.
Παράλληλα δρομολογήθηκε η ενίσχυση της Διάταξης Αποτροπής και Άμυνας της λυκοσυμμαχίας, με τρία νέα «χωρικά σχέδια» επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ «για την αντιμετώπιση των δύο βασικών απειλών για τη Συμμαχία μας: της Ρωσίας και της τρομοκρατίας». Ένα σχέδιο για το Βορρά, τον Ατλαντικό και την Ευρωπαϊκή Αρκτική, ένα για το κέντρο, που καλύπτει την περιοχή της Βαλτικής και την Κεντρική Ευρώπη, και ένα νότιο σχέδιο για τη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα, όπου η ελληνική αστική τάξη θα διεκδικήσει αναβαθμισμένο ρόλο «πυλώνα ασφαλείας». Όλα αυτά υποστηρίζονται από τουλάχιστον 300.000 στρατιώτες σε «υψηλή ετοιμότητα».
Στη Σύνοδο προσήλθαν και οι ηγέτες της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας, της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας, μετέχοντας σε συνάντηση με τους ομολόγους τους από το ΝΑΤΟ, διακηρύσσοντας ότι «η ασφάλεια δεν είναι περιφερειακή, αλλά παγκόσμια» και στρώνοντας έδαφος για το «παγκόσμιο ΝΑΤΟ», μέσω της διεύρυνσης της συνεργασίας του με χώρες του Ινδο-Ειρηνικού που «κουμπώνουν» στους σχεδιασμούς των ΑμερικανοΝΑΤΟϊκών, σε μια περιοχή όπου «μαγειρεύεται» η νέα πολεμική αναμέτρηση του ΝΑΤΟ με την Κίνα.
Από τους σχεδιασμούς της ΝΑΤΟϊκής λυκοσυμμαχίας δεν έλειψαν και τα σχέδια εκσυγχρονισμού της πυρηνικής ικανότητας του ΝΑΤΟ, διακηρύσσοντας ότι, «όσο υπάρχουν πυρηνικά όπλα, το ΝΑΤΟ θα παραμείνει μια πυρηνική συμμαχία», τονίζοντας μάλιστα ότι υπάρχουν πάντα «συνθήκες υπό τις οποίες το ΝΑΤΟ ενδέχεται να χρειαστεί να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα».
Από την πλευρά της η Ρωσία εντείνει τις δικές της προετοιμασίες, με ειδικά μέτρα ενίσχυσης της «στρατιωτικής οργάνωσης και του αμυντικού συστήματος της χώρας», όπως δήλωσε ο Σ. Λαβρόφ. Αναγνωρίζοντας την εκπαίδευση Ουκρανών πιλότων στα F-16 ως πυρηνική απειλή, καθώς είναι ικανά να φέρουν πυρηνικούς πυραύλους, η Ρωσία επανάφερε τη χρήση πυρηνικών ως απάντηση με «όλα τα μέσα και τις μεθόδους που έχουν στη διάθεσή τους». Στο ίδιο πλαίσιο αποφασίστηκε η τοποθέτηση πυρηνικών στο έδαφος της Λευκορωσίας. Η κλιμάκωση του πολέμου διεξάγεται επίσης και σε οικονομικό και εμπορικό επίπεδο, με τη Ρωσία να απειλεί με απόσυρση από τη συμφωνία για την εξαγωγή ουκρανικών σιτηρών μέσω Μαύρης Θάλασσας ωσότου οι άλλες πλευρές εκπληρώσουν τις υποσχέσεις τους και αρθούν τα εμπόδια στις δικές της εξαγωγές σιτηρών και λιπασμάτων.
Στο πλαίσιο αυτών των σχεδιασμών έχουμε και την επιτάχυνση των σχεδίων επικίνδυνων διευθετήσεων στα ελληνοτουρκικά, υπό ευρωατλαντική εποπτεία. Στη συνάντηση που είχαν Ερντογάν και Μητσοτάκης στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ, συμφωνήθηκε «οδικός χάρτης» προς τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου υπό ΝΑΤΟϊκή ομπρέλα.
Όπως δήλωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, «ο μεγάλος στόχος είναι να λύσουμε τον πυρήνα της διαφοράς», προσδιορίζοντας με αυτήν τη νεόκοπη έκφραση, που παραπέμπει ευθέως σε ζητήματα κυριαρχίας, ότι «η μεγάλη μας διαφορά με την Τουρκία εξακολουθεί να είναι η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας δηλαδή, στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο». Θέμα που, όπως είπε, εφόσον οι δύο πλευρές συμφωνήσουν, θα παραπεμφθεί στη Χάγη, «ώστε το Διεθνές Δικαστήριο να επιληφθεί αυτής της μεγάλης εκκρεμότητας».
Έκανε δε σαφή την πρόθεση της κυβέρνησης της ΝΔ να προωθήσει την παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων που επιδιώκει η αστική τάξη της Ελλάδας για την αναβάθμιση του ρόλου της εντός ΝΑΤΟ, λέγοντας ότι: «Οποιαδήποτε συμφωνία αυτού του τύπου μπορεί ενδεχομένως, ναι, να συνεπάγεται και κάποιες υποχωρήσεις από κάποιες θέσεις, οι οποίες μπορούν να αποτελούν την αφετηρία μιας διαπραγμάτευσης.»
Είναι ξεκάθαρο ότι πλέον τα ΝΑΤΟϊκά σχέδια συνδιαχείρισης του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, για τα οποία είχε προειδοποιήσει έγκαιρα το ΚΚΕ, είναι σε πλήρη εξέλιξη. Είναι σχέδια που δίνουν αέρα στην τούρκικη επιθετικότητα και στο σύνθετο παζάρι διαπραγμάτευσης που διεξάγει η αστική τάξη της Τουρκίας με ΝΑΤΟ και ΕΕ. Πρόκειται έτσι για «κομμάτια στο παζλ» ευρύτερων διευθετήσεων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ώστε να θωρακιστεί η συνοχή του ΝΑΤΟ και της νοτιοανατολικής του πτέρυγας στον ανταγωνισμό με Ρωσία και Κίνα.
Είναι σχέδια που προμηνύουν επικίνδυνες εξελίξεις για τους λαούς, ακόμα και αν προωθηθούν με προσφυγή στη Χάγη, που δεν αποκλείει αλλά αντίθετα προϋποθέτει και συνεπάγεται ένα νέο γύρο έντασης και πιθανών πολεμικών επεισοδίων και εμπλοκών.
Σε επίπεδο οικονομικών εξελίξεων, απλώνονται τα σύννεφα της διαφαινόμενης νέας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης στην Ευρωζώνη. Η γερμανική οικονομία –η «ατμομηχανή» της ΕΕ– βρίσκεται ήδη σε ύφεση και η Ευρωζώνη σημειώνει συρρίκνωση του ΑΕΠ για δύο συνεχόμενα τρίμηνα.
Επιβεβαιώνεται ξανά ότι είναι η «κανονικότητα» στη λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος –και όχι κάποια «έκτακτα φαινόμενα»– που γεννά τις προϋποθέσεις για μια νέα καπιταλιστική κρίση, την οποία ετοιμάζονται να φορτώσουν και πάλι στις πλάτες των λαών. Επιβεβαιώνεται επίσης ότι κανένα «γιατρικό» της αστικής διαχείρισης δεν μπορεί να γιατρέψει τα αδιέξοδα και τις αντιφάσεις που βρίσκονται στο DNA του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος.
Το δήθεν «φάρμακο» του φτηνού δανεισμού του προηγούμενου διαστήματος, με τους πακτωλούς χρημάτων στους επιχειρηματικούς ομίλους, έχει γίνει τώρα «φαρμάκι», με τις προβλέψεις για τον «επίμονο πληθωρισμό» –όπως τον αποκαλούν τα αστικά επιτελεία– να μη δείχνουν αποκλιμάκωση στον άμεσο ορίζοντα, παρά τις πρωτοφανείς αυξήσεις των επιτοκίων από τις Κεντρικές Τράπεζες που εξανεμίζουν το λαϊκό εισόδημα. Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις της Λαγκάρντ, που προεξόφλησε νέα αύξηση των επιτοκίων και διατήρησή τους σε υψηλά επίπεδα για τα επόμενα δύο χρόνια, υποδεικνύοντας ταυτόχρονα καθήλωση των πραγματικών μισθών και διατήρηση του ακριβού δανεισμού για τα λαϊκά νοικοκυριά, για να συγκρατηθεί ο πληθωρισμός.
Σε αυτό το φόντο, την Εαρινή Έκθεση της Κομισιόν και τις συστάσεις της προς την κυβέρνηση της ΝΔ ακολούθησαν σε ίδιο μήκος κύματος οι δηλώσεις της διοίκησης της Τράπεζας της Ελλάδος για ανάγκη άσκησης «συνετής δημοσιονομικής πολιτικής», αποτελεσματική καταπολέμηση της «εκτεταμένης φοροδιαφυγής», συνέχιση των μεταρρυθμίσεων και ενίσχυση των επενδύσεων, με στόχο την ανάκτηση και υπέρβαση της επενδυτικής βαθμίδας. Έτσι σηματοδοτείται η ένταση της επίθεσης στα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα, για την ενίσχυση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων.
Χωρίς καμία καθυστέρηση, η κυβέρνηση της ΝΔ ξεδιπλώνει το νέο πακέτο της αντιλαϊκής επίθεσης:
Στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας ξεκίνησαν οι προσπάθειες αναστήλωσής της, με το ΣΥΡΙΖΑ να ανακοινώνει συνέδριο στις 3 Σεπτέμβρη και εκλογή νέου προέδρου «από τη βάση» στις 10 Σεπτέμβρη. Μέχρι στιγμής υποψήφιοι για τη θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ έχουν δηλώσει οι Έφη Αχτσιόγλου, Ε. Τσακαλώτος, Ν. Παππάς και Στ. Τζουμάκας.
Μπροστά σε αυτές τις διεργασίες δεν πρέπει να υπάρχει καμία προσμονή από την προσπάθεια να αναστηλωθεί η σοσιαλδημοκρατία, γιατί η απάντηση σήμερα μπροστά στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης δεν μπορεί να είναι ένας νέος φαύλος κύκλος ψευδαισθήσεων και αυταπατών. Εξάλλου τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσαν εξετάσεις στήριξης της κατεύθυνσης της αντιλαϊκής πολιτικής και ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Τη στήριξη αμφότερων στις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου επιβεβαίωσαν και με τις τοποθετήσεις τους στη συζήτηση στη Βουλή για τις προγραμματικές δηλώσεις της ΝΔ, αποκαλύπτοντας για ακόμη μία φορά τη στρατηγική σύγκλιση των αστικών κομμάτων.
Το ΠΑΣΟΚ, διά στόματος του προέδρου του Ν. Ανδρουλάκη, διακήρυξε την προσήλωσή του στις κατευθύνσεις της ΕΕ για την «ενεργειακή ασφάλεια», το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας, την «πράσινη οικονομία» και στους ΝΑΤΟ- ϊκούς σχεδιασμούς, που χαρακτήρισε «εθνικά θέματα» τα οποία αποτελούν «πεδίο συναινέσεων». Παράλληλα δήλωσε την ανάγκη γρήγορης προώθησης των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων, λέγοντας ότι «η χώρα μας σε αυτό το περιβάλλον χρειάζεται μια ρωμαλέα μεταρρύθμιση της οικονομίας, του κράτους, των θεσμών, ώστε να μειωθούν οι ανισότητες, οι πολίτες να ευημερούν», επαναφέροντας στην ουσία την κάλπικη υπόσχεση ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι παράγοντας φιλολαϊκών εξελίξεων για τους εργαζόμενους.
Σε παρόμοια κατεύθυνση, ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Σ. Φάμελλος κατηγόρησε τη ΝΔ για κωλυσιεργία στην προώθηση του αντιλαϊκού έργου, λέγοντας ότι «δεν ανταποκρίνεται στις ευρωπαϊκές πολιτικές και τις προκλήσεις του μέλλοντος», ότι υπάρχουν «καθυστερήσεις» και «αβελτηρίες» στην κοινή στρατηγική της «πράσινης μετάβασης», του Ταμείου Ανάκαμψης, της επιστροφής στα ματωμένα πλεονάσματα, και χαρακτήρισε την προώθηση των ΝΑΤΟϊκών σχεδιασμών ως «θετικές εξελίξεις» τις οποίες στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Την προσήλωσή τους στην προώθηση των στρατηγικών επιλογών του κεφαλαίου επιβεβαίωσαν –παρά τις επιμέρους λεκτικές τους διαφορές– οι υποψήφιοι για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, υπεραμυνόμενοι ταυτόχρονα του αντιλαϊκού έργου του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση και αντιπολίτευση τις προηγούμενες τετραετίες, με ιδιαίτερη έμφαση στην υπεράσπιση της ΝΑΤΟϊκής Συμφωνίας των Πρεσπών.
Στο παρόν τεύχος της ΚΟΜΕΠ περιλαμβάνονται:
Η Ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για τις εκλογές της 25ης Ιούνη 2023.
Στην ενότητα 100 χρόνια από τη Συνθήκη της Λοζάνης, φιλοξενείται το άρθρο της Μαρίνας Λαβράνου, επικεφαλής του Τμήματος Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ του ΚΚΕ, που αφορά τα επίκαιρα ζητήματα αναθεώρησής της, το νομικό υπόβαθρο και τα σχέδια συνδιαχείρισης του Αιγαίου υπό ΝΑΤΟϊκή «ομπρέλα» με την ενεργή συμμετοχή της αστικής τάξης της Ελλάδας, τα νομικά προσχήματα σε αυτήν την κατεύθυνση τόσο του ΝΑΤΟ όσο και της τουρκικής επιθετικότητας. Επίσης, άρθρο του Αναστάση Γκίκα, μέλους του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ, για το ιστορικό υπόβαθρο υπογραφής της ιμπεριαλιστικής συμφωνίας. Πρόκειται για μια ενότητα που συμβάλλει ιδιαίτερα στην ταξική ανάλυση των γρήγορων εξελίξεων στα ελληνοτουρκικά που θα ακολουθήσουν το επόμενο διάστημα, με βάση τις κατευθύνσεις της πρόσφατης Συνόδου του ΝΑΤΟ.
Στην ενότητα Ιδεολογία-Πολιτική:
Κείμενο του Γρηγόρη Λιονή, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και επικεφαλής του Τμήματος Οικονομίας, με τίτλο «Οι εξελίξεις στην πολεμική βιομηχανία και οι θέσεις του ΚΚΕ». Στο κείμενο, που βασίζεται σε ομιλία για την πολεμική βιομηχανία, γίνονται αναφορές στις τελευταίες εξελίξεις στην πολεμική βιομηχανία που έχουν ως υπόβαθρο την ολοένα αυξανόμενη εμπλοκή της χώρας στους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς, αλλά και τις αλλαγές στην εγχώρια και διεθνή οικονομία. Σχολιάζεται η αστική προβληματική για τη στροφή σε περισσότερο εγχώρια παραγωγή, όπως και η αντιπαράθεση κρατικής - ιδιωτικής πολεμικής βιομηχανίας.
Άρθρο του Κωστή Μπορμπότη με τίτλο «Ο προδοτικός ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας ενάντια στους επαναστατικούς αγώνες των εργατών - Ιστορική πείρα και σύγχρονα συμπεράσματα», που αποτελεί εισηγητική ομιλία σε διεθνές ιδεολογικό-πολιτικό σεμινάριο για 95 συνδικαλιστικά στελέχη από 35 χώρες. Πρόκειται για άρθρο που βοηθά στην επίκαιρη διαπάλη με τη σοσιαλδημοκρατία, ιδιαίτερα στις τωρινές συνθήκες αναμόρφωσης αυτού του χώρου. Γίνεται μια σύντομη ιστορική επισκόπηση της πορείας της σοσιαλδημοκρατίας και του διαχρονικά επιζήμιου ρόλου της, ενώ επίσης αναδεικνύονται βασικές αιχμές της διαπάλης μέσα από ιστορικά, αλλά και σύγχρονα παραδείγματα, μέσα από την ευρωπαϊκή και διεθνή πείρα για σημαντικά ζητήματα, όπως η πάλη ενάντια στο συμβιβασμένο συνδικαλισμό, η στάση του εργατικού κινήματος απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, η πάλη ενάντια στις κυβερνητικές αυταπάτες στο έδαφος του καπιταλισμού.
Άρθρο του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚ Μεξικού με τίτλο «Η “Αντιιμπεριαλιστική Πλατφόρμα”, μια προβοκατόρικη ομάδα», που αποτελεί μια σύντομη απάντηση σε ορισμένες κεντρικές αντιλήψεις της λεγόμενης «Παγκόσμιας Αντιιμπεριαλιστικής Πλατφόρμας» (ΠΑΠ) και στον επιζήμιο και αποπροσανατολιστικό ρόλο που αυτή παίζει για την υπονόμευση της βασανιστικής προσπάθειας ανασύνταξης του διεθνούς επαναστατικού κινήματος.
Στην ενότητα Φιλοσοφία και Επιστήμη:
Άρθρο του Μπ. Μ. Κεντρόφ με τίτλο «Το σπουδαίο βιβλίο του Ένγκελς», που αντικείμενό του αποτελεί η μελέτη της πορείας επεξεργασίας από τον Ένγκελς του υλικού για τη Διαλεκτική της Φύσης και η ανάδειξη και συζήτηση κάποιων ιδιαίτερων συμβολών του Ένγκελς στην ανάπτυξη της μαρξιστικής φιλοσοφίας, αλλά και της επιστήμης εν γένει.
Άρθρο του Π. Β. Κόπνιν με τίτλο «Σύγχρονη επιστήμη και γνωσιοθεωρία του μαρξισμού-λενινισμού», που καταπιάνεται με φιλοσοφικά ζητήματα, που χαρακτηρίζουν την ανάπτυξη της επιστημονικής γνώσης και σκέψης κατά τον 20ό αιώνα.
Πρόκειται για κείμενα δύο σημαντικών Σοβιετικών μαρξιστών φιλοσόφων, των οποίων η συμβολή στην ανάπτυξη της μαρξιστικής φιλοσοφικής σκέψης γύρω από ζητήματα που αφορούν την ανάπτυξη της επιστήμης ήταν μεγάλη. Με τη δημοσίευση αυτών των δύο άρθρων, η ΚΟΜΕΠ συνεχίζει την προσπάθεια να αναδείξει μέσα από τις σελίδες της ζητήματα που αφορούν την ανάπτυξη των φυσικών επιστημών και τη σχετική φιλοσοφική διαπάλη.
Στην ενότητα αφιέρωμα στο βιβλίο:
Κείμενο βασισμένο στην ομιλία του Νίκου Σοφιανού, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σε εκδήλωση-συζήτηση με θέμα: «Το παιδικό βιβλίο σήμερα», που περιλαμβάνονται ζητήματα για τη συμβολή του παιδικού βιβλίου στο μεγάλωμα και τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, το ρόλο της παιδικής λογοτεχνίας σήμερα, τα εμπόδια που βάζει η κοινωνία του καπιταλισμού, το αστικό εκπαιδευτικό σύστημα και η εκπαιδευτική πολιτική των καπιταλιστικών κρατών.
Ομιλία του Δημήτρη Ξεκαλάκη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, σε εκδήλωση της Σύγχρονης Εποχής με θέμα «Ο κόσμος του βιβλίου στις “συμπληγάδες” της αγοράς», που αναδεικνύει συνολικότερα ζητήματα για τα εμπόδια που βάζει ο καπιταλισμός και το κριτήριο του κέρδους στην παραγωγή του βιβλίου, στην επαφή των εργαζόμενων και του λαού με το βιβλίο, καθώς και τις συνέπειες στις εργασιακές σχέσεις και συνθήκες των εργαζόμενων στον κλάδο, αλλά και στο περιεχόμενο των βιβλίων.
Ομιλία της Ελένης Μηλιαρονικολάκη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνης του Τμήματος Πολιτισμού, στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Φώντα Λάδη Τα τραγούδια του νόμου και της τάξης από τη Σύγχρονη Εποχή, με πλευρές που αφορούν την καλλιτεχνική δημιουργία και το πολιτικό τραγούδι.
Τέλος, στο παρόν τεύχος περιλαμβάνονται τα Κομματικά Ντοκουμέντα της περιόδου από 3.6.2023 μέχρι 17.7.2023.
