Να οργανώσει την αντίδραση στον ταξικό εχθρό και να εξασφαλίσει την επιτυχία στον αγώνα για τη μεγάλη παραγωγικότητα της κολλεχτιβιστικής παραγωγής στον τωρινό σταθμό, μπορεί μόνο η προλεταριακή μπολσεβίκικη καθοδήγηση του κολχόζ. Η τεχνική βάση της αγροτικής οικονομίας που σημαντικά αναπτύχθηκε και ανοικοδομήθηκε η συγκεντρωμένη ιδίως στα χέρια του προλεταριακού κράτους σαν τα σοβχόζ δημιουργεί ευχάριστες συνθήκες για τη λύση του προβλήματος αυτού.
Τα πρώτα χρόνια του πεντάχρονου, ήταν χρόνια σημαντικής αύξησης των παραγωγικών δυνάμεων της αγροτικής οικονομίας προπαντός της σύγχρονης μηχανικής τεχνικής, χρόνια της μηχανοποίησης και τρακτοροποίησης των κολχόζ και των σοβχόζ.
(...)
Με την γενική αύξηση της θεμελειώδικης παραγωγικής βάσης της σοσιαλιστικής γεωργίας περισσότερον εντατικά αυξάνει το ποσοστό των γεωργικών μηχανών και βενζιναρότρων (τρακτέρ) στη γενική έκταση των κεφαλικών καταθέσεων. Αυτό αποτελεί τη χαρακτηριστική γραμμή του προτσές των της τεχνικής ανοικοδόμησης της αγροτικής οικονομίας στα χρόνια αυτά. Στο 1928 στη μερίδα των γεωργικών μηχανών και τρακτέρ αναλογούσαν το 18,5% κεφαλικών τοποθετήσεων, στο 1929 τα 28,2%, στο 1930 τα 25,2%, στο 1931 τα 31,3%.
(...)
Κοντά σ’ αυτά είναι χαρακτηριστικό να σημειωθεί πως το 1929 όλη η παραγωγή των γεωργικών μηχανών στις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής αποτελούσε 607 εκατομ. δολλάρια, στα 1932 αποτελεί αν κρίνουμε από τα δεδομένα της ασχολίας και των ημερομισθίων του κλάδου αυτού περί τα 110-120 εκατομ. δολλάρια δηλαδή πιο πολύ από δυο φορές λιγότερα της παραγωγής γεωργικών μηχανών στη Σοβιετική Ένωση το ίδιο έτος.
Η σύγχρονη μηχανική τεχνική που εισήχθηκε στο σοβιετικό χωριό στα χρόνια του πρώτου πεντάχρονου κατευθύνετο κατά βάση στα σοβχόζ, στους μηχανοτρακτορικούς σταθμούς, και στα κολχόζ όπου το προτσές της εξοικείωσης των μηχανών αυτών παρουσίασε κατά πολύ παραγωγικότερη φόρμα απ’ ό,τι μπορεί τούτο νάχει στην ατομική μικρή οικονομία. Έτσι η γενική ποσότητα των τρακτέρ που βρίσκετο στη διάθεση (χρήση) των κολχόζ ήτο ίση με 20 χιλιάδες στο 1928. Αυτά τα 20 χιλιάδες τρακτέρ ταυτόχρονα εξυπηρετούσαν συνολικά 45 χιλιάδες αγροτικές οικονομίες.
Στα 1932 η ποσότητα των τρακτέρ στα κολχόζ και στους σταθμούς των μηχανοτρακτέρ αυξήθηκε στις 85 χιλιάδες. Και αυτά τα 85 χιλιάδες τρακτέρ εξυπηρετούν πια μέχρι 6 εκατομ. αγροτικές οικονομίες, χάρη προπάντων στην οργάνωση των μηχανοτρακτορικών σταθμών. Με άλλες λέξεις αν το 1928 μόνο το 18% των αγροτικών οικονομιών χρησιμοποιούσαν το σύστημα των μηχανών της μηχανικής έλξης ήδη κατά το 1932 αυτό το σύστημα των μηχανών δια μέσου των μηχανοτρακτορικών σταθμών χρησιμοποιούσαν το 24,9% όλων των αγροτικών οικονομιών.
Η κοοπεράτσια των μέσων αγροτικής παραγωγής, για την οποία ο σ. Στάλιν έλεγε πως «η απλή συναρμογή των γεωργικών εργαλείων στους κόλπους των κολχόζ έδωσε τέτοιο αποτέλεσμα που οι πραχτικοί μας ούτε καν εφαντάσθησαν» επέτρεψε να αυξηθεί η ποσότητα των αγροτικών οικονομιών που χρησιμοποιούσαν ολοκληρωτική συλλογή μηχανών σε δύναμη ίππων από 287 χιλ. το 1928 ως τα 7,5 εκατομ. στο 1932.
Η βασική μορφή της γεωργίας στην περίοδο της γενικής κολλεχτιβοποίησης –24 εκατ. μικρών ή πολύ μικρών οικονομιών που δεν ήσαν εξασφαλισμένες με ολοκληρωτικό συμπλήρωμα μέσων παραγωγής– απότομα περιόρισε και την ποσότητά της - μέχρι 9,4 εκατ. στο 1932. Έτσι και το ειδικό της βάρος και τη σημασία της στην παραγωγή των βασικών κλάδων της αγροτικής οικονομίας. Κατά το 1932 στη μερίδα μεμονωμένου ατόμου αναλογεί 23,3% παραγωγής σιταριού, 15% παραγωγής βαμβακιού, 36% παραγωγής λινού, 15% παραγωγής ζαχαροκάλαμου.
Πάνω σ’ αυτή τη βάση που συνδέει τον σοσιαλιστικό και τεχνικό εξοπλισμό της αγροτικής οικονομίας στα χρόνια του πρώτου πεντάχρονου επήλθε ριζική μεταβολή των βάσεων της τεχνικής της γεωργικής παραγωγής. Στο 1928 ακόμα περίπου το 1/10 της ανοιξιάτικης σποράς ξεσηκώνετο με το άροτρο. Το άροτρο, ένα από τα πιο πολύ διαδεδομένα εργαλεία της χτεσινής εποχής στη γεωργία, πέρασε τώρα στο παρελθόν. Τη θέση του κατέλαβε το όργωμα με τα τρακτέρ που σε τούτο τον χρόνο κιόλας αγκάλιασε έχταση τρεις φορές μεγαλύτερη απ’ τις σπορές του άροτρου στις αρχές του πρώτου πεντάχρονου. Στο 1928 η με τα χέρια σπορά έγινε στα 3/4 της έχτασης της ανοιξιάτικης γης. Στο τέλος της πιατιλέτκας η σπαρτική μηχανή έγινε το βασικό και αποφασιστικό εργαλείο. Το σπάρσιμο με χέρι εκδιώχθηκε απ’ τους αγρούς των χωρικών, η παρουσία δε και η εισαγωγή των τρακτορικών σπαρτικών μηχανών θα δώσει την δυνατότητα να σπαρθούν με τα τρακτέρ το 40% της ανοιξιάτικης σποράς το 1933. Το δρεπάνι και η θερίστρα ήταν τα κυριώτερα εργαλεία της συγκομιδής, της καλλιέργειας των σιτηρών για 44 εκατομ. εκτάρια στο 1928. Στο τέλος του πρώτου πεντάχρονου τα βασικά εργαλεία της συγκομιδής των καλλιεργουμένων σιτηρών είναι η θεριστική μηχανή με άλογα, η θεριστική μηχανή των τρακτέρ-κομπάιν. Με τον κόπανο και τις άλλες μορφές του με χέρια αλωνίσματος, στο 1928 αλωνίστηκε εσοδεία 40 εκατομ. εχτάρια. Στο τέλος του πρώτου πεντάχρονου τα κυριώτερο εργαλεία αλωνίσματος των σιτηρών είναι η μηχανική και τρακτορική αλωνιστική μηχανή κομπάιν.
Η αρχή του πρώτου πεντάχρονου δεν γνώρισε μηχανές για το μάζεμα των ταχτικών καλλιεργιών. Εδημιουργήσαμε τις μηχανές αυτές στο προτσές της ανοικοδόμησης της μεγάλης σοσιαλιστικής γεωργίας. Οι μηχανές μαζέματος λινού, ζαχαροκαλάμου, βαμβακιού, καναβιού, τσαϊού και άλλων τεχνικών καλλιεργιών παρουσιάζονται στο σύνολό τους σαν αποτέλεσμα ανάπτυξης της σοβιετικής μηχανοπαραγωγής και της σοσιαλιστικής ανοικοδόμησης της αγροτικής οικονομίας σαν αποτέλεσμα της τεχνικής επανάστασης που γίνεται στη χώρα μας, στην αγροτική οικονομία.
Η εικόνα του τεχνικού εξοπλισμού της αγροτικής οικονομίας στα χρόνια του πρώτου πεντάχρονου ζωγραφίζεται μ’ όλη της την ακρίβεια από το γεγονός πως στο 1932 τα σοβχόζ και οι μηχανοτρακτορικοί σταθμοί, δηλαδή οι οικονομίες πούναι οργανωμένες πάνω τη βάση της μηχανοποιημένης μεγάλης σοσιαλιστικής γεωργίας, σπείρανε το καλοκαίρι τα 40% της ανοιξιάτικης σποράς και στην καμπάνια σποράς του 1933 πρέπει να σπείρουν τα 51,5% όλης της ανοιξιάτικης σποράς.
(...)