Ο «αποχαιρετισμός» του 2023 και η «αυγή» του 2024 φανέρωσαν ήδη ότι «μόνο στην πάλη των λαών βρίσκεται η ελπίδα, απέναντι σε έναν κόσμο που γίνεται όλο και πιο βάρβαρος και άδικος, που αξιοποιεί τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας για να εντείνει την ανισότητα, συσσωρεύοντας αμύθητο πλούτο στη μια πλευρά, εκείνη των λίγων, και φτώχεια, ανασφάλεια, αδυναμία κάλυψης των σύγχρονων αναγκών στην άλλη, εκείνη των πολλών», όπως αναφέρει η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ στο μήνυμά της για το νέο χρόνο.

Πράγματι, οι εξελίξεις που με ταχύτητα προχώρησαν το προηγούμενο διάστημα σηματοδότησαν ένα διόλου ευοίωνο «ποδαρικό» για το λαό τη νέα χρονιά. Η πρόσφατη Απόφαση της ΚΕ που περιλαμβάνεται σε αυτό το τεύχος θέτει αναλυτικά τις εξελίξεις, τις διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα και το αντικειμενικό έδαφος στο οποίο αυτές αναπτύσσονται: Την κλιμάκωση με γρήγορο τρόπο της πολεμικής ανάφλεξης στη Μέση Ανατολή, ενώ συνεχίζονται με αμείωτη ένταση η σύγκρουση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ με τη Ρωσία στο έδαφος της Ουκρανίας, τα εμφανή πια σημάδια μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης στην Ευρωζώνη, με δεδομένη την εκδήλωση της ύφεσης στη Γερμανία, την «ατμομηχανή» της οικονομίας της ΕΕ, η ένταση της επίθεσης στο εισόδημα, στα δικαιώματα, συνολικά στη ζωή της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων από την κυβέρνηση της ΝΔ με την ουσιαστική στήριξη των υπόλοιπων αστικών κομμάτων.

Η γενοκτονία σε βάρος του παλαιστινιακού λαού από το κράτος του Ισραήλ συνεχίζεται για πάνω από 100 μέρες, μετρώντας περισσότερους από 24.000 νεκρούς και δεκάδες χιλιάδες τραυματίες και απλώνεται πια σε όλη τη Γάζα, που ισοπεδώνεται, και στη Δυτική Όχθη· ενώ η διαρροή στην ιστοσελίδα «Wikileaks» σχεδίου της κυβέρνησης Νετανιάχου για τον εκτοπισμό 2,3 εκατομμυρίων Παλαιστινίων από τη Γάζα προς την Αίγυπτο και τα ήδη γνωστά σχέδια για το «Μεγάλο Ισραήλ» προμηνύουν τη συνέχιση της θηριωδίας.

Την ίδια στιγμή, συσσωρεύεται όλο και περισσότερο εύφλεκτη ύλη, ώστε αρκεί μια σπίθα για να επεκταθεί ο πόλεμος στην ευρύτερη περιοχή.

Μετά την τεράστια συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Ερυθρά Θάλασσα στο πλαίσιο του ανταγωνισμού για τον έλεγχο των δικτύων μεταφοράς εμπορευμάτων, ενέργειας και πρώτων υλών, καθώς και τις επιθέσεις των Χούθι της Υεμένης σε εμπορικά πλοία που σχετίζονται με ισραηλινά συμφέροντα από τις 19 Νοέμβρη, ακολούθησε η ανοιχτή επίθεση ΗΠΑ και Αγγλίας στην Υεμένη, που αύξησε κατακόρυφα την ένταση, με τα γεγονότα να είναι ακόμα σε εξέλιξη.

Ήδη το Ιράν δήλωσε ότι οι επιθέσεις αυτές αποτελούν παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Υεμένης και «θα τροφοδοτήσουν την αστάθεια και την ανασφάλεια στην περιοχή».

Συνολικά, η ένταση ανάμεσα στο ευρωατλαντικό και στο υπό διαμόρφωση ευρασιατικό στρατόπεδο αυξάνεται με γρήγορους ρυθμούς. Σε συνθήκες που ο εμπορικός και τεχνολογικός πόλεμος ΗΠΑ - Κίνας είναι σε πλήρη εξέλιξη, είναι χαρακτηριστικές οι «προειδοποιήσεις» της Κίνας για την επίθεση ΗΠΑ - Αγγλίας στην Υεμένη και για μη εμπλοκή των ΗΠΑ στις εκλογές στην Ταϊβάν, διότι αυτές αποτελούν «εσωτερικό θέμα» της Κίνας και επομένως τίθεται θέμα αμφισβήτησης της κυριαρχίας της από πλευράς των ΗΠΑ.

Αντίστοιχα, νέες εστίες έντασης εμφανίστηκαν σε όλο τον κόσμο: Από τα Βαλκάνια με τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις ενάντια στη νεοεκλεγμένη κυβέρνηση της Σερβίας, την απόφαση των ΗΠΑ για πώληση αντιαρματικών πυραύλων στο Κόσοβο, μέχρι τις εξελίξεις στην αμερικανική ήπειρο, με χαρακτηριστική την απόφαση της Βενεζουέλας για την προσάρτηση της πλούσιας σε κοιτάσματα περιοχής του Εσεκίμπο που ανήκει διοικητικά στη Γουιάνα.

Όμως, ταυτόχρονα ενισχύονται και οι αντιθέσεις στο εσωτερικό των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών. Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή και τα αντίστοιχα προβλήματα που δημιουργούνται στους ενεργειακούς και εμπορικούς δρόμους πλήττει ανισόμετρα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, με την Ευρωζώνη να υφίσταται τις μεγαλύτερες συνέπειες. Ενώ την ίδια στιγμή που η ΕΕ ανακοίνωσε την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με Ουκρανία και Μολδαβία και παρά την έγκριση νέου πακέτου κυρώσεων από την ΕΕ προς τη Ρωσία ή την έγκριση νέου πακέτου οικονομικής βοήθειας των ΗΠΑ προς την Ουκρανία, η εξέλιξη του πολέμου ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ με τη Ρωσία στο έδαφος της Ουκρανίας εντείνει τις διεργασίες και τον προβληματισμό στα ευρωατλαντικά επιτελεία για τη συνέχιση του πολέμου. Ενισχύονται τόσο οι συζητήσεις εντός της ΕΕ για την αποτελεσματικότητα των κυρώσεων, όσο και ο προβληματισμός στις ΗΠΑ για την έγκριση ενός ακόμα πακέτου βοήθειας και πληθαίνουν οι φωνές εκατέρωθεν τόσο εντός ΗΠΑ όσο και εντός ΕΕ για την ανάγκη έναρξης συνομιλιών με τη Ρωσία και την «παραχώρηση ουκρανικών εδαφών».

Αλλά και εντός των BRICS καταγράφεται αυξανόμενη ένταση μεταξύ Κίνας και Ινδίας για το ποιος σχεδιασμός στους δρόμους μεταφοράς ενέργειας, τηλεπικοινωνιών, πρώτων υλών και εμπορευμάτων από την Ασία προς την ΕΕ θα επικρατήσει.

Η πιθανότητα επέκτασης του πολέμου ενισχύεται και με βάση το γεγονός ότι αποτελεί και «λύση» για την τεράστια υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, μπροστά και στο ενδεχόμενο μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης. Ήδη, η ύφεση στη Γερμανία προοικονομεί σε μεγάλο βαθμό την εκδήλωση ύφεσης στην οικονομία της Ευρωζώνης μέσα στο 2024, ενώ αρνητική επίδραση θα έχει και η απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να διατηρήσει τα υψηλά επιτόκια δανεισμού, παρότι διαπιστώνει την ανάγκη αποκλιμάκωσης του πληθωρισμού και τις αρνητικές επιπτώσεις στην καπιταλιστική ανάπτυξη. Ενώ και στις ΗΠΑ εντείνεται το πρόβλημα της διαχείρισης του κρατικού χρέους που άγγιξε το ύψος-ρεκόρ των 34 τρισ. δολαρίων, παρά τη νέα εύθραυστη συμφωνία στο Κογκρέσο για την κατάρτιση ομοσπονδιακού προϋπολογισμού ύψους 1,6 τρισ. δολαρίων ώστε να αποτραπεί η «στάση πληρωμών» από το κράτος που επέκειτο στις 19 Γενάρη, σε χρονιά προεδρικών και βουλευτικών εκλογών.

Από τη μεριά της, η ελληνική αστική τάξη διεκδικεί αναβάθμιση της θέσης της στην ευρύτερη περιοχή, με την κυβέρνηση της ΝΔ να βαθαίνει όλο και περισσότερο την εμπλοκή στα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, απ’ την Ουκρανία μέχρι τα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή. Προχωράει με συνέπεια τη στρατιωτική εμπλοκή, με την αποστολή όπλων και έμψυχου δυναμικού, με τη συνεχή αναβάθμιση της στήριξης που προσφέρουν σε ΗΠΑ και ΝΑΤΟ οι βάσεις σε Σούδα, Ελευσίνα, Αλεξανδρούπολη, αλλά και σε όλη την Ελλάδα, με την αποστολή πολεμικών πλοίων στην Ανατολική Μεσόγειο. Η ελληνική αστική τάξη εμπλέκεται όχι μόνο στρατιωτικά, αλλά και οικονομικά, συμμετέχοντας ενεργά και στον ενεργειακό και τον εμπορικό πόλεμο ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Την ίδια στιγμή, ενισχύεται η ακρίβεια και η ενεργειακή φτώχεια για τους εργαζόμενους και το λαό, εξανεμίζοντας σε ελάχιστο χρόνο το εργατικό-λαϊκό εισόδημα. Ήδη, σε ένα μόλις μήνα, η κυβέρνηση της ΝΔ προχώρησε στην ψήφιση του προϋπολογισμού που αυξάνει ακόμα περισσότερο τα φορολογικά βάρη για το λαό, κόβοντας τις κρατικές δαπάνες για υγεία - παιδεία κλπ.· του εκτρωματικού νομοσχεδίου για το φορολογικό που ξεζουμίζει τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ, αλλά και τους μισθωτούς επιστήμονες «με μπλοκάκι» προς όφελος των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων· του μίνι ασφαλιστικού που ανοίγει διάπλατα το δρόμο για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης· το νομοσχέδιο για το μεταναστευτικό που νομιμοποιεί το «σύγχρονο δουλεμπόριο», τη χρησιμοποίηση των μεταναστών ως πάμφθηνο εργατικό δυναμικό, με μεγάλες δικηγορικές εταιρίες να διαφημίζουν ήδη τις «υπηρεσίες» τους ως μεσάζοντες. Προ των πυλών βρίσκεται επίσης το νομοσχέδιο για την ίδρυση των ιδιωτικών ΑΕΙ, που θα εξασφαλίσει νέα κέρδη για τους ομίλους και θα σημάνει την εκτίναξη του κόστους σπουδών και την περαιτέρω υποβάθμιση των πτυχίων για τα παιδιά των εργατικών-λαϊκών οικογενειών.

Η υλοποίηση αυτής της πολιτικής συνεπάγεται τόσο την ένταση της καταστολής όσο και της ενσωμάτωσης. Γι’ αυτό, η κυβέρνηση πρόβαλε τη «φορολογική δικαιοσύνη» για να καταφέρει ένα ισχυρό χτύπημα στο εισόδημα αυτοαπασχολούμενων και μικρών επαγγελματικών, προβάλλει την ανάγκη «επιτάχυνσης» της δικαιοσύνης για να φέρει άμεσα προς ψήφιση τους νέους ποινικούς κώδικες που εντείνουν την καταστολή στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες, ενώ ανοίγουν το δρόμο για πιο ακριβή και απροσπέλαστη για το λαό δικαιοσύνη. Σε συνδυασμό με την ενίσχυση του ψηφιακού φακελώματος, κάτω από την ομπρέλα της «κυβερνοασφάλειας» στοχεύει στην αναβάθμιση της ικανότητας του αστικού κράτους να παρακολουθεί, να καταγράφει, να ελέγχει και να καταστέλλει με μαζικούς όρους.

Αντίστοιχα προχωρούν και τα σχέδια αλλοίωσης του εκλογικού αποτελέσματος στις ευρωεκλογές –σε πρώτη φάση– μέσω της καθιέρωσης της επιστολικής ψήφου, στο όνομα της «εμβάθυνσης της δημοκρατίας». Στην πραγματικότητα όμως οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα καθίστανται ακόμα πιο ευάλωτοι σε εργοδοτικές και άλλου είδους πιέσεις, ενώ και το ίδιο το εκλογικό σώμα διευρύνεται δυσανάλογα με ανθρώπους που δεν έχουν κανέναν οικονομικό και κοινωνικό δεσμό με την Ελλάδα και δεν υφίστανται τις συνέπειες των αντιλαϊκών πολιτικών.

Στο έδαφος όλων αυτών έχουν ήδη προχωρήσει και συνεχίζονται οι εξελίξεις αναμόρφωσης του χώρου της σοσιαλδημοκρατίας. Μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει και του συνεδρίου, εμφανίζονται στελέχη που είτε προτείνουν τη μετακίνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην ευρωκοινοβουλευτική σοσιαλδημοκρατική ομάδα της «Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών» για μια «ισχυρή Κεντροαριστερά ως αντίβαρο στη Δεξιά και στις πολιτικές της σε Ελλάδα και Ευρώπη», είτε ως «νέα» στελέχη, που δεν ήταν στην πρώτη γραμμή της υλοποίησης μνημονίων από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που επαναφέρουν τα περί «μετώπου δημοκρατίας», καλώντας σε «συνένωση των δυνάμεων της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς». Επιπλέον, συγκροτήθηκε η κοινοβουλευτική ομάδα της «Νέας Αριστεράς» από την ομάδα Αχτσιόγλου και την ομάδα Τσακαλώτου που αποχώρησαν από το ΣΥΡΙΖΑ, θέτοντας το ζήτημα ευρύτερων συνεργασιών, μεταξύ άλλων και με το ΠΑΣΟΚ. Αλλά και στο ΠΑΣΟΚ, η αποχώρηση Λοβέρδου έδειξε ότι είναι σε πλήρη εξέλιξη η συζήτηση για ευρύτερες συμπράξεις ενόψει ευρωεκλογών, ενώ ενισχύονται το τελευταίο διάστημα και τα δημοσιεύματα για πρωτοβουλίες Τσίπρα-Παπανδρέου για την ενοποίηση του σοσιαλδημοκρατικού χώρου.

Στο παρόν τεύχος, στο σχετικό αφιέρωμα, θέτουμε αναλυτικά τις εξελίξεις όχι μόνο στη σοσιαλδημοκρατία, αλλά συνολικά στο αστικό πολιτικό σύστημα, αφού και εντός ΝΔ ενισχύονται αντιθέσεις και διεργασίες.

Τα παραπάνω έχουν ιδιαίτερη σημασία σε συνθήκες που, όπως εκτιμάει η πρόσφατη Απόφαση της ΚΕ, εντείνονται οι προσπάθειες από τα αστικά επιτελεία να μην αποκτήσει ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά η δυσαρέσκεια, η ανησυχία, η αγωνία για το μέλλον που καταγράφεται σε ευρύτερες εργατικές και λαϊκές δυνάμεις. Αναδεικνύει αντίστοιχα τη σημασία της πλατιάς ιδεολογικοπολιτικής παρέμβασης του Κόμματος, σε συνθήκες που θα αυξηθούν οι πιέσεις και οι επιθέσεις στο Κόμμα ώστε να σταθεροποιηθεί και να δυναμώσει το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, μέσα από την προβολή της επικαιρότητας και της αναγκαιότητας του σοσιαλισμού, ως του πραγματικά σύγχρονου και προοδευτικού, και την οργάνωση της πάλης για την ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος.

 

Το παρόν τεύχος της ΚΟΜΕΠ περιλαμβάνει:

– Την Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ με θέμα: «Εκτιμήσεις και συμπεράσματα από τη συζήτηση στα όργανα και τις ΚΟΒ του Κόμματος των Αποφάσεων της Συνόδου της ΚΕ της 18ης Οκτώβρη 2023. Οι διεθνείς και εσωτερικές οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις - Η πορεία αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος - Η δράση του Κόμματος προς τις Ευρωεκλογές της 9ης Ιούνη 2024».

– Την ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στη μεγάλη συγκέντρωση που πραγματοποίησε η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ στο ΣΕΦ, με θέμα: «Αδιέξοδα δεν υπάρχουν. Με το ΚΚΕ στον αγώνα μπορούμε να νικήσουμε!».

Στο αφιέρωμα στο ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας:

– Το άρθρο της Αλέκας Παπαρήγα, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, με τίτλο: «Ο αποπροσανατολιστικός διαχωρισμός μεταξύ «συντηρητικής» και «προοδευτικής» συμμαχίας, «δεξιάς» και «αριστερής» πολιτικής». Το άρθρο αναδεικνύει ότι τα δίπολα αυτά αφορούν ενδοαστικές αντιθέσεις που επηρεάζονται από τις διεθνείς εξελίξεις και τις ευρύτερες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Τονίζει ότι διαχρονικά κινούνται πάντα μέσα στα όρια του αστικού πολιτικού συστήματος, με ιδιαίτερη χρησιμότητα για την ομαλή κυβερνητική εναλλαγή και τον εγκλωβισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας. Στέκεται στο πραγματικό περιεχόμενο του δίπολου «Αριστεράς - Δεξιάς», «προόδου - συντήρησης» στην Ελλάδα διαχρονικά, από την ίδρυση του ελληνικού αστικού κράτους μέχρι σήμερα. Αναλύει τις σύγχρονες διεργασίες και ανταγωνισμούς ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ για την επικράτηση στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας. Τονίζει τη σημασία της σταθερής πάλης του ΚΚΕ για την αποκάλυψη του πραγματικού περιεχομένου αυτών των διαχωρισμών, για τη στρατηγική συμφωνία των αστικών πολιτικών δυνάμεων στην υπεράσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου.

– Την ομιλία του Μάκη Παπαδόπουλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, με θέμα: «Ο βρόμικος ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας, χτες και σήμερα». Θέτει το αντικειμενικό έδαφος για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος αυτήν την περίοδο. Αναλύει τις διεργασίες στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, τις αιτίες της φθοράς ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το διαχρονικό της ρόλο στην υπεράσπιση των συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης απέναντι στο εργατικό κίνημα. Στέκεται στη σημαντική για το σύστημα «υπηρεσία» της σοσιαλδημοκρατίας στον αφοπλισμό και στην ενσωμάτωση του εργατικού κινήματος και στις διεργασίες σε ΣΥΡΙΖΑ και «Νέα Αριστερά», αποδομεί το μύθο της προοδευτικής διακυβέρνησης με βάση και τη σύγχρονη πείρα, αναδεικνύει τη σημασία της θέσης του Κόμματος ενάντια στη συμμετοχή σε αστική κυβέρνηση.

– Τα τρία άρθρα του Β. Ι. Λένιν, «Οι διαφωνίες στο εργατικό κίνημα της Ευρώπης», «Ο ρεφορμισμός στη ρωσική σοσιαλδημοκρατία», «Αστική και προλεταριακή δημοκρατία». Αφορούν το χαρακτήρα και τις αιτίες εμφάνισης του οπορτουνισμού μέσα στους κόλπους του εργατικού επαναστατικού κινήματος. Φωτίζεται η διαχρονική σημασία της πάλης ενάντια στον οπορτουνισμό και το ρεφορμισμό μέσα και από την ανάδειξη του συγκεκριμένου ιστορικού υπόβαθρου, που αναδεικνύει τη σημασία της λενινιστικής ανάλυσης στη σημερινή διαπάλη.

Στην ενότητα Παιδεία:

– Άρθρο των Κυριάκου Ιωαννίδη & Αγγελικής Γκούσκου με θέμα: «Η αποκέντρωση του αστικού σχολείου ως κόμβου συνάντησης της ευρωενωσιακής πολιτικής με την Τοπική Διοίκηση στην Ελλάδα». Αναδεικνύει τη διαδικασία αποκέντρωσης του αστικού σχολείου ως κόμβου συνάντησης της ευρωενωσιακής πολιτικής με την Τοπική Διοίκηση στο επίπεδο του σχολείου. Αναλύονται οι στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ για την αποκέντρωση και η προώθησή τους στην Ελλάδα, αλλά και οι συνέπειές τους με βάση το παράδειγμα της σχολικής στέγης. Αποτυπώνεται η θέση του ΚΚΕ ενάντια στην αποκέντρωση, με δεδομένη τη σημασία που αποδίδεται από τα αστικά επιτελεία και τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου στην προώθησή της ως βασική πλευρά της ευρωενωσιακής στρατηγικής για την εκπαίδευση, αφού εκφράζει την προσπάθεια της αστικής στρατηγικής να ανταποκριθεί στις αλλαγές στην παραγωγική διαδικασία και στην απαίτηση των επιχειρήσεων να έχουν διαθέσιμο προς εκμετάλλευση το αντίστοιχα προσαρμοσμένο εργατικό δυναμικό (τόσο από την άποψη των γνωστικών εφοδίων, δεξιοτήτων και ικανοτήτων, όσο και από ιδεολογικοπολιτική άποψη).

Στην ενότητα Ιστορία:

– Άρθρο του Άρη Σαραφιανού, αναπληρωτή καθηγητή στην Ιστορία της Ευρωπαϊκής Τέχνης στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, με θέμα: «Το νοσοκομείο του ΔΣΕ και της ζωής - Αντάρτικη ιατρική και αρχαιολογία του εμφύλιου πολέμου, μνημοκτονία και σύγχρονος άνθρωπος». Το άρθρο γράφτηκε με αφορμή τα εγκαίνια ενός μοναδικού υπαίθριου μουσείου και μνημείου των αγώνων του λαού μας, εκείνου της Νοσοκομειούπολης του ΔΣΕ, που πραγματοποιήθηκαν τον Ιούλη του 2023. Στέκεται στο τεράστιο επίτευγμα της δημιουργίας και λειτουργίας του μεγάλου Νοσοκομείου του Γράμμου στο τέλος της άνοιξης του 1948. Αναδεικνύει τον άθλο που συντελέστηκε στην περίθαλψη και θεραπεία των τραυματιών, την επιστήμη που βάζει πραγματικά στο επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Η ανακάλυψη, ανάδειξη και διαμόρφωση του μουσείου με ευθύνη της ΚΕ του ΚΚΕ, της Επιτροπής Μουσείων και Μνημείων της ΚΕ, με τη δουλειά εκατοντάδων εθελοντών και με κάθε είδους προσφορά, έφερε ένα μοναδικό αποτέλεσμα που ξαφνιάζει και συγκινεί. Αλλά αποτελεί και μια αποστομωτική απάντηση σε όσους συκοφαντούν τον αγώνα του ΔΣΕ, γιατί αναδεικνύει τι μπορεί να κάνει ο λαός όταν πιστεύει στο δίκιο του.

Στην ενότητα Επιστήμη - Φιλοσοφία:

– Άρθρο του Νικολάι B. Νόβικοφ, με τίτλο: «Η “κυριαρχία της επιστήμης” και η “κυριαρχία της τεχνολογίας” ως ιδεολογία». Το άρθρο ασκεί κριτική στις πλατιά διαδεδομένες από τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 αστικές αντιλήψεις περί του σύγχρονου καπιταλισμού ως «οργανωμένης» κοινωνίας, ως ενός συστήματος «κυριαρχίας της επιστήμης» και «κυριαρχίας της τεχνολογίας». Αντιπαρατίθεται με σφοδρότητα στην αντι-ορθολογική και βαθιά σκοταδιστική αντίληψη ότι η επιστήμη είναι ταξικά ουδέτερη, ότι μπορεί να υπερβαίνει τις αβυσσαλέες και ανειρήνευτες ταξικές αντιθέσεις της καπιταλιστικής κοινωνίας. Μπορεί να κυκλοφόρησε πριν μισό αιώνα, αλλά τα ιδεολογήματα στα οποία αντιπαρατίθεται βρίσκονται στον πυρήνα της αστικής ιδεολογίας και σήμερα, στην προσπάθεια της αστικής τάξης να συσκοτίσει τον πραγματικό σκοπό της καπιταλιστικής παραγωγής, τη μεγιστοποίηση της παραγωγής υπεραξίας και κέρδους, να διασπάσει την ενότητα της εργατικής τάξης.

Τέλος, στο παρόν τεύχος δημοσιεύονται τα Κομματικά Ντοκουμέντα της περιόδου από 17.11.2023 έως 31.12.2024 και τα Περιεχόμενα του 2023.