Στις πολύμορφες κινητοποιήσεις που ακολούθησαν τη συγκλονιστική απεργιακή συγκέντρωση της 28ης Φλεβάρη, με μεγάλους σταθμούς τις μαζικές απεργιακές συγκεντρώσεις της 9ης Απρίλη και της Πρωτομαγιάς, κυριάρχησε, για μια ακόμα φορά, το σύνθημα «ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», φωτίζοντας τον πραγματικό ένοχο. Η αμφισβήτηση και η σύγκρουση με το σύστημα που γεννά καθημερινά «Τέμπη», που προετοιμάζει τα νέα «Τέμπη του πολέμου» και η επαναστατική ανατροπή του αποτελεί την πραγματική διέξοδο για το λαό.

Η μάχη αυτή αποκτά όλο και μεγαλύτερη σημασία σε συνθήκες που προχωράει πιο γρήγορα η πολεμική προετοιμασία σε όλα τα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα και που όχι μόνο δεν καταλαγιάζουν αλλά φουντώνουν τα πολεμικά μέτωπα που είναι σε εξέλιξη και εμφανίζονται και νέα, όπως οι βομβαρδισμοί ΗΠΑ - Ισραήλ στην Υεμένη, του Ισραήλ στη Συρία, οι συγκρούσεις μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν κ.ο.κ. Σε συνθήκες που προβάλλει το ενδεχόμενο μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως αποτυπώνεται στην πρόσφατη Εαρινή Έκθεση του ΔΝΤ. Ο ιμπεριαλιστικός αυτός οργανισμός αναθεώρησε προς το χειρότερο τις προβλέψεις για την παγκόσμια οικονομία, οι οποίες ήδη έδειχναν επιβράδυνση, με «χαμηλότερη ανάπτυξη στις ΗΠΑ, χαμηλότερη ανάπτυξη στην Ευρωζώνη, χαμηλότερη ανάπτυξη στην Κίνα. Ταυτόχρονα, προέβλεψε τη χειρότερη επίδοση της παγκόσμιας οικονομίας (2,8%) μετά την πανδημία και τη δεύτερη χειρότερη από την κρίση του 2009.

Σε αυτές τις συνθήκες κλιμακώνεται η μάχη για την πρωτοκαθεδρία ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα, με βασική αιχμή το τελευταίο διάστημα τον εμπορικό πόλεμο που είναι σε πλήρη εξέλιξη, με την πολιτική των δασμών να αποτελεί κομμάτι της στρατηγικής των ΗΠΑ που τώρα πολύ πιο επιθετικά υλοποιεί η νέα αμερικανική κυβέρνηση απέναντι στην Κίνα. Βέβαια, η επιβολή δασμών από την κυβέρνηση των ΗΠΑ στηρίχτηκε στους ήδη αυξημένους σε σχέση με πριν δασμούς της κυβέρνησης Μπάιντεν.

Η συνολική οικονομική πολιτική των ΗΠΑ αποσκοπεί στη διατήρηση της πρωτοκαθεδρίας και στην επίτευξη για το σκοπό αυτό αντιφατικών μεταξύ τους στόχων, όπως από τη μια η ενίσχυση της «παραγωγικής βάσης» και των επενδύσεων στις ίδιες τις ΗΠΑ σε βάρος των βασικών ανταγωνιστών τους και από την άλλη η διατήρηση και ενίσχυση βασικών συμμαχιών απέναντι στην Κίνα.

Η υπηρέτηση αυτής της στρατηγικής απέναντι στην Κίνα εκφράζεται και στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ όπου το τελευταίο διάστημα καταγράφονται: η υπογραφή συμφωνιών για τον ορυκτό πλούτο και την πώληση όπλων στην Ουκρανία και οι ταυτόχρονες προειδοποιήσεις για αποχώρηση των ΗΠΑ από τις διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία, η εντεινόμενη παρέμβαση στη Μέση Ανατολή (με τη στήριξη στο Ισραήλ για τα δολοφονικά του σχέδια στη Γάζα και τους νέους βομβαρδισμούς στη Συρία, με τους κοινούς βομβαρδισμούς ΗΠΑ - Ισραήλ στην Υεμένη, με την αναγνώριση στην Τουρκία πρωταγωνιστικού ρόλου στα ιμπεριαλιστικά παζάρια και στις συγκρούσεις στην περιοχή), η αυξανόμενη παρουσία στη Νότια Κινεζική Θάλασσα κ.ο.κ.

Από την πλευρά της η Κίνα, απέναντι στις απειλές για δασμούς και κυρώσεις από πλευράς των ΗΠΑ, δηλώνει «αποφασισμένη να πολεμήσει μέχρι τέλους» και «προειδοποιεί» όσους στοιχηθούν με τις ΗΠΑ εναντίον της, ενώ ήδη κυριαρχεί στον παγκόσμιο εμπορικό χάρτη ως ο κύριος εμπορικός εταίρος των περισσότερων χωρών του κόσμου, κατέχει τεράστιο μέρος του κρατικού χρέους των ΗΠΑ, συνολικού ύψους 800 δισ. δολαρίων κι έχοντας ήδη απ’ το 2018 ξεπεράσει σε όγκο βιομηχανικής παραγωγής τις ΗΠΑ, φτάνοντας το 2023 σε ποσοστό 31,6% της παγκόσμιας βιομηχανικής παραγωγής (έναντι 15,9% των ΗΠΑ). Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα που έφερε σε ομιλία του ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Βανς: «Μία μόνο κινεζική εταιρεία ναυπήγησε πέρυσι περισσότερα πλοία απ’ όσα ναυπήγησαν συνολικά οι ΗΠΑ ...από τον Β΄ ΠΠ μέχρι σήμερα».

Σε αυτές τις συνθήκες ενισχύονται οι αντιθέσεις και στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο, εντός του οποίου φουντώνει και ο οικονομικός πόλεμος, όπως αποτυπώθηκε από τη μια με τα παζάρια για το ύψος των δασμών και το 90 ημερών πάγωμά τους και από την άλλη το τεράστιο πρόστιμο των 700 εκατομμυρίων ευρώ από την ΕΕ σε Apple και Μeta.

Στην ΕΕ η στροφή στην πολεμική οικονομία αποτυπώθηκε χαρακτηριστικά μέσα από τη Σύνοδο Κορυφής στις αρχές Μάρτη, με διακηρυγμένο στόχο τον «επανεξοπλισμό της Ευρώπης» και την «αυτονομία» της από τις ΗΠΑ. Στη Σύνοδο αποφασίστηκε η εκτόξευση των στρατιωτικών δαπανών των κρατών-μελών της ΕΕ έως και κατά 800 δισ. ευρώ, ο συντονισμός της «ευρωπαϊκής Άμυνας» και η ενίσχυση της ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας (μέσα από το σχέδιο «ReArm Europe» και τη «Λευκή Βίβλο για την Άμυνα»), καθώς και η περαιτέρω εμπλοκή στην ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία, με ανοιχτό το ζήτημα της αποστολής και στρατευμάτων. Παράλληλα, Βρετανία και Γαλλία πρωτοστατούν στη διαμόρφωση «συμμαχιών προθύμων» από μέλη του ΝΑΤΟ, διαμορφώνοντας ένα πλαίσιο για τις «εγγυήσεις ασφαλείας» που θα μπορούσαν να δοθούν στην Ουκρανία.

Στην ίδια κατεύθυνση, τέλη Μάρτη ενεργοποιήθηκε και το Σχέδιο Στρατηγικής Ετοιμότητας της ΕΕ για «υποστήριξη των κρατών-μελών και την ενίσχυσης της ικανότητας της Ευρώπης να προλαμβάνει και να ανταποκρίνεται σε αναδυόμενες απειλές». Έτσι, με στόχο την «ενίσχυση της ανθεκτικότητας» κάθε κράτους-μέλους, κάτω από την ομπρέλα της Πολιτικής Προστασίας αναβαθμίζεται η παρέμβαση των Ενόπλων Δυνάμεων και η ένταση της καταστολής, εκτός από τα σχέδια οδηγιών επιβίωσης για 72 ώρες, του επανασχεδιασμού και ενίσχυσης πολεμικών καταφυγίων κ.ο.κ.

Ταυτόχρονα, στη νέα τριμηνιαία έκθεσή της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα επί της ουσίας προέβλεψε ύφεση για όλη την Ευρωζώνη για τα επόμενα δύο χρόνια. Ήδη οι ενδοαστικές αντιθέσεις οξύνονται συνεχώς, όχι μόνο στο εσωτερικό της ΕΕ αλλά και σε κάθε κράτος-μέλος. Στη Γαλλία η Μ. Λεπέν και το κόμμα της καταδικάστηκαν σε πρώτο βαθμό για υπεξαίρεση, για χρηματοδότηση δραστηριοτήτων του κόμματός της από κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ίδια καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκιση και σε πενταετή στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων που τέθηκε άμεσα σε ισχύ και τυπικά της απαγορεύει να συμμετέχει στις προεδρικές εκλογές του 2027. Στη Γερμανία, για πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία της, δεν εκλέχτηκε από τον πρώτο γύρο ο επικεφαλής του κυβερνητικού συνασπισμού χριστιανοδημοκρατών και σοσιαλδημοκρατών Φ. Μερτς ως καγκελάριος, αφού από τις απαιτούμενες 316 ψήφους συγκέντρωσε 310 κι εξελέγη με τη 2η φορά και 325 ψήφους. Ταυτόχρονα, έχει ενταθεί και η συζήτηση για την απαγόρευση του AFD, που βγήκε δεύτερο στις πρόσφατες εκλογές, μετά την πρόσφατη απόφαση της ομοσπονδιακής υπηρεσίας πληροφοριών, του Γραφείου Προστασίας του Συντάγματος (BfV), που χαρακτηρίζει το κόμμα «εξτρεμιστικό και ακροδεξιό». Στη βάση της απόφασης αυτής ενισχύθηκαν περαιτέρω τα γνωστά καλέσματα για «υπεράσπιση της δημοκρατίας», με στόχο να στοιχηθεί το εργατικό - λαϊκό κίνημα στην υπεράσπιση της αστικής δημοκρατίας, να μη στοχεύσει τον πραγματικό αντίπαλο, τη δικτατορία του κεφαλαίου.

Επιβεβαιώνεται ξανά ότι οι εμπορικοί και λοιποί «πόλεμοι» των καπιταλιστών είναι το προανάκρουσμα νέων στρατιωτικών συγκρούσεων, νέων γενικευμένων ιμπεριαλιστικών πολέμων. Μόνιμα χαμένοι είναι σε κάθε περίπτωση οι λαοί, που εμπλέκονται σε τεράστιους κινδύνους προκειμένου να εξασφαλιστεί η συμμετοχή των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στη μοιρασιά της λείας, όπως απέδειξε και η προχθεσινή συμφωνία ΗΠΑ - Ουκρανίας για τις σπάνιες γαίες και τα αιματοβαμμένα σχέδια ολοκληρωτικού ξεριζωμού του παλαιστινιακού λαού, που καταρρίπτει και τα τελευταία, ούτως ή άλλως φαιδρά, προσχήματα.

Οι λαοί είναι τα μόνιμα θύματα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, είτε με τα νέα οικονομικά μέτρα για τη στήριξη της πολεμικής οικονομίας, όπου θυσιάζονται ακόμα και τα αποθεματικά των ασφαλιστικών τους ταμείων, σύμφωνα με την πρόσφατη απόφαση της ΕΕ για τη δημιουργία της Ένωσης Αποταμιεύσεων και Επενδύσεων (SIU, Savings and Investments Union) για τη χρηματοδότηση «όλων των προτεραιοτήτων που αναφέρονται στην Πυξίδα Ανταγωνιστικότητας και στο Σχέδιο Επανεξοπλισμού της Ευρώπης (ReArm Europe)», είτε με την εκτόξευση του πληθωρισμού και της ενεργειακής φτώχειας, που τσακίζουν ακόμα περισσότερο το εισόδημά τους, είτε με τις «οδηγίες επιβίωσης για 72 ώρες» και τη συζήτηση για αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία, είτε με τη ζωή και την ασφάλειά τους να αντιμετωπίζεται ως κόστος, όπως αποτυπώθηκε για μια ακόμα φορά με το γενικευμένο μπλακ άουτ σε Ισπανία και Πορτογαλία, με το σεισμό και τις εκατόμβες νεκρών στη Μιανμάρ κ.ο.κ.

Σε αυτές τις συνθήκες μόνο περισσότερα βάσανα προμηνύουν και για τον ελληνικό λαό όσα προβάλλουν το τελευταίο διάστημα τα αστικά επιτελεία, πότε «εφησυχάζοντας» για τα «δυνατά σημεία» της οικονομίας, πότε τρομοκρατώντας για να δεχτεί ως μονόδρομο τις νέες θυσίες. Άλλωστε, η απόφαση της κυβέρνησης, με τη συναίνεση των άλλων αστικών κομμάτων, να ενεργοποιήσει τη «ρήτρα διαφυγής» από τα δημοσιονομικά όρια του Συμφώνου Σταθερότητας για τη στροφή στην πολεμική οικονομία, όπως επιτάσσουν η ΕΕ και οι επιχειρηματικοί κολοσσοί της στρατιωτικής βιομηχανίας, φανερώνει ότι ο λαός οδηγείται στο να ματώνει κυριολεκτικά και μεταφορικά, θυσιάζοντας τις ανάγκες του.

Στην ίδια κατεύθυνση, οι εξαγγελίες της κυβέρνησης της ΝΔ για τα θηριώδη πλεονάσματα ύψους 11,4 δισ. ευρώ ή στο 4,8% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε η 
ΕΛΣΤΑΤ, έναντι πρόβλεψης για πρωτογενές πλεόνασμα 2,5% του ΑΕΠ, επιβεβαιώνουν πού πραγματικά κατευθύνεται η φοροαφαίμαξη των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, αφού, από τα επιπλέον 7 δισ., μόλις 500 εκατ. θα επιστρέψουν στα πιο εξαθλιωμένα λαϊκά στρώματα μέσα από τα «ψίχουλα» που ανακοινώθηκαν για ενοικιαστές και συνταξιούχους και που φυσικά έχουν ήδη εξανεμιστεί από την αυξανόμενη ακρίβεια.

Την ίδια στιγμή ανακοινώθηκε αύξηση κατά 500 εκατ. ετησίως του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, ενώ και όλα τα υπόλοιπα κρατικά έσοδα θα κατευθυνθούν σε νέα προνόμια και επιδοτήσεις προς το κεφάλαιο, καθώς και σε πολεμικούς εξοπλισμούς. Αυτό επιβεβαιώθηκε και από τις πρόσφατες δηλώσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος που τόνισε ότι η συνέχιση των μεταρρυθμίσεων, δηλαδή η συνέχεια του αντιλαϊκού νομοθετικού έργου της κυβέρνησης, «αποτελεί προϋπόθεση για την ενίσχυση της επενδυτικής εμπιστοσύνης και την προσέλκυση νέων κεφαλαίων».

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση της ΝΔ βαθαίνει όλο και περισσότερο την εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, με δημοσιεύματα να κάνουν λόγο για αποστολή Patriot στην Ουκρανία, ενώ αποφεύγει να τοποθετηθεί για την όλη συζήτηση περί αποστολής και στρατευμάτων. Άλλωστε και οι πρόσφατες ανακοινώσεις για το θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό με μπούσουλα τους ενεργειακούς και άλλους σχεδιασμούς δρομολογούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο «συμβιβασμούς» σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, δημιουργώντας με τη σειρά τους νέους κινδύνους. Συνδέονται με τον επικίνδυνο εφησυχασμό που καλλιεργείται από πλευράς της κυβέρνησης μέσα από την πολιτική των «ήρεμων νερών» στο Αιγαίο, που όμως «τσαλακώνεται» από τη συνεχιζόμενη αντιπαράθεση με την Τουρκία, μεταξύ άλλων, για το καλώδιο ηλεκτρικής διασύνδεσης Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδας.

Κάτω από το βάρος των μεγάλων κινητοποιήσεων, οι τελευταίες εξελίξεις στην υπόθεση του εγκλήματος στα Τέμπη, με την κατάθεση της δικογραφίας στη Βουλή, αποκαλύπτουν για μια ακόμα φορά τις ευθύνες, πολιτικές και ποινικές, όχι μόνο των πρώην υπουργών Καραμανλή και Σπίρτζη –τις οποίες εξάλλου το ΚΚΕ είχε στοιχειοθετήσει πλήρως στο πόρισμά του– αλλά και αυτών των διαχρονικών πολιτικών κυβερνήσεων και ΕΕ που αντιμετωπίζουν την ασφάλεια ως κόστος.

Η κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια να πείσει ότι επιδιώκει να αντιμετωπίσει «παθογένειες δεκαετιών», ανακοίνωσε και το σχέδιό της για το «νέο ΟΣΕ». Στην πραγματικότητα προβλέπεται η περαιτέρω προώθηση των αντιδραστικών κατευθύνσεων της ΕΕ για την επιχειρηματική λειτουργία των σιδηρόδρομων, την απελευθέρωση, την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση. Ως αποτέλεσμα, στη βάση του «μοντέλου ΔΕΗ», όχι μόνο οι εργαζόμενοι του ΟΣΕ θα έρθουν άμεσα αντιμέτωποι με νέα εντατικοποίηση των όρων δουλειάς τους, απολύσεις στο έδαφος της «αξιολόγησης», αλλά και συνολικά οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα με νέες αυξήσεις στις σιδηροδρομικές μεταφορές, χωρίς πλήρη μέτρα ασφαλείας, αναλαμβάνοντας και το «κόστος» της εξυγίανσης για τους τομείς που αυτό θα απαιτηθεί.

Παράλληλα, ενισχύεται με γρήγορους ρυθμούς και η ένταση της καταστολής, αξιοποιώντας ακόμα και ευαίσθητα και σοβαρά ζητήματα όπως τη θυματοποίηση και την παραβατικότητα των ανηλίκων. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση συνεπάγονται ακόμα περισσότερη καταστολή, αύξηση ποινών και ψηφιακή παρακολούθηση, σχολεία - αναμορφωτήρια. Αντίστοιχα, αξιοποιεί και τη δράση των γνωστών προβοκατόρικων μηχανισμών –και μάλιστα παραμονές φοιτητικών εκλογών– για να φέρει νέα αντιδραστικά μέτρα και να νομιμοποιήσει τη γενικευμένη εφαρμογή του δόγματος «τάξη και ασφάλεια» που απαιτεί το «Πανεπιστήμιο-Επιχείρηση».

Σε αυτό το έδαφος γίνεται προσπάθεια να υψωθούν παλιά και νέα διλήμματα απέναντι στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, σε συνθήκες που προχωράει η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, ιδιαίτερα στη σοσιαλδημοκρατία. Στόχος είναι να ενισχυθεί η χειραγώγηση και η υποταγή στα συμφέροντα της αστικής τάξης, κάτω από την ομπρέλα του «εθνικού συμφέροντος», σε συνθήκες βαθύτερης εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Έτσι, από τη μια προβάλλονται τα διλήμματα της κυβέρνησης περί κυβερνητικής σταθερότητας, καλής πορείας της οικονομίας που πρέπει να συνεχιστεί και να αποτραπεί ο οποιοσδήποτε κίνδυνος αποσταθεροποίησης του συστήματος. Από την άλλη, ενισχύεται από όλα τα υπόλοιπα κόμματα το αφήγημα της εξυγίανσης του συστήματος, είτε από τη σκοπιά της κυβερνητικής εναλλαγής με μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση που θα αποκαταστήσει το «κράτος δικαίου» είτε από τη σκοπιά της εμφάνισης νέων «άφθαρτων» προσώπων απέναντι στο «κατεστημένο» που θα αντιμετωπίσουν τη διαφθορά και τη διαπλοκή, φέρνοντας την «κάθαρση» σε ένα πολιτικό σύστημα που κινδυνεύει να χάσει την ικανότητα ενσωμάτωσης πλατιών λαϊκών συνειδήσεων.

Γι’ αυτό πυκνώνουν συνεχώς οι διεργασίες το τελευταίο διάστημα στα κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας, όπως αποτυπώθηκε στην κοινή πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης από ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΛΕΥΣΗ - ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, στη συζήτηση για επιστροφή Τσίπρα, στις πρόσφατες δηλώσεις του Ν. Ανδρουλάκη για «συνέχεια αλλά και νέα αφετηρία» στο πλαίσιο της παρουσίασης του «σχεδίου επανεκκίνησης του Κόμματος», ενώ είχε προηγηθεί η προσωρινή διαγραφή για ένα χρόνο του μέλους της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής και πρώην υπουργού Κατερίνας Μπατζελή, στην αντιπαράθεση στην Κεντρική Επιτροπή της Νέας Αριστεράς και την απόρριψη τελικά της πρότασης Χαρίτση για μονομερή συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ, στην αντιπαράθεση στο ΣΥΡΙΖΑ επί της πρότασης Φάμελλου για προγραμματική συνεργασία με προοπτική κοινού ψηφοδελτίου.

Στην ίδια κατεύθυνση εμφανίζονται και διάφορα κόμματα που κάτω από τη μάσκα του «νέου», «που δεν έχει κυβερνήσει», κρύβουν τη βαθιά συμφωνία τους με την αντιλαϊκή πολιτική, τις κατευθύνσεις της ΕΕ και τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, υπηρετούν τους ίδιους αντιδραστικούς στόχους του κεφαλαίου. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της Πλεύσης Ελευθερίας, που ως πολύτιμη εφεδρεία του συστήματος έχει προνομιακή προβολή από τα αστικά ΜΜΕ, αναμασά γενικόλογες προτάσεις περί «ενιαίου συμφέροντος της κοινωνίας», προβάλλει μια δήθεν υπερταξική και υπερκομματική τοποθέτηση, προκειμένου να εμφανίσει τους αστικούς σχεδιασμούς για εξυγίανση του πολιτικού συστήματος ως συμφέροντες για την εργατική τάξη και το λαό.

Ταυτόχρονα υπηρετείται και η προσπάθεια αθώωσης του αστικού κράτους, μέσα από την προβολή ως λύσης του «κράτους δικαίου», της «ενίσχυσης της δημοκρατίας και της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης». Της αθώωσης, δηλαδή, του αστικού κράτους που είναι σύμφυτο με την υπεράσπιση της κερδοφορίας και των συμφερόντων του κεφαλαίου, που προϋποθέτουν το τσάκισμα της ζωής και των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και του λαού. Μια προσπάθεια που αποκτά ιδιαίτερη σημασία σε συνθήκες πολεμικής προετοιμασίας, έντασης της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ, βαθύτερης εμπλοκής στον πόλεμο και στους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς και, πόσο μάλλον, πολεμικής εμπλοκής που θα απαιτηθεί η «τυφλή εμπιστοσύνη» στο αστικό κράτος για να υπηρετηθούν τα «εθνικά συμφέροντα».

Οι προσπάθειες αυτές θα ενισχύονται προκειμένου η αστική τάξη να αντιμετωπίσει το οργανωμένο ταξικό εργατικό κίνημα και φυσικά το ΚΚΕ που πρωτοστάτησαν για την επιτυχία των απεργιακών μαχών όλο αυτό διάστημα. Θα ενισχύονται προκειμένου να μην ενταθεί η αμφισβήτηση και η καταδίκη του πραγματικού ενόχου για το έγκλημα στα Τέμπη, για τα χιλιάδες καθημερινά «Τέμπη» στους χώρους δουλειάς, στην Παιδεία, στην Υγεία και αλλού. Παίρνει τα μέτρα της απέναντι στο εντεινόμενο ρεύμα αμφισβήτησης της πολιτικής του κέρδους, του συστήματος της εκμετάλλευσης που αντιμετωπίζει ως αναλώσιμη την ανθρώπινη ζωή.

Άλλωστε βασική επιδίωξη των αστικών σχεδιασμών είναι η πολύμορφη επίθεση στο ΚΚΕ, είτε με ανοιχτό αντικομμουνισμό είτε με δήθεν επιθέσεις «φιλίας», προκειμένου να εγκλωβίσουν τις λαϊκές δυνάμεις που όχι μόνο προβληματίζονται και ακούν το ΚΚΕ, αλλά συμπορεύονται μαζί του στους καθημερινούς αγώνες. Στην προσπάθειά της αυτή η αστική τάξη αξιοποιεί και τους πολύτιμους συμμάχους της, διάφορες οπορτουνιστικές δυνάμεις που ξαναθυμήθηκαν την «καραμέλα» των κρατικοποιήσεων ως δήθεν άμεσων και εφικτών στόχων για το εργατικό - λαϊκό κίνημα και φυσικά πρωτοστατούν στην αντι-ΚΚΕ επίθεση.

Το παρόν τεύχος της ΚΟΜΕΠ περιλαμβάνει:

Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ: Για τη συμπλήρωση 80 χρόνων από το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και την αντιφασιστική νίκη των λαών.

Στην ενότητα Επαναστατικός Τύπος:

• Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ: Για την κυκλοφορία του Ριζοσπάστη το διάστημα 2021-2024. Μέτρα ενίσχυσης και βελτίωσης.
• Β. Ι. Λένιν: Από πού ν’ αρχίσουμε;

Στην ενότητα Ιδεολογία - Πολιτική:

• Την ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, με τίτλο «Οι λαοί δεν έχουν αδιέξοδα όταν διαλέγουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια, να το πάνε μέχρι τέλους». Αναδεικνύει τη σημασία των μεγάλων απεργιακών συγκεντρώσεων για τα 2 χρόνια από το έγκλημα στα Τέμπη και την ανάγκη κλιμάκωσης της οργάνωσης και της αντεπίθεσης από το εργατικό - λαϊκό κίνημα απέναντι στην προσπάθεια του αστικού πολιτικού συστήματος να εγκλωβίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια.
• Το άρθρο της Αλέκας Παπαρήγα, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, με τίτλο «Δύο ριζικά διαφορετικές επιλογές για τη συγκρότηση κυβέρνησης στο έδαφος του καπιταλισμού, 1989-’90 και 2012». Το άρθρο αναφέρεται σε δύο διαφορετικές ιστορικές περιόδους, το 1989-1990 και το 2012, στις οποίες το ΚΚΕ βρέθηκε μπροστά σε πρόταση συμμετοχής στη διακυβέρνηση. Αναδεικνύει τη σημασία της στρατηγικής θέσης του ΚΚΕ για άρνηση συμμετοχής σε αστική κυβέρνηση, απέναντι στην προσπάθεια σταθεροποίησης του αστικού πολιτικού συστήματος ή της ανασυγκρότησής του.

Στην ενότητα Οικονομία:

• Το άρθρο του Γρηγόρη Λιονή, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, με τίτλο «Για την κλαδική διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας». Αποτυπώνει τις βασικές τάσεις στη διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας, σε επίπεδο κλάδων και εν γένει κεφαλαίου. Αναδεικνύει τη σημασία μελέτης της εσωτερικής διάρθρωσης του κεφαλαίου για την καλύτερη κατανόηση της οικονομίας και κατ’ επέκταση της καθοριστικής επίδρασης στην κοινωνία γενικότερα.
• Το άρθρο του Ν. Α. Βοζνεσένσκι με τίτλο «Οι βάσεις της πολεμικής οικονομίας της ΕΣΣΔ» αναλύει την ανάπτυξη της πολεμικής οικονομίας της ΕΣΣΔ την περίοδο του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, τα κρίσιμα ζητήματα που ανέκυψαν. Αναδεικνύει μέσα από πλήθος στοιχείων τη σοσιαλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής ως θεμέλιο της σοβιετικής πολεμικής οικονομίας που εξασφάλισε τη δυνατότητα στην ΕΣΣΔ να διεξάγει νικηφόρα τον αγώνα για τη συντριβή του ιμπεριαλιστικού ναζιστικού - φασιστικού Άξονα.

Στην Ενότητα Γυναικείο Ζήτημα:

• Το άρθρο της Ελένης Μπέλλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, με τίτλο «Η εξέλιξη της γυναικείας ανισοτιμίας στον καπιταλισμό. Η συμμετοχή της γυναίκας στην επαναστατική ανατροπή για το σοσιαλισμό». Αναδεικνύει τα πραγματικά αίτια της γυναικείας ανισοτιμίας στον καπιταλισμό κάτω από το μανδύα της τυπικής ισότητας, της ισονομίας ανδρών - γυναικών. Αποτυπώνει την υλική βάση της οικονομικής - κοινωνικής εξάρτησης γυναικών από άνδρες –ακόμα και με βίαιη συμπεριφορά– και αναδεικνύει το αναπόσπαστο της πάλης για την ισοτιμία της γυναίκας από τον αγώνα για την απαλλαγή ανδρών και γυναικών από την καπιταλιστική εκμετάλλευση και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Τέλος, δημοσιεύονται τα Κομματικά Ντοκουμέντα της περιόδου από 7.3.2025 έως 5.5.2025.